Loslopen

Ik was benieuwd, wat doet jou hond als hij losloopt? 

Zodra mijn honden hun naam kende mochten ze los (op ongevaarlijke plekken, dus niet naast een weg). Als pup blijven ze automatisch in de buurt. 

Zodra ze wat manser worden en verder weg gaan draai ik om als ze verder dan 10 meter zijn en loop ik gewoon de andere kant op. Als ze dit trucje door hebben ijven ze daarna meestal in de buurt. Op open grasvelden gaan ze dan wel eens wat verder, maar omdat ze weten dat de baas opeens een andere kant op kan lopen kijken ze om de zoveel tijd even op, ook tijdens het s

Zodra mijn honden hun naam kende mochten ze los (op ongevaarlijke plekken, dus niet naast een weg). Als pup blijven ze automatisch in de buurt. 

Zodra ze wat manser worden en verder weg gaan draai ik om als ze verder dan 10 meter zijn en loop ik gewoon de andere kant op. Als ze dit trucje door hebben ijven ze daarna meestal in de buurt. Op open grasvelden gaan ze dan wel eens wat verder, maar omdat ze weten dat de baas opeens een andere kant op kan lopen kijken ze om de zoveel tijd even op, ook tijdens het spelen. 

Dus: ik ben die persoon met de hond 5 a 10 meter los van me af (in de puberteit kan dit wel eens anders zijn, hormonen..)

Hahaha, wat leuk!

Hier hebben we wel ondernemende honden, maar zó ver laten we ze niet gaan, kwestie van andere mensen niet de stuipen op het lijf te jagen .

Ze gaan graag op verkenning en natuurlijk hebben we al situaties gehad waarbij ze op een plek terecht kwamen die we niet leuk vonden!

Zo had Ylena een voorliefde om bij mensen binnen te gaan verkennen, die moesten we dus goed in het oog houden dat ze geen huis binnenging!

Onze eerste vakantie met de honden was naar een B&B in de Ardennen, we komen daar aan en de eigenaar zegt ons : "maak ze maar los, het terrein is omheind".  Omheind?  Een kwartier later horen we een stem vanachter de haag : "die grote witte hond is die van iemand hier? Hij zit in mijn keuken en er is een kinderfeestje aan de gang"...

Onze Evita vond het wel leuk om op het strand ver weg te gaan... als ze in de verte mensen zag, wilde ze ze gaan begroeten en dan mochten we roepen tot we een ons wogen, ze trok zich er niks van aan.  Dat was toen ze nog jong was, later leerden we haar streken kennen en kreeg ze de kans niet meer.

Rori is een herplaatser kruising stabij x wetterhoun

Toen ze 3 was ging ze verder weg en rende ze meer achter konijnen en vogels aan.

Nu ze 8 is en ik ook een betere band met haar heb luistert ze prima maar als ze vrij mag rent ze ook achter konijnen en vogels aan of gaat lekker zwemmen.

Als ik fluit maakt ze even af waar ze mee bezig is (plassen, uit het water komen) en dan komt ze aan rennen.

Rori loopt altijd los, ik heb bepaalde bewegingen waarop ze luistert en bepaalde geluidjes.

Als ze moe is luistert ze beter dan aan het begin van de wandeling dus ik laat haar lekker rennen en daarna luistert ze prima. Er blijft wel wat eigenwijsheid in zitten en als ze een eigenwijze bui heeft en echt niet meeloopt moet ik haar wel eens gaan halen en dan lijn ik haar gewoon aan.

Ik hoop dat je hier een beetje aan hebt

x

Jamie en Teun gaan nooit ver. Teun rent dan heel enthousiast een stukje vooruit maar draait al gauw weer om, nooit geleerd hij doet dat uit zichzelf. Jamie is gewoon lui.

Kiwi gaat wel eens wat verder maar niet zo ver als Gijs, dat mag ze niet dan roep ik dat ze moet wachten. 

Vind dat wel ideaal, Jamie en Teun heb ik altijd zo aangelijnd want die zijn altijd in de buurt. Kiwi soms niet gelijk maar dat is ook de makkelijkste hond, die maakt nooit problemen dus dat is niet zo'n ramp. 

Maylo blijft eigenlijk vrij dicht bij mij in de buurt, maar ik heb hem eigenlijk ook wel geleerd om niet te ver uit te buurt te gaan. 

Bij het ras wat ik heb een Parson moet je dat ook niet willen dat ze overal gaan struinen. Je moet gelijk als ze klein zijn duidelijk maken dat ze niet te ver mogen gaan en waar ze niet in mogen ook niet in laten bijv. struikens.

Toen Maylo nog puber was hij is inmiddels 2,5 jaar, wilde hij nog wel eens me een hartverzakking zorgen. Dan ging hij gewoon zijn neus achterna en belandde zo in een paardenwei, waar ik hem dan zelf uit moest halen want, hij lag heerlijk languit in gras

Of als hij bij me moest komen als een dolle langs me heen racen en dan net uit de buurt blijven dat ik hem niet kon pakken. Heb het allemaal gehad en daar is Maylo gelukkig overheen gegroeid.

Tegenwoordig hoe ik maar te fluiten als hij te ver voorloopt en dan stopt hij. Hij loopt max 5 meter van me vandaan en dat is ver voor zijn doen. Als hij op onbekend gebied is, waar veel honden zijn en hij kan spelen dan gaat hij verder van me vandaan en dat mag ook. Nu is de Parson wil enorm baasgericht en zullen de goed loslopende Parsons niet zomaar er tussen uit gaan, of er moet iets zijn waar ze achteraan kunnen.

Maar als ik Maylo los laat gaat die niet als een debiel rennen hahaha nee hij gaat op zijn dooie gemak staan te snuffelen en nadenken als hij wel daar wilt plassen. Tegenwoordig loopt hij ook niet meer zomaar naar andere honden, als ik het niet wil en zegt 'Volg' dan loopt hij er gewoon straal voorbij.

Trouwens er loopt hier in de buurt een Stabij teefje rond die nu 8 is en nog steeds van die rare fratsen heeft. Ik zie die eigenaar soms wel eens zweten, dan sta ik bijv. best ver weg met Maylo en dan hoor ik 'WOEPIE!! WOEPIE KOM HIER!!' en dan staat Woepie al bijna bij ons hahaha. Ze is wel enorm lief en Maylo speelt graag met der.

Edit: Maylo staat buiten op de tuin tafel....XD

In het bos loopt puck op haar dooie gemakje te snuffelen, komt een snoepje halen en gaat weer haar eigen gang.

Hier in de buurt op het grasveldje is het alleen maar konijnenkeutels zoeken en haarzelf er zo goed mogelijk mee belonen :-D. Ze komt dan ook echt niet meer naar mij om een snoepje te halen.  Meestal moet ik haar aanlijnen en meenemen. 

Als er andere honden lopen dan rent ze wel even gezellig mee en gaat dan weer haar eigen gang.

Dat is nou een jachthond, let op de baas, hij weet precies waar je bent, maar hij is en blijft ook een zelfstandige werk hond. 

Zo zijn ze. 

Weet zeker dat hij altijd terug komt. 

Bij ons op de club door een fries de sloot in achter eenden aan. De baasjes erachter aan. Komt hij na een uur weer terug naar de club, ging trillend zitten. Wij de blije baasjes gebeld die nog opzoek waren.

Het wordt wel minder als hij ouder wordt, er zal meer rust in komen. Neem hem zoals hij is en vertrouw op hem. 

Heel herkenbaar hoor, alleen rent Rik wel iets minder ver weg dan Gijs. Maar dat hyperactieve laat Rik ook zien. Omdat hij zijn energie kwijt moet of hij vind iets heel spannend waardoor hij druk wordt.

Hij rent bij me weg zodra hij een andere hond of persoon ziet waar hij, in zijn ogen, persé kennis mee moet maken. Dan ben ik verre van belangrijk voor hem en kan ik helaas roepen wat ik wil. Hij is dan ook veel te enthousiast in zijn begroeting en kan gaan opspringen bij mensen of bovenop de andere hond duiken. Daarom heb ik Rik de laatste tijd meestal vast aan een uitlooplijn van 8 meter en gaat alleen los als het rustig is of als we samen oplopen in een groepje bekende honden.

Ik probeer dus zoveel mogelijk de situatie van weglopen te voorkomen. Helaas loop ik daardoor niet altijd ontspannen als hij dan eens losloopt omdat ik als een havik de omgeving afspeur op verleidingen voor hem waardoor ik de laatste tijd minder plezier beleef aan de wandelingen.

Ik hoor van iedereen dat het een fase is en dat het, naarmate hij ouder wordt, beter zal gaan, mits we nu consequent zijn. Daar ga ik dan maar van uit. Ik hoor nu ook wel verhalen van mensen wat hun hond allemaal uitgespookt had toen die aan het puberen was terwijl ik me dat nu nauwelijks kan voorstellen aangezien dezelfde honden nu keurig naar de baas luisteren.

Geduld is dus inderdaad een schone zaak! 

Die Gijs!

Hier ook zo'n racemonster die binnen no time een paar voetbalvelden verderop staat en pas over zijn schouder kijkt als hij zijn ding gedaan heeft. En dan terwijl hij nog in volle vaart is een scherpe draai met neus op de grond (nog steeds op heel hoog tempo waarbij ik in angst afwacht wanneer hij zijn nek breekt) een spoor uitlopen, tegen een boom pissen en 'hoppa' weer verder. Mijn grote vent heeft me menig grijze haren bezorgd met zijn geflierefluit. 

Een hond die als een gek voorbij komt gerend is voor mijn honden een uitnodiging om te spelen. Dus als een stabij bij ons zo doet dan kan de baas verwachten dat hij waarschijnlijk 2 honden mee gaat nemen haha. Mijn honden houden ook van die ren spelletjes met andere honden. Uit zichzelf gaan ze niet ver weg maar ik schat de kans in dat ze dat met een hondenmaatje nog wel kunnen doen. 

Over het algemeen luisteren die van mij heel goed, alleen andere honden is soms nog erg moeilijk. Dan moet er even kennis gemaakt worden, niet met alle honden gelukkig. 

Bij ons kan Gruul ook zijn gekke 5 minuten hebben. Dan rent hij ook als een dwaas rond, ook met die achterpoten flappend alle kanten uit. De bochtjes neemt hij zo scherp dat hij zelf bijna de grond raakt. Die tong hangt uit zijn bek en hij kijkt zo tevreden haha.

Run like you have never run before!

De eerste 5 minuten rent hij als een dolle om (en dwars door) me heen. Als hij met zijn huskyvrienden is, gaat hij ver bij me vandaan met die 2. Hij is wel altijd de eerste die terug komt rennen als hij me niet meer kan zien.

Als ik alleen met hem ben blijft hij binnen een straal van 5 meter en snuffelt lekker door de begroeiing. Als kleine pup bleef hij vlak naast me lopen, dus hij gaat langzaam wel steeds verder bij me vandaan. 

In het bos komen we altijd langs een huis met een bullebak van een hond achter een hoge heg. Die hond begint altijd als een bezetene te blaffen als we langslopen. Ik vind het altijd zo mooi om te zien dat dexter even stopt met lopen, omkijkt en letterlijk "Hmpf" doet en verder loopt. Alsof hij denkt: pfff, mij krijg je echt niet gek met dat hysterische gedoe" :D

In het begin dat Bobby los was ging hij ook als een idioot heen en weer rennen.

Toen weer een poosje aangelijnd en daarna bleef hij redelijk in de buurt en luisterde hij ook goed.

Nu is hij weer aan het uit proberen heb ik gemerkt.

Steeds een stukje verder en na 2 a 3 x roepen wel terug komen . Sinds gister toch weer wat harder en verder en als ik roep even ' netjes ' omkijken  met een lach om zijn bek (scheef koppie)van ja ben er toch en wat wil je nou om dan er weer vandoor te gaan. En dan een stukje verder te blijven staan .

Dan toch maar weer aan de lijn en uit met de pret voor hem.

x

Die Gijs, ik moest er wel een beetje om lachen, het is grappig om te lezen, maar ik kan me voorstellen dat je soms wel even moet zuchten.

Luna gaat ook helemaal uit haar dak als ze los mag. We noemen haar dan ook "blije gup" zo leuk om te zien. Net een koe die na een lange winter weer naar buiten mag. In het begin ging ze ook ver bij ons vandaan, zeker als ze met andere honden aan het spelen was dan had ze geen oog meer voor ons. Maar nu blijft ze meer bij ons in de buurt, ze was ons een keer kwijt en daar is ze denk ik wel een beetje van geschrokken.

En ook Luna blijft rennen en druk doen totdat we naar huis gaan, je zou denken dat ze dan wel moe zijn, maar ook Luna lijkt dan nog heel veel energie over te hebben. Onvermoeibaar.... Maar als we thuis zijn, dan valt ze als een blok in slaap...

wisselt eigenlijk best...afhankelijk ook van waar we lopen...er zijn niet veel plekken waar ze losloopt. typisch lola is eigenlijk net iets voor me, en vlakbij in de buurt, gelijk oplopen...

soms even een geurtje achterna, of even een sprintje trekken, maar vrij snel voegt ze zich weer op haar "pad" voor en naast mij haha

alleen als we echt in het grote weiland zijn, bij het water...wil ze wat meer rondstruinen en haar eigen dingetje doen. 

Als Bailey losloopt dan wil ze voornamelijk spelen met haar bal of stok.

Ze loopt maximaal 100 meter voor me uit en komt dan weer terug. ze houdt me in de gaten.

Ik heb wel het idee dat ze van het loslopen geniet.

Jack kan helaas niet loslopen (misschien als hij oud & bejaard is ), maar in het bos loopt hij aan een lange lijn, zodat hij wel vrijheid ervaart en soms koppel ik de lijn van Jack aan Bailey vast zodat ze samen lopen. Dit gaat erg goed.

Blue, de Deen, blijft in de buurt, loopt wat voorop, komt dan weer terug, ...

De jackrussels, da's een ander verhaal! Babe loopt haar neus achterna en luistert hoegenaamd NIET meer! Dus geen loslopen meer voor haar!

Ellie, die dremmelt wat rond, blijft overal hangen, snuffelt vooral heel lang overal en gaat gewoon haar eigen wegje. Ook niet handig dus!

Denk niet dat Nala, de galgo die op komst is, los gaat kunnen, dus voor mij blijft het worstelen met lijnen! Ook op veldwegen!

Haha, ik herken het wel.... Zo was Max ook ooit eens.... Niet zo heftig, 60m was de max. dat hij voor ons uit ging....

Heel veel geoefend met losvolgen en met 'in de buurt blijven'.... Nu op bekende plekken is hij nog wel heel zelfstandig hoor, maar meestal is 20m wel het maximum.... Rennen en vliegen doet hij nog steeds..... ;-)

De mijne heeft dat ook wel met de gekke 5 minuten, alleen rent ze dan maar uiterlijk 20 meter voor me uit en draait dan in een zwiep om en rent recht langs me heen na achteren en dan 20 meter verder met een zwiep weer terug.

Voor de rest loopt ze uiterlijk 10 meter bij mijn vandaan en kijkt elke 5 sec om of ik er nog loop. Hoef ook niks te zeggen als ik omdraai of stil sta want binnen 5 sec zit ze naarst me. Dit heeft ze overigs al vanaf puppie het strak in de gaten houden van de baas.

Toen ze nog een pup was ben ik wel eens achter een boom gaan staan op het moment dat ze niet keek. Nou toen was ze helemaal in paniek. dus snel weer achter de boom vandaan. Daarna hielt ze mij nog 100x beter in de gaten. Mijn moeder was er ook gewoon bij en die stond er nog wel maar ik ben haar alles. Nu doe ik het ook nog wel eens als het met lukt achter een boom verstoppen en weet ze het en zie je dat ze haar neus gebruikt om mij te vinden en geen blinde paniek.

Enkel wanneer het erg druk is met mensen en wandelaars en ze is afgeleid door een andere hond en  ik loop ondertussen een stukje door dan is ze nog wel is paniekerig na mij aan het zoeken

Dat laatste hebben we destijds ook geprobeerd maar was een drama o o o....lijnlengte maakte weinig uit. De ene wilde met ons ad slag, gaf weinig om andere honden en de ander wilde rennen of op (eekhoorn) jacht de boom 300 meter verderop in.

Achja, het loslopen....

Altijd een leuk puntje in het leven van een baasje.

Gaat het wel, gaat het niet, en waarom wel of niet.?

Onze landseer blijft in de buurt hobbelen.

Onze kruising Flatcoat / Newfy kan er ook vandoor gaan, maar dan wel met een reden.

Konijnen, hazen, ed.

Het blindelings ''joyrennen'' , dat doen ze hier niet.

Altijd is er een aanleiding die ik als baas dan ook vaak zie aankomen.

Dus eigenlijk geen probleem.

(als baasje pas ik me vrij snel aan ,aan het gedrag van onze honden....vandaar...geen probleem ! )

Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat Gijs doet als je hem 100 km verderop uitlaat.

Op een stuk waar hij nog nooit geweest is.

Niet 10 km verderop, dat ruikt voor een hond nog het zelfde, en is herkenbaar.

Omgeving is vertrouwd...."ik heb het baasje even niet nodig, alles komt hier altijd toch wel goed"

Maar echt 100 km verderop..

Oh geweldig Gijs! Net Charlie haha!  

Charlie is dus zo'n beetje net als Gijs, maar dan gaat ze maar af en toe zo ver weg van mij. Ze rent keihard op en neer, rondjes om mij heen bijvoorbeeld of gewoon keihard vooruit en na een paar meters inderdaad weer omdraaien en terug rennen, langs je heen! Geweldig om te zien vind ik!! Ook langs de water kant rennen vind ze helemaal geweldig. Er was donderdag op een groepswandeling een soort vijver en daar bleef ze maar langsrennen: een stukje door het water en dan weer over gras en dat bleef ze maar herhalen tot wij al een stukje verder waren en ik haar riep

In het begin luisterde mevrouw helemaal niet zo goed, maar inmiddels! Super!

Bruno is dan echt weer het tegenovergestelde. Die loopt meestal een paar meter voor me. Gewoon rustig lopen, dribbelen haha! En om de tijd even kijken of ik toevallig een tennisbal of iets dergelijks bij me heb. Hij zoekt telkens naar iets om te doen. Andere honden zijn totaal niet interessant! Dat vind Charlie zeker wel!

Ik vind het echt heerlijk als mijn honden of de honden die ik bij me heb op veilige stukken los kunnen lopen. Bruno & Charlie lopen dan ook overal waar dat veilig kan los. Wel op voorwaarde dat ze luisteren naar mij. Niet luisteren = direct aan de riem. En het werkt hoor, geloof mij. Charlie heeft er af en toe nog wel eens schijt aan, dat geroep van mij. Maar dan roep ik gewoon nog een keer, ze is immers een pubertje nu. Maar als ik echt constant sta te roepen en ze rent me gewoon voorbij of gaat het spelletje 'pak me dan je krijgt me toch nooit te pakken' spelen, dan is het gauw over met de pret

 gelukkig heeft ze dit steeds minder vaak. Heerlijk! Hopen dat het zo blijft

Lupa is ook zo gek op dat harde, malle hollen en langs je heen vliegen. Tijdens een losloopwandeling wisselt ze eigenlijk alles af, kan een tijd vlak bij je in de buurt lopen, een tijdje ergens scheumen en dan hard achter me aan komen rennen als ik 'te ver' ben of juist ergens op me blijven wachten omdat zij vooruit is gerend. Ik roep of fluit één keer en dan komt ze (op haar tempo) achter me aan.

Zelf heeft ze een soort twintig meter grens om mij heen getrokken en gaat niet verder dan dat. Vanaf daar gaat ze zitten kijken.

Maar hoe vertrouwder de omgeving hoe stoerder ze is. Vooral nu ze wat begint te puberen heeft ze vooral op het bospad hierachter wel eens bananen in haar oren. Dan merkt ze dat er een bekende hond in de bak zit aan het einde van het bospad en holt dan het hele pad over en rent zo naar de bak i.p.v. netjes te luisteren of wachten. Dat is niet de bedoeling want er weggetje tussen. Maar dan kijkt ze ook echt van "oh leuk, ben je er ook eens? Ik was er al hoor!" 

Ook doet ze graag haar ding, scheumt wat, houdt ze mij goed in de gaten en komt 9 van de 10 keer gelijk aanhollen. Die enkele keer ligt er poep die ze onweerstaanbaar vindt.  

Oh oh oh die hondjes van ons toch... 

@ Landseer, dat vraag ik me ook wel eens af 

aan de ene kant denk ik dat hij dan beter op ons let, aan de andere kant denk ik dat hij hetzelfde zou doen want "wij zijn er toch wel" (in zijn beleving) 

Ik vroeg het me ook af dus tijd om het uit te proberen toen we 'vers van de pers' in Engeland aankwamen........Nou nee dus! Meneer had zijn eigen route binnen no time alweer uitgestippeld hoor. Heel even 'braaf' rond blijven hangen en weg was hij weer.....het maakt hem ook bitter weinig uit wie, wat of welke hond(en) er bij zijn. Hij wil gewoon zijn ding doen en de boel op eigen houtje verkennen.

Het is dan ook alweer een lange tijd een 'lange lijn hond' aangezien hier ook niks omheind is en de keren dat hij los loopt hier gaat ook gelijk verbaal de rem erop zodra hij de 10 hooguit 15 meter straal bereikt. Dat is zijn grens van gehoorzaamheid ........

Ach ja wie weet ooit als Senior.........

Kahlúa is altijd heerlijk aan het rennen, is lekker met zichzelf bezig, springt dat erg stoer met haar poten op iets ( wat meestal niks is) en jaagt zogenaamd achter konijnen aan. 

Ze blijft altijd in de buurt, is soms wel even weg maar ze ziet mij altijd, dat is natuurlijk ook het fijne aan een herder. Luistert perfect, als ik wil loopt ze de hele weg los terwijl ze volgt, maar het bos vind ik om te rennen :) 

Kahlúa is ook een debiel soms in het bos hoor, ik kan er altijd wel om lachen, maar dit omdat ik weet dat ze nooit van me weg zou gaan, ook in de wijk en op veldjes kan ze los. Dit moet ik oefenen voor de cursus maar dan laat ik wél de riem op de grond mocht er iets gebeuren, kan ik snel ingrijpen. Ik ben er niet bang voor dat ze weg zou gaan. Langs een drukke weg loop ik natuurlijk niet los, ze zou maar net een kat zien of een konijn :)   

het scheelt wel dat ze nu G&GB cursus doet. Hier neem ik niet eens een riem mee naartoe want die hoef ik niet te gebruiken, ze moeten alles los doen en hoe meer ik hier kom hoe beter het loslopen gaat. Andere groepen op het veld negeert ze volledig. Ik heb tenslotte héle lekkere snoepjes voor dr ;) 

Hier hebben we onze 9 maanden pup Timo die wanneer je hem los maakt in het bos ook gaat rennen, rennen en rennen. Hij rent in cirkels en komt vaak ineens achter ons terug tevoorschijn. Hij is ook druk in de weer met stokken. Moet nu lukken dat hij vanmorgen aan een kleine struik zat te sleuren en trekken voor een vastzittende stok Heel grappig om te zien!

Casper eet papieren en modder wanneer dat op zijn pad ligt en je hem niet in de gaten houdt. Kobe loopt ook los, maar blaft wanneer er tegenliggers zijn (mensen, honden). Dus dat is ook altijd in de gaten houden dan. Alice loopt aan een flexie omdat zij anders weg rent en dan kan je haar gaan zoeken. 

Maar de grappigste van de 4 is dus onze Timo, die mankeert toch ook iets hoor! Ik noem hem een hyperactieve hond die het bos afbreekt