Wat hondjes allemaal kunnen doen.

Op dit moment trekt er een hevig onweer over ons land. Al van toen ik klein was heb ik enorme angst van onweer, ik ben nu 22 en heb er nog steeds bang van. Vroeger was het zo erg dat ik op de zetel ging liggen met mijn gezicht in een kussen, ogen en oren dicht. 

Sinds dat we hondjes hebben die ik bij me kan nemen tijdens zo'n storm voel ik me helemaal niet angstig. Ik zit nu met de 2 kleinste op mijn schoot en ze relaxen me enorm. Ik kan er zelfs naar kijken, naar de bliksem. Enkel doe ik mijn oren dicht als ik een bliksem zie die heel dichtbij was. Ik kom ook niet van mijn stoel af nu. 

Veel beter dan vroeger dus zo met de hondjes. 

Hebben jullie dat ook dat je hondjes je ergens bij een angst helpen?? Ik ben benieuwd! 

Cosmic helpt mij bij paniekaanvallen. Wanneer ik huil met geluid komt ze al bij me zitten. Op het moment dat dit doorslaat naar paniek en hyperventilatie, begint Cosmic mijn hele gezicht af te likken. Hierdoor kom ik sneller weer "op aarde".

Punk hielp mij altijd enorm bij angsten. Ik durfde zonder Punk niet zo goed over straat.

Wel fijn hé, dat onze beestjes dat kunnen :) Ik hou mijn hart vast voor het onweer, het begint hier nu te waaien dus het zal zo wel losbarsten. Wispa is ook panisch voor onweer.

Mooi hè, zoals dieren je helpen ontspannen!! 

Ik merk dat ik reizen met Lupa veel minder spannend & stressvol vind. Vroeger vond ik met het OV reizen heerlijk maar de laatste jaren niet meer en ontweek ik het. Maar met Lupa voel ik me fijn, leuk om samen op stap te zijn etc. 

Onweer ging bij ons juist andersom. Ik vind onweer ontzettend mooi om naar te kijken en luisteren. Gruul vond het behoorlijk eng, maar hij wilde wel graag bij mij zijn. Dus van een hond die angst had, had ik een hond die mee op de vensterbank zat om naar het onweer te kijken :D.

Dus niet echt wat je bedoeld maar ik vond het noemenswaardig. 

Ik vind het prachtig om naar te kijken, Kahlúa ook, hetzelfde met vuurwerk, hond staat dan tegen de vensterbank naar buiten te kijken. 

Wel helpt ze me als ik verdrietig ben, dit komt niet vaak voor maar laatst een erge ruzie gehad, ik kwam thuis en zat op de bank, Kahlúa wéét dat ze niet zonder toestemming op de bank mag, maar sprong meteen bij me, nestelde zich tegen me aan en begon zachtjes de brommen en om aandacht te vragen, hier kan ik om lachen en meteen is Kahlúa blij, haalt gekke streken uit en maakt me aan het lachen. Heerlijk is dat. 

Toen ik ziek werd ging dat in de eerste instantie om 'flauw' worden buitenshuis. Ik werd dan ineens slap en straalmisselijk, hele nek vol met koud zweet en ging dan bijna - en soms helemaal - van mijn stokje. Omdat ik geen idee hand waar dit door kwam, durfde ik eigenlijk niet meer alleen naar buiten. 

Ginny is op gegeven moment begonnen met mij te waarschuwen voor een 'aanval' (te snelle hartslag die te abrupt weer in een normaal ritme knalde, waardoor mijn bloeddruk kelderde). Ik heb het nooit met haar geoefend, en nooit beloond, maar Ginny draait zich - op het moment dat ik het zelf nog niet door heb - recht voor mij, zoekt oogcontact en begint te piepen. Wil ik doorlopen, dan komt er echt protest van haar kant. En ja hoor, 5 minuten later kreeg ik standaard een aanval. 

Door Gin durfde ik weer wat meer en begon ik veel meer te leren wat er gebeurde in mijn lijf voordat het mis ging, omdat ze het veel eerder door had dan ik. Nu ben ik zo ver dat ik op tijd ga zitten, mijn benen op trek,  even wat eet etc. Al 3 jaar niet meer flauwgevallen  

Een angst niet per sé. 

Maar als ik een lage bloedsuiker krijg (heb diabetes), wordt Odi enorm onrustig. Hij hapt dan ook zachtjes in mijn handen om mij te laten weten dat er iets is. Wijkt geen moment van mijn zij.

Maar dat doet hij alleen als ik écht mijn bewustzijn verlies. 

Verder mag ik vooral mijn hondjes met hun angsten helpen ;)