Balen van eigen angst

Hee allemaal,

Zoals jullie misschien wel hebben gelezen is DJ 2 maanden geleden aangevallen door een border terrier. Even in het kort zal ik de situatie nog een keer uitleggen. We hadden met de vaste groep honden en baasjes een ronde door het park gedaan bij ons. We wandelen niet heel snel, kletsen vooral en de honden spelen lekker met elkaar. Vooral DJ is degene die de meeste kilometers aflegt en vriend is van iedereen. We waren alle honden weer aan het aanlijnen om richting huis te gaan toen er een man aan kwam lopen met zijn border terrier. Een teefje van ongeveer 2 jaar waar DJ ook leuk mee kan spelen. DJ was net aangelijnd en we stonden met ze'n allen wat te kletsen toen de man zich bij het gezelschap voegde. Zijn hond, die los liep, kwam eigenlijk al gelijk naar DJ toe. Haar houding stond mij al niet zo aan. En eigenlijk voor ik kon anticiperen op de situatie vloog ze DJ aan, die gelijk een flinke kreet liet horen. Eigenaar deed niks, en ik ben niet bang aangelegd dus ik haalde ze gelijk uit elkaar. Alleen op dat moment heeft ze mij ook gebeten in mijn hand. Vol adrenaline en schrik ging ik DJ bekijken. Die tot mijn grote schrik een flinke bloeding had aan zijn oor. Daar schrok ik zo van, dat mijn allermansvriend nu gegrepen was en pijn had. Stom verbaasd was ik ook dat die man niks deed. Na aandringen van de rest van mijn gezelschap lijnde hij zijn hond aan. Later zag ik eigenlijk pas dat mijn eigen wond op mijn hand erger was dan de wond van DJ.

Al met al natuurlijk een enorme rottige situatie. Maar nu dus mijn punt. Ik merk aan mij zelf dat ik gespannen raak als ik dj aangelijnd heb er komt een losse hond aan. Vooral als ik de honden niet ken. En ik ben niet bang om gebeten te worden. Ik ben bang dat DJ wat overkomt. Dan is het toch maar een Jack russel. Maar ik baal hier zo van, dat ik die angst bij mezelf heb. Want ik weet ook heel goed dat dit niet positief uit zou pakken als we nog een keer in zo'n situatie komen....

Ik wilde het even van me af schrijven. En ik vroeg me af of jullie wel eens zo iets hebben meegemaakt, of een angst ergens voor hebben als het om je hondje gaat?

Pfoe wat een rotsituatie, ik snap wel dat je wat spanning voelt. Ik heb dat ook maar vooral omdat Bo kan uitvallen en ik bang bent dat een andere hond hem daarom aanvliegt. Daardoor breng ik ongewenst spanning mee tijdens zo'n ontmoeting. Ik heb de afgelopen 1,5 maand gezien dat als ik even bewust uitadem, spanning van me af probeer te gooien, de lijn ontspannen, dat het dan vaak goed gaat en Bo dan ook zelfs niet uitvalt. Soms wel bij een hond met een te hoog energielevel maar veel minder.

Je geeft zelf al aan dat je de houding van die hond niet prettig vond, dus je kan de hond prima lezen... Probeer bij jezelf ontspanning te 'forceren' tijdens een ontmoeting en zie je aan de houding van de hond dat het geen 'ik kom even hoi zeggen' is, dan til je DJ toch gewoon op? Ben er geen fan van maar dan kan je in ieder geval niks gebeuren..

Heel begrijpelijk en herkenbaar. Een kleine hond is nu eenmaal kwetsbaarder dan een grote hond, dat maakt sowieso sneller dat je onzeker(der) gaat wandelen.

Wat mij hielp is goed verdiepen in de hondentaal. Daarmee zie je echt wanneer een hond kwaad wil of niet in een goede bui is. Als je dan in de verte een losse hond aan ziet komen en je denkt te zien dat de houding niet vriendelijk is of erger dan direct omdraaien.


Optillen ben ik geen voorstander van tenzij het écht niet anders kan. Mijn ervaring is daarin ook dat als een andere hond kwaad wil je het wellicht erger maakt want dan gebruiken ze jou om tegen aan te springen en bij een grote hond ben je dan sowieso kansloos.