Bijten

Mijn ouders zijn op vakantie, en de laatste dag zou ik hun hond ophalen, zodat ze de tijd hebben om rustig de koffers uit te pakken. Dus ik neem de weimaraner mee, en laat hem in de tuin al los. Ik open de keukendeur, Xabi sprint naar buiten en valt haar aan. Hij was niet te stoppen. De weimaraner ging plat en deed verder niks. Xabi ging door en ik pakte hem in zijn nekvel en 'gooide' hem naar binnen. Het lukte niet en hij beet me in mijn arm. Ik ben zo blij dat de
weimaraner niks heeft. Ik ben helemaal hopeloos en weet niet meer wat ik moet doen. Ik ben boos, verdrietig en voel me stom. Is dit mijn fout geweest dat Xabi zo reageerd? Heb ik iets verkeerd gedaan? Ik vertrouw hem niet meer. Dit is nu al de 3e keer. Er komen hier kleine kinderen over de vloer, ik krijg er buikpijn van. We zijn al naar een Gedrags mevrouw geweest. Ik weet het niet meer.

De tuin is het terrein van Xabi, dus hij zal dat wel willen beschermen op zijn manier.

Misschien kun je de volgende keer op neutraal terrein de 2 honden aan de riem in de tuin leiden.

Dus op straat en dan samen de tuin in gaan.

Maar het is altijd schrikken en vervelend als zoiets gebeurd.

Hoe gaat het nu met je arm?

De hond van mijn ouders komt hier redelijk vaak. Ook zag Xabi dat ze er aan kwam. Ja met mijn arm gaat het goed, dankjewel

Maar ik vertrouw hem niet meer. Ik wil wel, maar kan het niet. Ik kan hem echt niet meer lief knuffelen of wat dan ook. Erg he

En normaal gesproken is Xabi wel goed met de weimaraner?

Misschien juist dat Xabi de weimaraner zag aankomen, dat hij zich al ging opwinden?

Daarom bedoelde ik, de volgende keer allebei eerst aan de riem tot de rust weergekeerd is en dan samen tuin/huis in.

Je zegt dat het al de derde keer is, de derde keer van wat?  Jou bijten, een hond aanvallen?  Wat dan?

Het is nooit een goed idee twee opgewonden honden zomaar bij mekaar te laten.  Ze moeten eerst kalmeren, ze moeten rustig kunnen verkennen.  Wat Xabi doet, is niet abnormaal, ik vind het nogal unfair van je om nu te zeggen dat je je hond geen goede knuffel meer kan geven.  Hij is niet veranderd, hij heeft je een glimp laten zien van wat honden kúnnen doen.  Honden zijn individuen, en elke hond reageert anders op situaties. 

In dit geval komt de weimaraner in zijn tuin, Xabi is opgewonden (misschien omdat het leuk is, misschien net omdat hij het niet leuk vindt, moeilijk te zeggen als je het gedrag van hem en de andere hond niet hebt gezien) en je laat hem zo de deur uitstormen naar de weimaraner.  Dan hoeft er niet veel te gebeuren of het kan inderdaad een gevecht worden.

Honden moeten in alle rust aan mekaar begroeten en mekaar kunnen besnuffelen (ook als ze mekaar kennen).

Vergelijk het met een stel kinderen dat je loslaat in de tuin, als ze uitgelaten zijn, lopen ze mekaar van de sokken en zullen er al snel traantjes vloeien.

Begeleid je hond in de ontmoeting en denk niet onmiddellijk het slechtste (ik vertrouw hem niet meer), je greep hem bij zijn nekvel en gooide hem binnen; dat is ook niet de ideale actie bij opgewonden honden, dan kan je verwachten dat je gebeten wordt.  Natuurlijk was het paniek en heb je er niet over nagedacht.

De volgende keer, begeleid je de kennismaking in alle rust en bekijk hun lichaamstaal, dan ben je voorbereid en weet je wanneer je moet ingrijpen (liefst vóór er iets gebeurt )

Ongeleide projectielen zijn niet te beheersen.  Voorkom dat.

Nouja ik gooi Xabi dus echt wel naar binnen als hij een andere hond aanvalt. En de manier waarop is misschien niet ideaal, maar daar ga ik op dat moment ook niet over nadenken! En het is echt een lieve schat, maar mijn beeld van Xabi veranderd. Hij heeft de dierenarts gebeten (2x) en hij gaat grommen als er bezoek komt. Dit is sinds kort. En nee, ik vertrouw hem inderdaad niet meer. Wat als hij mijn nichtjes grijpt? Dan zijn we nog veel verder van huis

okee.

Maar wat wil je dan nu?

Je vertrouwt je hond niet, je praat ook niet zo aardig over hem.

Wat had de gedragsmevrouw dan voor advies voor je toen?

 Ik denk dat dat niet meer uitmaakt...

 Probeer toch te beginnen met vertrouwen te geven!

En kijk wat je kunt voorkomen. Bijten is communiceren. Wat wil je hond vertellen?

Dat is inderdaad wel schrikken, zeker als het al de derde keer is.

Misschien heb je Xabi toch te snel de tuin in gelaten. Zijn tuin, waar zomaar een ander staat (ondanks dat hij de Weimaraner kent).

Ik snap wel dat je hem nu niet meer vertrouwd. Toen Mellow Fleur zo te grazen had genomen kon ik ook écht even niet naar haar kijken. Was zó intens verdrietig, voelde me zó enorm rot. Het was ineens niet meer de lieve hond die ik gewend was.

Dat heeft de rest van de dag geduurd (gebeurde 's middags), de volgende dag heb ik het weer goed gemaakt met haar, we hebben geknuffeld en weer fijn gewandeld.

Het vertrouwen is wel weer helemaal terug, maar nog steeds laat ik haar niet zomaar met om het even welke hond samen. Ik wéét wat ze kan doen bij een kleine hond en ben dan ook niet blij als mensen hun kleine hondje zomaar 7 meter Flexi geven om bij Mellow te buurten.

Ik heb er geen ervaring mee, maar ondanks dat wil ik toch een tip meegeven. 

Zoals je nu over Xabi spreekt, klinkt het of ben je eigenlijk telkens toch van binnen niet rustig wanneer jullie samen zijn. Stress, onrust, hoe je het maar wilt noemen.

Daarom wil ik je allereerst aanraden: zorg voor rust. Rust bij jezelf zorgt voor rust bij de hond.

Je zegt dat Xabi twee keer de dierenarts heeft gebeten (dezelfde arts?). Zij zal zich daar niet prettig gevoeld hebben en de dierenarts heeft hem ook niet gerustgesteld. De dierenarts heeft niet goed gelet op hoe de hond zich bij de situatie voelde. Het bijten hier kun je niet vergelijken met bijten elders. (Ik zou mogelijk eens gaan kijken naar een andere dierenarts? Hier kan hij dan goede ervaringen opbouwen. Bij je oude dierenarts heeft hij nare ervaringen en zal hij zich dus moeilijk op zijn gemak gaan voelen. Laat een andere dierenarts ook weten dat Xabi het zijn bij de dierenarts niet fijn vindt.) 

Ik denk dat jullie samen weer moeten werken aan het wederzijdse vertrouwen. Ga lekker samen wandelen en spelletjes doen. Maar zorg hierbij wel dat jullie samen rustig zijn. Bij het wandelen kan het goed helpen wanneer je de hond aan een heupriem of gewoon aan je broek vastmaakt. Zo heb je je handen vrij en voel je je gemakkelijker rustig. 

Haal nogmaals de gedragstherapeut erbij. Jullie moeten erachter komen waarom Xabi zich op deze manier gedraagt. Is het enthousiasme? is het onzekerheid? Wanneer je dit weet, kun je werken aan een oplossing. 

 Want : 

je posts klinken alsof je al beslist hebt wat je wil.  Je zegt dat je hem dan écht wél naar binnen gooit als hij een andere hond aanvalt, je zegt dat je hem vertrouwen wil geven : hoe ga je hem vertrouwen geven met hem nog meer angst aan te jagen?

Je moet snappen dat wat je tot nu toe deed, niet echt heeft geholpen, dus is een andere aanpak nodig.

Je post klinkt/klonk alsof je niet zat te wachten op iemand die laat weten dat je werkwijze niet aangewezen is.  Dus heeft het geen zin om nog meer woorden eraan te verspillen.  Of is dit gewoon jouw "schrijfattitude" en kom je enkel over als iemand die overtuigd is van zijn gelijk met de hond naar binnen te gooien als een bal?

Vertrouwen komt van twee kanten, jij vertrouwt hem niet, maar denk je dat hij jou vertrouwt?  Neen, want wat hij doet is zijn natuur volgen en zijn baas grabbelt hem in zijn nekvel en smijt hem binnen.

Daarna wil je wel met hem knuffelen maar kan je het niet omdat je hem niet vertrouwt, denk je dat hij niet voelt dat je anders bent?

Zoals hierboven reeds gezegd, zorg dat hij je terug vertrouwt en jij bent hier het denkende wezen, zorg dus dat hij niet merkt dat je op je hoede bent.  Werk aan je houding en aan je manier van omgaan met hem.

Nou ik begrijp ts wel wanneer hier mijn honden in het verleden wel eens onenigheid hadden ging ik er ook echt niet bij staan en zeggen ....Luna dat mag toch niet nee ik pakte haar ook bij de halsband en stuurde haar naar binnen. Heb hier een Jack russel die ooit een nestje jonge kittens heeft vermoord en dacht toen ook ....die vertrouw ik nooit meer en dat heeft bij mij welliswaar 3 dagen geduurd.

Ik ben ook benieuwd wat ts had moeten doen toen haar hond die andere aanviel. Had ze moeten toekijken dan? Ik ben er van overtuigd dat het wel weer goed komt maar het heeft wel tijd nodig

Mellow, bedankt dat je mij begrijpt. Ben niet de enige persoon op aarde die er dus zo over denkt. Uieindelijk hebben we al weer lekker geknuffeld en gespeeld. Maar je schrikt je kapot als de lieve hond, waar geen kwaad in lijkt te zitten, zo tekeer gaat.

Shiba, misschien moet ik inderdaad eerst bij mezelf beginnen. Ik ben erg angstig dat Xabi uitvalt naar andere mensen/dieren. Dit werkt juist averechts inderdaad. Daar sta je totaal niet bij stil.


Van dierenarts zijn we al geswitched, zonder resultaten! Bedankt voor je advies

Dit zie ik idd als een mensenfout. Je had het beste kunnen gaan wandelen met beide honden, misschien met twee personen en dan gewoon gezamelijk naar binnen gaan. Als ik mijn oppaslabje had deden we dat altijd op die manier en dat is altijd ook goed gegaan. Binnen dan weer goed begeleiden en kijken naar hoe de honden zich voelen.

Als je weet dat Xabi zo reageert, kan je het ook voorkomen, hij heeft  juist je steun en begeleiding nodig wat hij hierbij niet kreeg.

Op demanier zoals het nu ging heeft hij misschien het openen van de deur door jou misschien als teken gezien dat hij de Weimaraner moest aanvallen.

De meeste problemen ontstaan door misverstanden in de communicatie. Ik zou me goed gaan verdiepen in zijn taal, hoe uit hij zich, en je proberen in te leven hoe situaties op hem overkomen. Zo zal hij je heel wat kunnen leren denk ik.

En geef hem nu maar weer een heerlijke knuffel.