Hoe onzekerheid verminderen?

Terry, mijn anderhalf jaar oude Boerenfox reu is erg onzeker in zijn gedrag naar andere honden, vreemde mensen en nieuwe situaties.

Naar andere honden valt hij uit op ruime afstand. Hij blaft en gromt dan. Ik probeer hem dan af te leiden en op grote afstand gaat dit best goed. Met passeren valt hij vlak voor passeren uit met echt agressief blaffen en snauwen. Ik probeer passeren zo veel mogelijk te vermijden omdat het hanteren van beide honden dan wat lastig wordt. Ook mijn andere hond valt nu uit naar honden die we passeren, dit is een amstaff teef. Apart uitlaten is helaas geen optie.

Terry is ook erg onzeker naar vreemden. Hij springt wel op tegen vreemden, maar als ze hem dan willen aaien springt hij gauw weg. Als mensen hem dan proberen te lokken lukt dit wel met voedsel, maar zijn houding blijft dan gespannen. Hij strekt zijn hele lijf dan, maar staat in een weg-spring-houding. Als de persoon beweegt springt hij gauw achteruit. Op cursus zit het onderdeel staan en betasten. Dit gaat dus niet geweldig. Hem beperken in zijn bewegingsvrijheid bij deze oefening geeft paniek.

Als laatste geeft de verandering in situaties ook problemen. Dit is met cursus heel goed te merken. Zaterdag ochtend heb ik examen gedaan met Terry. Normaal heb ik s'avonds les dus is het donker. Het examen was niet geweldig te noemen. De blijf oefeningen was a het eerste probleem. De honden waarmee ik het examen mee liep waren zogenaamde dummie honden omdat ik de enige was van mijn groep die examen deed. Terry kende die honden dus niet. Terry liep dus naar deze honden toe om kennis te maken/ te snuffelen. Deze honden negeerden Terry volledig. Na de zit en blijf was het af en blijf, maar Terry wilde niet meer gaan liggen en zat te bibberen op zijn plek. Ook ging hij blaffen naar een man met hond die op 50 meter voorbij kwamen. Hij bleef wonder boven wonder wel op zijn plek.

Staan en betasten was erg moeilijk. Hij bleef niet staan en raakte in paniek toen hij voorzichtig bij zijn halsband werd vast gepakt. Hij werd meteen los gelaten en het is opnieuw geprobeerd met een brokje. Hij bleef echter gespannen en stond klaar om weg te springen. Terry is gelukkig niet agressief.

De rest van de oefeningen gingen erg wisselend. Er waren momenten dat hij zijn aandacht volledig op mij richtte en dan mooi meeliep en netjes deed wat ik vroeg. Hier komen ging weer totaal niet. Hij bleef niet zitten met afstand nemen en bij poging 2 bleef hij wel wachten, maar kwam niet op mijn roepen. Hij kwam wel in beweging, maar ging snuffelen en rond kijken. Oversprong gedrag, denk ik. Vooruit sturen ging weer prima en ook apporteren ging redelijk.

Hij was gedurende het hele examen heel erg met zijn omgeving bezig en ziet ook alles. Dan luistert hij niet meer en bibbert dan. Hij gaat zitten en komt dan ook niet als ik hem roep. Los meelopen doet hij dan ook niet.

Wat kan ik doen om hem zekerder te maken? Hij is momenteel chemisch gecastreert en is daardoor nog onzekerder geworden. Ik heb dan ook niet de intentie om hem definitief te laten castreren.

grt Manja

Is hij wel goed gesocialiseerd als pup?

Dit omdat hij zoveel dingen eng vindt, daarom dacht ik dat.

Gaan jouw 2 honden samen wel goed overweg?

Een stafford is niet altijd zo gemakkelijk met andere honden, dus als jouw stafford ook al begint uit te vallen dat is haast geen doen, om ze dan samen uit te laten.

Een manier om hem minder onzeker te maken is hem niet overvragen. Als ik het verslag van je examen lees krijg ik een beetje medelijden met hem. 

Verder hier veel info over hoe met angstige honden om te gaan.

https://fearfuldogs.wordpress.com

Hulp voor reactieve honden

http://www.moniquebladder.nl/bat-lezingen/

Mellow is ook onzeker en ik heb dus inderdaad gemerkt dat ik, zoals Wendy ook zegt, niet teveel van haar moet vragen/verlangen/verwachten.

Ik ben om die reden ook gestopt met cursus. Ze kon prima een halve minuut in het gras liggen, maar na 45 seconden (en een cursusleiding die maar met 1 hond bezig was) vond ze dat bewegende grassprietje veel interessanter en stond dan uit zichzelf op ("het wil niet zo lukken he, met Mellow" )

Ze is sowieso niet het type om allerlei opdrachten mee uit te voeren, ze vermaakt zich prima zelf met herfstblaadjes, bewegende grassprietjes en het zoeken naar de oorsprong van dat ene lekkere geurtje.

Wij wandelen ongeveer een uur per dag, voor haar meer dan genoeg. Het moet dan ook zeker niet te druk zijn, dan is het al snel teveel voor haar.

Ik heb mijn verwachtingen behoorlijk moeten bijstellen, maar inmiddels gaat het redelijk, mits ik rekening houdt met haar dingetjes.

Ik ga met mijn voorgangers mee

voor nu zou ik ook een tijdje stoppen met de hondenschool. Het moet wel leuk blijven voor hem.

Een uitvallende hond is niet makkelijk ondervind ik zelf. Je zou Turid Rugaas haar boekje help mijn hond trekt (of valt uit) kunnen lezen. Een stap voor stapmethode om rust te brengen in de wandelingen en je te leren de aandacht van je hond te vragen. Ook haar boekje kalmerende signalen is een aanrader.

Ik ben me zelf ook aan het verdiepen in BAT, al is dat in de praktijk niet zo makkelijk.

Zak George heeft deze aanpak

https://www.youtube.com/watch?v=7P53AlqxWf4

dat tug of war game vind Jenna geweldig het geeft veel voldoening en zelfvertrouwen net als hersenwerk waar ik ook veel aandacht aan zou besteden.

Zulke dingen zijn goed voor jullie band ook en je leert elkaar er ook goed door kennen.

Ik zou hem voorlopig ook niet meer door andere mensen laten aaien.

En liever toch voorlopig met de honden apart wandelen, dan maar wat minder en korter maar succesvol dan een stressvolle lange wandeling.

Bedankt voor de reacties. Het examen was zeker pittig te noemen. Tijdens de lessen ging het veel beter. Er zijn wel een aantal dingen verandert met de cursus. 2 weken geleden heeft mijn vaste instructrice zijn ziek moeten melden. We kregen de laatste 2 lessen van een ander les. Met de eerste overgenomen les was Terry ineens ook vreselijk vervelend naar zijn andere groepsgenoot. Afgelopen donderdagavond was die er niet, maar zijn andere groepsgenoot wel en daar ging het wel goed mee. Wel was Terry erg opdringerig. Beide groepsgenoten zijn reuen. De eerste is intakt en fixeerd nogal, de 2de is gecastreerd , speels en kleiner dan Terry.

Ik weet niet of Terry als pup is gesocialiseerd met vreemde honden en mensen. De pups groeiden wel op in huis, maar ook deels op het erf. Ze waren wel gewend aan bezoek en kleine kinderen. In huis is Terry dan ook makkelijker in de omgang. Alleen aanraken ontwijkt hij. De pups zijn waarschijnlijk nooit van het terrein af geweest.

Hij wilde dan ook de eerste dagen niet echt meelopen met wandelen.

Mijn Amstaff teef was sociaal te noemen tot ze een paar keer een slechte ervaring heeft gehad met andere teven van haar kaliber. Kira blaft dan ook alleen naar grotere honden waar ze onzeker van wordt. Dit zijn eigenlijk dan voornamelijk andere stevige honden. Denk aan rottweilers, andere stafford achtigen en amerikaanse bulldogs. Haar houding is ambivilent met uitvallen. Los gaat ze in principe een confrontatie uit de weg. Als een andere hond te bedreigend wordt snauwt ze vanuit onzekerheid van zich af. Het is nu 2 keer gebeurt dat een andere teef deze snauw niet accepteerde en dan op Kira klapte. Kira verdedigd zich dan wel. Beide keren hebben we de honden uit elkaar gehaald. De eerste keer had de tegenpartij een bijtwond bij haar oog en de 2de keer liep Kira wat lichte schade op aan kop en poten. Daarna is Kira aan de lijn minder gezellig naar vreemde honden geworden. Het helpt dan niet als Terry dan zo uitvalt naar andere honden. Kira is op zich goed af te leiden als Terry dan uitvalt wil Kira dan weleens mee blaffen of Terry krijgt een snauw van haar waarna ze zich weer bij mij meld voor een koekje.

Met bekende honden gaan beide goed om. Ook tussen Kira en Terry gaat het goed. Ik moet wel rekening houden met het verschil in grote en kracht tussen die 2 met spelen, maar verder gaat het goed. Ze liggen bij elkaar in de mand en op de bank, eten en drinken weleens tegelijk uit 1 bak. Toch is er ook wel wat jaloezie tussen die 2. Als er getraind wordt en wat verdiend kan worden verdringen ze elkaar wat, maar meestal laat Terry Kira voor gaan en dingen of kluifjes worden niet zomaar van elkaar afgepakt. Daar gebruiken ze slimme trucjes voor. Dat is erg leuk om te zien.

Ik heb Terry gekocht om mee te sporten. Hij doet gehoorzaamheid en behendigheid. Beide vind hij erg leuk al is het erg lastig om zijn onzekerheid niet op te laten lopen. Ik dacht dat Kira niet geschikt was om mee te sporten omdat ze niet mee kon komen met de gehoorzaamheid en ik daar erg graag aan mee doe was dat erg jammer. Nu heb ik een Terry voor de gehoorzaamheid en hij vindt het erg leuk om te doen. Als er iets veranderd aan de trainsituatatie dan klapt hij dicht en kan ik op mijn kop gaan staan, maar dan doet hij niks meer, behalve bibberen, de andere kant op kijken, konijnenkeutels eten of snuffelen en niet naar mij toe komen. Hij gaat dan net buiten bereik zitten. Dit gedrag irriteert mij mateloos, maar behalve hem aanlijnen en hem weer afleiden van al die spannende dingen kan ik er niks mee. Er zijn genoeg mensen die zeggen dat ik hem harder aan moet pakken omdat hij 'gewoon' eigenwijs is, maar daar ben ik het niet mee is.

Wat ik bij mijn examen ook meekreeg is dat ik me niet mee moest laten slepen in zijn onzekerheid. Ik pas me aan aan zijn onzekere gedrag. Ik geef dan te weinig rust en stabiliteit. Sinds gister bevestig ik niet meer dat iets eng is en probeer ik luchtiger te doen bij spannende situaties. Dat is erg moeilijk, maar vandaag is me dat aardig gelukt. Op Kira heeft dit meteen al invloed, maar bij Terry gaat het nog weleens te weinig effect.

Ik heb bij Kira al wat verwachtingen bij moeten stellen en ook met Terry had ik nog meer ambities. Ik wilde meewerken aan het behoud van de Boerenfox door Terry in te zetten als dekreu. Helaas is Terry monorchide en mist hij 2 kiezen, daarnaast vind ik hem te onzeker wat hij misschien ook doorgeeft aan zijn pups. Door zijn hormonen deed hij zich heel stoer voor en probeerde hij met veel imponeergedrag zijn omgeving onder controle te houden. Nu zonder hormonen zoekt hij geen confrontatie meer met andere reuen en toont hij zich onzeker en onderdanig aan andere honden wat wel weer door kan slaan naar angstagressie/noodweeragressie.

Ik heb Terry echt voor de gehoorzaamheid en andere sporten die hij leuk vindt aangeschaft, maar door zijn onzekerheid lopen we vast op de cursussen. Hij vindt het echt leuk om samen met mij iets te doen. Gehoorzaamheid, behendigheid en treibball hebben we geprobeerd en alle 3 de sporten vindt hij leuk, ook zwemt hij graag.

Ik kreeg van de instructeurs ook te horen dat Boerenfoxen meestal erg onzeker zijn. Ze vroegen ook of een labrador niet iets voor mij was vanwege het stabiele en werklustige karakter. Er komt echter geen 3de hond. Ik heb mijn handen vol aan deze 2. Bij Kira heb ik ook nog moeite met het feit dat ze gehoorzaamheid niet leuk vindt en dat ze met behendigheid zich vreselijk opfokt. Ze blaft dan van opwinding tijdens het wachten op haar beurt. Tijdens het lopen is ze wel stil. Ik kan echter geendruk op haar zetten want dan klapt ze dicht. Zij loopt dan weg, gaat konijnenkeutels eten, takken kapot kauwen of heeft ineens hoge nood of gaat even langs de andere honden en cursisten om die enthousiast te begroeten.

Ik ga 18 april voor het eerst naar een wedstrijd. Even kijken hoe dat gaat met haar en even kijken hoe Terry reageert op zo'n situatie. Terry loopt dan niet. Hij is nog niet klaar voor wedstrijden. Ik begin ook echt te twijfelen of hij ooit geschikt gaat worden voor wedstrijden van welke sport dan ook. Dat zou zonde zijn want de werklust en intelligentie heeft hij zeker wel.

Ik zal de artikelen lezen die gegeven zijn. Ik wil hem graag zekerder maken in de algemene omgang. Ik blijf ook wel cursus volgen met hem, want hij vindt het wel erg leuk zolang alles maar hetzelfde gaat.

Ik wil ook met hem terug gaan naar de MG school zodat de druk lager is en beter gekeken wordt naar het individu. Met Kira heb ik daar heel veel schade kunnen wegtrainen. Luisteren was weer leuk en ontspannen. We lopen daar nu Treibball en dit gaat erg goed en vindt zij ook leuk om te doen.

Ik loop met beide honden tegelijk omdat Terry niet alleen thuis kan zijn zonder Kira. Op woensdagavond blijft hij bij mijn moeder als ik naar Treibball ga met Kira en ook dan heeft hij er moeite mee om daar achter te blijven. Hij gaat dan blaffen en huilen. Inmiddels houdt hij wel op daarmee als mijn moeder er iets van zegt. Dit verbetert nu nog iedere week als ik naar les ga met Kira.


grt Manja

Zelf heb ik ook een enorm onzekere hond. Zit er al in vanaf de geboorte helaas maar hij doet het langzaamaan steeds beter. Ik zou met Terry even stoppen met de sporten waar een prestatiedruk op zit en veel stress bij komt kijken (zoals behendigheid) maar even gaan kijken naar de sporten waarbij hij meer bezig is met zichzelf. Ik volg sinds een aantal weken een speurcursus en merk dat mijn hond daar echt meer zelfvertrouwen van krijgt. In het begin was het moeilijk vanwege zijn onzekerheid maar het speuren zelf gaat nu echt heel goed en je ziet dat hij trots op zichzelf is als hij het spoor goed gevolgd heeft (tot nu toe altijd gelukt, het wordt rustig opgebouwd).

Voor jezelf is het ook heel leuk omdat je een keer echt volledig op de kunde van je hond moet vertrouwen en dat is even wennen maar echt heel leuk.

Ook zou ik eens kijken of je ergens in de buurt sociale wandelingen zodat jullie begeleid worden in contact met vreemde situaties en hoe om te gaan met spannende situaties. Dat begeleid ook met andere honden en daardoor is bij mij in ieder geval de spanning eraf als we aangelijnd lopen en andere aangelijnde honden tegenkomen. Dat helpt enorm. Ik moet nu echt nog werken aan het ontspannen blijven als we loslopers tegenkomen als die van mij aangelijnd is of als ze beide los zijn.   

Ik heb ook even je verhaal op je profiel gelezen en de aanvulling boven. Goed dat je Terry niet meteen hebt laten castreren maar eerst chemische castratie gebrobeerd hebt.

Ja soms moeten we idd onze verwachtingen bijstellen. Het speuren lijkt me een goede tip, voor beide honden.

Jenna zal het overigens een worst wezen of ik ontspannen zelfverzekerd ben of niet, ze kan gewoon nog niet te dicht langs andere honden lopen.  Daarom ga ik meer van haar uit dan van mezelf.

Dat zou ik bij jouw honden ook doen, goed kijken naar de honden zelf, tuurlijk helpt een kalme houding, en de hond vaak laten weten hoe geweldig hij of zij is, maar dat is niet het enige.

Je zou misschien ook nog aan Bach bloesem voor Terry kunnen denken. Ook vanwege zijn verlatingsangst. In deze links staan ook nog tips

https://www.youtube.com/watch?v=2sP-ATqvf2k

http://www.moniquebladder.nl/blog/2013/03/04/veilig/

Bedankt voor de tips. Voor dat filmpje moet ik even tijd maken, die duurt bijna een uur.

In het artikel van Monique Bladder staan al een paar struikelpunten. Mijn honden slapen samen met mij. Terry heeft problemen met de bench. Ze lopen los met alleen zijn. Ze krijgen een heleboel voerpuzzles als ik weg ga en ik zorg dat ze lichamelijk en geestelijk voldoende beweging hebben gehad.

Terry loopt constant achter mij aan en naar de wc gaan met de deur dicht is bij mij thuis niet te doen. Ik ben alleen en kan het voeren, trainen en uitlaten niet delen. Ik zit wel dagelijks bij mijn moeder met de honden, maar mijn moeder kan Kira fysiek niet aan.

Terry is meer op mij gericht. Ze zijn dagelijks een aantal uren 'alleen' met z'n 2en. Vandaag moest ik naar de tandarts en er veel eerder uit. Het ritme was verstoort en dus heeft Terry in de gang weer in de muur zitten graven. Mijn gangmuren zien er dan ook niet uit, maar zolang hij dit nog doet laat ik het ook niet maken. Terry in de bench geeft paniek en blaffen zodra ik de woonkamer uit ga. Vandaar dat ze los lopen met alleen zijn. Ik heb al gezeur met de benedenburen dus loop ik op mijn tenen door mijn eigen huis. De buurman had ook al eens laten vallen dat ik er 1 weg zou moeten doen zodat het wat rustiger wordt. Ik durf dus niet meer te experimenteren met alleen zijn.

Op hun plek blijven heb ik ze nooit geleerd. Ze liggen wel regelmatig in een bench, maar de deurtjes staan altijd open. Er liggen dekens over de benches voor het maken van een donker hol, maar echt gek op hun bench zijn ze beide niet. Er staat een zachte mand in de benches.

Met het passeren van andere honden kan ik voor Kira wel een trekspelletje gebruiken als afleiding, maar Terry houdt niet zo van trekspelletjes. Die is meer voergericht al laat hij me daar tegenwoordig ook mee staan. Ik zal weer koekjes gaan knikkeren bij dicht langs passeren. Daar is Terry wel erg gek op.

Ik heb ook 2 Masters anti trek tuigen gekocht, maar vooral Kira heeft problemen met tuigjes als ik die om wil doen. Met fietsen krijgt ze die wel om, maar dan gaat er wel een hoop gedoe aan vooraf. Ze loopt namelijk weg zodra ik een tuig in mijn handen heb.

Op zich doet doen ze het niet slecht op cursus en beide vinden het leuk om te doen. Met behendigheid moet ik mijn ambities even opzij zetten en gewoon weer lol hebben met mijn honden. Beide zijn nog vrij jong. Terry zit nog in de aanleer fase. Hij kent alle toestellen nu redelijk en heeft eigenlijk voornamelijk problemen met starten. Kira heeft problemen met rustig wachten op haar beurt. Op de paaltjes na gaan de toestellen prima. Bij de paaltjes heeft ze moeite met de insteek en moet ik haar nog duidelijk begeleiden door de palen heen. Ik ga 18 april gewoon kijken bij de wedstrijd hoe Kira het doet in een andere omgeving. Dan weet ik ook waar ik precies aan moet werken.

Kira vindt gehoorzaamheid wat saai en daar verveel ik haar dan ook niet meer mee. Treibball doen we nu bij een MG school en dit gaat boven verwachting goed. Kira heeft daar tot en met vervolg 2 gelopen en daar was haar voorkeur voor actie heel duidelijk te zien. Gehoorzaamheid doet ze puur voor mij en dat is al heel aardig van haar. De band met Kira is dan ook prima. Bij Terry ben ik nog aan het zoeken naar de juiste weg. Het volgende seizoen begint 9 april al weer. Ik had al ingeschreven voor deze cursus. Ze gingen de cursus weer veranderen en wilden meer spel in gaan bouwen met trainen. Terry houdt wel van veel spelen tussen de oefeningen door. Terry vindt de lessen ook wel leuk zolang alles maar hetzelfde blijft. Ik heb mezelf voorgenomen om puur voor de lol te gaan trainen en als doel Terry zekerder te maken in de dagelijkse omgang. Terry heeft die uitdaging wel nodig. Tijdens vakanties worden beide vervelend als we niet naar cursus gaan dus wil ik dit eigenlijk niet stopzetten. Wel moet ik mijn verwachting aanpassen en niet meer prestatiegericht werken. Dat zal ik echt wel moeilijk vinden, maar met mijn vorige Boerenfox heb ik met die instelling het nog best ver geschopt. Ik kwam niet verder dan GG2 en behendigheid op A niveau, maar we genoten er beiden wel van. En Binky was een behoorlijk agressieve hond naar andere honden en mensen toe. Binky was slecht gesocialiseerd en had geleerd met agressie/bijten zijn zin te krijgen. Hij was 2 toen ik hem uit het asiel plukte en kende toen zijn eigen naam niet eens.

Ik denk omdat ik deze 2 honden als pup heb aangeschaft ik meer kon bereiken, maar dat viel even tegen. Kira kon niet aan mijn gehoorzaamheid ambities voldoen, dus kocht ik Terry erbij om toch aan mijn ambitie te kunnen voldoen. Ik heb alleen even vergeten dat een hond geen machine is, maar een dier met emoties en voorkeuren voor dingen. Achteraf zeg ik dat ik niet aan Terry had moeten beginnen, maar hij is er en ik ben gek op dat mormel met al zijn problemen en beperkingen en dus zal ik mijn best gaan doen om het leven voor Terry zo leuk mogelijk te maken.

Ik moet alleen even mijn verwachtingen aan gaan passen. Het welzijn van de hond moet even voor gaan op dat wat ik wil.

Ik heb het boekje Kalmerende Signalen van Turid Rigaas al in huis en ik zal het nog eens lezen om mijn geheugen even op te frissen. Ook heb ik nog een boekje over Stress bij Honden. Naam van de auteur ben ik even kwijt en ook heb ik Team building met je hond van mevr Tellington van de TTouch methode liggen. Met die boeken kan ik weer een stukje verder en gaan werken aan ontspanning en vertrouwen tussen mij en mijn honden.

Ik hoop dat Terry weer wat stabieler wordt als zijn hormonen weer terug komen en hij is net anderhalf en waarschijnlijk geestelijk ook nog niet uit ontwikkelt. Ik zal gewoon even geduld moeten hebben en genieten van de weg naar ontspannen wandelingen en recreatief sporten met mijn honden zonder prestatiedrang. Als het met zo'n moeilijke hond als Binky lukte dan moet dit met deze 2 ook lukken al duurt het jaren.

grt Manja

Nou ik denk dat je al op de goede weg bent hoor, veel inzicht in jezelf en de honden lijkt me en genieten van de honden is idd het belangrijkst

Maar lastige dingen ook waar je tegenaanloopt waar niet een tovermiddel voor is. Misschien moet je wat pasjes terugdoen tijdelijk.

Je hebt met Binky heel veel bereikt, en of je dat met Terry ook bereikt is afwachten, elke hond is weer anders. Zo niet dan is en blijft hij toch een geweldige hond.

Mellow liep in het begin ook altijd met mij mee, ik heb haar altijd de keus gegeven of ze mee liep of niet, ondanks dat je vaak hoort dat het beter is om je niet te laten 'achtervolgen' door je hond.

Ging ik naar boven, dan bleef zij beneden in de gang, dan hoorde ze me wel boven (ze kwam toen niet boven).

Ging ik naar het toilet, dan keek ze even om het hoekje en ging vervolgens even naar buiten kijken.

Vanzelf wist ze dat ik ook weer terug zou komen als ik even weg zou gaan.

Nu gaat ze de ene keer wel mee, de andere keer niet. Of ze gaat mee en is net zo snel weer beneden.

Ik denk dat het achter je aanlopen ook een beetje in een ras kan zitten. Mijn eerste stafford deed het niet. De herder van mijn vader deed het wel. Het hondje van mijn moeder, een kruising Boerenfox met Border collie doet het soms. Mijn vorige Boerenfox liep ook constant achter me aan en had in het begin ook verlatingsangst. Dat werd na een tijdje vanzelf minder. Mijn huidige stafford doet het niet en de huidige Boerenfox doet het weer wel en heeft ook verlatingsangst. Doordat hij wel samen met Kira alleen thuis kan zijn heb ik nog wat vrijheid. Ik kan zo'n 4 uur weg zijn, maar meestal is het niet meer dan 3 uur. Door het vaste patroon aan te houden hoeft dat niet per se op exact dezelfde tijd op de dag te zijn, maar vanmorgen moest ik er erg vroeg uit en was er eigenlijk iets te weinig tijd om aan de behoefte van beide honden te voldoen. Kira is tevreden met simpel balletje gooien. Terry moet ook even zijn hersentjes kraken om goed moe te zijn.

Ik zat me ook te bedenken dat het met Binky in het begin ook een ramp was op cursus. Ook hij was erg onzeker en is een paar keer platgewalst met de blijf oefeningen door 2 lompe jonge groepsgenoten. Ik ben een jaar bezig geweest om hem weer vertrouwen te leren hebben met de blijf oefeningen en dan vooral met de af en blijf. Ook af gaan lukte voor geen meter vanwege die onzekerheid. Als je in oude cijferlijsten duikt komen er weer herinneringen aan die tijd naar boven en kom je er achter dat toen ook niet alles vanzelf ging.

Ik heb nog veel meer boeken liggen over allerdaagse oefeningen die gewoon handig zijn om je hond te leren. Respect voor mensen, niet opspringen, netjes meelopen aan de riem en aanrakingen van het hele lichaam leren accepteren. Er zijn nog genoeg dingen die ze niet goed onder de knie hebben die toch wel erg belangrijk zijn.

Ik weet niet of er speurcursussen zijn hier in de buurt. De MG school heeft weleens workshops neusspel. Ik zal eens kijken of ik daar aan mee kan doen met Terry. Terry heeft ook al eens mee gedaan aan de workshop Treibball. Dit vondt hij erg leuk. Nu loop ik met Kira die cursus. Beide honden gaan 2x per week naar 'school' en beide kunnen genieten van de 1 op 1 aandacht. Wel heeft mijn gemoedstoestand een sterke invloed op ze. Als ik ongeduldig wordt dan gaan ze beide stress signalen geven en ook oversprong gedrag tonen. Snuffelen, konijnenkeutels eten of weglopen zijn voor beide duidelijke signalen. Kira vertoont dan ook lichte redirectie gedragingen af. Takken door midden bijten of af en toe happen naar mijn armen. Als ze dat doet breek ik het rondje af, einde lol. Dit werkt vrij goed en naar mij happen komt echt nog maar heel zelden voor. Zolang ik relaxt blijf gaat het werken ook heel soepel.

Zowel met behendigheid als met gehoorzaamheid is Terry gewoon makkelijker om mee te werken. Kira is sneller met behendigheid, maar ook lomper en slordiger. Onder de juiste omstandigheden is Terry heel makkelijk te sturen, doet exact wat ik vraag en werkt netjes. Ben ik echter gespannen dan is hij totaal niet te sturen en doet wat hij leuker vindt of waar hij veel voor beloond is. Kattenloop en wip zijn dan de toestellen waar hij heen gaat om te scoren. Kira is stabieler tijdens het lopen. Bij haar heb ik dan voor de start problemen. Niet gaan zitten, wegrennen en iedereen gedag zeggen is dan gebruikelijk. Nu weet ik dat dat door mij komt en daar zal ik aan moeten werken. Geduld hebben en lol hebben zijn nu de punten waar ik me de komende tijd op moet richten en ik merk het wel waar we terecht komen.

Over een volgende hond ben ik weer bij af qua ras. Mijn hart ligt voornamelijk bij de Boerenfox al zijn deze vrij pittig. Mijn fokplannen met de Boerenfox staan tijdelijk in de ijskast, maar qua eisen voor een fokhond zijn we weer een stap verder. Een stabieler karakter zou het ras wat makkelijker in de omgang maken. Wantrouwen naar vreemden is prima, maar angstig en/of onzekerheid naar alles wat vreemd is hoort niet normaal te zijn en als je kijkt naar Boerenfoxen in het asiel dan blijken de meeste toch onzeker/angstig te zijn. Ook verlatingsangst is een veel voorkomend probleem.

De volgende hond komt waarschijnlijk pas over een jaar of 10. Ik heb dus genoeg tijd om me te bedenken wat ik wil. Voor nu heb ik 2 leuke honden waar ik nog genoeg mee kan doen.

Ik zal eens kijken naar dat sociale wandelgebeuren. Wel denk ik dat ik dat dan alleen met Terry moet doen. Kira doet niet aan spelen met andere honden en haar in een groep gooien is dan vragen om problemen. Al is ze de liefste Amstaff die ze bij de MG school hebben gezien los in een groep moet ik echt niet doen dat gaat dan fout.Als honden haar lastig vallen dan snauwt ze toch van zich af en dat heb ik nu 2 keer in een knokpartij zien veranderen en dat is al 2 keer teveel.

grt Manja

Ik denk dat de boekjes "fired up, frantic & freaked out" van Laura VanArendonck Baugh en when pigs fly van ? Killion fijne boekjes zijn voor jouw honden. Eerste gaat over je hond leren ontspannen op cue en legt trainingstechnieken en waarom sommige dingen fout gaan goed uit. Tweede boekje gaat over free shapen van honden in de behendigheid. Ze had zelf wat issues met haar bullterriers. Door de hond zelf te laten kiezen kon ze veel verder komen. Zelf kunnen kiezen (waarbij wij de uitkomst "juiste" keuze manipuleren) is mn voor onzekere honden belangrijk.m

Wat goed dat je er zo diep over nadenkt. Heb je  ook wel eens geprobeerd om eens minder te doen? Het klinkt mij namelijk als vrij veel in de oren, als ik dat met mijn hond zou doen krijg ik echt een stressbal aan de lijn en dan heb je ook nog eens twee honden die aan elkaar hun stress doorgeven (Kira is stabieler als ik het zo lees?)

Dagelijkse hersenspelletjes, uitgebreid wandelen en gooien met een balletje, twee keer per week cursus. Dat zou de mijne niet aankunnen. Ik zou speuren en sociale wandelingen er dan niet ook nog eens bij gaan doen. (Super hoor dat je zoveel tijd en geld in je honden wil stoppen! Daar valt echt niks over te zeggen).

Mijn schema: dagelijks wandelen (waarvan 1 lange snuffelwandeling), 1 keer in de 2 weken speuren, 1 keer in de maand sociale wandeling. In het weekend lange wandeling(2/3 uur), rustige gebieden waar we weinig andere honden tegenkomen. Gister een proefles Dogfrisbee gehad om hem toch iets meer mentale uitdaging te kunnen geven, was hartstikke leuk maar wel veel prikkels dus ik moet even aankijken of hij dit iedere week aankan of dat we het om de week gaan doen net als het speuren(in de andere week). De hersenspelletjes doe ik alleen op dagen waarop hij weinig andere uitdaging heeft.

Overigens mocht je sociale wandelingen toch gaan overwegen, ze hebben verschillende opzetten. Sommigen laten ze allemaal los lopen, dat zou ik niet aanraden. Ik zou voor een school gaan die aangelijnd oefent zodat je rust kan gaan brengen in je aangelijnde wandelingen.

Wendy geeft wijze tips.

Hier heeft het goed gewerkt om z'n leven eerst maar eens te minimaliseren en hem niet in situaties te brengen die hij (nog) niet aankan en hem steun/veiligheid te bieden en eruit te halen als hij er toch in beland. Hem 'bij de hand' nemen en op geleide van zijn kunnen sturen/steunen in de het leren hanteerbaar maken van situaties door positieve associaties en hem keuzes leren maken die hem een gevoel van (gezonde) controle geven. Controleverlies (gevoel hebben overgeleverd te zijn aan...) verergert de onzekerheid en triggert ook daaropvolgend ongewenst gedrag in poging situatie hanteerbaar te maken. Dat laatste kun je sturen/manipuleren (zoals Wendy ook al aangaf). Dit is een proces. Op zijn eigen wijze helpen/leren grip krijgen op het oncontroleerbare, dat maakt zekerder.

Mijn hond kan nog steeds niet alle situaties aan. Soms moet iets en dan coach/steun ik hem er doorheen, maar ik stel hem niet onnodig aan bloot aan situaties die hij niet aankan. Hij hoeft niet alles aan te kunnen en zal altijd een onzeker type blijven waar het de grote onvoorspelbare wereld betreft.

Zoals ik het nu lees komt er in het leven van alledag een hoop op je hond af wat hij (nog) niet aankan en dat resulteert in voortdurend controleverlies en daardoor in stand houden van onzekerheid.

Hersenwerk, aangepast op het kunnen van je hond, is een mooie manier om je hond te leren nadenken en keuzes te maken. Ook daardoor groeit vertrouwen in eigen kunnen. 

Bedankt voor de tips. Het boek When pigs fly van Jane Killion heb ik net uit. Het andere boek ken ik niet, maar ik zal kijken of ik die ergens kan kopen.

Ik ben gisteren begonnen met Kalmerende Signalen van Turid Rugaas. Terry geeft genoeg signalen af. Een aantal had ik dus niet herkend. Het examen had ik niet moeten doen. Ik had naar mijn gevoel moeten luisteren. Ik vond Terry er nog niet klaar voor en ik had gelijk.

Wel heb ik sterk het idee dat beide honden de uitdagingen van de cursussen wel nodig hebben. Als ik niet met ze train en sport worden ze vervelend in de dagelijkse omgang. Beide honden hebben beweging nodig en Terry moet ook geestelijk uitgedaagd worden anders kan ik ze niet alleen laten. Ze breken dan het huis af.

Kira is inderdaad een stuk stabieler. Kira is voor een Amstaff een erg rustige en makkelijke hond. Terry trekt zich erg op aan haar. Kira is geduldig met hem en corrigeert hem heel mild als hij echt te ver gaat. Terry weet dan ook niet hoe snel hij het goed moet maken. Kira corrigeert hem zelden.

Als ik terug kijk naar het examen dan liet Terry heel veel kalmerende signalen zien naar mij toe. Waarschijnlijk heb ik dan ook veel met zijn onzekerheid te maken. Vanavond zouden we behendigheid lopen, maar het zou goed kunnen dat deze les niet doorgaat vanwege de storm. Morgen heb ik Treibball met Kira en aanstaande donderdag even niks. 9 april zou Terry dan weer gehoorzaamheid gaan lopen.

Ik zal kijken of Terry stabieler is deze week als tijdens het cursusseizoen.

Ook zal ik stabieler moeten worden als er druk op mij gelegd wordt, zoals met het examen. Ik wil dan presteren en raak ik gespannen en dat pikken beide honden feilloos op.

Ik train met de clicker en dat gaat best goed. Ik maak bijna overal een spel van en probeer zonder spanning te werken. Dat is erg moeilijk, maar dat moet wel lukken.

Nu ga ik even uitwaaien met de honden.

grt Manja

Gisteravond ging behendigheid wel door, al hadden ze wel de training aangepast. Geen raakvlakken erin.
Ik ben gegaan met de honden en heb bij Terry naar kalmerende signalen en stress signalen gekeken. Tijdens het wachten deed ik aandachtsoefeningetjes en zit, sta en af. Tijdens dat oefenen vertoont Terry geen stresssignalen. Wel toont hij kalmerende signalen als ik hem bij de start wil laten zitten. Dat hij de start moeilijk vindt is mijn schuld. Ik ben weleens ongeduldig geweest als hij niet meteen wilde gaan zitten of als hij meteen na het aflijnen over de eerste sprong heen sprong. Dat punt werd me 2 weken geleden duidelijk en nu ben ik dus bezig met die fout te herstellen. Ik lijn hem eerst af en vraag dan om een zit en beloon hem met mijn stem als hij gaat zitten. Dit werkt heel goed. Hij wacht netjes op het startsein en hij deed gisteren exact wat ik aangaf en als ik dat fout deed maakte hij ook een fout. Daar reageerde ik dan nauwelijks op en ging gewoon verder. Terry was daar helemaal blij mee en we hebben dan ook heerlijk samen gesport zonder druk.

Het 2de uur met Kira aan de slag. Ik was te lang in de kantine blijven hangen en toen ik buiten kwam waren ze al gestart. Ik had geen parcours kunnen verkennen, maar met goed kijken kom je een heel eind.
Tijdens het wachten heel erg met Kira bezig geweest aan het stil zijn. Kira blaft veel vanwege de spanning/opwinding. Door haar af te leiden en oefeningetjes te laten doen kan ze de spanning toch kwijt, maar is ze tenminste wel stil.

Kira deed de start heel goed. Zit en wacht werden netjes opgevolgd en ik kon een stapje verder het parcours in lopen dan gebruikelijk en ze zat dan nog steeds rustig. Ze luisterde echt naar mijn signaal. Daarna ging het erg rommelig dus afgebroken na 3 sprongen en opnieuw gestart met een hele vrolijke toon. Kira raakte niet van slag door de fouten omdat ik er niet gefrustreerd op reageerde. Ook heel positief. Nu ging het wel goed tot ik de verkeerde kant op ging. Toen ging ze toch even snuffelen. Toen ik mijn fout herstelde op een vrolijkere toon kwam Kira meteen weer mee en de rest ging prima. Ik heb haar 1 keer foutloos door het parcours gekregen en dat was al prachtig. Ook Kira deed exact wat ik aangaf en als ik het fout deed ging het dan ook wel een beetje fout, maar ook weer volledig door mijn fouten en niet door haar. Ook met Kira een heerlijke training gehad. Nu moet ik deze houding vast zien te houden. Ik heb nu heel duidelijk het verschil gezien in gedrag bij mijn honden op mijn gemoedstoestanden. Ik zal dus voornamelijk aan mezelf moeten werken en dat is moeilijker als het werken aan de honden.

Ik heb inmiddels een 3-tal boeken besteld die me aangeraden zijn. 2 boeken zijn al binnen. Help mijn hond trekt van Turid Rugaas en Een hondenleven lang fysiek en mentaal in balans: Elke pup een goede start.

Voor mijn huidige honden misschien wat te laat, maar voor een toekomstige hond van grote waarde. Ook als ik zelf ooit aan fokken ga beginnen kan ik hier wat mee.

Het 3de boekje is het Engelse boekje: Fired up, frantic en freaked out van Laura met de lange achternaam. Die komt over een paar dagen binnen.

Vandaag heb ik het rustig aan gedaan. Even de honden bij laten komen van de training van gisteren. Ik heb alleen kort balletje gegooid, geen gehoorzaamheid geoefend en later alleen een uitlaatrondje gelopen op een zo ontspannen mogelijke manier. Dat houdt in dat we rustig lopen, lekker snuffelen en als ze ook maar even aandacht hadden voor mij een koekje of een vrolijke 'goed zo'. Ook zijn we zonder problemen langs een plotseling de hoek om komend klein hondje, waarbij oogcontact is geweest, gelopen. Ik zeg dan blij 'woeffie' en dan kijkt Terry meteen naar mij voor een koekje. Dit werkt meestal perfect. Alleen echt frontaal en dichtbij is nog te moeilijk en voorlopig gaan we dat zo veel mogelijk uit de weg.

De rest van de week heeft Terry geen cursussen en ik denk dat Treibball vanavond niet door gaat, maar ik heb nog geen afmelding.

Vanavond ga ik beginnen in het boekje van Turid Rugaas en dan zo snel mogelijk het in de praktijk brengen.

grt Manja

Je kan tijdens het wachten misschien met Terry op de start oefenen. Achter een losse hindernis laten wachten en alleen het wachten belonen. Dan zit er van jou uit ook geen spanning op omdat er mensen op je staan te wachten. 

Verder probeerde ik ook om de hnd ff pauze te geven door even weg te lopen. Ff plassen of snuffelen. Als ie wat meer foutjes gaat maken is een goeie tijd daarvoor. Beter is daar nog voor. 

Tussendoor laat ik hem ook plassen en snuffen als hij dit wil. Het wachten bij de start is ook niet echt meer een probleem. Het is het gaan zitten op de plek waar ik hem wil hebben en als ik hem dan onder druk zette en hij dan ging zitten sprong hij meteen weg als ik hem aflijnde.

Dit omzeil ik nu door hem eerst los te maken en dan om een zit te vragen terwijl ik rechtop blijf staan. Het maakt me nu ook net zoveel hoe hij zit ten opzichte van de eerste sprong. Op mijn aanwijzing springt hij er toch wel overheen.

Ik ben heel tevreden over de training van gisteren met beide honden. Nu moet ik mijn huidige gemoedstoestand vasthouden. Ik heb echt genoten van gisteravond ondanks het weer. Ik let nu veel meer op de kalmerende signalen die Terry afgeeft en ook naar hoe de honden onderling communiceren met die signalen. Soms nog moeilijk, maar het is wel heel leuk om te zien.

Ik blijf me in die signalen verdiepen met behulp van dat boekje en hoop zo heel goed te worden in het herkennen van die signalen en wat ik er aan kan doen om ze uit die spanning/stress te halen.

grt Manja

inderdaad sport moet leuk zijn en zonder druk, super dat je jezelf in de goede gemoedstoestand hebt kunnen brengen. Inderdaad houden zo

Kyra, inmiddels 5,5 jaar. Was vanaf het begin bang voor alles! Voor elke hond liep ze weg. Op de hondenschool liep ze alleen maar naar de uitgang.
We hebben haar alleen maar aan de lijn uitgelaten en haar zo kennis laten maken met honden, op den duur bleef ze rustig staan om zich te laten besnuffelen, inmiddels snuffelt ze zelf ook en kan ze eigenlijk met alle honden. Wel geeft ze haar grenzen goed aan.
Met hondenschool zijn we gestopt en het wandelen in de buurt hebben we beperkt tot vaste routes, gewoon om haar vertrouwen op te bouwen.
Dit is gelukkig gelukt, want ze is eigenlijk heel relaxed geworden vergeleken met wat ze was. Zelfs vreemde mensen durft ze te besnuffelen. En dat ze door vreemden niet geaaid wil worden, vind ik juist niet erg!

Na 2 jaar ben ik weer begonnen met behendigheid, bij een andere club ook, en ze vond het geweldig!!!

Ik ben dus bij 0 begonnen en zo haar vertrouwen in haarzelf en mij opgebouwd, duurde een poos, maar nu gaat het geweldig met haar!

Zo, dat is knap. Terry is iets minder, maar het geeft goede hoop dat er nog veel aan gedaan kan worden. Los van de lijn durft Terry wat meer als aangelijnd. Los kan hij weglopen als het teveel wordt. Aangelijnd valt hij bij voorbaat al uit naar honden.

Terry zoekt zelf contact met mensen door op te springen, maar als ze dan willen aaien springt hij weer weg. Met bekende gaat dat beter, maar is het nog niet zijn hobby. Kira wordt nogal enthousiast en springt behoorlijk op. Terry gaat dan meestal in haar achterpoten bijten vanwege de opwinding die Kira laat zien. Dat is ook een vervelend cirkeltje. Ik hou Terry dan weg bij Kira. Mensen die ook Terry willen begroeten gaan dan door hun hurken en dan hou ik Kira even apart zodat er meer rust in de situatie komt. Terry laat ik los zodat hij zelf kan bepalen of hij contact wil met die persoon. Meestal gaat hij dan even snuffen en dan is het klaar wat hem betreft en de meeste mensen snappen dat prima. Als mensen per se willen aaien dan alleen Kira. Terry kan ook heel goed mensen negeren en loopt ook regelmatig weg bij mensen. Ik geef het nu aan dat Terry niet geaaid wil worden en dat gaat prima.

Een Boerenfox is wantrouwend naar alles wat vreemd is en dat is geen slechte eigenschap. Het moet alleen niet uit de hand lopen en angst worden. Ik ben heel blij met een hond die niet iedereen lastig valt. Kira had daar wel een handje van toen ze jonger was, Terry heeft dat totaal niet. Terry heeft weer andere minder prettige punten zoals veel blaffen.

Ook daar werken we aan. Hij blaft een stuk minder als Binky, maar Terry reageert dan weer sterk op blaffende honden en dat had Bink dan weer niet. Er zijn veel overeenkomsten, maar ook een aantal verschillen en dat maakt ze toch weer uniek.

Het boekjje van Turid Rugaas is duidelijk en makkelijk te lezen. We gaan er mee aan de slag. Haar methode is niet echt moeilijk. Volhouden zal het moeilijkst zijn.

grt Manja

We zijn een paar dagen verder. Afgelopen week zijn we alleen bij behendigheid geweest. Thuis ook rustiger aangedaan. 1 keer per dag fysiek moe maken met balletje gooien en even wat minder getraind op gehoorzaamheid met Terry om te kijken of ik er misschien te veel mee deed. Resultaat: 2 nieuwe kale plekken in mijn gang gemaakt tijdens alleen thuis zijn. Zucht, daar waren we net een paar weken van af. Na die 2 dagen dus toch maar wat extra trainen na het balletje gooien en hop, geen nieuwe graafneigingen meer gehad.

Ik ben bezig om een signaal te trainen zodat beide meteen opkijken en naar me toe komen, maar heel soepel gaat dat nog niet. Kira pikt het sneller op, maar als er afleiding bij komt kijken dan is dat ook weer over en laten ze me gewoon staan. Nog even door blijven oefenen zonder prikkels en in huis.

Terry veranderd momenteel weer qua gedrag. Hij wordt weer luidruchtiger als hij andere honden hoort blaffen. Dwingt Kira om te spelen met hem en als Kira daar niet op in gaat, gaat hij haar aanblaffen totdat ze wel reageert. Hij bijt daarbij ook in haar poten zodat ze wel moet reageren. Kira corrigeert hem daar maar zelden voor en gaat meestal toch mee in zijn spel. Meestal ben ik dan met het ochtendritueel bezig en kan ik niet direct ingrijpen bij dat geblaf. Tijdens dit spel speelt Terry behoorlijk ruw en laat ook veel meer dominante handelingen zien dan een week geleden.

Ook krijgt Terry weer last van erecties waar hij dan op reageert met piepen en zijn pielemuis beet te pakken en dan er aan gaat trekken. Ik zal eens aan de DA vragen of dat normaal is. Dit is reu nummer 4 en de eerste die dit doet. Terry is ook de enige die maar 1 ingedaalde bal heeft. Misschien is er een verband tussen dit gedrag en de niet ingedaalde bal. Als ik het goed heb gevoeld zit die in zijn lies. Misschien komt die wel in de knel te zitten als de boel gaat zwellen.

Terry gaat meer 'waken' en trekt mijn mening in twijfel. Als ik 'nee' zeg kijkt hij mij aan en gaat daarna weer verder waar hij mee bezig was. Ik heb het vermoeden dat de castratie chip een beetje uitgewerkt is.

Ik ben benieuwd hoe dat dinsdag gaat met de behendigheid.

Vandaag was Terry ook niet gezellig naar een angstige teef op het uitlaatveld. Hij ging elke keer tegen haar blaffen. Terry kan dus ook een pestkop zijn tegen honden die banger zijn dan hij. Ik laat hem voortaan niet meer op het veld met die teef. Zolang ik me er mee bemoei kan ik het voorkomen dat hij het doet, maar dan moet ik er wel boven op blijven zitten en bij elke te intense blik naar haar meteen een waarschuwing geven. Dat is voor zowel Terry als die teef geen succes. Met de 2 andere reuen die hij beter kent ging het wel goed.

Het is moeilijk om de juiste weg met Terry te vinden. Zeker omdat zijn gedrag zo schommelt. De ene keer krijg ik hem zonder problemen langs een andere hond en de volgende keer gaat hij helemaal uit zijn plaat tegen dezelfde hond. Reu, teef of pup maakt dan geen verschil. Zwarte honden zijn het moeilijkst. Die ontwijken we dus zo veel mogelijk. Kleine honden gaat beter als grote honden.

Ik merk wel aan mezelf dat ik gespannen raak bij elke hond die we zien. Vaak hebben de honden die dan nog niet gezien en zit ik in mijn hoofd te smeken of ze a.u.b snel willen doorlopen. Dat zullen ze ongetwijfeld ook oppikken en als ze dan de hond zien gromt Terry eerst en kijkt dan naar mij. Op dat kijken reageer ik dan heel vrolijk en dan gooi ik een koekje op die hij dan vangt. Hij moet dan wel stil zijn. Kira staat meteen met een hanekam van voor tot achter en blijft kijken. Vaak ook een opgetrokken voorpoot en trage bewegingen horen daar bij en haar moet ik dan mee trekken. Pas als de afstand weer groter wordt en we duidelijk de andere kant op gaan krijg ik haar weer met haar aandacht bij mij. Ook zij kan dan een koekje krijgen, maar dat koekje neemt ze dan wel te hard aan. Ook als ik haar afleid met koekjes springt/ staat ze tegen mij op en pakt ze de koekjes te hard aan. Omdat ik dan 1 hand vol koekjes heb zodat ik met zo'n kort mogelijke pauze ze te kunnen belonen aast Kira op die hand. Daardoor kan ik Terry niet snel genoeg belonen en valt hij uit. Leuk cirkeltje die helaas even niet te veranderen is.

Ik ben ook heel erg benieuwd hoe de eerste kennismaking gaat met de nieuwe gehoorzaamheid groep. Ook ben ik benieuwd hoe ze de nieuwe leermethode in gaan vullen. Ze hadden het over meer spel element om het trainen leuker te maken voor de hond. Ik train met de clicker en krijg daar ook vrijheid in. Ze weten hoe ik werk met mijn honden en ze weten dat ik verschillende cursussen heb doorlopen bij de MG-school en dat ik met de clicker om kan gaan.

Het is alleen jammer dat trainen me beter af gaat dan opvoeden.

grt Manja

Mijn hond is ook onzeker en uit dit door onderdanig te zijn. Wij zijn sinds vorig jaar november begonnen met een speurcursus. Dat heeft het veel minder gemaakt en onze band verbeterd, win win dus. Ze doet iets wat ze heel leuk vind en wordt ervoor beloond met wat lekkers. Daardoor is ze veel zekerder van zichzelf geworden.

je hoeft natuurlijk niet een cursus te gaan volgen als je niet wil, je kan ook via internet spelletjes zoeken zodat je hond iets nieuws leert en zo meer zelfvertrouwen krijgt. Er bestaan veel leuke sites met ideeën en tips erop. Hopelijk heb je er wat aan, succes.

Alle tips zijn welkom.

Dinsdag hebben we behendigheid gelopen. Er was echter iemand bij komen staan met een vreemde hond om te kijken of behendigheid iets voor hun was. Terry viel onmiddellijk fel uit naar deze hond. Ik ben verder weg gaan staan en ben bezig geweest om zijn aandacht weer bij mij te krijgen. Dit lukte steeds beter. Binnen een paar minuten had ik weer goede aandacht van Terry. Ik was wel meer gespannen door de aanwezigheid van die hond en was bang dat Terry naar die hond zou vliegen als ik hem los zou laten.

Terry pakte die spanning wel op wat zich uitte door kalmerende signalen naar mij zoals met zijn rug naar mij toe te gaan zitten en snuffelen en konijnenkeutels eten.

Door mijn houding te proberen te veranderen lukte het toch om Terry netjes in zit en wacht te krijgen zonder dwang met de lijn en hij bleef netjes zitten toen ik hem los maakte en het lopen ging goed. Terry deed weer netjes wat ik vroeg en daardoor ontspande ik meer. Toch bleef ik gespannen bij iedere start door de aanwezigheid van die andere hond. Iedere ronde ging echter zonder dat hij aandacht had voor die hond. Hij maakte wel een fout bij de band en als ik hem dan terug wilde roepen om het opnieuw te proberen ging Terry op 2 meter afstand zitten en was bijna niet mee te lokken. Ik bleef dus toch te gespannen.

Eigenlijk mag ik niet klagen Terry heeft heel erg zijn best gedaan ondanks mijn spanning.

Ook bij Kira kreeg ik mijn gespannenheid terug doordat ze niet bleef zitten bij de start en ook zij ging konijnenkeutels eten en takjes kauwen. Weer kon ik de strijd met mezelf aan om die spanning te verminderen. Dit lukte redelijk en Kira liep verder netjes. Het blaffen tijdens het wachten was wat moeilijker om te buigen dan vorige week, maar dat kwam echt helemaal door mijn spanning.

Ook gisteravond met Treibball was ik weer te gespannen Kira liet dit weer duidelijk merken door zich heel erg door haar omgeving te laten afleiden. Ik werd er op gewezen dat Kira haar best deed en dat ik even wat stapjes terug moest nemen en dan weer opnieuw uit moest bouwen. Dit deed ik en er kwam vrijwel meteen verbetering. Ik werd weer relaxter en enthousiaster en toen gingen we met sprongen vooruit. We hebben beide genoten van de les. Kira en ik gingen vrolijk en voldaan naar huis. Precies zoals het hoort.

Vanavond heeft Terry weer gehoorzaamheid. Dit is de eerste les in een nieuwe groep. Deze les zal ik me alleen druk maken over het uitvallen naar andere honden. Ik wil hem eerst leren om zijn aandacht bij mij te houden. Ik ben belangrijk de rest niet. Ik kijk naar wat Terry nodig heeft en als ik 20 meter van de groep af moet gaan staan dan doe ik dat. Ik wil hem leren ontspannen in de buurt van andere honden en leren dat hij ook
niks hoeft met die andere honden. En we gaan lol hebben. Ik zie wel of hij 27 juni dan klaar is voor een examen en als ik vind van niet dan doe ik geen examen.

Het boekje Fired up, frantic and freaked out is binnen en ik ben al begonnen met lezen. Het eerste hoofdstuk spreekt me al aan. Ik denk dat ik hier veel aan kan hebben met beide honden.

grt Manja

Ik probeerde na een fout het vloeiender te herstellen. Zowiezo heeft alleen dat toestel overdoen weinig zin, de fout zit hem meestal in het stuk ervoor waardoor jullie slecht uitkomen. 

Wij hebben ook wat meer aandacht voor het zelfstandig zoeken van hindernissen gehad waardoor je met kleine handlingfoutjes wegkomt. 

Misschien als jullie zo gespannen zijn eerst iets makkelijks doen. Ik liep bv regelmatig een korter of makkelijker stukje als het ff niet lekker ging. 

Het is echt een fijn boekje, he? 

Het is zeker een fijn boekje. Daar kan ik wat mee.

Terry maakte de fout bij de band. Hij nam de verkeerde opening. De band was ook echt het enige wat fout ging. We hebben de band ook nog vrij weinig gehad.

Ik doe mijn best om zo luchtig mogelijk te doen bij een fout, maar als ik stop weet hij wel dat hij het fout heeft gedaan en dat was hem dinsdag kennelijk teveel. Als hij het goed deed liet ik hem dat ook echt wel weten en dat zorgt dan weer voor meer ontspanning bij Terry.

Hoe doen jullie dat zelfstandig toestellen zoeken?

grt Manja

Vooruit sturen oa met iemand die op het eind staat met een beloning. Veel korte oefeningen. Afstand nemen van je hond. Leren sturen met je lichaam.

Losse hindernissen nemen, meer afstand, andere hoek.

met paaltjes ook vreemde hoeken oefenen (met wires).

verschillende hindernissen benoemen. 

Hoe het precies allemaal geleerd is weet ik niet meer, maar tijdens de training ook aardigheid erin hebben om gekke dingen te proberen zoals, wie kan het verst van zijn hond af handelen, schuin van je hond aflopen terwijl hij eerst nog een rijtje sprongen neemt. 

Dat klinkt goed. Ik ga eens kijken of ik daar iets mee kan. We trainen vooral korte parcoursjes met een moeilijker puntje erin. Zoals een tunnel onder de kattenloop door en een sprong na die tunnel terwijl de handler aan de andere kant van de kattenloop loopt. Vierkantjes trainen met om de hindernis heen halen. Terry loopt nu zijn 2de seizoen. Kira loopt al wat langer mee. Als beginner train je de verschillende toestellen in, al snel loop je dan korte stukjes en bij gevorderden loop je eigenlijk alleen maar parcoursjes van wisselende lengte. De ene keer zijn het makkelijke parcoursen en soms zijn ze moeilijker met veel draai en omhaal werk.

Het schijnt dat de meeste kynologenclubs andere trainmethodes hebben.

grt Manja