Chemisch casteren. Maandag castratie

x

Terry is chemisch gecastreerd met het implantaat. Terry was behoorlijk agressief naar andere reuen ongeacht de leeftijd van de andere reu. Ik wilde kijken of dat door de hormonen kwam en in de tijd dat hij niet door hormonen beïnvloed werd hem beter onder appèl te krijgen zodat hij met hormonen toch hanteerbaar zou blijven.

Ik koos voor chemische castratie omdat mijn vorige reu na zijn castratie er niet makkelijker op was geworden door toegenomen onzekerheid.

De eerste 2 weken werd hij inderdaad agressiever, maar na de 2de week werd dat snel minder. Hij werd echter steeds onzekerder, ging in huis plassen en zijn behoefte aan voedsel werd een stuk groter. We zijn nu ruim een half jaar verder. Terry is inmiddels stabieler geworden van karakter, maar blijft nog wel onzeker. Het implantaat is nog niet geheel uitgewerkt. Het plassen in huis is overwonnen, maar hij kan nog behoorlijk uitvallen naar andere honden. Soms echt heel fel met een behoorlijk agressieve ondertoon en nu maakt het geslacht van de andere hond niet meer uit. Los van de lijn zoekt hij geen confrontatie meer met vreemde honden en dus noem ik het wel geslaagd. Ook weet ik nu dat onzekerheid het onderliggende probleem is en daar werk ik nu aan en dit gaat met wisselend resultaat.

Ik heb niet de intentie om Terry te laten castreren. Hij werd dikker en vreetlustiger en dus heel onzeker en onstabieler van karakter en dat is niet prettig in de dagelijkse omgang. Van een castratenvacht heb ik geen last. Terry is kortharig.

Ik ben heel benieuwd hoe Terry zich gaat gedragen als het implantaat helemaal uitgewerkt is. Terry likt nog niet aan plasjes en klappertand ook nog niet. Ook is zijn testikel nog aan de kleine kant.

grt Manja

Manja bedankt voor je reactie, maar helaas voor mij kan ik Terry niet vergelijken met Gijs, twee totaal verschillende honden zijn het 

Hoi,

Zelf heb ik er geen ervaring mee, maar de labrador van onze buren is een tijd geleden wel chemisch gecastreerd met een implantaat Suprelorin. Ze hebben dit laten doen, omdat mijn buurvrouw vrij klein en tenger is, en hij bij het ruiken van loopse teven ineens ontzettend aan de lijn ging trekken. Normaal trekt hij niet, want hij is echt goed opgevoed (zelfs jachttraining mee gedaan), maar zodra hij dus een loops teefje rook, was hij helemaal van slag en liet ook zijn eten staan.

Dat extreme reuengedrag had hij helemaal niet. Hij heeft nog nooit ergens op gereden en plast absoluut niet binnen.

Na het zetten van het implantaat, ging het vrij snel beter met hem. Hij werd rustiger in zijn hoofd en trok zijn vrouwtje niet meer over straat bij het ruiken van een loopse teef.

Na een aantal maanden raakte het implantaat langzaam uitgewerkt en begon de hond ook weer onrustiger te worden. Omdat de chemische castratie zo goed had uitgepakt, hebben ze besloten om hem chirurgisch te laten castreren.

Dit is nu inmiddels een jaar of zo geleden. Het gaat super goed met mijn buurhond. Het enige nadeel is dat hij wat zwaarder is geworden, maar zijn vacht is nog altijd prachtig en zijn temperament is ook wat stabieler waardoor het voor mijn buurvrouw prettiger wandelen is.

Hopelijk heb je hier wat aan bij het nemen van je beslissing.

Onze dierenarts geeft geen chemische castratie injecties. Hij zegt dat dit vaak toch geen goed beeld geeft van het gedrag bij een daadwerkelijke castratie. Daarom hebben we voor het implantaat gekozen. De half jaar variant. Inderdaad vanwege onzekerheid en de kans op angst agressie.

Bo is er zeker rustiger door geworden in zijn koppie. Hij is enorm reactief en door testosteron wordt dit alleen maar aangewakkerd. Hij is nog steeds reactief maar minder en eerder bereikbaar.

Hij laat zich makkelijker afleiden, is meer gefocust op voedsel(a.k.a. makkelijker trainbaar) en hij is toleranter geworden. Voorheen werden vreemden stevig weggeblaft als ze hem ongevraagd benaderden, nu loopt hij weg of heeft er helemaal geen problemen mee. Soms aaien mensen hem terwijl hij dat niet wil (en luisteren ze niet naar mij) dan bedankt hij ze door één keer in de lucht te happen NAAST de hand. In plaats van dat hij uitvalt...

Maar hij kan nog steeds uitvallen, en ik denk nog steeds goed na over wat ik wel of niet met hem wil doen (prikkels!). Maar ik had een half jaar geleden niet gedacht dat ik ooit met hem zou kunnen Dogfrisbeeën met andere honden op een veld. Inmiddels zelfs zonder lange lijn en er worden zelfs al een aantal honden geaccepteerd door Bo.

Maar het heeft me ook veel trainingsuurtjes gekost hoor! Het grootste voordeel voor mij is dat andere honden minder op hem terug reageren. Voor de castratie waren er wel eens honden die bovenop hem wilde duiken als hij uitviel, nu kijken ze hem aan alsof hij debiel is en draaien om.

Het implantaat kan nu ieder moment gaan uitwerken en ik ben benieuwd wat er dan gebeurd maar als hij weer onrustiger wordt, gaan zijn ballen er toch echt af.

x

Ik heb ook heel lang getwijfeld, Bo is extremer als Gijs hoor maar bij hem zie je ook echt die tweestrijd, stiekem wel willen maar het toch ook zo eng vinden, zeker als iets niet op zijn tempo gaat. Hij kan zijn rust dan ook heel moeilijk vinden. Dat is nog steeds moeilijk voor hem maar hij laat zich wel beter aanmoedigen. Laatst stond er een bouwafvalcontainer, die was eng! maar een keer aanmoedigen om te snuffelen (toevallig bij een hondenplasje) en hij deed zijn plasje en daarna was het ook goed.

Dat hij regelmatig slachtoffer is kan inderdaad komen omdat hij intact is maar ik zou het van de zotte vinden als jij je hond moet laten castreren omdat anderen het gedrag van hun hond niet onder controle hebben..

Dat fixeren op plasjes had Bo ook extreem daardoor waren de wandelingen nog veel rustelozer... Oh een enge hond 'uitvallen', oh plasje 'gefixeerd snuffelen' Oh een snel voorbij rijdende scooter 'sprong naar acher' etc. etc. Nu wandelen we wel ontspannen en heeft hij ook ruimte om de kalmerende signalen te gebruiken, als we scooters tegenkomen gaat hij aan mijn andere kant wandelen, bij vreemde honden snuffelt hij extra duidelijk op de grond etc. Lekkere geurtjes wordt nog steeds naar toe getrokken maar die zijn er minder..

Bo zijn gedrag was ook wel twee weken extremer, met andere honden betekende dat juist dat het veel beter ging dus ik was echt bang dat hij echt een monster zou worden als dat implantaat eenmaal ging werken. Maar daarom heb ik het gewoon twee weken rustig aan gedaan, geen training, veel hersenspelletjes, wandelen op rustige gebieden zonder afleiding. Overigens was er een dag of 3/4 niks te merken, en na een week of 3 waren zijn ballen echt gekrompen toen zijn we pas weer honden tegemoet gaan lopen etc.

x

x

Wij zaten ook te denken aam chemische castratie. Tot dat de dierenarts mij vertelde dat het geen goede indicatie kan geven van het werkelijke gedrag na een gehele castratie.

Xabi word donderdag gecastreerd. Zie er echt tegenop. Hoop dat we de goede keuze hebben gemaakt, en dat jij dat ook gaat doen!

De hond van mijn ouders is chemisch gecastreerd geweest (na verloop van tijd werkt dit weer uit).

Deze hond was toen 8 jaar en is een Maltezer Leeuwtje (mannetje). De reden dat mijn ouders dit gedaan hebben is om te kijken of zijn verdrag daardoor zou veranderen. Hij was namelijk over prikkeld en blafte overal na. Ook bereed hij alles wat los en vast zat (andere honden, ook puppy's, kat, konijn, zijn speelgoed etc... Maar niet bij mensen). Als het namelijk zou aanslaan, wilden ze misschien daarna laten castreren.

We hebben zeker gedragsverandering gezien, naar niet genoeg om over te gaan op castratie, want dit brengt bij latere leeftijd wel meer risico's mee.

Bij ons was dus bij overprikkeling. Ik denk dat zeker de moeite waard is om te proberen. Wij hebben verder geen gedragsverandering opgemerkt (waar jij bang voor bent).

x

Mijn dierenarts legde het als volgt uit:
Met het implantaat wordt het hormoon dat testosteron maakt verhoogd. Het wordt zo hoog dat er als het ware een soort van overkill aan testosteron ontstaat waardoor het lichaam dit niet meer opneemt.

Het zou dus wel kunnen dat Gijs in die periode nóg gefixeerder is op plasjes en klappertanden (echt was hier niet meer normaal dat getrek aan de riem!) en dat hij in die periode nóg net iets nerveuzer is in nieuwe situaties. Maar dat is afwachten.

Oh, en ik bedenk me nu dat Bo tijdens het inwerken van het implantaat zijn eerste en enige puspiemel heeft gehad.. Dat geeft ook wel aan dat er echt wel iets in het lichaam gebeurd.

Bij een gewone castratie blijft er altijd nog iets (heel weinig) testosteron in het lichaam. Daarom is het effect op gedrag ook nooit 100% te vergelijken met een chemische castratie. Wel hoor je vaak dat de hond daar net nog weer wat meer van op vooruit gaat qua gedrag.

x

Haha het is niet mijn bedoeling om het je moeilijker te maken hoor! Als je het echt overweegt, en Gijs is onzeker van karakter dan zou ik altijd eerst voor chemisch gaan gewoon om uit te sluiten dat hij geen angst agressie ontwikkeld/ nog onzekerder wordt vanwege het gebrek aan testosteron.

Maar ben je niet bang voor de ontwikkeling van angst agressie/ ergere onzekerheid dan zou ik hem niet meerdere keren gaan laten knoeien met hormonen en hem in een keer definitief castreren.

Ik heb uiteindelijk toch besloten om het uit te proberen omdat hij gewoon zo veel onrust in zijn kop had en als castreren hem meer rust kan brengen het toch juist oneerlijk is om het niet te doen? Ook heeft hij dan op hogere leeftijd meer risico op bepaalde ziektes, stress is ook heel slecht voor het lichaam.

x

Ik zou het in jouw geval niet doen. Heb net gespiekt en zag dat hij net een jaar is.

Naar aanleiding van wat je schrijft over zijn gedrag is er helemaal niks mis met Gijs, geen overdreven reuengedrag, geen getrek, geen agressie, geen puspiemiel etc etc etc. Bijna een voorbeeldig vent, gewoon op weg naar volwassenheid. Afwachten en de kat uit de boom kijken zijn ook helemaal geen slechte eigenschappen. Voor de onzekerheden, die zo te lezen ook reuze meevallen valt waarschijnlijk genoeg verbetering te halen uit training en positieve ervaringen.

Er zijn mensen die om nog minder gelijk tot (chemische) castratie overgaan en daar is een ieder ook vrij in maar ik zou in Gijs zijn geval er zeker (nog) niet aan beginnen....(puur mijn mening hè) 

x

Mijn ervaringen sluiten aan bij die van cantouch. Ik heb luan wel pas op de leeftijd van 2.5 suprelorin gegeven. Ik zou als ik jou was nog minimaal een half jaartje wachten. Hij is nog zo jong...

x