De wereld door hondenogen, verhalen van HondenPage hondjes

Hoi allemaal, het leek me leuk een soort topic te maken waarin onze honden aan het woord komen. En natuurlijk kan iedereen schrijven alsof het door de hond is geschreven, maar laten we het nu anders doen. Bekijk de wereld eens zoals jou hond dat zou doen (of zoals jij denkt dat hij dat doet) en verplaats je in hem/haar. Ik ben op dit idee gekomen door Bruno. Toen wij Charlie erbij namen snapte ik soms niet helemaal wat hij nou zo erg aan haar vond. Ze was immers (meestal) een heel lieve puppy, waarom snauwde hij haar nou weg? Waarom stond hij op als ze bij hem kwam liggen? Waarom konden ze wel de heilige tennisbal delen, maar het baasje (ik) niet??

De wereld door de ogen van onze hond dus. Best lastig soms, om het zo te bekijken. Maar ook leuk, al zeg ik het zelf…je ziet het eens vanaf een heel andere kant!

Afijn, hierbij mijn eerste verhaal, door de ogen van Bruno…

06-05-2015, Bruno.

Ik weet het nog als de dag van gisteren…de baasjes gingen weg, naar Hilversum, zeiden ze. Het duurde lang voor ze weer terug waren. Het werd al donker buiten, kon ik zien door het raam in de buitendeur. Oh! Ik hoor een geluid! JA! Het zijn de baasjes! Ze zijn terug. Ik ben benieuwd wat er in Hilversum te doen was. Zouden ze zijn gaan winkelen? Maar dan heeft het baasje misschien wel iets mee gebracht voor mij! Een halsband, een tuig of misschien wel iets lekkers. Oh, ik ben zo benieuwd! De grote baas kwam als eerste binnen, en daarachteraan het broertje van mijn baasje. Maar waar bleef mijn baasje nou? En het zusje? En de andere baas? Nouja, ze zal zo wel komen. Ik ga dan maar vast de kamer binnen met de andere bazen. Ze gaven me een aai en zeiden dat ik straks ‘wel lief moest doen he!’. Lief doen? Tegen wie? Tegen baasje? Maar ik ben altijd lief tegen het baasje! Rare mensen af en toe..

Ik hoorde het geluid van de tussendeur weer. Zou ze daar zijn! Ik ging meteen kijken. JA! Daar was ze hoor! Ik rende meteen op haar af zoals altijd en sprong blij tegen haar aan, dat vond ze nooit erg als ik dat deed. Ik begroette haar vrolijk als eerste en daarna de andere baasjes. En toen zag ik het. Wat was dat? Wat had baasje in haar hand?? Een riempje? Maar dat is niet mijn maat baasje! Die is te klein…en toen keek ik goed, er zat wat aan dat riempje, en ze snuffelde aan de grond. MIJN grond! Ik liep er meteen op af. ‘Doe zachtjes Bruno!’ hoorde ik baasje zeggen. Ze knielde naast mij en het kleine ding aan het kleine riempje. ‘Dit is Charlie’ zei ze, terwijl ze het aaide. Ik rook aan haar. Baasje stond op en nam ‘’Charlie’’ mee naar binnen. Ik blafte naar haar. Waarom hadden ze dit mee naar huis gebracht? Waarom niet gewoon een ander tuig? Een halsband? Een riem??

Dit was geen riem. Geen tuig en ook geen halsband. Dit was een hond. Misschien was het zo’n ‘’logeerhond’’ net als Sammie, die komt en dan na een paar dagen gaat hij weer weg. Gelukkig, want dan heb ik baasje weer voor mijzelf.

Maar deze keer liep het anders. ‘’Charlie’’ bleef een lange tijd, en die tijd werd alleen maar nog langer en langer. Ze groeide zelfs! Na een paar maanden waren we bijna even groot. Baasje ging soms alleen met haar weg en liet mij dan thuis. Ik kon dan ‘Even uitrusten’ zei baasje. Dat vond ik wel een goed idee, want die ‘’Charlie’’ was best een klus. Ze plaste  in huis, en soms poepte ze zelfs in huis! Man oh Man dat stinkt…dat vond baasje ook. Als baasje mij alleen meenam op een wandeling, lag ‘’Charlie’’ te huilen in de gang. ‘Ze mist je’ zei baasje dan.  

Baasje kwam thuis met Charlie op 1 November 2014 en nu is het 6 Mei 2015. En nog altijd is ze hier. Ik denk niet dat ze nog weg gaat. Ik weet eigenlijk ook niet of ik dat nog wel wil. Ze kan soms best leuk zijn, en ik leer nieuwe dingen van haar. Zoals het rennen door het riet ipv over het pad waar de baasjes wandelen. ‘Dan worden we lekker vies!’ zegt ze tegen me. Maar dat vind baasje niet leuk, denk ik dan…’Nou en! Kom Bruno, dat is leuk!’ roept ze naar me. En daar gaat ze. Ik hoor baasje lachen. Oke, daar gaan we dan, denk ik. Ik neem een sprintje en spurt achter haar aan. Door het riet. Het prikt een beetje. Als ik eruit kom, zie ik baasje lachen en wijzen naar ons allebei. ‘Kijk mam!’ zegt ze ‘het worden vrienden!!’ en ze zegt dat ik het goed doe. S’avonds komt baasje wel eens bij mijn mand zitten en dan zegt ze dat ze trots op mij is. Dat ik een goede ‘’papabeer’’ ben. Waar is ze trots op dan, vraag ik mij soms af? Charlie is hier nu eenmaal, en als baasje dat graag wilt, dan doe ik natuurlijk mijn best het leuk te maken. Maar soms vraag ik mij af…was ik niet genoeg baasje? Was ik niet leuk genoeg? Verwachtte je meer van mij? Maar dan schud ik me snel uit! Weg met die gedachten, baasje houd van mij. Maar ook van Charlie. En dat is oké, zo kunnen meer hondjes genieten van de liefde en aandacht die het baasje kan geven.

En, nouja, als baasje dan zegt dat wij net ‘Broer en Zus’’ zijn…wat zij wilt geloven he. Want broer en zus, hoe komt ze daar nou bij! Hahah, rare mensen af en toe..

Dit mag ze nog wel even afleren.. ^ want Charlie, je kan best lief zijn, maar niemand komt aan mijn kontje!

Ik hoop op meer hondenverhalen! Als je een verhaal wilt schrijven, begin dan even met de datum van de dag waarop je het verhaal schrijft en de naam van je hond erachter. Dan blijft het overzichtelijk

Jeetje, wat knap! Heerlijk om te lezen.... Als ik zover ben, laat ik het weten.

Oh leuk! ik volg!!

Ik volg ook zodat ik het topic niet kwijtraak

Ik volg ook!

Leuk geschreven

6-5-2015 Gijs

Joehoe Gijs hier. Dat baasje van mij snapt er soms niks van! Dan zijn we aan het wandelen en dan zegt ze dat we even "oefeningen" gaan doen

en dan gaat ze met haar hand in haar zak en dan pakt ze een paar snoepjes. Maar ik ben altijd zo lekker aan het snuffelen en rondkijken.. dan ga ik voor haar, na een paar keer eigenwijs doen, toch maar even luisteren. Dan doen we zit, kom voor (dat vind ik heel leuk want dan ga ik rennen richting het baasje), poot en nog wat andere dingen

maar dan vind ik het wel weer genoeg en ga ik weer mijn eigen gang

want ik vermaak me prima zelf hoor

Ik snuffel links en rechts, plas tegen een struikje en gedraag me heel netjes

toch mag ik vaak niet los lopen want dan ga ik als een "debiel" (wat is dat?) rondrennen en dat mag alleen op plekken waar het mag, want baasje vind het niet netjes als ik andere mensen en honden lastig val

ik snap het probleem niet hoor, ze wou toch een hond met lekker veel energie en uithoudingsvermogen, nou die hebben ze hoor!!

Geweldig, Lieke, ik had dit talent van jou al eerder gezien...

Jaa leuk Lieke! Gijs klinkt als een heerlijk Stabij'tje

Ook leuk, de volgers