Inteelt honden

Margo, informeer eens bij de NL'se rasverniging:

http://www.yorkshireterrierclub.nl/

Die kennen misschien goede Belgische fokkers.

@Mexx
En neven en nichten dan? Dan spreek je toch ook over inteelt?

Groeten Christel

Dat is weer lijnteelt.

*Inteelt

De definitie van inteelt is het doen paren van twee individuen ? in dit geval honden ? die nauw aan elkaar verwant zijn: va­der?dochter, broer?zuster, moeder?zoon of halfbroer?halfzus­ter. Bij paring van bloedverwanten in de eerste graad spreekt men ook van incestteelt. Inteelt is de meest vlugge manier om uniformi­teit vast te leggen, omdat het een concentratie van genen geeft en omdat ? als men er mee doorgaat ? alle hieruit geboren honden dezelf­de genetische constructie zullen hebben. Soms kan het type in één generatie van inteelt worden vastge­legd. Soms worden broer en zuster gepaard als de combinatie van de reu en de teef in kwestie bijzonder veel succes heeft. Als men een dochter aan de vader paart wordt het "bloed" van de vader geconcentreerd. Als men de eigenschappen van de moederhond wil vastleggen, dan wordt de moeder met de zoon gekruist of met een halfbroer of ?zuster, die de­zelfde moeder heeft.

Ofschoon soms ieder denkbaar defect ten onrechte in verband wordt gebracht met inteelt, is het zo dat inteelt geen pro­blemen veroorzaakt, als het met zorg wordt gedaan. Inteelt concentreert (vermenigvuldigt als het ware) eigenschappen die al aanwezig waren en inteelt brengt verborgen eigenschappen (=recessief aanwezig) aan de oppervlakte. Dit kan uit de aard der zaak wenselijk of juist ongewenst zijn. Daarom heeft inteelt alleen succes, als exempla­ren van het ras met voor­treffelijke eigen­schappen en met weinig of geen recessieve genen voor serieuze fouten worden gebruikt. Er moet dus een strenge selectie plaats vinden op gezondheid, immuniteit, karakter en positief gewenste eigenschappen van een gebruiks­hond. Als men goed met inteelt omgaat, is het een manier om het bloed van een uitzon­derlijke hond vast te leggen en zo invloed te hebben op meen gehele lijn. Een hond, die voorkomt uit een echt juiste in­teelt, kan grote invloed hebben. Hij zal redelijk zuiver de hoedanigheden die hij duidelijk vertoont vererven en zal ze daarom ook vrij constant doorgeven. Dit geldt nog sterker voor een hond, die voorkomt uit twee genera­ties inteelt of uit een combinatie van honden, die voorouders hebben uit lijnteelt of uit dezelfde lijn, waarbij een minimum aan outcross (=bloedverversing) met de voorouders is gedaan.

*Lij­n­teelt

Lijn­teelt bete­kent twee hon­den met el­kaar pa­ren, die aan beide kan­ten van de stam­boom gezamenlijke voorouders heb­ben, maar die moet zo nauw verwant zijn als bij inteelt. De honden, waarmee lijnteelt wordt gedaan, moeten honden zijn van een type dat men wil behouden. Lloyd Brackett stelt in zijn uit­muntend boek "Planned Breeding", dat als men zegt dat een hond uit lijn­teelt afkomstig is, onze eerste vraag zou moeten zijn: "Uit welke lijnen dan wel?" Een stamboom, die eenvoudigweg één of twee honden opdubbelt heeft geen waarde, tenzij deze honden van een buitengewoon type waren, een type dat men zou willen behouden. Lijnteelt op twee honden van middelmatige kwaliteit is bijna net zo gevaarlijk als inteelt op honden met hetzelf­de defect.

Lijnteelt is het meest veilige programma op de lange termijn, omdat gewenste en niet gewenste trekken geleidelijk aan over verscheidene generaties heen worden vastgelegd. Omdat fouten zelden tegelijkertijd aan de oppervlakte komen, kan er in gedeel­tes mee worden afgerekend. Met lijnteelt kan men voor onbepaalde tijd doorgaan als in de lijn honden voorkomen die de fouten die men tegengekomen is kunnen verbeteren.

Ofschoon lijnteelt langzamer werkt dan inteelt, komt lijnteelt tenslotte uit op een uniforme dominante lijn, meestal bij de tweede of de derde generatie. Als inteelt en lijnteelt in een fokprogramma worden gecombineerd, kan het resultaat een zeer sterke stamboom zijn.

Lijnteelt echter alleen om de stamboom is absurd. De honden moeten elkaar ook als individuele typen aanvullen. De lijn moet het versterken ervan waard zijn, anders kan de fokker zijn proble­men verdubbelen. Net als bij inteelt moet soms een outcross worden gedaan om de benodigde verbetering te krijgen.

Een veel gehoorde mening is, dat de meest waardevolle hond ? wat het fokken betreft ? er één is met een stamboom waarbij lijnteelt gedaan is. Deze honden zal zichzelf gelijkmatiger vererven dan een hond uit voorouders die geen relatie met elkaar hebben. Een dergelijke hond kan gebruikt worden om een gevestigde lijn voort te zetten of hij kan bij lijnteelt gebruikt worden om een nieuwe lijn te vormen. Hij kan bij inteelt gebruikt worden of er kam met hem een outcross worden gedaan naar behoefte en hij zal dan altijd nog enigszins voorspelbaar vererven. Het fokken door middel van inteelt of door middel van een outcross is aan meer grenzen gebonden.

*Een outcross

Een outcross wil technisch zeggen, dat er twee honden worden gebruikt die geen familie van elkaar zijn. Omdat zo goed als alle honden van een bepaald ras in een bepaald land enige relatie met elkaar hebben ? als men de stambomen naloopt tot aan het begin ? beschouwen we elke hond, waarvan een enkele of helemaal geen naam meer dan één keer voorkomt in een stam­boom van vier genera­ties als een echter outcross. Twee honden uit verschillende lijnen, die afkomstig zijn uit inteelt, kunnen met elkaar gepaard worden en brengen dan een "eerste generatie outcross" voort, zoals dat genoemd wordt. De daaruit voorkomende nakomelingschap zal, als deze honden terug gepaard worden aan honden uit elkaars lijn, pups uit lijnteelt genoemd kunnen worden. Het op dergelijke manier toepassen van een bloedverversing kan ons anatomisch goed gebouwde gebruikshon­den met een harde constitutie en een goed karakter brengen. Outcrossen die gewoon gedurende verscheidene generaties gedaan worden, kunnen niet worden beschouwd als afkom­stig uit een gepland fokprogramma, tenzij er een strenge selectie wordt gedaan met het type als basis. Als en de genetische achter­grond en het fenotype (=het zichtbare zoals het is ontstaan uit samenwerking van erfelijke aanleg en het beïnvloedende milieu) van de hond verschil­lend zijn, dan is het fokprogramma in geen enkel opzicht gericht. Het is goed om te weten dat bloedverversing in een gevestigde bloed­lijn een heel moeilijke opgave is.

*De grenzen van inteelt

dat inteelt eenvoudigweg hoedanigheden vastlegt, die al in een lijn bestonden, is het mogelijk dat fouten zowel als deugden worden vastgelegd. Inteelt moet eigenlijk nooit worden gedaan met minder dan "top" dieren en wordt ook niet aanbevo­len, als onvoldoende kennis over voorouders over tenminste drie generaties aanwe­zig is. Een exemplaar van een slechte kwali­teit, dat voor inteelt wordt gebruikt, is in een fokpro­gramma meer te verafschu­wen dan een minder goede hond uit verschil­lende lijnen afkom­stig. "Top" honden zijn echter niet altijd­ de drager van de fok! Ervaring geeft vaak ook het tegendeel aan. In wezen is het meest belangrijke welke hond in zijn genen de dominantie bezit om zijn goede kwaliteiten en eigen­schappen over te dragen aan zijn nakomelingen!

Nadat een bepaalde hoeveelheid honden die nauw verwant zijn zijn gebruikt, kunnen sommige fouten aan de oppervlakte komen. Met iedere generatie van inteelt wordt het moeilijker om ze er uit te fokken en de hond van slechte kwaliteit, die afkomstig is van inteelt, zal dominant worden wat betreft het voortbren­gen van zijn fouten.

Deze kennis brengt dus met zich mee dat we honden moeten fokken die voldoen aan het gewenste type. Hier kan aan worden toegevoegd dat de erfelijkheidsgraad voor de anatomie (fenoty­pe) ongeveer 60 procent bedraagt terwijl de erfelijkheids­graad voor het karakter en het gedragspatroon in de vaderlijke componenten bij ongeveer 16 à 18 procent en in de moederlijke componenten bij ongeveer 20 tot 30 procent ligt. De teef erft dus sterker de karakter eigenschappen door dan de reu. Scott en Fuller hebben dit al in 1965 aangetoond d.m.v. diverse testen op het gebied van de ontvankelijkheid (O'Farrel,"Manu­al",blz 52). Men moet echter voor ogen houden dat de geneti­sche constitutie (=de verzameling van de erfelijke aanleg) een bepaalde invloed heeft op gedrag, maar de maternale invloed (=door het milieu waarin men leeft) het meest essen­tieel van invloed is. Dit houdt dus o.a. in dat het getoonde gedrag van de teef met de pups om haar heen, grote invloed heeft op de ontwikkeling van het karakter van deze pups. Het kan dus gebeuren dat een nerveuze teef die genetisch in orde is en een nest heeft groot gebracht, puppy's om haar heen heeft die genetisch in orde zijn maar door het milieu waarin ze leven nerveus zullen zijn geworden. Iedereen zal echter begrijpen dat achter deze stelling in de praktijk een gecompliceerd samen­spel schuilt van verschillende soorten erfelijkheidsme­chanismen, verschillende doorslaggevende erfelijke eigenschap­pen en ver­schillende intensi­teit en invloed van het milieu (=o.a. opvoe­ding/africhting).

Nogmaals, fenotypische negatieve anatomische eigenschappen zijn dus door inteelt gemakkelij­ker te elimineren dan negatie­ve karakter eigenschap­pen. Deze erfelijkheidsgraden liggen echter altijd nog hoog genoeg voor een succesvolle selectie.


Als een fokker de pups afkomstig van een inteelt op de keper gaat beschouwen, moet hij zonder enig pardon bij zijn beslis­sing blijven dat hij alleen een uitzonderlijk goed exemplaar zal aan­houden en er voor zorgen, dat alle andere worden uitge­sloten van het fokken. Wat men moet onthouden is, dat inteelt niet, zoals oudewijvenpraat ons zou doen geloven, een probleem zal scheppen. Inteelt veroorzaakt eenvoudig een concentratie van dat wat al genetisch aanwezig was voordat het voortdurend aan de oppervlakte begon te komen. Elke karak­teristieke eigenschap kan door het in fokken verbeterd of verslechterd worden en kan door inteelt versterkt worden of verzwakt. Daarom, omdat het altijd verleide­lijk is om een hond te ge­bruiken met een fantastische stamboom ? ongeacht zijn individuele kwaliteiten ? moet men zich altijd bewust zijn van mogelijke valkuilen, speciaal bij een dier van inteelt afkom­stig.

*Wanneer men moet afzien van inteelt

Met honden van uitzonderlijke kwaliteit, die geen enkele fout opdubbelen, kan inteelt zonder gevaar worden voortgezet gedu­rende verschillende generaties. Zo nu en dan zou een outcross of lijnteelt moeten worden gedaan om nodige verbetering aan te brengen. Als de resultaten niet aan de verwachtingen voldoen, kunt u te maken hebben met te veel recessieve fouten en dan moet u stoppen met uw inteelt. Sommige geven er de voorkeur aan alleen gedurende een enkele of twee generaties met inteelt te werken, precies lang genoeg om één of twee deugdelijke eigenschappen in de lijn vast te zetten. Anderen gaan er mee door zolang, tot in de opeenvolgen­de generaties geen verbete­ring meer te zien is of totdat er geen honden voor inteelt beschikbaar zijn, die goed passen.

inteelt geeft niet altijd lichamelijke, maar wel vaak geestelijke afwijkingen.
een hond die schijnbaar een goed karakter heeft kan plotseling "knettergek"worden. deze materie is te ingewikkeld om hier in het kort te behandelen. tana.

Hhmm ik ben zelf meer voor de lijnteelt honden dan voor de outcross honden,maar goed dat is even off topic....

Als je lijnteelt doet en er komt eens een ziekte uit,dan weet je in ieder geval dat je je lijn kunt opruimen,maar komt er geen ziekte uit,dan zit je zeker wel goed,en tuurlijk eens een outcross reu in zetten,maar je weet nooit wat je erbij haalt....dit moet je dan wel heel goed uitpluizen en zeker bij de voorouders en ver voor de voorouders en nakomelingen enz enz.

En het ras nova scotai duck tolling retriever bestaat alleen maar uit out-cross honden en wat daar voor ziektes in voorkomen
Of dit nu ligt aan het niet zorgvuldig fokker,denk het niet,maar goed het is wel erg.
En als je als maar out-cross x out-cross doet en er komt een ziekte uit,dan weet je helemaal niet meer waar het vandaan komt.....en kan je niet zeggen sluit alle honden die in die lijn voorkomen maar uit voor de fok...

Hhmm misschien een beetje moeilijk uitgelegd,maar hoop dat jullie snappen wat ik bedoel

@Cabasja,
Ik denk dat je het je het duidelijk hebt uitgelegd!

Groeten Christel

lijnteelt, mits in goede handen, is de enige manier om een ras gezond te houden. maar ik blijf erbij, inteelt is funest. tana.

Ik vind lijnteelt prima, mits er ook af en toe een outcross gedaan wordt. Mijn eerste nestjes waren lijnteelt en toch steeds kleine nestjes en altijd een hondje met een gespleten verhemelte, of een misvormd, niet goed ontwikkeld pupje...Het wereldje werd in Nederland zo eng klein dat ik verder ben gaan kijken. Ik weet heel zeker dat ik met de reu die ik daarna heb gebruikt geen afwijkingen of problemen binnen heb gehaald en ik kreeg wel een gezond nestje van 7 stuks!
Daarna opnieuw outcross gedaan en daar kwamen weer 7 pupjes uit. Helaas omdat de moederhond geen weëen kreeg doodgeboren, maar het waren wel 7 prachtige pupjes.
Ik ga dus voorlopig eerst van de lijnteelt af en ga als ik ver genoeg van de Nederlandse werklijn af ben, dan misschien weer een keer terug kruisen.

tja inteeld..en toch gebeurt het bij sommige dieren> .....ben er niet wild van

Vraag het aan de Dierenarts,
het mij ook niet echt gezond,
in de natuur worden de jongen verjaagd door ouders,voordat ze volwassen zijn,
zodat ze een eigen nieuwe groep gaan vormen, waardoor er steeds weer gezonde kweek ontstaat.
groetjes Chilovers.

@nienke,goede en gezonde resultaten krijg je met 2 generaties lijnteelt, daarna 1 generatie outcross, waarbij de te gebruiken reu wel van je type, maar zelf niet in lijnteelt gefokt mag zijn. tana.

Nienke zoals jij al beschrijft...is de lijn niet goed om lijnteelt toe te passen...
Mijn honden bestaan voledig uit lijnteelt,als is het niet in de 1ste generatie dan wel 2de generatie.
Ik heb nu een reu uit oekraniè,deze reu heeft een kwart vreemd bloed maar voor de rest is het helemaal bekend en zit het ook in mijn honden.
Maar ik heb dus (ff afkloppen) nog altijd geluk...de nesten zijn niet klein,al vind ik 4 genoeg...Maar tot nu toe nog geen ziektes of andere rare dingen....
Ik kan ook wel zeggen dat de mensen kunnen zien dat de honden die ze zien op show,van mij afkomen,ze zien dus dat het echte divita's zijn,en daar ben ik ook erg trots op.
Maar mocht er ooit iets in komen......door een out-cross,dan is het heel duidelijk dat die comb,niet oke was.
Zo komt er wel eens knikstaarten bij ons ras voor,nou ik heb ze na 13 nestjes nog nooit gehad

Mijn eerste hond had een dubbele knikstaart en die kwam ook al uit de oude Nederlandse werklijnen. Omdat er maar zo weinig van zijn wordt die lijn totaal uitgemolken. Toen ik voor mijn eerste nestje op zoek ging naar een reu kon ik onmogelijk een reu vinden die aan mijn ideaalbeeld voldeed en waar de vader van Bamse niet in zat...Niet in Nederland, niet in Duitsland en niet in Denemarken...Zo'n klein wereldje is het.

Heb jij met die hond,die knikstaart had,gefokt??

Bij de wdergschnauzers zie je het ook wel eens,maar daar mag niet meegefokt worden.
Ik zou dat ook niet willen,omdat het samen kan gaan met hartafwijkingen,enz.

Ik vind het inteelt!
Neem zeker geen pup van het nestje van de mensen die dit zeggen, want het is dus echt wel inteelt !

Dat is een inteelt inderdaad, het is erger dan bij broer en zus...

Een hond heeft 78 chromosomenparen.. de helft daarvan gekregen van vader, de helft van moeder...

dus sowieso 39 genen van vader geerft... wanneer je dan deze vorm van inteelt gebruikt erft de pup dus 39 van de vader en een aantal chromosomen die moeder eerder geerft had, van dezelfde vader...

In het geval van broer en zus is dit minder erg.. het is immers niet waarschijnlijk dat de overeenkomsten in chromosomen die ze van hun ouders kregen gelijk zijn.. (de combinaties zijn dus anders)..

Dus of vader moet excellente chromosomen hebben zonder afwijkingen.. waarop de kans erg klein is.. dan moet er eerst een genetisch rapport zijn gemaakt...

of niet doen!!!

groetjes...

Ja dat is zeker inteelt. Een goede fokker zou daar niet eens over nadenken.

ja is inderdaad inteelt
ik heb ooit een poesje gehad die kwam uit vader en dochter (wist ik eerstniet) heb haar weggehaalt bij een kennis die de poesjes verwaarloosde ze was toen 6 weken en twee van haar broertejs en zusjes waren echt mongoliede erug misvormt en er waren al twee kittens overleden in de buik van moeders
misty het poesje die ik had meegenomen (je laat zo'n beestje ook niet achter) is ook maaar 3 jr geworden ze had hele rare uitbarstingen ze keek scheel had een hele slechte vacht altijd kale plekken tot blloedens aantoe was een tik van der een veel te korte staart enz enz ze heeft me vreselijk veel gekost maar heb ik met liefde gedaan was er ook erug kapot van dat ze moest inslapen maar ze was gewoon kapot

dus kijk uit asjeblieft

Stukje uit de tekst van r. Ed.J.Gubbels



In de rashondenfokkerij wordt “inteelt met selectie” nog steeds algemeen toegepast. Kort
samengevat komt dit erop neer dat, door toepassing van lijnteelt, langzaam het inteeltniveau
wordt opgevoerd om de superieure kenmerken van honden vast te leggen in de lijn. Er wordt
daarbij geselecteerd ten gunste van de gewenste eigenschappen (ten gunste van de meest
rastypische kenmerken) en tegen de ongewenste eigenschappen (onder andere tegen
gezondheids- en welzijnsstoornissen). Het gaat bij de fokkerij van rashonden om twee doelen:
“behouden” en “verbeteren”.
Het denken over “behouden” behelst voor de meesten weinig meer dan de overtuiging dat dit
wordt veiliggesteld door het onderling paren van raszuivere dieren. Het “verbeteren” menen de
fokkers te kunnen bereiken door telkens de “beste” dieren een zo groot mogelijke bijdrage te
laten leveren aan de volgende generatie. Met deze aanpak, zo veronderstelt men, kunnen ook
de veelvuldig optredende gezondheids- en welzijnsproblemen bij rashonden onder controle
worden gebracht. De praktijk van de rashondenfokkerij laat echter anders zien.
Ondanks al onze selectie-inspanningen lijken de percentages dieren die kampen met erfelijke
afwijkingen en stoornissen alleen maar toe te nemen, in ieder geval niet af te nemen. Van al
onze pogingen om door middel van selectie de gezondheids- en welzijnskwaliteit van onze
rashondenpopulaties te verbeteren, komt weinig terecht. Soms boeken we een succesje voor
de ene afwijking en moeten we vervolgens vaststellen dat weer andere afwijkingen in frequentie
toenemen. Kennelijk redden we het met de toegepaste fokkerijmethode niet om wezenlijke
verbeteringen tot stand te brengen. We zullen daarvoor andere oplossingen moeten vinden. Als
we er niet in slagen de gezondheids- en welzijnsproblemen van onze rashonden tot
aanvaardbare niveaus terug te brengen, verliezen onze rassen hun bestaansrecht.

Volledige tekst te vinden in onderstaande link
http://www.gencouns.nl/artikelen-1.php

Zeker de moeite waard om te lezen, althans dat vind ik dan.

Groetjes,
Wilma

hoi allemaal,

Hier ook nog een paar tips en die gene die dat aan je heeft verteld was zeker intilt.
Zoals veel mensen niet weten mag een moeder hond maar 4 keer pups hebben gehad. dit i.v.m. heupdysplesie en en de bekende oogafwijkingen. Anders heb je ook meer kans op afwijkingen.
Wij hebben ook van de voren kennis gemaakt met de fokker zo kan je een beetje kijken of het bij je past. Mochten er puppy's geboren let dan goed op hoe de ontlasting is en als de moeder aanwezig is.
Succes met het kijken van je hondje en ik ben benieuwd welk ras je hebt gekozen

Hej iedereen,

Leuk dat iedereen me zo goed wil helpen!
Ik heb het pupje niet gekocht, of het nu inteelt of lijnteelt is, het ligt zo dicht bij elkaar en ik weet niet zeker of de ouders geen inteelt-hondjes waren.
Ik was ook niet echt vanaf de eerste keer volledig overtuigt, dat zegt eigenlijk al genoeg. Dus maar verderzoeken dan...

Ondertussen heb ik wel een pupje gevonden! Ik ben zoooo enthousiast en kijk echt uit naar de dag dat hij kan komen.
Ik ben blij dat ik het een beetje meer tijd heb gegeven want deze pup sprak me echt onmiddelijk aan!

Groetjes!!

Veel plezier met je hondje! Leuke oortjes

Het hondje op de foto is onze gezinshond, ondertussen al 5 jaar geworden. Eigenlijk was ze van mijn broer, maar ze zit veel liever bij mij. :p

Nu heb ik zelf een pup gereserveerd die ik zal meenemen als ik alleen ga wonen. Ik hoop dat die 2 toch goed overeen zullen komen, want ze zullen nog een tijdje in hetzelfde huis wonen.