verlatingsangst

Ik lees altijd dit forum als ik vragen heb.  Nu is het zo dat alles denk ik wel al over dit onderwerp geschreven is maar het blijft voor mij en Mila lastig. Mila is een goldendoodle pup van bijna 11 weken.  Vanaf de eerste nacht heb ik bij haar voor de bench gelegen om en om ene nacht mijn man enz. Nu slaap ik sinds een week weer boven en dat gaat perfect.  Maar overdag in de bench blijft voor mila vervelend alleen met kong of konijnoor vind ze het ok maar als die oo is hup ik wil eruit.  Ik zit met mijn rug tegen de bench en doe mijn platte hand erop werkt prima, maar toch word ze wakker als ik beweeg. Ik zit op de bank waar ze me ziet. Maar als ik uit zicht ga is het janken.  Ik heb haar nog niet alleen gelaten altijd met opas maar mijn doel is wel dat ze uiteindelijk afentoe een tot twee uur alleen kan zijn.  Ik weet dat er mensen zijn die zeggen hup gewoon doen maar het is onze eerste hond en zou graag willen dat dit een hond wordt/is die lkkr in zijn fel zit. Vandaar dit lange verhaal hopelijk zijn er mensen die dit ook hebben gehad en tips hebben.  Ze is als een schaduw en ik vind het zielig want je bent soms druk en dan probeert zei wanhopig te slapen bij mij en ik loop steeds van de keuken naar de kamer enz beest wordt er dood moe van.      

Geef Mila eten in de bench en eventueel een keertje een kluif of iets anders lekkers (maar dat deed je al!) . Na een wandeling of een spelletje, breng je haar ook naar de bench zodat ze daar gaat slapen (deurtje blijft nog even open). Mocht dit allemaal goed gaan, dan kun je af en toe het deurtje sluiten.

Mocht ze toch onrustig worden en/of gaan janken, dan negeer je haar. Zodra je haar aandacht geeft, gaat ze dit als beloning beschouwen, gevolg: ze blijft dit gedrag herhalen. Pas als ze weer rustig is, doe je het deurtje open.

Ik vind het altijd vreselijk om ze op zo'n moment te negeren, maar na ongeveer (bij ons meestal) een half uurtje is het over en liggen ze lief te slapen in de bench. Zodra ze wakker worden gaan we weer samen iets leuks doen (je pup zal niet boos op je zijn/niet lekker in zijn fel zitten, ook al snap ik dat je zo'n gevoel krijgt, haha!).

Succes!

Weer niet hoe lang bij je is? Ik zou zorgen dat je hond zich eerst helemaal op zn gemak voelt, ook als je heel even uit zich bent. 

Bench open, kuifje en de kamer uit, of uit zich, voor het kluifje op is ben je terug.

Zo kan je het alleen zijn langzaam opbouwen. Zolang je hond het niet prettig vind dat je even weggaat, zou ik de bench niet dicht doen.

Ik liet Luca de eerste paar weken niet alleen. Eerst het vertrouwen laten krijgen dat ik er ben. Dan even de kamer uit, als ze een kluif heeft. Zo langzaam langer weggebleven. Een bench had ik niet. Zo kom ze zelf een plekje zoeken. Heel langzaam heb ik haar laten wennen alleen te zijn. Nu vind ze het geen probleem. 

 Ik zie het anders, een hond is een sociaal leven dier, alleen zijn is niet gewoon voor hun. Bij een nieuwe baas, nog nooit alleen geweest en dan in de bench en alleen zijn. Als ze gaat piepen en niet steunen, wat leert ze dan? Juist, dat ze niet op de steun van de baas hoeft te rekenen. Sneu.

Als een pup in de bench gaat piepen, ben je te snel gegaan met opbouwen. Zo zorg je dat alleen zijn niet leuk wordt.

"  Ik zie het anders, een hond is een sociaal leven dier, alleen zijn is niet gewoon voor hun. Bij een nieuwe baas, nog nooit alleen geweest en dan in de bench en alleen zijn. Als ze gaat piepen en niet steunen, wat leert ze dan? Juist, dat ze niet op de steun van de baas hoeft te rekenen. Sneu.
Als een pup in de bench gaat piepen, ben je te snel gegaan met opbouwen. Zo zorg je dat alleen zijn niet leuk wordt. "

Suzanne en Luca

Je hoeft haar ook niet alleen te laten hoor.. in dezelfde ruimte blijven. Ook zeg ik niet dat dit alles in een paar dagen moet gebeuren, dat heeft tijd nodig. Daarom eerst eten/kluif/kong geven in de bench en als latere stappen het deurtje dichtdoen.

Ieder zijn eigen manier, wij leren het meestal op deze manier. Op onze steun kunnen ze rekenen en dat weten ze maar al te goed.

Hier net zo als Suzanne beschrijft.

Ik laat ze heerlijk achter me aan kachelen. Laat ze eerst aan mij en het huis(houden) wennen dan komt de rest vanzelf wel. Eer je het weet staan ze met hun middelvinger te zwaaien als je ze roept of krijg je een blik van 'ja da-ag, ik ben nog lang niet klaar!' Wel leer ik ze vrij vroeg spelenderwijs 'plaats' aan zodat ze me niet voor de voeten lopen als dat even echt niet kan. Hondjes blij omdat ze toch in zicht mogen zijn, ik blij omdat ik mijn klusjes geklaard krijg. Op een gegeven moment worden zaken voorspelbaar voor ze en is dat speeltje is woonkamer veel interessanter als ik die voor de zoveelste keer naar het toilet ga en waar niks te halen valt.

Bedankt iedereen voor het meedenken. 

Eigenlijk doe ik de meeste dingen al wel. 

Mila is drie weken vandaag bij ons en dat is natuurlijk hardstikke kort als je bedenkt dat ze hopelijk 15 wordt. 

Ik heb er zelf niet zo een moeite mee hoor dat ze volgt maar wil gewoon graag een hond die zich zo zeker voelt van ons dat er geen reden is om te volgen. 

Maar goed ik ga gewoon weer oefenen en blijf positief het is verschrikkelijk leuk en lief met hier en daar een monstertrekje.

In ieder geval bedankt voor alle tips.