Zo erg...

klopt er zijn helaas genoeg voorbeelden van wat mensen hun hond aan kunnen doen, terwijl er nauwelijks een straf inzit voor die mensen

 

daarom zou de wet beter moeten worden, als mensen weten dat je een gezonde hond niet in mag laten slapen als dierenarts wordt het al duidelijker.

Strengere straffen ook voor als je je dier iets aandoet.

 

 

edit: hier in Nedersaksen is een hondenhoudbewijs verplicht, dat zou ook al een hele verbetering zijn, dat mensen eerst leren wat een hond nodig heeft, en hoe je ermee om moet gaan, voordat ze een hond aanschaffen.

 

 

 

 

Het is wel zoals hier werd gezegd,we kennen de hond niet,de achtergrond niet,de ware reden niet.

Er wordt gezegd een jonge gezonde hond laat je niet inslapen,een gedragsgestoorde hond is geen gezonde hond,een hond kan ook een kronkel in zijn kop hebben. En soms is inslapen een betere optie dan dat een hond van hot naar her wordt gebracht,tig baasjes heeft gehad en uiteindelijk eenzaam eindigt in het asiel.

 

Ik wil niet beweren dat die hond terecht is ingeslapen,ik kan dit niet beoordelen vanachter mijn toetsenbord.

Die dierenarts moet geroyeerd worden, weet iemand wie dat was? Een beetje da doet dat dus NIET!!!

Snel geoordeeld Moppie.
Je weet niet wat er aan.vooraf is gegaan.
Wat nu als de mensen zeggen dat ze het anders zelf wel doen?

 Even wachten,we zullen zo zijn naam,adres en telefoonnr.doorgeven.

Doe eens normaal.

 

Dit is precies waar ik met mijn verhalen naartoe wilde.

Ik zag ook meerdere malen voorbij komen: ''breng dan naar het asiel'' dat vind ik in veel gevallen uitstel van executie.

Ook daar worden uiteindelijk honden ingeslapen, een asiel is geen pension.

Hier sluiten veel mensen de ogen voor en noemen het zoiets als ''nog een kans gunnen'' maar als die kans op slagen zo nihil is, en des te groter de kans is op eenzaam daar wegkwijnen of van hot naar her gestuurd worden..

Dan laat ik toch liever zelf mijn ballen groeien om zelf de figuurlijke stekker er uit te laten trekken.

 

Zo is het, ik verf alvast de spandoeken, zoek jij de rotte eieren en tomaten bij elkaar..

Tjonge, jonge zeg!

 

waarom zou de kans voor een jonge gezonde jack russel nihil zijn in een asiel? Dat is voor mij dan weer de ogen sluiten voor de andere kant, nl. dat bij  de juiste mensen (en dat geldt voor elke hond natuurlijk) de hond een prima leven kan hebben. Er zijn enorm veel succesverhalen die dit onderbouwen.

 

 

 

Ik weet niet of deze J.R gezond is.. wij hebben zelf een J.R gehad die wellicht wel een van de mooiste van zijn soort was... en fysiek nog in zulk een top-conditie. Maar hij beet echt in alles waar een kloppend hart in zat.. dat waren geen vluchtige snappies of snauwen.. maar serieuze aanvallen.

Dan ga je overleggen, bespreken, bezinnen, overwegen.. kansen inschatten en hoe reeel je hierin denkt te kunnen zijn..

Ik was blij dat onze dierenarts ons hierin steunde en niet veroordeelde. (als kanttekening wil ik nog even geven, dat ik de onvrede over de zeer jonge leeftijd van dit hondje kan begrijpen. Je kunt in elk geval na 1 jaartje niet beweren dat je ''alles'' al geprobeerd hebt en uit de kast getrokken hebt. Er is dus zekers op zijn zachts gesproken, erg snel opgegeven)

de moeilijkheid is dat de hond zelf niets kan vertellen wat hem scheelt, en hij altijd afhankelijk is.

 

Een goed asiel observeert de hond eerst een tijdlang en maakt dan pas een beslissing of de hond herplaatsbaar is of niet.

Bij dat laatste plaats ik mijn vraagtekens Dobry...

Hier doen de asiels niet veel.. Onthou dat we in België zitten.
Ik heb haar gesproken. Hier is geen wet die verbied om gezonde dieren in te slapen.
Ze zei dat die mensen werkelijk op waren. De hond blafte dag en nacht, de buren werden gek en waren woest. Dus volgens haar waren die mensen echt stik en stik kapot.
Ze heeft naar mij gebeld in de hoop dat ik misschien iets wist.
Ze zei ook dat ze idd erg onder druk is gezet. En als laatste zei ze: als ik het niet deed dan kwam er wel een ander en met een beetje pech een veearts die dat beestje meteen met 1 spuit euthanaseert. Zij heeft het heel zacht en rustig kunnen doen.

Ik weet niet meer wat ik er van moet denken. In mijn ogen kan het eigenlijk niet. Ik begrijp haar ergens ook wel. Ze zegt: ik kan niet elk dier meenemen :-(
Maar toch..

Weet je wat mensen oordelen zo makkelijk. Ik heb met Vigo gestreden om het leefbaar te maken,heb ook wel eens op het punt gestaan om het bijltje erbij neer te gooien. Zelfs de fokker zei tegen mij,bij een ander had het vast slecht afgelopen,hij is een hond met een kronkel.

 

Is hij onzeker dan gaat hij alles vreten wat los en vast zit,hij is het soort hond dat je zeker niet bij je eigen hond in de buurt wilt. Hij gilt op den vreemden alles bij elkaar uit onzekerheid.

We hebben een weg gevonden met elkaar maar had ik het niet onder controle gekregen dan had ik hem nooit naar het asiel gebracht,de gedachte alleen aan,wat een lijdensweg zou dat zijn.

Ik heb toen met mijn da een eerlijk gesprek gehad,hij begreep het en steunde mij in wat ik ook zou beslissen.

Mooi Monique,, ik herken het.

Ik herken het niet, gelukkig.

Maar ergens begrijp ik het wel.

Een mens is soms snel met zijn oordeel klaar inderdaad...

En natuurlijk wil je zoiets liever nooit moeten doen!

Dat is zeker zo Kath. Mensen interpreteren het al snel als: ''opgeruimd staat netjes zeker, je kunt er maar makkelijk vanaf zijn''

het is alleen maar gelukkig als je nooit met dit soort overwegingen bezig hoeft te zijn.

En mocht je men er ooit wel voor komen te staan, dan zal men ervaren hoe makkelijk het praten is over 'goed en fout' vanaf de zijlijn.

 Ik 'moei' me nooit zo met topics als deze. Want inderdaad, ik kan mij onmogelijk een mening vormen in zo'n 1 dimensionaal verhaal. Uiteraard ben ik net als iedere dierenliefhebber fel tegen het, uit gemakzucht, maar euthanaseren van een jong, gezond dier...het is geen ding!

 

Maar ik heb helaas ook moeten constateren dat er in dit gebied grijzen zijn door omstandigheden die in de zwart/wit online versie, en in meningsvorming, vaak onbelicht en onbesproken bijven.

 

Ben dus content met je reactie. En zoals je weet heb ik er zo ook al een hele weg met Jippemans op zitten om het leven leefbaar te maken. Een hond die in het eerste jaar ook dichter tegen enkeltje hemel aanzat dan menig vrolijke vrije gezonde pup.

 

Jip is niet mentaal 'gezond' en zal nooit een 'normale' vrije hond zijn. Wij hebben onze weg er, noodzakelijk en zo goed en kwaad als het gaat, in gevonden en mensen die me kennen, in real live!, weten wat dit betekent in de realiteit van alledag. Er is niemand nabij die de volledige zorg voor hem wil, kan, durft te nemen als ik deze zorg zelf niet meer kan bieden. Bovendien is herplaatsing (of erger nog asiel) totaal geen verantwoorde en gerechtvaardigde optie voor hem, het zou hem regelrecht de hel in helpen. En daarom is al eerder (overleg met Gt en Da) de beslissing genomen dat Jip's leven eindigt wanneer ik het niet tot het einde van zijn rit vol kan maken. Temeer nu al eea vastgelegd omdat in geval van plosteling overlijden van mij, mijn nabestaanden weten wat ze te doen staat. 

Tragisch ... ja ... en ik zou er heel wat voor over hebben dat ik niet op voorhand al over dat soort zaken na moet denken en hoop nog meer dat uitvoering ook niet nodig zal blijken. Het is niet iets om zo even luchtig uit te spreken omdat het simpelweg niet luchtig is en het uitvoering simpelweg nu niet aan de orde is en omdat er mogelijk tal van goedbedoelde of schokkende reacties komen die helemaal niets veranderen aan dit rauwe feit...deze hond is niet herplaatsbaar meer. Een keuze die gemaakt is uit zorg, liefde en verantwoording.

Petra je verhaal raakt mij,tranen staan in mijn ogen en dat gebeurt niet zo vlug....is ook mijn verhaal.

 

o wat vind ik dit nou erg voor je, je niet schuldig voelen, niet doen, jouw is niets te verwijten, vind het heel erg wat die dierenarts gedaan heeft, er was toch een oplossing heel dichtbij, waarom zelf even niet opvangen ... nee laat maar inslapen, omdat anderen gek van zo,n blaffend hondje worden... de dierenarts had hem op kunnen vangen en voor even naar het asiel kunnen brengen toch ? er was een oplossing bijna, nee geef die de hond, een gezonde hond een spuitje, bah.

 

nogmaals jou valt niets te verwijten, maar ik begrijp je onmacht, je verdriet over deze beslissing van de dierenarts.

Wauw,, Petra.. respect dat je dit met ons deelt. Dankjewel voor deze openheid.

Ik ga er nu geen heel verhaal overheen doen... slechts dat ik je wel redelijk begrijp.

Ik heb deze afspraak ook met Rocky staan... ik ben zijn eerste en tevens zijn laatste baasje.

Ik heb mijn redenen met als hoofdreden dat ik hem 'te goed ken' en ik er zeker van ben dat dit de beste beslissing zou zijn.

Een gedeelde emotie Monique, in een tragische realiteit. Ik voel 'm ook....

 

 

Het is onze veranwoording die we zijn aangegaan en zo ook een keuze dienen te maken waarin belang en welzijn van het dier centraal staat. Als op voorhand duidelijk is/wordt dat herplaatsing/asiel helemaal geen nieuwe kans is, maar enkele reis hel (of terug naar af), dan ben je mijn inzien als eigenaar verplicht om daar op voorhand over na te denken en in te beslissen om als het moment daar is voor genade te kiezen omdat herplaatsing een nog veel grote tragedie zou zijn voor het dier. Een bikkeharde tragische beslissing, genomen uit liefde en verantwoording.

 

Nogmaals kan ik me geen mening vormen over virtuele situaties en of dit in die situaties de enige en best mogelijke optie is in belang van welzijn van het dier. Ik kan enkel hopen dat in iedere individuele situatie iedere wijze dierenarts met de eigenaar(en) en Gt om tafel gaat om de situatie van alle kanten te belichten.

 Idem respect voor je openheid Suzan.

 

Het is een onderwerp waar nogal wat taboe en oordeel op rust. Temeer omdat niemand daadwerkelijk in de de situatie van de ander kan meekijken en meevoelen. Ik wilde een stukje grijs aanstippen in een emotioneel beladen onderwerp.

Heel waar!

Het enige waar ik aan denk als ik iets mankeer of ga mankeren is wat gebeurt er dan in godsnaam met mijn meisjes. Want ook mijn rare meisjes zijn niet herplaatsbaar

Als dat nu een zorg is raad ik je aan om nu al op voorhand daarover met je dierenarts (en bvk GT die je meiden kent) om tafel te gaan zitten en tot een besluit te komen. Niet pas als de nood hoog is, maar in alle rust voortijdig van alle kanten belichten en bespreken wat de opties zijn.

Ik ga daar eens goed over nadenken. Ze zijn weliswaar allemaal 12, maar er kan mij natuurlijk altijd wat gebeuren. Thanks voor een eye-opener

Overigens is goede voorbereiding daarin wat mij betreft hetzelfde voor iedere hond, ook de wel herplaatsbare. 'Wie wil de zorg voor de hond op zich nemen als je het zelf niet meer kunt'? Mocht je plotseling overlijden is het fijn om vooraf al te weten dat je hond geen postpakket wordt, maar in vertrouwen wordt opgevangen en verzorgd. 

Absoluut! En toen ik hier nog woonde met mijn ex-partner en mijn zoon en later met mijn zoon en zijn vriendin, voelde ik die druk ook een stuk minder. Dat zeiden ze ook altijd, mam, als er iets met jou gebeurt als ik me zorgen maakte, dan zijn wij er. Later was het mijn tante die ook stapel op ze is die altijd zei, maak je geen zorgen, ik ben er ook nog. Maar die heeft nu katten waar ze ook heel veel van houdt. En mijn dames eten katten grrr.Mijn mam is ook gek op ze, maar is nu alleen en redt dat simpelweg niet meer qua leeftijd. Dus mijn situatie is best snel nogal veranderd, vandaar.

Zeker Petra, het is nooit leuk.. maar toch is het belangrijk je nalatenschap te bespreken, huisdieren worden hier vaak niet in mee genomen.

Ik heb het duidelijk met mijn man en mijn familie besproken, dat ik dan echt wil dat ze hem op zijn favoriete plekje op de zetel laten gaan.. eigenlijk bespreek je zo een euthanasie-verklaring.

Een verdrietig gesprek wat hopelijk nooit werkelijkheid hoeft te worden.. en toch gaf het me een geruststellend gevoel.

eigenlijk zou iedereen die een hond aanschaft een back up moeten hebben, voor als jouzelf iets overkomt, zoals je ook voor je kinderen regelt. Die persoon zouden ze al vertrouwd mee moeten zijn en goed kennen.

 

Ik vind het echt heel wat om te zeggen dat een hond zonder jou niet gelukkig zou kunnen zijn als de hond pas 1 jaar oud is. Dat noem ik geen oordelen over mensen, maar voor de hond opkomen.

Er is natuurlijk een heel verschil tussen een hond die je al jaren hebt, waar gt s, artsen, homeopaten etc. bij geweest zijn en echt alles ondernomen is om de hond een fijn leven te geven en een hond die nog maar 1 jaar oud is. Dan kan het gewoon niet zijn dat je echt kan zeggen dat deze hond nergens anders gelukkig zou kunnen zijn.

Ik heb er eigenlijk nooit bij stil gestaan.
Maar we zijn dan ook wel met zn 2en.
dus de honden blijven zo wie zo bij een van ons.