Spanjaardjes

Oooh, is hij geen van arca Noah? Hij lijkt alsinds op een hondje dat ik voorbij heb zien komen, nog niet zo lang geleden via de blog?! Ikzelf heb een spanjaardje gehad maar hij is gestorven op 8 maand en toen woog hij 50kg!! braaf ventje, maar vooral moeten werken aan het zindelijk zijn. En na een klein maandje plots van de ene dag op de andere had hij het door :D!! Het was ne echte schat en dacht dat hij een schoothondje was!!

 Hier ongeveer hetzelfde verhaal: Blue was ook 4 maanden, kwam uit een Belgisch asiel, dacht ook dat bij een pup niks mis kon gaan.

Toen hij ongeveer een jaar was, begon de ellende: bang van mannen, blaffen met de haren recht op bezoekers, ...

Wij hebben uiteindelijk een GT ingeschakeld en heel veel getraind met hem. Nu gaat alles super, maar toch blijf je soms aan zijn reactie zien dat hij toch nog bang is van sommige mensen (zware stem, wilde bewegingen).

Dit gaat nooit helemaal over, denk ik. Arme hummels!

Mijn meiden hebben ook allemaal hun eigen rare ding, angst ergens voor enzo. En heel opmerkelijk, Vera had het verreweg het zwaarst gehad en die was eigenlijk het normaalst, als iemand z'n vertrouwen in de mens zou hebben verloren was zij het wel, maar de vriendelijkheid zelve

"  


Inderdaad!!! Wij hebben Ale van Arca Noah met weblogje
Die van jou maar 8 maanden. (sorry dat ik het vraag)Gestorven aan een Spaanse ziekte? "

kelly

Nee, ik denk dat het gewoon op het gen zat bij de reutjes... Het was eigenlijk een nest van 1 reutje en allemaal teefjes. Ik had het reutje gekozen. Hij was in het begin heel actief en moeilijk moe te krijgen maar om het verhaal heel kort te maken. Ik heb meer dan 20x op 4 maand bij verschillende praktijken gestaan enzo. Uiteindelijk werd er bij hem door al de praktijken samen te bekijken vele dingen vastgesteld. Demodex, uiteindelijk tegen dat we hem lieten inslapen werden de vlekken erger en zijn medicatie hielp hiervoor niet meer, zware allergieën ( gras, bomen, kip, rund, granen, glucose, mijten,...), dit waren uitkomsten van meer dan 3000% dus heel zware allergieën. Chronische bronchitis, maar nadien de reden te weten gekomen bij een andere dierenarts, 2 slechte heupen en als laatste een hartspierziekte, waarbij het hart al vergroot was... Zijn hart duwde al op zijn luchtpijp. EN toen was mijn keus gemaakt... Want 1 van zijn ziektes moest onderdoen voor het andere om hem op een bepaalde ziekte te behandelen, maar dan gaf dat weer vele gezondheidsproblemen wat zijn dood kon betekenen,... Ik wist momenteel enkel van de demodex en zijn longen toen ik begon te denken om hem te laten gaan. Dit kwam omdat hij nog maar amper kon bewegen en maximum een kwartiertje kon wandelen...Maar bij 1 van van de praktijken had hij zware cortizone gekregen, dat zelfs een volwassenen hond niet zou krijgen. Deze kon ik zelfs niet meer verlagen want dan ging hij gewoon plat en stond zelfs niet meer recht. Ik had door dat hij echt wel ernstig ziek was, maar geen enkele dierenarts wilde luisteren. Uiteindelijk tegen mijn vriend gezegd, ik ga nog langs bij 1 dierenarts om te kijken of zij willen luisteren... Hier werd ook niet geluisterd tot ze toch maar het besluit maakte om een foto te maken van zijn hart en longen en toen wist ik dat mijn keuze juist was... De maandag erop kregen we van een andere dierenarts de resultaten van allergieën binnen... Ik heb hem nog volop een weekje verwend en hem dan laten gaan... Maar heb contact gehouden constant met zijn opvangmama en op het einde zelfs met Christel. Ze hebben me gesteund en hun verontschuldigingen aangeboden omdat ze dit nog nooit hebben voorgehad... We zijn dan ook tot een overeenkomst gekomen voor moest ik nog eens een hond adopteren bij hun. Uiteindelijk heb ik mijn hond laten inslapen met mij, mijn vriend en zijn favoriete knuffel erbij. Bij de lichte sedatie om ze gewoon een beetje kalm te maken zakte hij al door zijn poten met zijn hoofd in mijn schoot. Bij hem te laten inslapen was hij meteen weg... Zelfs tot op het einde zat hij moeilijk te ademen en de dierenarts gaf me toen gelijk omdat ze dat nog nooit had voorgehad. De organisatie was me ook heel dankbaar dat ik hem bij me heb gehouden en bij hem ben gebleven tot zijn laatste adem omdat vele hun hond zouden opgeven.

Hier mijn Spanjaard Denzel:

Hij is nu vijf jaar bij ons. We hebben een moeilijk eerste jaar met hem gehad en nog steeds heeft hij een behoorlijke rugzak.....

Maar we zijn gek op hem..... 

Ikzelf ben zeker ook tevreden over hun. Zeker de opvangmama, ze zat hier zo over in terwijl het haar schuld niet is.

Hihihi, het zullen allemaal precies stuiterballen zijn, maar het zijn vaak wel schatten van honden.Maar op korte tijd zijn er bij mij toen vele diertjes gestorven/verdwenen waardoor mijn vriend even de keus nam om gewoon uit een nestje hier te halen vanaf geboorte. De volgende hond gaat zeker terug van daar komen hoor !!

Het jaar ervoor heb ik 3 katten verloren, kat laten inslapen door zware ontstekingen dat dierenarts ook geen opties meer zag, nieuwe uit asiel gehaald omdat andere kat niet alleen kon zijn, maar deze was ziek en had FIP, dus mijn kat ook ziek gemaakt en maand later op een week tijd deze 2 dan ook kunnen laten inslapen...dan Gusto een jaar erna, dan opvangmama doorheen enkele maanden voor enkele katjes geweest en dan mijn vriend zijn kat verdwenen... Dus heb rekening gehouden met mijn vriend omdat het echt wel zwaar is geweest.

Hier alleen nog maar buitenlandertjes in de toekomst. Maar eerst hopelijk nog heel lang genieten van mijn overgebleven drie theemutsen die van hun ouwe dag genieten op het grote berenbed

Hihi Kelly

Alleen heb je dan al gewonnen, want mijn Vera-kind is in de hondenhemel

Mensen vragen vaak aan me neem je er nu weer eentje bij?

Maar ik hou deze roedel zo nu, ze zijn net weer een beetje in evenwicht zonder Vera.

Later, ooit duurt dat nog heel lang , weer een ander roedeltje

Heel verschillend is dat, sommige honden zijn ze superleuk mee, anderen weer niet. Als mensen honden mee naar huis nemen bij mij is het altijd afwachten. Ze hebben na al die jaren zo hun eigen dingetje. Maar daar zit ik niet zo mee, pas me gewoon aan

We weten dat hij op straat heeft geleefd en aan het hek van het asiel gebonden is toen hij ongeveer een half jaar was. Hij is bij ons gekomen toen hij elf maanden was.

Hij was overal bang voor, stond strak van de stress en had nog nooit in een huis gewoond. We konden niet achter hem langslopen, als we zijn halsband om wilde doen liet hij zich op de grond vallen en rolde hij op, hij kon niet omgaan met te veel prikkels dan sloeg hij volledig door en beet me in mijn arm en gilde moord en brand, hij was erg opdringerig, had bak en plaatsnijd, kan niet tegen vreemde plaatsen en vreemde mensen en durft ze ook te bijten, vertrouwt alleen ons en zo kan ik nog wel even doorgaan......

Ook is er gebleken dat hij eeen aantal scheve rugwervels had en ern scheef bekken, een mishandelingstrauma. Dat verklaard waarom we niet achter hem langs konden lopen.

Heel veel is goed gekomen met Denzel behalve zijn wantrouwen in mensen. Buiten ons vertrouwd hij niemand. Een half jaar geleden zijn we nog bij een bekende gedragstherapeut geweest, gewoon om te horen of ik het wel of niet goed doe. Zijn letterlijke woorden waren: "je hebt erg veel bereikt met hem en ik kan je niets meer leren. Maar beter dan dit gaat het niet worden. Denzel heeft alle vertrouwen in de mensheid verloren. Andere mensen hebben deze hond voorgoed voor jou verpest" 

Dat was wel even slikken toen ik dat hoorde maar eigenlijk wist ik dat wel. Maar ja, een mens mag hopen niet........het maakt het leven met Denzel lastig maar niet onmogelijk, hij mag voor altijd hij ons blijven hoor..... 

Ik ben zo blij dat er steeds meer mensen zijn zoals wij, dat geeft deze schatten een kans op een mooi leven (en er zijn er zoveel en konden we ze allemaal maar redden, maar dat heb ik wanhopig uit mijn hoofd moeten zetten, anders werd ik gek)

 Dat kan ik geloven, hoe sommige worden gevonden... Het gaat wel net over Spanjaardjes, maar net als de nieuwe wet in Roemenië, toen ik dat even las, moest ik toch ook even alles op nul zetten wetend dat je ze nooit allemaal kunt redden...

Maar als er eentje gered wordt en een goude mand vind, is dit toch weer een hondje meer dat van de straat is gehaald. Zo denk ik dan... chapeau ook voor de organisaties die zoveel voor deze diertjes proberen te doen!!

Ja Moonske, niet alleen Spanje, nog zoveel landen waar ze het zo slecht hebben. Ik probeer maar te denken: iedere hond (en elk ander dier) dat gered is er weer een. En knuffel mijn meiden extra voor alle hondjes die het ook nodig hebben

Hay ik heb 4 Spanjaarden 2 Mastin mix , een hele echte Mastin de los pireneos en een zeeeeer onlijdbaar hondje

Dol gelukkig mee

Soms zijn het wondertjes, die honden van ons.

Wat je over Denzel vertelt, dat bedoelde ik met Vera. Ik wil er niet eens meer aan denken wat ze allemaal had meegemaakt.

Maar wat ik zei, het mooiste was nog dat zij de makkelijkste was, de rest heeft ook zijn rugzak hier, maar zij wel het meest.

Wondermooie wezens zijn het