Ineens blaffen en grommen naar bepaalde mensen

Allereerst moet ik toch echt even zeggen dat het al een stuk beter gaat met Rik. Hij is niet meer 1 brok spanning zoals pas na de castratie, hij lijkt echt weer wat meer in evenwicht te komen en relaxter te worden. Ook leer ik door de sociale wandelingen met de gedragstherapeut steeds meer Rik zijn gedrag te lezen en kom ik erachter dat we in het verleden toch veel van hem hebben gevraagd (veel prikkels) wat bij hem stress opleverde dat zich uitte in hyperactief gedrag. 

Echter, hoe goed het ook gaat, deze week heeft hij gegromd en geblaft naar 2 personen. Eerst tijdens de training naar een dame die vanachter het hek iets naar onze trainer riep. Haren omhoog, blaffen. Ik kon hem toen redelijk afleiden omdat ik direct een oefening met hem moest doen. 

Vanmiddag bij een landopmeter die met zo'n meetapparaat door het weiland liep. Anders dan anders dus en Rik was volledig de kluts kwijt. Weer haren omhoog, grommen en blaffen. In plaats van dat hij de beste man uit de weg ging, liep hij erop af om vanaf een paar meter afstand te gaan blaffen. (hij liep dus los) Gelukkig negeerde de man hem en kon ik hem uiteindelijk meekrijgen.

Nu weet ik dat het bij hem angst is maar ik vind het er verschrikkelijk imposant uit zien en heb ik ook nog niet eerder gezien bij hem. We horen hem eigenlijk zelden blaffen (ja, eens tegen een skelter die bij een huis stond die er eerder nooit stond) en hij was eerder altijd een allemansvriend die we in zijn enthousiasme moesten afremmen.

Hoe kan ik hier het beste mee omgaan zodat hij niet meer zo heftig reageert?  

upje...

niet te big deal van maken? even geruststellen "niks aan de hand, is ok!" en dan eruit halen, ophalen, of terugroepen of iets dergelijks..

verder zou ik er niet zo'n punt van maken. 

evt kun je dan nog samen even "gaan kijken" , maar dan heb jij iig de controle 

Deze periode hebben wij ook gehad en ligt gelukkig weer achter ons. (Gister nog heel erg om hem gelachen omdat hij op 20 meter afstand reageerde op een meisje met een boodschappentas, hoe dichterbij we kwamen hoe meer ik hem zag kijken, huh, daar was toch iets engs? niet dus) Rik is toch nog niet zo oud? Puberteit, wisselende hormonen en angst kan voor ander gedrag zorgen.

Ik zou dit zeker voor gaan leggen bij de gedragstrainer waar je de sociale wandelingen volgt. Bo vertoonde dit gedrag wanneer mensen hem overdreven benaderen, nu kan hij nog wel eens blaffen als mensen zijn grenzen overgaan). De oefening die wij meekregen samengevat:

Vraag vreemden (of in het begin bekende mensen) om te helpen ga zelf met rik op een plek staan en vraag de vreemde om vanaf een meter of 10 naar je toe te komen lopen (niet rik aan laten kijken en in een licht boogje laten lopen). Op het moment dat je ziet dat rik reageert(op de kleinste verandering), houding veranderen, zenuwachtig worden, tongelen, wegkijken etc. laat je die andere persoon omdraaien. Herhaal dit een keer of 3 en ga beiden je eigen weg. Je zal merken dat na verloop van tijd vreemden dichterbij kunnen komen totdat ze je ook op korte afstand kunnen benaderen. Zorg ervoor dat ze Rik niet aaien maar laat hem wel snuffelen als hij wil.

Tja mensen of dingen die ergens niet "horen" worden hier ook aangeblaft en gegromd 

soms gaan we samen ontdekken en anders zeg ik gewoon is niks en lopen we door 

Oh, fijn om te horen dat andere honden het ook hebben (gehad)

Ik vind het echt schrikken om 'goedzak' Rik er zo bij te zien staan. 

Met afleiding probeer ik hem door te laten lopen terwijl ik zelf kalm probeer te blijven. Ik word in ieder geval niet boos omdat dat zijn angst kan versterken...

a.s. vrijdag loop ik weer mee met de sociale wandeling, dus kan ik het ook direct even bij de gt neerleggen.

Gelukkig heeft hij niet bij alle vreemde mensen en is het nu sporadisch voorgekomen. 

Denzel heeft dit ook hoor. Het zijn periodes, de ene keer meer dan weer een andere periode. 

Ik merk nu er weer meer mensen op straat zijn dat er ook veel gekke dingen zijn in Denzel zijn gedachten dan. 

laatst nog met een stoel, die stond tegen de water kant aan maar er zat niemand, nou nou dat was toch wat haha. Even er heen gelopen en al vanaf een paar meter had ie zoiets van ohja gewoon een stoel. 

Niet er een groot probleem van maken. Ik zeg tegen Denzel nee klaar er is niks. Hij kijkt me dan aan op springt tegen me aan zo van help me nou. Hoe rustiger ik blijf en zeg dat het goed is hoe sneller hij het accepteert dat er niks is. 

Hier ook hoor.

Jazz is 14 mnd alles wat anders is of staat dan hij gewent is blaft hij ook tegen.

Gisteren nog op een wandelpad waar ik altijd loop stonden 2 vrouwen te wachten op iemand.

Daar moest dus tegen geblaft worden.

Of een rolstoel of een rollator.

Of boomstammen die de gemeente neer heeft gelegd.

 Het oude spanieltje geeft er niet om die loopt er gewoon naar toe.

Ook ik loop niet weg blihft staan of ga er naar toe.

Maar ja Jazz is niet zo groot die wordt vaak uitgelachen.

Ik denk dat het heel normaal gedrag is, in ieder geval bij de wat onzekere honden. Hier vertoont een van mijn honden het ook; alles wat vreemd is en hij (nog) niet kent gaat hij onzeker naar blaffen. Dit kan een plastic zak zijn op het wandelpad of een visser in z'n zwarte regenkleding met zware paraplu (die daar nog nooit heeft gezeten en wat hij nog nooit heeft gezien). 
Vaak zie ik aan z'n houding al vooraf hoe hij op iets zal reageren. Daarom kan ik het vaak al voor zijn door hem bij me te nemen en te laten zitten. Zo kan hij van een afstand hetgeen wat hij eng vindt onderzoeken. Als ik merk dat hij nog wat gespannen is neem ik hem aan de lijn naast me mee. Maar ik loop nooit zomaar voorbij iets dat hij eng vindt. Ik laat hem (op afstand) rustig zitten en ontspannen. We lopen pas door zodra hij gekalmeerd is. Zo leert hij dat het niet nodig is angstig te zijn. 

Afgelopen weekend waren we met hem naar Texel. En op Texel zijn ze nogal gek van schapen. Bij vrijwel alle winkels stond een leuk nepschaap voor de winkel; dit vond hij verschrikkelijk eng! Iedereen vond het natuurlijk hilarisch (hij ziet er namelijk zelf ook uit als een schaap, alleen wat groter), wat zijn gedrag alleen maar versterkte. Dan is het een kwestie van geduld hebben en hem aangeven dat het niet erg is. Ik ga dan op een bepaalde afstand met hem staan en laat hem zitten. Ik zeg "het is goed kerel, niks aan de hand", geef hem een zelfverzekerd klopje en ga dan rustig staan praten met iemand. Hij voelt dan dat ik ontspannen ben en kalmeert dan vanzelf. Daarna rustig weer gaan lopen. Omdat ik merkte dat hij het toch wat eng vond, ben ik er met een boog omheen gegaan en ben als we er vlak voorbij waren heel rustig gaan lopen. Hij kon dan nog even snuffelen (met z'n neus gewoon in de lucht). Nadat ik zag dat hij dat had gedaan liep ik pas verder. Ik vind dat een vrij natuurlijke manier hoe honden het zelf ook doen en ik merk dat mijn honden er rustig van worden.

Ik denk dat het vooral belangrijk is dat jij ontspannen en nuchter eronder blijft. Geen paniek of stress van maken, dat kan het alleen maar erger voor de hond maken. Hij moet op jouw kunnen vertrouwen, dus ik zal zelf ook de touwtjes in handen houden en hem niet teveel ruimte geven (letterlijk en figuurlijk).   

Lola had dat ook hoor in het begin, en ik moest ook altijd wel op blijven letten en bij sommige mensen goed afstand bewaren. Ik had Lola geleerd, dat als er iets of iemand aankwam ze dan naar mij toe moet komen. Dat werd ook vaak erg geaprecieerd.

Ook Jenna die eigenlijk heel lief naar mensen is gromde pas tegen een vrouw op de fiets die te dicht langs ons suisde bergafwaarts dus met flinke snelheid. Dat was mijn fout, ik had Jenna naast me moeten nemen zodat ik tussen de fietsster en haar had kunnen lopen, dan was er niets aan de hand geweest.

Voorkomen, en een goede timing daarvoor, is belangrijk. Dus tijdens het uitlaten heel goed opletten, inzicht hebben en op tijd afstand houden en de hond bij je roepen.