Fly catching syndrome

Sinds maandag weet ik dat Nala lijdt aan deze vorm van epilepsie.

In de nacht van zondag op maandag werd ze enorm onrustig.

Ik merkte dit meteen omdat ik bij de pups slaapt die Zoë heeft.

Ze hapte voortdurend om haar heen, ook naar haar flanken en haar staart.

Ik kon haar niet afleiden met een flos of een lekkere kauwstaaf.

Zelf vermoedde ik vrijwel direct een vorm van epilepsie, en ik besefte ook dat ik er niet veel aan kon doen, alleen meteen die ochtend contact opnemen met de dierenarts en overleg plegen.

Nala is 5 maand jong en een witte dove border collie. Ze is geen double merle, maar een foutje uit een gewoon nestje.

Ze is een herplaatser, de mensen waar ik haar een kleine maand geleden van overgenomen heb wisten niets hiervan beweren ze.

Wel dat ze doof was, niet dat ze hieraan zou lijden.

Dit kan best, vaak steekt het de kop op rond deze leeftijd, doet er ook niet toe.

De dierenarts was niet positief. Hij heeft een filmpje gemaakt en overleg gehad met andere dierenartsen.

Nala bleef ondertussen gewoon symptomen vertonen. Ze was doodop.

We hebben de discussie gehad over bloedtesten, medicatie, een levenslange behandeling. Het kan van alles zijn. Grote kans dat het iets aangeboren is. Een afwijking in de organen of de hersenen.

Wat is dan nog kwaliteit van leven, wat is nog te betalen?

Een pup van deze leeftijd met deze vorm van epilepsie zal weinig kans tot genezing hebben enzovoorts.

Dingen om over na te denken.

Ik heb uiteindelijk zelf besloten een doosje standaard anti epileptica mee te nemen en die 10 dagen te proberen en daarna te kijken hoe het gaat zonder.

Maar zelfs met deze medicatie, waar ze sloom van zou moeten worden, vangt ze bij tijd en wijle als een idioot vliegjes die er niet zijn. Ze slaapt wel weer beter, maar sloom is ze zeker niet. Het doet dus wel iets, maar het is zeker niet afdoende.

Er is erg weinig over te vinden.

Het zou nogal eens voorkomen bij cavaliers, maar verder kom ik eigenlijk niet.

Ik heb er wat Engelse literatuur over gelezen.

Daar beweren ze dat het een obsessief compulsieve stoornis is die je moet behandelen met SSRI's, anti-depressiva dus.

Nou, dat vind ik nogal wat eigenlijk...

Eigenlijk komt het erop neer dat ik haar beter in kan laten slapen. Ik ben bereid dat te doen als dat echt de beste optie is. Rust heeft ze totaal niet nu, alleen tot ze van totale uitputting in slaap valt. Ze plast van zich af tussen het happen door en je moet zelf ook uitkijken dat je niet te dichtbij komt met je gezicht.

Ik vraag me af of iemand dit kent. Het is een psychomotorische afwijking waarbij zij dus wel daadwerkelijk van alles voor haar ogen ziet en naar gaat happen maar wij mensen het gewoon nog wel eens als grappig bestempelen.

Het is ook bekend dat de gewone medicatie niet afdoende helpt bij dit syndroom. Er is feitelijk niks wat afdoende helpt, alleen wat verlichting kan geven.

Eigenlijk vind ik het moeilijk haar gewoon in te laten slapen zonder dat ik precies weet waarom ik dat doe en wat de reden is.

Ik kan me voorstellen dat deze aandoening, waardoor Nala totaal uitgeput raakt, een groot dilemma veroorzaakt.

Wat info betreft over het flycatcher's syndrome op de site, waar ik je eerder de link van gaf, staan niet alleen Cavalier specifieke aandoeningen en worden in meerdere researches ook andere rassen betrokken.

quote

It is believed to be caused by a mutation in a specific gene which the dogs have inherited from their parents. There are two apparently conflicting theories as to its classification: it either is a complex partial epileptic seizure, due to hallucinations, or it is a compulsive disorder. See Epilepsy for a discussion of epileptic seizures in CKCSs.

unquote

Zo staat er bij de fly catcher's syndrome resultaten van een test waar ook andere rassen en kruisingen bij betrokken waren:

quote

In a November 2012 study, a team of Canadian researchers studied seven fly-biting dogs -- including two cavalier King Charles spaniels -- and found that they were suffering from gastrointestinal disorders, including eosinophilic and lymphoplasmacytic infiltration of the stomach and small bowel, delayed gastric emptying, and gastroeosophageal reflux. In this study, the researchers treated the gastrointestinal (GI) diseases and observed complete resolution of the fly-biting in five of six of the seven dogs, including a cavalier. The seventh dog, the other CKCS, was diagnosed with Chiari-like malformation and responded temporarily to pain management. The researchers concluded that:

"Fly biting behaviour may be caused by an underlying medical disorder, GI disease being the most common. Resolution of this behaviour is possible following specific treatment of the underlying medical condition."

unquote

Bron: http://cavalierhealth.org/flycatchers.htm

ik heb het gastrointestinal aandoening vet gemaakt. Dat is dus de meest gangbare oorzaak. Misschien ook bij jouw zorgenhond.

Voor behandeling zie onder "treatment" in de bovenstaande link.

Er staan op de gegeven site nog meer links, die interessant kunnen zijn.

Ik zou hierover de specialist op dit gebied benaderen en dat is dr. Paul Mandigers: 

Onderzoek Mandigers waaronder Flycatching syndrom

http://www.wagenrenk.com/dr-p-j-j-mandigers/

Verder zou ikzelf absoluut niet vaccineren, omdat dit triggers zijn die grote schade aan kunnen richten bij honden die al neurologische aandoeningen hebben. 

Sterkte er mee.

Dit stuk heb ik inderdaad ook gelezen.

Bij het onderdeel behandeling wordt voor een groot deel verwezen naar die antidepressiva, en in het andere deel over de maag en darm ziekten (gi diseases is nog een heel breed begrip) zeggen ze eigenlijk dat het bijvoorbeeld een dieet wel ondersteuning kan bieden, het kan verminderen maar het niet oplost.

Over het lichamelijk deel heb ik het gehad met de dierenarts.

Ik heb overwogen een bloedtest te laten doen, en dat zit nog steeds wel in mijn hoofd. Daaruit kun je wel afleiden of het iets in het lichaam is. Dus in de lever, darmen, maag ed.

Alleen, het volgende punt is dat het bij een pup van 5 maand zeer waarschijnlijk iets is dat aangeboren is en levenslang behandeld zou moeten worden met (dure) medicatie. Wat de kwaliteit van leven voor de hond ernstig zou verminderen door toch wel de bijwerkingen. Een bijvoorbeeld eiwitbeperkend dieet zou ook ondersteunend kunnen zijn, maar het niet oplossen.

Overigens al een gek idee bij een hond; weinig eiwitten eten, helemaal bij een pup...

Dus ja, het is best een dilemma....

Dat is inderdaad gek en extra belastend op het systeem van je pup in opgroei. Ook hier het belang van whole foods en hoogwaardige eiwitten. Die zitten per definitie niet in een brok. Ik zou het een goede optie vinden om bij flycatcher honden te elimineren op een natuurlijk dieet, al dan niet gekookt. Je kunt hiervoor de hulp inroepen van een holistisch dierenarts die op dit vlak en op medisch vlak ondersteunend kan werken als aanvulling op regulier.

http://monicasegal.com/newsletter-august-2013.html

Wat voor medicatie krijgt ze? Mijn vorige hondje slikte phenoral (niet tegen epilepsie, tegen haar enorme angst de hele dag) maar wat ik begrepen had is deze medicatie ongeveer 3 weken nodig heeft om een stabiele spiegel in het bloed te maken en dat de hond er dan ook het beste op reageert en of je dus dan hoger of eventueel lager in de medicatie moet gaan of dat deze dosis voldoende is. Bambi ging in het begin dat ze de medicatie kreeg beetje dronken lopen verdween na paar dagen en na paar weken merle ik dat ik hoger in de dosering moest dat weer paar weken geprobeerd en zo op de juiste dosis voor haar gekomen. Zij kreeg hoge dosis! Ik mocht van mijn dierenarts zelf uitzoeken wat voor haar de juiste dosis was en ze zat dus best boven de advies dosering. 

Ze is 1x  week ziek geweest en hield niets binnen ook haar pillen niet. Nou toen ze weer beter was was ze weer 1 bonk stress, dit heeft ook weer bijna 2 weken geduurd voor ze weer 'zichzelf' was. 

Ik zou dus aanraden om de pillen de tijd te geven en het lichaam van je hond om te kijken of het echt niets doet!

Heel veel sterkte!!

Bedankt!

Een interessant stuk wel.

Is het op te lossen met antidepressiva en gedragstherapie? Hoe gek het ook klinkt, er wordt beweerd van wel..

Maar zou dat betekenen dat Nala haar hele leven antidepressiva moet hebben?

Ik ga inderdaad kijken of ik contact kan krijgen met die meneer.

Ook ga ik via via in contact komen met een holistische dierenarts inderdaad. Ik wil toch alle opties wel afsnuffelen. 

Nala krijgt inderdaad Phenoral. Als bijwerkingen krijgt ze enorme dorst en eet ze enorm veel gras en ben ik buiten vooral bezig dat binnen de perken te houden.

Door haar enorm drukke gedrag is ze al flink afgevallen. 

Door de medicatie is het wel mogelijk haar vliegjesvang gedrag te doorbreken. Wat eerst niet zo was.

Ze kan even haar aandacht richten op iets anders.

Maar het is tijdelijk.

Ze speelt nu de hele dag met een flos, een teen, een knuffel. Het lijkt plaatsvervanging voor het vliegjesvangen. Het moet maar even, het leidt in ieder geval af. Tussendoor blijft ze toch wel happen af en toe.

Misschien dat ik wat langer doorga met die medicatie om de mogelijkheden wat meer uit te zoeken.

Bedankt voor jullie reacties!

Ere wie ere toekomt; de link onder de vet gedrukte tekst gaat naar het proefschrift van dr. Clare Rusbridge met gebundelde researches en is merendeels geschreven door Clare met haar co-author en research assistant Penny Knowler en sommige researches met Engelse, Canadese en enkele andere collegae.

dr. P. Mandigers' aandeel was dat hij één van de co-promotors was.

Clare schrijft over hem: quote Paul Mandigers, if it were not for you I would have never had the courage or opportunity to do a PhD. You constantly encouraged me to “have something to show” for my research and went beyond to call of duty to see that I achieved it with the considerable assistance of Professor Jan Rothuizen my supervisor and support of Utrecht University. unquote 

We zijn een paar dagen verder en enorm veel informatie van veel mensen verder.

Veel wijzer ben ik uiteindelijk niet omdat het allemaal giswerk is.

Uitzoeken wat het werkelijk probleem is, is een kostbaar iets, daarnaast is de kans best groot dat je er niet achter komt, dus dat er uit al die onderzoeken niks aanwijsbaars komt.

De medicatie geeft wat rust, maar ze blijft erg druk.

Momenteel denk ik erover in ieder geval nog een bloedonderzoek te laten doen. Komt daar niks aantoonbaars uit dan ga ik met een gedragstherapeute om tafel zitten om te kijken of we haar gedrag kunnen ombuigen. Desnoods voorlopig met ondersteuning van deze medicatie, of andere natuurlijke middelen.

De term fly catching syndrome klinkt onschludig, het verbaast me ook wel hoe licht mensen er soms over denken en dan wel een voorbeeld van hun eigen hond hebben die af en toe naar vliegjes hapt.

Leg ze maar eens uit dat die arme Nala non stop om zich heen hapt, rondjes draait, ze gewoon ziet vliegen en totaal geen rust heeft.

Zo hangt de vlag er nu bij.

Ze is verder zo'n leuke en sociale hond die gewoon nog zo vaak zo blij is dat haar laten inslapen nog even wat verder op het lijstje is geschoven, al weet ik heel goed dat het een serieuze optie blijft.

Het fly catching syndroom moet zeker niet onderschat worden.

Het is ook doodvermoeiend voor de hond en je voelt je als eigenaar machteloos. Kijk maar eens naar dit filmpje; vooral het hele filmpje bekijken, dan realiseer je je dat dit voor de hond zeer belastend is.

https://www.youtube.com/watch?v=WTB7t2aCYmY

Die hond blijft er nog rustig bij liggen moet ik zeggen..

Begin van de week was het bij Nala nog veel erger dan aan het eind van dat filmpje. Met medicijnen heeft ze af en toe nu van die aanvallen zoals in dat filmpje. In rust kan ze alleen kijken en de vliegjes volgen met haar ogen. Als ze druk is springt ze alle kanten op om er naar te happen. 

Het is verdrietig en frustrerend ja. Je wilt wel zo veel, maar je kan zo weinig...

Ik houd jullie op de hoogte.

Edit; vond dit filmpje; dit is echt exact Nala begin van de week, zelfs met dat pootje.

https://www.youtube.com/watch?v=FMyC-q0SCEA

Wat een onrust, daar moet je toch als hond crazy van worden.

Het Cavaliertje is ook totaal niet bereikbaar voor de eigenaar.

Aangezien ik zelf een Cavaliertje heb gehad, die ernstig ziek was door erfelijke aandoeningen, gaan de beelden van dit filmpje me door merg en been.

Ik weet dus, dat veel Cavalier King Charles Spaniëls het fly catching syndroom hebben. Dit wordt bij de Cavaliers veroorzaakt door Chiari-achtige Malformatie (CM =kleine hersenen passen niet in het achterhoofd en puilen uit door het achterhoofdsgat met vaak een knik in de hersenstam) en Syringomyelie (SM dit tengevolge van CM: holtes met vocht in het ruggenmerg). Zowel de CM als de SM kunnen ernstige neuropathische klachten en pijnen veroorzaken; waarvan het fly catching syndroom er slechts één van de vele is.

Vanwege de leeftijd van Nala denken ze ook echt aan een hersenafwijking daarom. 

Bij Cavaliers kan het ook op zichzelf staand voorkomen, maar dan nog is het een gevolg van een hersenprobleem.

Gisteren ben ik bij een andere dierenarts geweest, ik heb besloten toch bloed te laten afnemen om een verstoorde nier en lever functie uit te sluiten. Het kan, maar ik verwacht eigenlijk geen bijzonderheden.

Ik ben voor een dag gestopt met de medicatie zoals ik van plan was om te kijken hoe Nala hierop zou reageren.

Helaas niet positief, het in het wilde weg happen kwam heel heftig weer terug. Omdat ze dit heel duidelijk weer liet zien bij de dierenarts begin je toch weer aan stress te denken.

Maar het gebeurt op allerlei momenten.

Er is geen lijn in te trekken.

Vandaag was ze nog van slag door haar medicijnloze dag, ik ben meteen weer begonnen, dat wel, maar ze was veel onrustiger weer vandaag en meer van slag.

Ondanks dat we het rustig aan hebben gedaan vandaag heb ik haar toch zojuist in de bench gedaan om te kijken of het zou helpen.

Blijkbaar was ze toch ook erg moe van alles en is ze snel in slaap gevallen.

Mijn volgende en laatste optie is een goed gesprek met een gedragsdeskundige, want bij deze dierenarts bleek dat ze eigenlijk al een te hoge dosering van de medicijnen kreeg voor haar gewicht. Ze zou bij wijze van er als een zombie bij moeten lopen en dat doet ze alles behalve. Het zou te schadelijk voor haar zijn zo door te gaan.

De mensen die veel om haar geven en met ons omgaan verkeren in kringen waar ik niet bekend mee ben.

Ze willen er nog iemand bij halen die healings kan geven bij mensen en dieren. Deze persoon kan min of meer bij een dier beluisteren of hij of zij door wil leven of niet.

Ik doe het meer voor hun dan dat ik er echt zelf ik geloof.

Mijn eigen gevoel erover is al verwarrend genoeg.

Momenten genoeg dat ik denk; ze is een levenslustige pup die gewoon moet leven, maar als ze dan weer de hele ruimte door springt en hapt (en dat gaat niet zacht) naar lucht kan ik haar onrust, pijn en verdriet bijna zelf wel voelen, daar heb ik geen wijze man voor nodig die daar een uitspraak over gaat doen.

Met de gedragsdeskundige zal ze weer even zonder medicatie moeten. Ze zal gaan kijken of er iets om te buigen is aan dat gedrag. Maar ik ben bang, als ik gisteren en vandaag weer zag, dat het echt weinig te maken heeft met een gedragsprobleem (obsessieve stoornis) dat misschien ook nog wel eens niet opgelost kan worden.

Al met al is er niet veel anders nog. Ik wacht het bloedonderzoek af en denk ergens dat de keuze wel gemaakt is....

Moeilijke situatie.

Voorop staat dat jij haar elke dag mee maakt, jij ziet welke impact het heeft en in welke mate het haar leven beinvloed of belemmerd.

Heel veel sterkte

Inmiddels begint het steeds meer op een gedragsprobleem te lijken.

Aan de ene kant biedt dat hoop, aan de andere kant is dat keihard trainen en oefenen en heb je geen garanties.

De medicijnen deden vrij weinig, die conclusie had ik al wel getrokken. Toch wel bijzonder, want ze zou er in ieder geval een stuk suffer van moeten worden.

Ook dat was niet het geval. Ze beukt overal gewoon doorheen. 

Ondertussen is ze weer zo goed als onzindelijk en vangt vliegjes bij de vleet,

Echter ALLEEN als ik er bij ben.

Aangezien ze soms alleen is met mijn collega's begon dat op te vallen. Piepen en blaffen om aandacht te krijgen deed ze wel eens. Okay, dat is tot daar aan toe.

Maar zodra ik er weer was. 

Pats! Daar gingen die kaken weer met veel lawaai op elkaar en was ze spontaan niet zindelijk meer.

Onzin eigenlijk, want het zijn kleine plasjes, soms maar een paar druppels die ze deponeert.

De afspraak met de gedragstherapeute stond toch al, dus dat scheelt.

Omdat het zo plotseling begonnen is op een rare tijd heb ik hier nooit aan gedacht.

Aan de andere kant; ze is een slimme hond en kan best het één en ander uit de kast trekken voor wat aandacht. Positief of negatief.

Ik loop nu letterlijk de ruimte maar uit als ze begint met vliegjes vangen. Achter de deur hoor ik haar nog even doorgaan maar inderdaad stopt het daarna.

Als ik erbij blijf en het negeer gaat ze gewoon door. Net zo lang tot ze helemaal (en ik ook) gestoord wordt geloof ik.

En ergens misschien haar angst weer een ander thuis te krijgen ofzo, ik weet het niet. Ze wil ik als het even kan zo dicht mogelijk bij me zijn. Op mijn voeten het liefste. Ook botjes kauwen OP mijn voeten. Mijn redelijke consequente opvoeding is ze duidelijk ook niet gewend. Het is maar de vraag hoe haar vorige baasjes waren..

Het blijven vraagtekens en breinbrekers...

Jeetje wat lastig allemaal,  maar opzich wel een heel goed teken dat het mogelijk een gedragsprobleem is.  Maar ja dan is het wel heel veel wel werk. 

Ik gaf Bambi tegen haar stress dus ook phenoral en ook zij kreeg een hoge dosis voor haar gewicht (ze was 8 kg en kreeg dagelijks 2 keer daags 3 kwart tablet van 50mg) ook zij werd er niet lusteloos van. 

Maar je schreef dat je 1 dag stopte en dat het toen kwam het in alle hevigheid terug. Waarom een2 weken later toch ineens dat de medicatie niets doet? 

Zo leek het toen, maar inmiddels is er geen pijl meer op te trekken. Wel of geen medicatie, naar vliegjes happen doet ze toch wel.

Ik weet eigenlijk niet of het met of zonder medicatie wel zo anders is.

Ik geef het haar gewoon omdat ik denk dat het haar toch iets van rust geeft, of eigenlijk hoop ik dat gewoon...

Ja lastig. Persoonlijk zou ik niet onnodig zware medicatie geven als het niet werkt of te weinig. Ik weet wel dat Bambi met haar stress er wel veel aan had. Nu vermoed jij dat het bij jouw hondje ook met stress te maken heeft, dus misschien doet het wel iets. Sneller uit haar happen bijvoorbeeld. Is denk ik een kwestie van proberen.  Maar ja alles moet uitgezocht worden en kijken wat wel werkt of wat niet. En als je alles door elkaar probeert dan weet je ook niet wat of niet werkt. Dus misschien is het goed om de medicatie nog even te geven, waarschijnlijk geeft het gaat ook wel iets rust in dat koppie van dr. En dan eerst met gedragstherapeut aan de slag en als iets werkt of jullie hebben samen meer rust hierin dat je dan gaat kijken om de medicatie af te bouwen.  Ineens stoppen is niet zo goed geloof ik. 

Toen Bambi eens een week alles eruit spuugde en dus ook de medicatie, daarna merkte ik pas wat die medicatie met haar deed. Het heeft ook weer 2 weken geduurd voor ze weer rust had. Dus zomaar stoppen of een paar stopdagen er tussendoor stoppen zou ik afraden. Geeft alleen maar onrust. Zie eerst maar eens rust te krijgen in je hondje.

Heel veel succes! Ik hoop dat jullie eruit komen! !

Volg.
Ik ga eerst inlezen.

Helaas is het erg achteruit gegaan met Nala.

Ze is in korte tijd veel stereotype gedrag gaan vertonen. Elk moment dat je haar niet afleidde, dat ze niet aan het kauwen was of buiten aan het spelen met Zoë was ze naar vliegjes aan het happen.

Of ik moest de tijd en ruimte hebben bij haar te blijven zitten en een beetje te kalmeren en rustig te houden.

Gewoon in de kamer of op het grasveld was het enige wat ze deed nog heen en weer lopen of rennen en happen naar vliegjes. Heen en weer, heen en weer, als een gekooid dier, terwijl ze alle vrijheid had.

Daarbij begon ze vreselijk hard te blaffen en helemaal door te draaien.

Inmiddels hebben er drie gedragstherapeuten en drie dierenartsen zich erover gebogen. De dierenartsen zeggen allen; er is iets goed mis neurologisch gezien, de epilepsie is niet onder controle enzovoorts. De gedragstherapeuten zeggen allen; het is een gedragsafwijking!

De waarheid zal ergens in het midden liggen.

Ze is nu tijdelijk bij een gedragstherapeute in huis die wil kijken of er nog wat aan te doen is. Hoe dan ook komt Nala terug bij mij. Om afscheid te nemen, of om nog een kans te krijgen, maar inmiddels heb ik alles geprobeerd en het lijkt er echt op dat er iets zo erg mis is in haar kopje dat ik haar de eeuwige rust moet geven.

Wat is dit zwaar voor jullie.

Ben benieuwd of de GT iets kan betekenen.

Ik heb het idee dat de verschijnselen merendeels neurologisch zijn.

Je hond heeft op deze manier veel onrust in haar koppie en als baas is het vreselijk om te zien dat je hond hieronder lijdt.

Ik bewonder je doorzettingsvermogen om te proberen de last, die je hond ervaart, te verlichten.

Is dat vliegjes happen echt 24/7?

Och wat erg! 

Ik begrijp je machteloosheid zo goed.  Dat je huilend naar je hondje kijkt die haar rust niet kan vinden en jij eigenlijk niets, of zeer weinig, kan doen om haar te helpen. 

Bijna wel helaas, tot ze het opgeeft van vermoeidheid.

In het begin had ze nog genoeg heldere periodes waarin ze vrolijk bij je kon zijn en vrolijk haar ding deed. Maar die zijn er niet meer. Zodra ze gewoon even niks te doen had verviel ze weer in het vliegjes happen, of ander stereotype gedrag.

We hebben geprobeerd haar veel te laten snuffelen/speuren en knagen/kauwen (barfen). Alles helpt tijdelijk.

Tot haar aandacht verslapt, het bot op was, er niks meer te snuffelen was en blijkbaar de onrust in haar koppie weer de boventoon voerde.

Je kunt denken; ze laat dit gedrag zien om aandacht te krijgen en zo weer iets te doen te krijgen. 

Haar belonen als ze even rustig is hebben we geprobeerd, ook dat werkte tijdelijk. Er is gewoon iets in haar waar ze mee moet vechten en dat het dan weer wint. Het negeren maakte het tien keer erger en het is gewoon niet aan te zien, het maakt je machteloos. Ze flipt totaal, hapt, blaft in de lucht. Springt, valt daarbij om en rent maar heen en weer.

Haar eruit halen met een botje of een speeltje is op de verkeerde manier belonen, maar het enige wat soms werkt. Haar een time out geven in de bench heeft gemaakt dat ze niet meer te handelen was in de bench. 

Kortom; eigenlijk werkte niks en ging het van kwaad tot erger.

Ze is nu bij een gedragstherapeute die veel honden getraind heeft. Ze mag in principe gewoon meedraaien in het huishouden. 

Het is voor een stukje observatie en afwachten hoe ze daar reageert.

Verdrietig is het wel, ik had haar zo iets anders gegund.

Ik vroeg dat namelijk omdat ik in het begin dacht dat Drib echt knetter gek was, maar ze was dol op stofjes
Toen dol op vlinders en nu dol op lichtjes, schaduwtjes en glinstertjes. Is het bij jouw hond ook niet zo iets?

Kijk ook eens naar het volgende:

In 2012 hebben Canadese onderzoekers ontdekt, dat bij 7 honden die zij volgden, de oorzaak van het fly catching syndroom in de meeste gevallen door maag/darm stelsel aandoeningen werd veroorzaakt.

citaat

In a November 2012 study, a team of Canadian researchers studied seven fly-biting dogs, including two cavaliers, and found that they were suffering from gastrointestinal disorders, including eosinophilic and lymphoplasmacytic infiltration of the stomach and small bowel, delayed gastric emptying, and gastroeosophageal reflux. In this study, the researchers treated the gastrointestinal (GI) diseases and observed complete resolution of the fly-biting in five (including a cavalier) of six of the seven dogs. The seventh dog (the other cavalier) was diagnosed with Chiari-like malformation and responded temporarily to pain management. The researchers concluded that:

"Fly biting behaviour may be caused by an underlying medical disorder, GI disease being the most common. Resolution of this behaviour is possible following specific treatment of the underlying medical condition."

einde citaat

Bron: http://www.cavalierhealth.org/flycatchers.htm

Ik volg mee. Ik heb alles doorgelezen, heftig zeg. 

Ik heb het gelezen Loesje.

Echter is Nala verder lichamelijk helemaal gezond. Er is een bloedtest gedaan waar niks is uitgekomen.

Ze kan alles eten maar haar ontlasting is de mooiste die ik ooit gezien heb bij een hond die alles vreet wat los en vast zit.

Een lichamelijk oorzaak is eigenlijk uitgesloten door de dierenartsen.

Nala is nu bij een gedragstherapeute ter observatie. De eerste dagen was ze nog wel positief en had ze hoop, maar vandaag belde ze en zei ze; ik weet nu hoe jij je de afgelopen weken gevoeld moet hebben.

Zelf wil ze nog contact opnemen met Dr. Mandigers. Zelf is me dat niet gelukt. Waar ze eerst dacht dat het echt een gedragsprobleem was komt ze daar nu ook een beetje van terug. Het lijkt een combinatie van een defect in de hersenen te zijn die lijdt tot dit zelfbelonende gedrag. En je moet haar er wel uithalen want het is echt schadelijk gedrag voor haar.

Als gedragsprobleem an sich is het niet te behandelen. Het is heel erg sneu, maar ook dat bestaat. Gaat het nog om epilepsie dat met een medicijn aangepakt kan worden, dan is dat wellicht nog te proberen. Daar probeert ze bij de Wagerenk nog achter te komen. 

Maar gezien de medicatie die al geprobeerd is en de hoogte daarvan is er weinig hoop.

Het moeilijkste is dat Nala een vreselijk lief en sociaal hondje is. Een knuffel. Je sluit haar echt in je hart en je wilt haar niet kwijt. Ze doet geen vlieg kwaad. Maar het is geen leven zo voor haar. 

Helaas nog geen beter nieuws dus. 

We hebben ook besloten dat we er verder niemand meer bij betrekken. Er zijn zoveel mensen die er wel een mening over hebben, maar zij heeft Nala nu in huis en wij twee weten nu hoe het echt is. Een hond die echt geen rust kan vinden, totaal niet.

Alleen die meneer mag zijn professionele licht er nog over later schijnen. Stiekem hoop ik dat hij haar ook rust gunt eigenlijk.

En niet als deskundige nog wil gaan sleutelen aan van alles.

Maar ja, uiteindelijk beslis ik dat. Ik wil dat niet, Nala heeft nu lang genoeg geleden. Als er volgens hem echt nog 1 wonderpilletje is dat DE oplossing gaat zijn; okay. Maar als hij gaat komen met een langdurig medisch traject...

Nee, dan houdt het op.

Ik ben al verder gegaan dan ik eerst dacht. Dat is zo gelopen omdat deze geweldige gedragsdeskundige op mijn pad kwam omdat ze een pupje van Zoë krijgt. Samen met de gt die ik al in de arm had genomen voor Nala lijkt me dat expertise genoeg...

Arme Nala, mooi meisje... 

Balen zeg dat nog niets echt heeft gewerkt. Uit je reactie merk ik op dat je weinig hoop hebt dat de specialist nog iets kan doen. Maar kan me wel voorstellen dat je hem er nog wel naar wil laten kijken. Ook voor jezelf fijn om te weten dat je er alles aan hebt gedaan om je mooie, lieve Nala te helpen. 

Het is zo moeilijk maar als niets werkt is haar rust gunnen het enige goede wat je nog voor haar kan doen! 

Ik wens je heel veel sterkte in de komende moeilijke periode! 

 Oh wat vreselijk.... heb er geen woorden voor.  Arm meisje.