Het laatste hoofdstuk

Onze Jazz is bijna 11 jaar en gaat flink achteruit.

Ze is altijd al een zorgenhondje geweest. Heel veel allergieën. Sinds 2 jaar heeft ze een stollingsziekte. Ze maakt haar bloed niet goed aan in het beenmerg. Vanaf toen zat Jazz al in de reservetijd.

Gisteren bij de DA geweest. Ze hoest en kucht nogal veel. Eten gaat niet echt lekker, maar ze wordt wel iets zwaarder. Ze geeft ook weer regelmatig over. Het zicht gaat ook steeds slechter.

Foto's gemaakt van hart en longen. Ze heeft een vergroot hart en vocht achter de longen.

Nu zitten we met de vraag zowel de DA als wij : wat is raadzaam ? Gaan we Jazz medicijnen geven voor de hartklachten met als resultaat dat de stollingsziekte zich gaat verergeren zodat ze inwendige bloedingen gaat krijgen ? Dan bloedt ze letterlijk dood. Of laten we het zijn beloop tot het niet meer verder gaat ?

Mijn verstand zegt dat zowel de hartklachten als de stollingsklachten nooit beter gaan worden. Het gaat altijd rekken van leven zijn.

Mijn gevoel zegt natuurlijk weer helemaal het tegenovergestelde.
pffffff echt moeilijk.

Ach Jeetje wat een lastige beslissing zeg!

Alleen jij kan die keus maken.
Niemand hier op hp kan dat voor je doen.

Welke keuze je ook maakt , ik wens je heel veel sterkte ermee!

Deze keuze zal je zelf moeten maken. Maar toch wil ik graag met je delen wat ik denk.

Ik zou persoonlijk geen medicatie doen en aankijken hoelang het nog gaat. Van medicijnen krijg je toch ook altijd weer bijwerkingen. Ik zou er voor kiezen om haar daarom nog zo lang mogelijk van het leven te laten genieten, tot ze echt op is.

Heel veel sterkte!

Moeilijke keuzes hoor.

Mijn Vera leefde vanaf die leeftijd ook in 'geleende tijd' zoals mijn dierenarts zei. Toch is ze in voor haar begrippen en in haar toestand nog, met een aantal soorten medicijnen 12 geworden en heel gelukkig bij mij samen met haar roedel.

Afwegen, minst van de 2 kwaden kiezen, het blijft moeilijk.

Sterkte, we doen het beste voor ze, altijd

Ach het soortgenootje van Casper.

Ik zou het ook zijn beloop laten.

Houd wel heel goed in de gaten, dat als Jazz tekenen van ongemak en pijn toont d.m.v. lage houding rug, oren en staart en jij als eigenaar pijn in haar ogen kan zien, dat het zeer ernstig is.

Een hond(je) laat pijn pas in een laat stadium zien. Ze zal bijv. blijven kwispelen als ze je aandacht heeft. Als een hond zich terug trekt en verstopt, kan je wel eens te laat zijn en is het afzien voor de hond. Honden gaan door tot ze er bij neervallen.

Houden van betekent ook op tijd kunnen loslaten.

Ik wens je veel sterkte en wijsheid om het moeilijke besluit op tijd te nemen, zodat Jazz geen onnodige lijdensweg heeft.

Zoals zoveel leden hier, wéér een moeilijke beslissing die eraankomt.....

Je eigen gevoel zal zeggen wanneer het genoeg is . Sterkte 

@ Loesje Ja ik weet het. We willen het ook niet te ver laten komen. Het moet nog altijd hondwaardig leven zijn.
Helaas hebben we de afgelopen 4 jaar al 2 x zo'n beslissing moeten nemen. Bij de ene hond was het leverfalen en bij de andere hond was het kanker in de milt.

Voorlopig heeft Jazz het nog naar haar zin, met af en toe wat hoesten en kuchen. Het is een leven met wat beperkingen. Ik weet dat het op een gegeven moment heel snel kan gaan. Maar ondertussen laten we haar nog lekker even genieten zolang het kan.

Fijn dat je er ook zo over denkt. Het moet inderdaad wel hondwaardig blijven.

2 honden in korte tijd verliezen is verdrietig.

Ik heb vóór dat ik Casper kreeg, ook 2 honden in ca. 2 1/2 jaar tijd los moeten laten. Een oude hond van bijna 15 jaar en een van net geen 4 jaar.

En nu Jazz haar laatste levensfase. Jammer dat ze niet oud echt wordt; tenminste voor een dwergpoedel. Regelmatig lees je over zeer oude poedeltjes. 

Bij Jazz zou ik de benauwdheid ook heel goed in de gaten houden, dat vergat ik in mijn vorige reactie te schrijven.

Hopelijk kan Jazz nog een tijdje bij jullie zijn.

moeilijk hoor.. Maar als je je hart volgt doe je het denk ik altijd goed :) sterkte

Ik begrijp heel goed hoe je je voelt. November 2013 heb ik mijn Jack russel teefje Femke in moeten laten slapen. Ze was pas 8 jaar. We kwamen tijdens de jaarlijkse enting te horen dat ze een tumor had aan der melkklier. Alleen kwamen we er toen ook achter dat der ook al iets op der longen zat. We konden gaan behandelen maar dat zouden 3 grote operaties worden. Op dat moment was ze heel fit en genoot van het leven. Of de operaties zouden lukken was nog de vraag. Wij hebben er toen voor gekozen om het niet te doen. We wilde der een fijn leven geven en niet 3x van top tot teen open gesneden laten worden met twijfels of het zou lukken. Na deze diagnose heeft ze nog ongeveer een half jaar geleefd. Vol enthousiasme en levenslust. Alleen het laatste weekend ging ze hard achteruit en die maandag hebben we besloten der te laten rusten voor altijd. Moeilijk besluit maar we hadden er vrede mee. Ons meisje had genoten van het leven.

Het blijft altijd lastig.... Maak de keuze waar je zelf achter staat. Dikke knuffel!

Jeetje Annelinn, wat erg van jullie Femke ! Ik denk wel dat het de beste manier van benaderen is geweest..... maar wat een moeilijke beslissing. Ik denk wel dat ik namens Femke mag zeggen, dat ze heel dankbaar is geweest omdat ze niet die operaties heeft moeten doorstaan.

Inderdaad het blijft altijd moeilijk. Vooral omdat het gevoel er altijd mee te maken heeft.

Dat is een lief berichtje van je. Gelukkig heb ik nu weer een lieverd van een Jack russel. Het heeft wel even geduurd voordat ik het goed verwerkt had hoor. Maar DJ heeft een hoop goed gemaakt!

Moeilijk hoor Charlie! Wij zitten zelf ook elke dag te peilen of onze 17 jarige dames nog ok zijn.

Gisteren hadden we een verjaardag en veel mensen schrokken van onze dames, maar wij zien ze elke dag en dan groei je langzaam naar het einde toe.

Verstand en gevoel liggen niet op een lijn, maar ik denk dat ze samen kunnen komen en dat je dan een beslissing kunt nemen. Het lijkt me ook heel beangstigend dat Jazz inwendige bloedingen kan krijgen, dat einde wil je ook niet voor haar maar je wilt haar ook niet missen!

Heel veel sterkte, deze keuze is gewoon verschrikkelijk!!

Ze is er nog steeds en huppelt nog vrolijk rond Het gaat redelijk met haar. Wel met ups en downs. Sinds een paar dagen is ze meer aan het kuchen en hoesten. Dat hou ik wel goed in de gaten. Ik zou niet willen dat ze bijvoorbeeld het heel erg benauwd krijgt.

Gisteren is ze ingeslapen.....11 jaar en 7 maanden geworden

R.I.P. lieve Jazz

Heel veel sterkte....

Heel veel sterkte !

Heel veel sterkte

Heel veel sterkte

 Verdrietig......en toch een mooie leeftijd bij je gehad, een zorgenkindje, alle zorgen van je gehad, juist daarom zo moeilijk om haar los te laten....veel sterkte.

Het is toch een wondertje, dat je dwergpoedel Jazz nog ca. een klein jaar ouder heeft mogen worden, sinds je dit topic opende.

Jazz is nu bevrijd van haar klachten/pijnen.

Het gemis zal groot zijn.

Heel veel sterkte.

Heel veel sterkte verder

Heel veel sterkte gewenst.

Heel veel sterkte!

Na die eerste tekenen, toch nog een klein jaar 'extra' tijd gekregen.

moeilijk nu....en stil.

Ze heeft alle zorgen gehad, fijne mand, warm nest.

veel sterkte voor je.

Geniet van elke dag, zet je eigen gevoel opzij en wees lief en verantwoordelijk voor je viervoeter.

Geloof me, beter een aantal bewuste weken vol liefde, leuke dingen, lekker eten en een vredig inslapen dan lang geleur met pijn, onzekerheid en een schuldgevoel als het toch ineens gebeurt is..

Sterkte, het wordt niet makkelijker.

Bij deze wil ik jou ook veel sterkte wensen.Je maatje heeft nu rust,en dat gun je ze toch van harte.Je hebt gehandeld uit liefde voor je hondje en dat betekent ook loslaten hoe moeilijk dat ook is.Neem de tijd die ervoor nodig is om te rouwen,want dat is belangrijk om dit zware verlies te verwerken.Ik heb vincent van 10, 7 april moeten laten inslapen.Wij leven met je mee en probeer erover te praten,schrijven of waar jij je goed bij voelt.

Ik en nog vele anderen op dit forum steunen en helpen elkaar daarin.

Nogmaals sterkte voor de komende tijd.