Dochter- en Moederhond kunnen niet meer samen

Hoihoi,   Wij hebben nogal een probleem. Een paar jaar geleden hebben we besloten om onze hond puppy's te laten krijgen. Dit ging heel goed en van het nestje hebben we besloten om een hondje te houden. Dit was geen enkel probleem en dit is voor ongeveer 2 jaar goed gegaan. De puppy is dus opgegroeid met haar moeder en de moeder leefde dus ook haar halve leven met haar hondje. Hierna zijn de honden gescheiden, ze hebben ongeveer een half jaartje apart geleefd. Nu lieten we ze bij elkaar en het ging helemaal fout, de moederhond viel namelijk aan en het werd een groot gevecht. We krijgen ze ook niet rustig en hebben geprobeerd om ze bij elkaar te laten met een muilkorf, maar dit gaat ook niet. Weet iemand wat wij hieraan zouden kunnen doen?

Waar hebben jullie ze weer aan elkaar voorgesteld? 

Een half jaar uit elkaar, dan is het slim om de honden op neutraal terrein aan elkaar voor te stellen. Eerst aan de lijn wandelen, steeds dichter naar elkaar toe. En als dat goed gaat, eventueel samen even los laten lopen. 

Welk ras bezit je? Want ook dat kan invloed hebben op de situatie.

 ben het hier helemaal mee eens.

wil er nog wel aan toevoegen dat een moeder niet per definitie goed met de pups overweg kan omdat het de moeder is.

zolang ze nog pup zijn is het goed maar na een paar weken zogen zijn vele teefjes het ook weer zat.

uiteraard zijn er ook uitzonderingen.

Bij ons in de achtertuin.. dit is niet echt neutraal gebied. Dit zou inderdaad wel een verbetering kunnen zijn. Het zijn keeshonden. De moederhond heeft al langer met de andere geleefd, dus ook toen ze geen puppy meer was.

Ik zou tussen deze ontmoeting en de volgende ontmoeting even een tijdje laten gaan. 

Na een paar weken nog eens proberen op neutraal gebied (een bos, een vreemde wijk, een strandje) en het daar weer opbouwen. 

Het liefst met weinig tot geen andere honden in de buurt, zodat ze echt alleen elkaar ruiken. 

Ik heb het hier met de kleinste van mijn roedel.

Het is gewoon een krengetje (komt door haar verleden hoor, heeft als kleinste op straat het hardst moeten knokken voor haar kostje en plekje).

Valt af en toe uit tegen de rest, om een koekje, om een dekentje.

De grootste Vera, die vorig jaar overleden is, pikte het van haar (1x niet, daar was ik gelukkig bij, anders had ik nu geen Pientje meer).

Lexi is ook veel groter als Pien, maar pikt het ook.

De een na kleinste echter, Mara, pikt het niet en is sterker.

Ik heb Pienie al een paar keer moeten redden.

Bij mij is het al zo lang zo, ik doe altijd maar een schietgebed en ben dolblij dat het goed afgelopen is steeds.

Bij jou is het nog niet zo lang zo, ik hoop dat dat in je voordeel werkt.

Het is wel een probleem.

Het is gewoon zo raar omdat het super lieve honden zijn. Met andere honden gaat het wel goed alleen tussen moeder en dochter niet meer. We zijn er zo van geschrokken. Ik vind het ook heel sneu voor de d

Oeps! Vervolg: ...voor de dochterhond. Omdat ze echt alleen maar reageert uit zelfverdediging. 

Zit er niet teveel over in hoor!

Mijn honden maken ook wel eens ruzie, en die zitten dag en nacht bij elkaar.

Een gevecht kan binnen een paar seconden ontstaan. Als het gevecht over is, en de adrenaline is weer gezakt, zijn die honden het alweer vergeten hoor!

Wij mensen zijn er vaak langer mee bezig dan de honden zelf.

Ja bah! Toestand. Ik ben hier best wel eens bang geweest dat ik een drama aan zou treffen, vooral omdat Pienie het draakje zo klein is.

En dan had ik de andere honden niet eens ongelijk gegeven, want die hebben al wat van haar gepikt. Alleen Mara pikt het dus niet. En die is toch echt sterker.

Ik ga met Tamara mee, laat het nu even voor wat het is. En probeer het over een week weer maar dan echt op neutraal gebied. Lekker eerst aan de riem wandelen, niet laten ruiken of iets

gewoon samen wandelen. Gaat dit goed, dan kan je het contact tussen beide gaan opbouwen.

Misschien lijkt het in jouw ogen dat dochter niks doet maar ze kan misschien toch een of ander signaal af geven wat moeders niet zint. 

Ik zou het rustig opbouwen. Maylo heeft ook een aantal weken zijn beste vriend ook niet gezien en deze week wel weer dat was in het begin ook even snauwen (niet vechten) maar er was geen hartelijke begroeting. 

Soms klinkt het niet tussen 2 honden... En wie weet was het wel goed gegaan als de ontmoeting bijv. in het bos was geweest. Maar nu was het op het terrein van de moeder hond. Maar wat is de reden dat ze perse samen moeten kunnen? Als het niet gaat dan gaat het niet en dan kan je beter gaan wandelen met honden die de moederhond wel aardig vind.

Oh wacht even, misschien begrijp ik iets nu niet goed. Wonen moeder en dochter nu weer allebei bij jou of zien ze elkaar gewoon af en toe?