Dit zat niet in de planning! : De eerste tijd thuis met Daisy.

Ik heb faro 3 1/2 jaar, pfffff de liefde die ik voor hem voel is niet met woorden te omschrijven.

Liefde kent geen tijd.

Ik wil alleen maar zeggen, dat als je een hond langer hebt, en dus meer met elkaar hebt meegemaakt, in goede en slechte tijden, het gemis nog veel groter kan zijn.

Nee het wordt alleen anders in de loop van de tijd.

Freggle en Black zijn me allebei even lief.

Maar Freggle is al bijna 14 jaar en Black 1 jaar.

Met Freggle leef ik nu toe dat het een oud opaatje wordt, met goede en minder goede dagen. Hij kan niet meer goed tegen veranderingen, hij heeft allerlei gewoontes op een dag die hij elke dag trouw naleeft.

Zo'n oud hondje, dat is heel speciaal en soms ontroerend om die om je heen te hebben, omdat hij al zolang in je leven is.

Maar Black, zo'n jonge hond, daarmee is de band niet minder.

Ik hoop dat ik hem net zo lang in mijn leven kan hebben als Freggle.

Dus dan snap ik heel goed dat de liefde voor Penny heel diep zat, ook al heb je haar nog geen jaar gehad.

" Ik wil alleen maar zeggen, dat als je een hond langer hebt, en dus meer met elkaar hebt meegemaakt, in goede en slechte tijden, het gemis nog veel groter kan zijn. "

Martin

 Ik denk dat je bedoeld, de gewoonte die je al die jaren had zitten ver ingesleten, op die manier?

13 jaar lang dezelfde naam roepen dat soort dingen.

Begrijp ik het goed?

Verwijderd.

" Vandaag een beetje verwarrend.
Heb Daisy al 2 keer Penny genoemd.

Ze is vandaag veel in de tuin geweest.
Heerlijk van het zonnetje genoten. "

jaimie

 Lieverd laat maar gewoon gaan, mak je daar niet te druk om dat hoort er bij. Je wil niet weten hoe lang t geduurd heeft voor we niet meer af en toe per ongeluk Beauty zeiden en er even een schok van sjit door ons heen ging. 

En mijn moeder die geen honden mens is noemt Sadi nog steeds geregeld Beauty en Beauty is er toch echt sinds 19 augustus 2013 al niet meer, maar dat neemt niet weg dat je ze niet vergeet. Je hebt een band met zo'n die en zelfs als je ze los hebt gelaten blijft een deel van die band. En er zullen momenten zijn dat je de verkeerde naam uitspreekt en er zullen momenten zijn dat je Daisy iets ziet doen en denkt das typisch Penny hoe kan zij nu ineens dat ook doen, is t in gefluisterd? Is echt heel normaal dat hoort er bij. 

En dat houd zeker niet in dat Daisy's komst te vroeg is of wat ook maar is gewoon heel normaal.

Hier hebben we dat in elk geval ook ervaren. En de eerste tijd schrok ik echt als ik Beauty zei ipv Sadi en wat later werd dat wat rustiger en als t dan een tijdje niet was geweest en ineens Beauty haar naam weer opdook was 't sjit is ie weer. En gelijkertijd deed ik wel eens in gedachten een knip oog naar boven en dacht erbij ik vergeet je niet hoor lieve unieke Beauty.

" Ik heb geen ex dus dat scheelt
Ach ik mis Penny gewoon nog erg.
Nog 3 dagen zou ze een jaar geworden zijn. "

jaimie

 Het zou vreemd zijn als je Penny niet nog zou missen. Je hebt met hart en ziel voor haar ingezet liefde gegeven verzorgd met hart en ziel met haar mee geknokt om haar te helpen door die strijd heen te komen. Super normaal dat je Penny nog mist. Ik mis Beauty nog steeds met momenten. Gewoon omdat er specifieke momenten zijn waarop Beauty mij perfect aanvoelde me steunde. Specifieke dingen die Sadi niet aanvoelt of anders mee omgaat omdat ze simpelweg een andere hond met een ander karakter is.

Ik heb echt soms op lastige momenten wel dat ik nog een traan kan laten om Beauty. Maar ik vind dat niet gek we hadden een unieke band ze was alles voor me we waren 2 handen op 1 buik zeg maar. Dat vergeet je niet. 

En Sadi is een geweldige hond super lief knuffelbeer nog aanhankelijker als Beauty, maar wel anders. En ik ben super gek met haar. Maar op een andere manier als met Beauty.

"  
Ik ben er van overtuigd dat ik net zoveel liefde voor Penny heb als wanneer ik ze 20 jaar zou hebben gehad.
Ook al heb ik haar korter dan een jaar gehad. "

jaimie

 Ik denk Jaimie dat je het zelfde hebt als ik, t heel snel aan een dier hechten.

Ik had op me 13de of zo een berner gevonden liep los, alleen. flinke grote reu echtte lobbes. Ik nam m mee naar huis en hij was 4 uur bij ons voor de dierenambulance hem kwam ophalen. Hij mocht niet een nachtje blijven van mijn ouders.

4 uurtjes en ik stond te brullen als een klein kind toen de dierenambulance hem mee nam. Weet je wat ie deed?

Hij rukte zich los kwam terug lopen ging op de achterpoten staan zijn voorpoten op mijn schouder gaf me een lebber in mijn gezicht en toen draaide hij zich om en ging zonder verder om kijken mee met de dierenambulance personeel.

Ik was er zo kapot van na die 4 uur dat ie weer weg moest (lol t beestje had een baasje later bleek een wijk verderop en hij heette Max) Deze ervaring heeft er gelijk ook voor gezorgd dat het ras zo in mijn hart zit. Vanaf dat moment wist ik zo'n hond wil ik en geen ander.

 Eens, liefde kent zeker geen tijd.

Ik moet zeggen dat ik dieren te snel in me hart sluit.
Daarom kom ik na de bevalling van de pups bijna niet bij de buren.
Ik ga me hechten aan dat grut.

Maar ja als je de mensen leert kennen , ga je meer van dieren houden

Helemaal mee eens.

Dieren zijn goud eerlijk en als er een band is is die onvoorwaardelijk.

Denk heel wijs afstand te houden van de pups. t Zal je alzo geraakt hebben dat je betrokken bent geweest bij de bevalling van de pups.

Maar ls je onthoud dat het een ras is waarvan je ook nooit zeker weet of het op langere termijn goed blijft gaan met je huidige honden moet dat misschien een beetje helpen te realiseren dat het niet slim is. En dan proberen je verstand hierin te blijven volgen. (ookal klinkt dat vaak makkelijker als gedaan).

Op verzoek van TS sluiten we dit topic.

ooow ik ben ook zo erg, ooit een spaniel gevonden, ongeveer hetzelfde verhaal, na een paar uurtjes moest hij alweer naar huis, ik ben hem nooit vergeten, ik was een jaar of 6 denk ik.

En dan Eenden, de tijd komt er weer aan, ik heb jarenlang eenden grootgebracht, wat een werk, en wat een gedoe om ze weer vrij te laten.

Nu is het straks weer kuikentijd, en dan staan mijn alarmsprieten aan, ik hoor het meteen wanneer het foute boel is.

Nu doe ik ze in een doos, bel de dierenambulance en ze moeten binnen een half uur komen, anders ben ik al gehecht en krijg die moedergevoelens.

Ik heb van alles grootgebracht, zelfs een waterkip, wat een kroelkip was dat, en een kauw en merels pfff.

Ik zou een paar jaat geleden een papegaai overnemen, 1 keer bij me gehad, harstikke leuk beest, alles was geregeld en toen ging het niet door, ik was al gehecht en was al weer verdrietig.

maar ja, met Faro gaat dat anders worden, ik ben er echt wel eens bang van...