Ik mis Balou, the love of my life! :'(

Met de grootste moeite schrijf ik dit stukje, omdat ik al een jaar lid ben maar zie dat ik nog niets heb geschreven.... En nu is het te laat voor mijn lieve hondje; 26 mei heb ik Balou moeten laten inslapen :'( Ter nagedachtenis van de Love Of My Life schrijf ik alsnog, zodat iedereen kan zien wat een geweldig maatje ze was, omdat ze dat verdient.

11 jaar geleden heb ik haar gekregen; haar oude baasje was lid van de Hells Angels, zo bleek toen ik haar ophaalde in Limburg. Ze was 4 jaar oud en totaal niet gesocialiseerd. Maar haar ogen lieten me direct al zien dat ze een wijs zieltje had (ik weet het, het klinkt gek, maar zo voelde het echt). Ze kwam bij mij wonen, en met mijn 2 katten hadden we een klein gezinnetje. We werden een team: waar ik was, was Balou en overal gingen we samen naartoe. Ik ging samen wonen en Balou was net zo gek op mijn vriend als ik. Mijn moeder werd ernstig ziek; Balou was er voor me. Mijn relatie ging uit en met Balou en katten verhuisde ik. Veel verdriet maar ook veel mooie, intense momenten heb ik met Balou beleefd. Ze is mijn trouwste, stabielste, meest liefdevolle trouwe maatje ooit. Ze werd oud, en vorig jaar was ik al bang haar af te moeten geven. Maar ze krabbelde op, en heeft een fantastisch laatste jaar gehad. WE, hebben een fantastische tijd gehad samen. Steeds meer ouderdomskwaaltjes staken de kop op, maar maandelijks overlegde ik met de dierenarts; ze was nog fief en gelukkig.

Met Pinksteren bleek ze ineens onderuit te schuiven; haar pootjes konden haar niet meer dragen op de gladde parket vloer en als een bambi viel ze met haar pootjes naar alle kanten op de grond. Die mooie bruine donkere ogen keken met hulpeloos aan, en ik wist dat het niet meer kon. Maar wat doet het pijn... Wat mis ik haar. Ik mis haar in alles, de hele dag door in alles wat ik doe. In handelingen; met eten koken stond ze altijd achter me, op de bank lag ze in mijn knieholtes of tegen me aan, maar ook in gedachten; op mijn werk hoef ik niet direct naar huis, als ik op sta is ze er niet en ik ga niet meer met haar wandelen net voor het slapen. Ik vind het verschrikkelijk, ook al weet ik dat het beter is voor haar. Ik mis haar donkere mooie ogen, haar opzichtige 'zuchtjes' als ze het ergens niet mee eens was, haar getippel op de vloer, zelfs haar soms stinkende adem als ze voor me stond aan de bank, haar pootjes 's ochtends op het bed om te vragen of ze erop mocht. De wandelingen, het samen naar de stad voor een kopje koffie in de zon. Met wie ga ik nu wandelen? Het lopen naar de supermarkt is eenzaam, het contact met alle andere hondenbaasjes in de buurt; ik zie ze in het park maar heb geen reden meer om erheen te lopen... Lieve Balou; ik mis je met heel mijn hart, mijn ziel is niet meer heel en mijn leven niet meer compleet. Ik hou van je, lief lief hondje. Mijn allerliefste hondje <3

Wat schrijf je mooi over haar. Klinkt als een bijzondere band. 

En wat een mooie hond was balou.

Heel veel strekte met dit gemis! 

Wat een verhaal...

Ik kan me helemaal voorstellen dat je een enorme leegte voelt en heel verdrietig bent...

Je hebt zo veel samen mee gemaakt... Zoveel gedeeld...

Heel veel sterkte....

dank jullie wel.. Wat is het onvoorstelbaar moeilijk zeg...

Iemand zei laatst tegen met; het is alsof je geamputeerd bent. En dat geeft het een beetje weer. Ik voel me niet meer 'heel'. 

Ik weet dat het beter is voor haar en dat ze nu geen pijn heeft, en dat ze een zeer respectabele leeftijd heeft gehaald, maar dat maakt het gemis er niet minder om. Het zal vast tijd kosten, en alle cliche's zijn natuurlijk waar, maar wat mis ik haar zeg...

Bedankt voor jullie reactie! x

Heel mooi geschreven. Ik weet zelf helaas ook hoe het is om je beste vriendje te moeten missen. Soms had ik het idee dat het leven helemaal niet meer leuk kon zijn. Het gemis is heel groot en dat begrijp ik. Ik wil je heel veel sterkte wensen met dit verlies. Het is een goede stap geweest om het van je af te schrijven. Sterkte...

Hoi,ook ik weet wat je nu voelt.Een stukje van je hart gaat stuk en het gemis is vreselijk.Het word nooit meer hetzelfde,ook al weet je van te voren,dat je hond eerder gaat dan jezelf.Zoveel liefde geven onze vriendjes.Heel veel sterkte met dit grote verlies.

Tranen in mijn ogen, Susan.

Ook ik weet hoe je je voelt, sterkte meis!

Voor Balou

Heel veel sterkte!!!!!

Ach Susan wat een prachtige band hadden jullie ,

Zo liefdevol beschreven ,

Heel veel sterkte met het verlies van Balou .

Oh wat vreselijk... Heel veel sterkte!!

Bijzonder verhaal, bijzondere hond. Veel sterkte 

Je lieve Balou blijft een plekje in je hart hebben, maar het is mooi dat je hem ook hier een plekje geeft.

Aan de hand van je verhaal en je foto's kan ik ook enkel zeggen : een prachtige hond en een met gevoel geschreven verhaal over jullie tijd samen.

Het kan niet anders dan dat je Balou verschrikkelijk mist.  Sterkte in deze moeilijke tijd.

Ontzettend bedankt voor al jullie lieve reacties, dat doet me goed. Mooie gedachte ook inderdaad om haar hier ook een plekje te geven, ook al is ze er niet meer. Of juist omdat ze er niet meer is. Fijn dat jullie, ondanks dat jullie me niet kennen, wel het gevoel krijgen dat onze band sterk was. Bijzonder is dat! Nogmaals bedankt allemaal!

Heel veel sterkte met je verdriet !

Wat een mooie hechte band hadden jullie samen. Het verlies is nog heel vers, 11 jaar lang hebben jullie intens samen geleefd en dan ineens is daar de stilte en de leegte. Dat is heel pijnlijk en zwaar, alsof een deel van je weg is gerukt.

Helaas herkennen de meesten hier hoe dat is en voelt, we weten gelukkig ook dat na verloop van tijd de pijn minder word, het gemis is intens maar de tranen krijgen steeds vaker afwisseling met een lach bij het denken aan de tijd samen. Jullie band neemt niemand je af, ook de dood niet.

Ik wens je heel veel sterkte toe, je kunt hier altijd van je af schrijven. Balou leeft voort in je hart en herinneringen.

Je hebt dit echt mooi geschreven, het raakt me. Ik kan het me niet goed voorstellen, maar wat een verdriet moet je hebben. Ik wens je veel sterkte toe in deze moeilijke tijd. Schrijf gerust vaker van je af, misschien helpt het je

Sterkte!!!

Je lieve, trouwe en wijze maatje, die er altijd voor je was, is niet meer.

Dat is een groot gemis en brengt intens verdriet. Zij had zich geen beter baasje kunnen denken.

Heel veel sterkte.

Wat schrijf je mooi en liefdevol over haar.

Wat een uitstraling had ze, zo lief, zo wijs.  Ze heeft een lang en in elk geval bij jou een heel mooi leven gehad. Maar wat moeilijk dat het nu voorbij is.

Wat blijft zijn de mooie herinneringen aan haar, voor altijd is ze in je hart en herinnert je aan wie ze was en wat ze voor je betekend heeft.

bedankt allemaal. Het is echt zoals iemand schreef; niets is meer leuk. gisteravond met vrienden op pad geweest maar halverwege de avond naar huis gegaan. Alsof er een soort waas over me heen hangt. En nu wakker geworden met een doffe pijn in mijn hoofd. Ik realiseer me dat ik me ontzettend alleen voel. Ik woonde al alleen, maar zonder Balou ben ik ook alleen. Ze vulde een groot deel van mijn leegte op, zo merk ik nu, en daar ben ik haar eeuwig dankbaar voor. Tegelijkertijd maakt dat het gemis des te groter...

Inderdaad de glans is er nu even af, en de stilte, de leegte, het gemis het belangrijkst.

Het verwerken kost tijd, en nu al besef je de dankbaarheid dat je haar in je leven mocht hebben. In je hart blijft ze altijd natuurlijk.

Dit is ook een mooi troostend gedicht vind ik

Do not stand at my grave and weep;

I am not there. I do not sleep.

I am a thousand winds that blow.

I am the diamond glints on snow.

I am the sunlight on ripened grain.

I am the gentle autumn rain.

When you awaken in the morning's hush

I am the swift uplifting rush of quiet birds in circled flight.

I am the soft stars that shine at night.

Do not stand at my grave and cry;

I am not there.

I did not die

Sterkte hoor.

Wat erg voor je Susan!

Helaas weet ik ook hoe het voelt.

Je sterft namelijk zelf ook een beetje.

Voor mij is het al bijna 6 jaar geleden dat ik afscheid moest

nemen van mijn grootste vriend.

Geloof me het heeft tijd nodig dan kun je met dankbaarheid en weemoed aan Balou terug denken.

Voor nu, heel veel sterkte met je intense verdriet want dat is het!

wat een gemis, en wat was Balou een prachtige hond, en ooo wat schrijf je vol liefde over Balou, groot gemis voor je, maar wat heeft Balou het met jou getroffen, een beter tehuis kan die niet gehad hebben, vier jaar oud en Balou kwam bij jou, voor Balou een lot uit de loterij, en voor jou ? een zo,n liefdevol maatje, en nu.... gemis , onthoudt dat je voor altijd met Balou verweven blijft, en nimmer uit je hart verdwijnt.... heel veel sterkte met dit grote verlies.

Heel erg om zo een liefdevol maatje te missen ,maar je hebt Balou een mooi leven gegeven,het gemis de pijn die overblijft is erg ik weet er alles van.
In ons hart zullen ze steeds blijven leven.
Heel veel sterkte .

Hoi allemaal

opnieuw bedankt voor jullie lieve reacties; dat doet me erg goed.

Van het weekend erg moeilijke zaterdag gehad; de zondag met een doffe pijn opgestaan maar door afleiding van mijn lieve zusje een redelijk goede dag. En vandaag extra moeilijk; ik ben jarig vandaag. Mijn eerste verjaardag sinds 11 jaar zonder mijn allerliefste hondje... Heel de dag zijn er mensen bij me geweest (zus bleef slapen gisteravond), overdag aan het werk geweest en vanavond een paar vrienden op bezoek, en nu is niet iedereen de deur uit. En bam; ik voel me zo ontzettend alleen. Ik mis haar, ik mis haar zo... Van een vriendinnetje kreeg ik een fotocompilatie van Balou samen met haar hond Senna; die is vanaf pup bij Balou gekomen en heeft haar als het ware gesocialiseerd. Super mooi cadeau! En tegelijkertijd zo confronterend.... Ik zit hier tussen de kadootjes, de half lege chipsbakjes en volle vaatwasser en kan alleen maar aan Balou denken en het gemis zo hard voelen :(((

Ik weet en voel ook dat het zo 'absoluut'  is: ze is dood, ze is er niet meer en zal er ook nooit meer zijn. En juist dat 'nooit'  beangstigt me zo; ik ga haar nooit en nooit meer zien, voelen, knuffelen...

Hoi Susan,ik voel zo met je mee.Ik heb ook nooit geweten wat echt missen was,maar het missen van mijn vriendje bobby doet na tien en halve maand nog zeer.Ik denk dat ,dat ook blijft.Maar dat komt gewoon ,omdat we zoveel van ze gehouden hebben,maar ze zitten voor altijd,heel diep in ons hart en zullen nooit,maar dan ook nooit vergeten worden,heel veel sterkte.

 Oh meid, ik snap je zo. Ik zit nu al weer te brullen op de bank... Mijn hondje is een half jaar geleden heen gegaan. Zelfs nu in Morris heb, mis ik hem nog zo... mijn hondje is 15 jaar geworden... als morris geen huis nodig was geweest hadden we nu nog geen hond gehad. 

Ik weet zo goed hoe je je voelt, je moet hier echt doorheen. Maar dat doe zo veel pijn. Inderdaad dat definitieve, dat brak mij ook. Vooral als ik s'avonds alleen op de bank zat, kon alleen maar huilen. Ik kreeg weinig begrip in de omgeving, want "het was toch maar een hond" maar nee, het voelde alsof ik een heel heel groot deel van mijn leven kwijt was. Geen wandelingen meer,zelfs met die oude pootjes, geen knuffel momenten meer, geen hondje mee op visite naar mijn schoonouders. 

Heel heeel veel sterkte... en neem de tijd om dit te verwerken! 

Heel begrijpelijk hoor Hoe jij je voelt. Het is gewoon een nachtmerrie waar in je bent beland. Iig gefeliciteerd met je verjaardag. Drink er een op lieve balou. En bedenk dat je blij mag zijn dat je haar in je leven hebt gehad. Dit neemt niemand je af. Sterkte...