Morgen, 1 jaar geleden ...

1 jaar alweer, zonder mijn trouwe duitse herder. Ik ben er nog steeds kapot van. Ik was ver weg op reis en zou de volgende dag weer terugvliegen. En toen kreeg ik het sms-je van de kennel waar Odin verbleef. " Het gaat niet goed met Odin, ik breng hem naar de dierenarts". Op de plek waar ik was op dat moment, was er geen goed bereik of internet, zodat ik kon bellen. En een half uur later kwam de boodschap via een sms-je " het advies is om hem in te laten slapen, Odin haalt niet het einde van de nacht". Op afstand heb ik er op vertrouwd dat de dierenarts (helaas niet onze eigen dierenarts), alsook de kennelhouder, waar Odin vaker verbleef, het beste met Odin voor hadden. Ik heb op afstand moeten besluiten mijn beste vriend in te laten slapen. Ik wilde hem niet laten lijden, aangezien verbetering niet voor mogelijk werd gehouden. De vliegreis terug was een drama, vooral omdat kontakt vrijwel onmogelijk was.   Na thuiskomst ben ik onmiddellijk naar de kennelhouder gegaan om de details te horen. Pas toen bleek dat Odin is overleden met dezelfde symptomen als onze lieve samoyede Borak, 3 maanden ervoor. En toen had onze dierenarts gedacht aan vergiftiging. En nu dan weer? De sterke vermoedens door beide dierenartsen gaan wel die richting uit. Ook de directeur van het laboratorium  voor vergiftigingen deelde hun mening. 2 honden, goed gezond, pas 8 jaar en dan zo plotseling allebei .... Autopsie heeft uitgewezen dat het niet om rattengif ging, ... maar ja er zijn zoveel andere manieren die zieke geesten uithalen om honden te vergiftigen.   Sinds deze droeve gebeurtenissen kom ik regelmatig op deze website, en zie en lees dat ik niet alleen ben die zoveel verdriet heeft. ...Nog steeds. De gedachte dat Odin nu aan de andere kant van die brug speelt, samen met Borak onze samoyede, en andere honden,  helpt wel. Maar wat zou ik graag mijn 2 vrienden willen voelen, horen, ... Een jaar nu zonder onze 2 doeraks. Een jaar met veel verdriet en veel openstaande vragen. Maar ook een jaar dat ik weet dat onze 2 veel liefde hebben gegeven en ook van ons hebben ontvangen. Wat hebben we een geluk gehad om zoveel van elkaar te hebben kunnen genieten.   Lieve Odin en Borak, speel lekker aan de andere kant van die brug, waar die ook moge zijn. Ik hoop jullie ooit weer terug te zien, en weer te hollen en spelen met jullie! Geniet!       

Dirk bij het lezen moest ik even een traantje laten erg als je zo iets tegenkomt en er zelf niet kan bij zijn.Erg dat je zo je 2 lievelingen kwijt bent.Ik denk ook nog elke dag aan mijn Thibo hij is er eind mei al 5 jaar niet meer.Ik mis hem nog altijd,en zeg ook, eens zien we elkaar terug.
Ik leef met jou mee en wens je veel sterkte verder.

Hoi,ik begrijp je gevoel,hoe pijnlijk om geen afscheid te kunnen nemen van je vriend.Ik mis mijn lieve Bobby ook nog steeds,dat is nu 40 weken geleden.Heel veel sterkte en je bent echt niet de enige die zijn vriendjes blijft missen.

Hallo Dirk, begrijp jou gevoel heel goed heb bijna een half jaar geleden mijn hondje verloren door vergiftiging. Het was mijn grootste nachtmerrie laat staan dat je het 2 x mee moet maken. En dan nog zo ver van je geliefde maatje zijn, zo machteloos.

heel veel sterkte 

Wat vreselijk Dirk! En dat je er niet bij kon zijn. En allebei je honden.

Wat doen mensen toch. Hier achter waar ik elke dag met mijn honden loop is gif gestrooid, gister is een hondje overleden

Ik wens je heel veel sterkte, wat een verdriet xxx

Pff vreselijk, sterkte

Wat verschikkelijk dit te moeten mee maken. Dat is de grootste angst als er iets gebeurt en je bent er niet bij. Heel veel sterkte met het gemis van je 2 kanjers. Ooit komen we ze weer tegen, ooit.....

Dankjulliewel voor de harverwarmende reakties. Het helpt me vast en zeker morgen door te komen.

Maar wat mis ik mijn onvoorwaardelijke vrienden. Morgen, 1 jaar later, en het lukt me nog steeds niet om de paden te lopen, die ik altijd met hun liep. Het lukt me niet om de steeds kleiner wordende laatste plukjes haar op de grond, onder banken of kasten weg te ruimen. Het voelt als verraad, ook al weet ik beter.

Morgen, ...1 jaar al spelen Odin en Borak aan de andere kant van die brug......., toch? Ik mis jullie en ik kan er nog niet bij!

Voor je kanjers

 Hoi Manon,let je extra goed op je hondjes.Wat een dwaze mensen heb je toch.

Doe ik Rianne. Het is toch vreselijk

Dirk, sterkte;

zo op afstand je kanjers moeten afgeven....heel zwaar.

we houden ze bij in gedachten, ieder moment.

heel veel sterkte.

Allemaal dankjewel. Vorig jaar stond ik s'avonds in het amfitheater van Drakensberg, Zuid Afrika ... met m'n verdriet. Hoe een paradijselijke plek toch een hel kan worden!

Gisteravond heb ik hun wandeling gelopen in het bos, ook een paradijselijke plek. Voor de eerste keer alleen , ik was er niet meer geweest, ook al ligt het op 3 minuten van huis.

Nora jazzy en poppy, kikky en wodan, Manon, Rianne, Anneke, Gijs, Ingrid & Thibo, IDG, jullie lieve gedachten hebben me de dag en vooral de avond door geholpen. Thnx!
  

Dirk goed van jou dat je terug de wandeling gelopen hebt in het bos,het doet heel raar als je daar alleen moet lopen ,ik weet van ondervinding,het is pijnlijk.Het leven gaat verder en in ons hart leven ze mee.
Hou je sterk.