Angst na aanval van hond

Hallo allemaal!Ik heb zelf geen hond, maar ben een tijdje geleden aangevallen door een Drentse Patrijs, waardoor ik heel bang ben geworden, met name voor wat grotere honden. Dit vind ik erg vervelend, want ik heb honden altijd erg leuk gevonden - en bovendien, ik hou van wandelen en natuur en dan kom je heel veel honden tegen.   Daarom vroeg ik me af, of jullie weten wat er precies gebeurd is en hoe ik over mijn angst heen kan komen.   Dit is er gebeurd: Ik liep over een pad in het park, het baasje stond links van het pad en de hond liep rechts van het pad, hij had net een stok gehaald. Volgens mij keek ik naar de hond, maar dat weet ik niet zeker. Ik keek hem in elk geval niet in de ogen.Hij sprong tegen me op en ik dacht dat hij wilde spelen dus begon ik te lachen, maar toen begon zijn baasje te roepen en realiseerde ik me dat hij gromde en hapte. Ik verstijfde helemaal, het baasje probeerde hem vast te pakken of een tik te geven en sprak hem bestraffend toe.Maar hij bleef maar tegen me op springen en hij beet me een paar keer (het deed geen pijn, het was zachtjes). Volgens mij blafte hij ook. Op een gegeven moment dacht ik dat zijn baasje hem onder controle had, dus liep ik weg. Toen kwam de hond achter me aan en begon weer, en ik was het helemaal zat (en vol adrenaline) dus riep ik hard en kordaat dat hij moest ophouden. Hij aarzelde even, probeerde het nog een keer, maar toen ik nog een keer schreeuwde dat hij moest oprotten hield hij op.In het verleden hebben honden wel eng tegen me gedaan, maar dat was niet meer dan wat grommen en blaffen. Maar sinds dit gebeurd is ben ik heel erg bang voor honden; zodra ik er eentje zie, ben ik bang dat die op me afkomt. En ik ben bang dat ik die angst uitstraal, waardoor de hond sneller op me afkomt. Kunnen honden echt angst ruiken?Ik weet dat de kans dat het weer gebeurt heel klein is; het baasje had haar hond duidelijk niet onder controle. Ik bedoel, uiteindelijk was ík degene die hem wist te stoppen, niet het baasje. En waarschijnlijk wilde de hond me niet echt pijn doen.   Maar ik ben echt doodsbang geworden. Ik loop het liefst elke dag door het park en het stikt daar van de honden, waar ik dus niet meer langs durf. Bovendien, ik vind honden hartstikke leuk en wil er op een dag graag zelf een adopteren.   Was het agressie, angst, dominantie, of iets anders? Wat kan ik doen om te voorkomen dat zoiets weer gebeurt?   Ik heb al gelezen dat mensen die veel door de "wildernis" lopen een hondenfluitje bij zich hebben, en dat het geluid de hond meestal verjaagt. Kan dit helpen? Dit zou meer voor mijn gevoel van veiligheid zijn dan om echt te gebruiken, maar toch. Als het helpt.. Alle tips zijn welkom! Bedankt!   Groeten van Kim

Er zijn ook honden die juist getraint zijn op t fluitje terug te komen als jij dan een fluitje gebruikt zou dus een daarmee getrainde hond ook juist naar je toe kunnen komen.

Je kan beter in rust eens kijken of er contact mogelijk is met rustige stabiele honden.

Ik had je best willen helpen maar mijn hond is extreem enthousiast lomp en onbenullig. Dat zou jou in dit geval niet helpen.

Wat je zelf kan doen is eens op youtube zoeken op calming signs / calming signals / kalmerende signalen

Er is heel veel vooraf aan een hond te zien. Dat zou misschien wat vertrouwen kunnen geven.

Hoi Kim,

Wat een vervelend verhaal. Niemand zou bang hoeven te zijn voor honden!

Je hebt gelijk als je zegt dat honden feilloos aanvoelen hoe jij je voelt, of dat nou blij, verdrietig of bang is. Dat wil niet zeggen dat elke hond waar je bang voor bent je aan zal vallen. In de regel komt het maar weinig voor dat honden zomaar mensen aanvallen, het is eerder agressie naar honden toe.

Ik train honden en baasjes met problemen dus ik kom allerlei honden met allerlei problemen tegen. Een groot voordeel daarvan is dat je hondengedrag leert lezen en van tevoren aan de lichaamstaal ziet wat een hond voor intenties heeft.

Als je over je angst heen wilt komen ben je welkom om een keer bij ons langs te komen zodat we er samen met een paar honden aan gaan werken. In mijn roedel zit o.a. een stafford en een rottweiler dus als we je zover krijgen dat je daar niet meer bang voor bent, dan ben je voor geen enkele hond meer bang. Overigens zijn mijn honden goed opgevoed en zullen je niks doen.

Groetjes Rens

Dog's best friend - privé hondentraining

 Een hond is een hond, ze is nu aangevallen door een drentse patrijs, voor haar is dat hetzelfde als een rottweiler.

Ik heb in mijn jeugd een vreselijke angst voor honden gehad. Dan maakt het geen bal uit, of het een poedel of een stafford is.

Voor Kim: heb je geen vriendelijke hond in de buurt, waar je even naar toe kan, aaien, iets lekkers geven, evt. met het baasje gaan wandelen. 

En zo langzaam weer wat meer honden ontmoeten en plaatsen bezoeken, met honden. Ik denk dat je angst dan vanzelf weer verdwijnt. Door het te ontwijken wordt de angst in je hoofd steeds groter en honden steeds enger. 

Voorheen was je niet bang, dus je weet dat honden bijna nooit wat doen. Ik denk dat het over een tijdje beter gaat en je angst weer uitdooft. Sterkte!

Heel vervelend zeg deze ervaring! Ik snap dat je angstig bent geworden. Nadeel van angst is als je erover hem wilt komen, dat je steeds net over je eigen grenzen moet gaan. Met begeleiding (therapeut) zijn deze stappen net iets makkelijker te maken omdat de ander je kan pushen om net iets verder te gaan. Maar het alleen proberen kan ook natuurlijk! Misschien is het een idee om elke dag gewoon naar dat park te gaan en dan liefst met iemand dus die je soort van kan beschermen als je dat nodig denkt te vinden. Ga bijvoorbeeld op het eerste bankje zitten en ga dat tijdje zitten (niet eten,, trekt honden aan) Zelf ben ik eens met paard en al achterover gevallen omdat dit paard steigerde, daarna ben ik vol stress er weer op gaan zitten, maar ik was zo bang dat het paard extreem onrustig was. Dus heel snel er weer af gegaan. Later merkte ik dat ik niet meer op haar durfde te gaan zitten en ben naar mijn paardrijdleraar gegaan en verhaal verteld. Deze heeft toen mij een uur les gegeven en mijn angst kunnen aanpakken. Daarna durfde ik het zelf wel weer op te pakken. Met andere woorden, misschien is het handig om dit probleem samen met iemand aan te pakken.

Het is mn je lichaamstaal waaruit je angst blijkt. Bange mensen doen ook precies de "verkeerde" dingen waardoor ze de aandacht van een hond extra op zich vestigen. Strak naar een hond kijken bv. Van jou uit logisch, maar voor een hond vervelend, bedreigend, uitdaging. Terugdeinzen, handen omhoog, voor een hond een uitnodiging om dichterbij te komen, op te springen. Dat is aan een kant stom, maar aan de andere kant betekent het dat je zelf invloed hebt op hoe honden op je reageren. 

Ik weet dat ze bij martin gaus in lelystad een cursus voor kinderen die bang voor honden zijn. Ik zou daarnaar informeren. 

Aangezien je er in je dagelijks leven zoveel last van hebt (wij zijn overal) zou ik ook via bv je huisarts vragen of je professionele hulp kunt krijgen bij het omgaan met je angst. Ik denk dat je veel winst kunt behalen door ook hondengedrag te bestuderen, 

Uit je verhaal lijk je de laatste keer met een "vriendelijke" hond te maken gehad te hebben die geen impulscontrole geleerd heeft. 

Het bluffen wat je gedaan hebt is trouwens ook iets wat niet bange mensen doen om een vervelende hond weg te krijgen. 

Hoi allemaal,

Bedankt voor het begrip en de vele reacties! :)

Ik denk dat het inderdaad handig zou zijn om te proberen kennis te maken met een aantal betrouwbare honden. Een vriendin van mij heeft al voorgesteld een keer samen met mij het park door te gaan, en dan aan voorbijgangers te vragen of we misschien even kennis mogen maken met hun hond - en of dat verstandig is. Want ik denk dat het het beste helpt met vreemde honden; van de honden die ik ken weet ik wel dat ze niks raars doen.

Bruce, ik begrijp wat je bedoelt, maar rottweilers zien er volgens de meeste mensen wel enger uit, toch? Maar ja, Drentse Patrijzen vond ik er eerst juist heel vriendelijk uitzien, ik ken een Drentse Patrijs en dat is echt een schat. Die gaat altijd pal bovenop je zitten.

Ik heb het trouwens vooral met honden van hetzelfde formaat. Kleine honden vind ik minder eng, en de enorme honden lijken vaak heelrelaxed, dus dat valt ook wel mee.

Rens, bedankt voor het aanbod! Ik woon in Groningen, dus als het een beetje in de buurt is kom ik graag een keer langs!

Wendy, bedoel je te zeggen dat die Drentse Patrijs niets kwaads van plan was, maar gewoon wilde spelen of enthousiast was?

Ik hoor ook allemaal verschillende dingen over hoe je moet reageren - dat hondenfluitje is dus blijkbaar geen goed idee, maar volgens veel mensen moet je ook niet gaan schreeuwen en dat is juist wat wel hielp bij mij. Maar ja, het was dan ook geen agressie bij deze hond, waarschijnlijk.

Wat vervelend :( ik ga je moed geven:
mijn vriend was ook bang voor honden, hij woonde in een grote stad en ik in Drenthe, bijna al mijn buren hadden een grote waak/erf hond. De eerste keer dat hij hier kwam heeft hij een happende herder achter zich aan gehad (buuf's hond komt je vaak begroeten en pakt je arm/hand vast, zijn manier van 'hoi' zeggen), een grommende Rottweiler voor zich gehad (hij was 'm aan het aaien en de hond begon te 'spinnen') en werd bijna doodgeknuffeld door een Berner Sennen. Hij begreep honden vaak verkeerd. Een blaf is niet altijd kwaad bedoeld en zelfs een grom ook niet. Bij jou was het natuurlijk wel anders. Maar nu, 7 jaar later hebben we zelf een hond dus het komt vast ook goed met jou!

Ik zou je ook graag willen helpen maar mijn hond is nog maar een pup van 14weken (grootte van een Beagle denk ik). Maar als je klein wilt beginnen (ha) en je woont in de buurt van Drenthe dan willen we je graag helpen. Ze is heel kalm bij vreemden. Honden zijn zo leuk, een verrijking van je leven en ik hoop dat je dat ooit zelf ook gaat vinden.

 Zo klinkt je verhaal wel.

Het klinkt als een overenthousiaste hond net als de mijne. Alleen de een gaat er speels bij happen de ander niet. Sadi laat het happen achterwege maar is minstens net zo enthousiast, een mede reden waarom ik haar aan de lijn houd, omdat ik niet wil dat anderen er last van hebben.

Overigens kent Sadi het commando laag. En er zijn best veel honden die dit leren. 

Sadi is superlief en vind alles en iedereen leuk. En wil van iedereen aandacht wat kan resulteren in een Berner op de achterpoten met de voorpoten naar iemand wijzend van ik wil aandacht van jouuu.

Van mij mag ze pas aandacht als ze op 4 poten staat en in het eerste contact begeleid ik haar, tot ze rustig is zeg maar.

Maar ik kan me dus heel goed voorstellen hoe overvallend het kan overkomen als een hond gewoon los loopt en dit doet. Je kent de hond niet. En kan me voorstellen dat het niet altijd in te schatten is voor een vreemde of het enthousiasme is.

Zie ik iemand naderen waarvan ik het gevoel heb dat die bang is voor honden of hier in de omgeving allochtone mensen die vaak bang voor honden zijn, dan maak ik ruimte laat Sadi zitten en vraag haar aandacht met wat lekkers zodat ik hun het gevoel geef veilig te kunnen passeren. Het zou sowieso veilig zijn, maar ja het is een grote hond die erg graag alle aandacht wil op eisen en niet iedereen is daar van gediend. Ik vind dat ik daar als baasje rekening mee moet houden en verantwoordelijk voor ben.

En ik weet hoever angst kan doorwerken ook angst voor een honden. Ben me daar dan ook erg van bewust en hou daar rekening mee.

Hoi allemaal!

Dees: Wauw, die heeft dus veel enger meegemaakt dan ik en die heeft zn angst ook overwonnen! Wat goed van hem! en bedankt, het helpt wel om dat te weten :)

En ik heb altijd zo tegen honden aangekeken, dat ze een verrijking van je leven zijn. Een vriendin van mij heeft een hele grote zwarte hond, heel wild maar ook heel gehoorzaam en een enorme aandachttrekker. Ik vind het fantastisch met haar te spelen en te wandelen. Ik heb altijd al een hond gewild. Het liefst zo groot mogelijk, een herder of dalmatiër, en nog liever een vuilnisbakkenras want die schijnen gezonder te zijn (betere genen). Nog liever een husky maar ik ben een koukleum dus dat kan niet. Ik heb zelfs aan een Drentse Patrijs gedacht. XD

Renate, bedankt voor je verhaal; de manier waarop je over honden praat laat wel echt merken dat ze het vaak goed bedoelen maar gewoon een beetje overenthousiast zijn. Ik ben er nu ook wel van overtuigd dat die Drentse Patrijs niks kwaads van plan was. (Nou ja, bijna.)

En ik vind het heel goed van je dat je zoveel rekening houdt met andere mensen!

Kim ik weet door mijn ptss hoever angst kan doorwerken. Daardoor ben ik me ook wellicht meer als gemiddeld bewust dat als iemand bang is voor honden, zo'n grote zwarte stuiterbal erg eng is. 

Ikzelf vind het normaal daar rekening mee te houden.

Ik ben natuurlijk een echt hondenmens, maar dit noem ik dus geen aanval....daar versta ik wat anders onder. Valt een hond echt aan en bedoelt hij het agressief, was je gebeten. Deze hond was duidelijk  eerder opgefokt en hij voelde dat jij niet goed wist wat of hoe. Baasje was echter totaal fout, het kan niet dat je je hond zomaar op mensen laat afstormen en dat je hond dan niet luistert als je hem roept.

Waarschijnlijk straalde je toch onrust uit en dat pikte hij op, dus wordt het gedrag erger. Geen verwijt naar jou toe hoor, gewoon een uitleg.

Spijtig dat je niet in mijn buurt woont, want Tibo zou je zo over je angst heen helpen Hier op HP leerde ik een tijd geleden nog iemand kennen die bang was geworden van honden en die me vroeg of ik kon helpen. Zij is toen mee geweest naar het asiel en ik nam een erg rustige, lieve hond mee, een Stafford. In het begin was ze duidelijk erg bang, maar na verloop van tijd ging het beter en beter. Ze zegt dat de asielhondjes en ik haar echt hebben geholpen. Nu heeft ze zelf twee Malamutes Voor haar dus een happy end door het leren omgaan met honden.

Het is al gezegd maar dit kan dus echt niet. Wat een dweil van een baas, zeg.

Toch vind ik dat je goed reageerde door gewoon te laten horen dat je er niet van gediend was.

sorry, post ge-edit. Verkeerd gelezen.

Als een hond je echt wil bijten, dan doet dat zeer. Het gedrag zoals je dat omschrijft is eerder ongepast opdringerig. 

En dat is precies een beetje het probleem met bluffen, dat helpt alleen als de hond niet onvriendelijk is of ook bluft. Er zijn honden bij die als jij escaleert, ook escaleren. Ik heb wel eens een grote enge hond zo weg proberen te sturen en die bleef staan en keek me strak aan. (Waakhond van een garage op een industrieterrein was onder het hek doorgekropen) Als ik dan verder was gegaan (naar voren, harder schreeuwen) dan had ik waarschijnlijk een probleem gehad en minstens blauwe plekken. 

Vandaar dat ik denk dat kennis van lichaamstaal bij honden je kan helpen.

voor de meeste honden ben je al niet intressant meer als je bewegingsloos blijft staan en schuin wegkijkt (kan je de hond uit je ooghoeken nog zien). 

Ik woon in omgeving utrecht dus dat is niet echt om de hoek. Mocht je nou wel een keer in de buurt zijn en wil je meer leren over hoe je de lichaamstaal van een hond kan lezen dan ben je uiteraard nog steeds welkom

Ja, die vrouw had inderdaad haar hond beter moeten opvoeden. Ze heeft hem wel twintig keer geroepen en geprobeerd vast te pakken en het haalde niks uit.

Ik ben wel vaker een hond tegengekomen die blafte of gromde, dan bleef ik gewoon stilstaan en dan riep de baas hem terug. Niks aan de hand. Niet superleuk maar ik zit er ook niet echt mee.

Het helpt trouwens al enorm al jullie reacties te lezen hierover, het voelt al een stuk minder eng omdat ik nu weet dat die hond niks kwaads in de zin had. Dus dankjulliewel :)

Rens, bedankt voor het aanbod! Ik denk dat ik beter in mijn eigen buurt kan gaan kijken waar ik heen kan.