En toen kreeg ze er toch van langs....

Zohee moet even weer iets delen hoor..sta nog te trillen.

Het gaat heel goed met mijn pup en ik leer haar nu af om te blaffen vanuit de tuin. Gaat heel goed eigenlijk- ik wordt nooit boos maar als ze het doet loop ik naar haar toe, pak haar op, draai haar met het hoofd weg van de straat en zeg paar keer heel rustig nee. Dan zet ik haar weer terug en als ze paar seconde niet geblaft heeft beloon ik haar.

Ze doet het bijna niet meer. Gaat dus goed.

Maar toen ik net weer naar buiten liep omdat ze begon met blaffen, rende onze andere volwassen hond naar haar toe en greep haar echt tussen de tanden en begon te schudden joh. Mijn pup krijste het uit.

Ik heb ze uit elkaat kunnen halen heel snel en corrigeerde Rose (met mijn stem). Toen deed ik maar heel snel alsof er niks gebeurd was en gewoon vrolijk tegen de pup maar ze was (en is nog steeds) heel bangerig voor Rose. Ik ben meteen even met haar gaan wandelen (was ze ook iets stiller) en nu ligt ze in de mand voor pampus.

Ik weet dus echt niet wat ik in deze situatie moet doen en ik hoop dat ze geen angsttrauma heeft ontwikkeld.

Rose heeft duidelijk door dat ik haar corrigeer en probeerde mee te doen..zien jullie dit ook soms.

Normaal spelen ze heel veel en allemaal prima (de pup is heel onderdanig naar haar toe maar verder een hele zelfverzekerde en nooit angstige pup).

Hopelijk is ze morgen weer de oude....

Missch kan ik iets beter doen?

Met dat schudden he. Ga voor de zekerheid naar de dierenarts. Leg het even uit, zal allemaal meevallen hoor, maar just in case

Ok, ja de pup zelf bleef gewoon op de grond, die schudde niet in de lucht. Maar Rose schudde met haar mond de huid op de zijkant (of zoiets, was beetje moeilijk te zien). Het was wel verschrikkelijk :-(

Ze reageert verder nergens met pijn gelukkig.

Bedankt.

Ze bleef nog wel drie minuten na janken heel hard...en probeerde bij mij troost te vinden. Ik vind het dan ook altijd moeilijk of je nu wel of niet mag troosten dan.

Misschien vond Rose dat het even iets duidelijker moest. Je pup zal ongetwijfeld geschrokken en even onder de indruk zijn.
Aan de andere kant misschien is het nu wel duidelijk.
Honden spelen wel vaker een rol in de opvoeding, er moet natuurlijk geen schade door ontstaan.

Hou het even goed aan de gaten en mocht Rose het weer doen en jij wil het niet, stuur haar dan weg en laat duidelijk zijn dat jij de leiding hebt. Al is het soms wel effectiever als een pup/hond even door een soortgenoot op de plek word gezet van hier is de grens en niet verder.

Hoop dat Rose ook het initiatief neemt om te laten zien dat het nu ook weer klaar is. En je pup er niet angstig door blijft.

@ Renate. Rose kwam inderdaad meteen erna naar de pup om neusje neusje te geven.

De pup is nog steeds nu na een paar uur wel heel bang en loopt niet lekker vrij en blij rond zoals normaal.

Misschien omdat jij de pup oppakt en  omdraait als ze blaft?

Dat de oudere hond zoiets heeft ik bemoei me er ook mee?

Proberen de pup bij je te roepen met iets lekkers?zo heb ik het hier gedaan wij wonen op een hoek langs een pad.

Maar even goed schrik je best wel van die actie van je oudere hond..

Oh ik dacht in de lucht schudden. Hou het in de gaten. Je mag je hond wel troosten. Een kleine aai over de bol zeg maar, maar niet te uitvoerig. Het is, vind ik, goed dat je pup al steun bij je zoekt.

 dat was ook mijn gedachte, ik herken hier ook wel iets van, van mijn eigen herder, mee willen helpen in de opvoeding.

Wat ik anders zou doen is ook als de pup blaft in de tuin, dat je niet nee zegt en haar oppakt, maar zoeits roept als: goedzoooo, goed gezien/gehoord, dat was een fietser, (of wat er maar was), en haar dan bij je roepen en belonen, misschien even een klein spelletje oid.

Op die manier, is er geen spanning en opwinding,maar positiviteit en kalmte enbegrip voor alle partijen. De pup zal gaan begrijpen dat als er iets is wat spannend is, ze naar jou mag komen en zij dit niet hoeft op te lossen door te blaffen. En de oudere hond hoort kalmte en positiviteit in jouw stem en zal het niet nodig vinden om je te "helpen" met de opvoeding.

Quincy heeft dat ook een keer gedaan bij Beertje toen ie ong. 9 maanden een flinke puber was. Beertje was aan het klieren en deed van alles wat niet mocht en ik werd me toch boos en zei op een ferme toon: Beertje Nee en in een keer vloog Quincy op hem af en gaf hem er van langs. Van verbazing heb ik niets gezegd want ik wist niet wat ik zag. Beertje is gillend en piepend de bench in gevlucht. Ik heb toen snel het deurtje dicht gedaan, was toch wel bang dat Quincy hem wat deed en Quincy keek me aan zo van: goed van mij, he. Na een kwartiertje heb ik de deur van de bench open gedaan, maar pas na een half uur kwam Beertje er voorzichtig uit. Hij was niet bang voor Quincy of zo, maar hield zich de rest van de dag wel koest.

Gelukkig was ze de volgende dag weer helemaal de oude en totaal niet bang meer.

Ik ben nu idd gestopt met naar buiten lopen en haar optillen, maar....ze blaft dus echt niet meer! Ik vind het wel een beetje zielig (ik ben zelf zo tegen opvoeden met geweld en dan doet rose het!) maar ze heeft zeker Rose's hint begrepen. Als er nu iets langskomt staat rose te grommen en staat de pup er maar een beetje bij te springen (stil).

Eigenlijk een heel mooi verhaal, hondentaal!

Er moet natuurlijk geen schade bij komen, maar ik denk alleen maar, honden begrijpen het beter.