Hoe onzekerheid verminderen?

Als tussenoplossing kan je een lus "sjerpen" zijn kop en 1 voorpoot erdoor. 

Welk tuig doe je aan? Mogelijk een foto of afbeelding?
Welke "snoepjes gebruik om te belonen/trainen
Kun je effe diep rustig in en uit ademen
Als je nou 2 lijnen horizontaal trekt van 1 tot 100 zou moeten aangeven hoeveel je aan activiteiten doet en hoeveel je aan plezier beleven doet?
Tot welke conclusie kom je dan?
De chemische castratie een fles mineraal water mogelijk met lichte bruis
Uitwerking chemische castratie een fles cola waar je suiker bij kapt (heb je dat al ooit gezien? een flesje cola waar men suiker bij doet? Vulcano eruption
Blaffen in het appartement. Een hond hoort beter dan wij. Radio opzetten zodat er minder van "buitenaf" gehoord wordt. Als hij rustig ligt of braaf speelt en stil is -> ga je hem daarvoor belonen. Hondenscholen zijn geen specialisten in gedrag. Elke hond is een individu. Dat geeft op een hondenschool regelmatig problemen. Omdat iedereen dezelfde oefeningen moet doen aan het zelfde tempo. En dat gaat niet altijd. Elke hond heeft zijn eigen tempo. Pas je aan het tempo van de hond aan en niet aan dat van de instructeur. Lukt een oefening niet? Kan verschillende oorzaken hebben maar so what? Gaat het te snel, is het nog niet voldoende gekend, enz.... Maakt ni uit. 2 Zaken zijn belangrijk: het is leuk en je leert iets. Als een oefening niet lukt ga je terug naar het niveau wat wel ging en oefen je daar terug op. Maar wat je ook doet de nr 1 oefening is aandacht vragen. Zonder aandacht van je hond krijg je niets gedaan. Hoeveel en wat voor speelgoed is er. Hoeveel kauw mogelijkheden zijn er? En zo kan ik je nog veel vragen, maar dat is al een begin.

@ Wendy, hoe ziet dat er uit?

@ Elaine, zo dat is veel info.

Ik heb verschillende tuigjes, Ik heb een Hurrta, Mazters, een easy walk? van Pet safe en het fleece tuig van de fysio. Ik heb ook nog 2 instaptuigjes liggen, maar poten pakken gaat het natuurlijk helemaal niet worden met Terry. De instappers heb ik dus nog niet geprobeerd.

Ik heb eigenlijk altijd wel radio of tv aanstaan. Even aanslaan is ook niet erg, maar finaal uit je dak gaan wel. Vooral als er buiten geblaft wordt door een bepaalde hond of als er agressief geblaft wordt buiten gaat hij ook finaal uit zijn dak. De meeste honden gaan na 10 uur nog een keer uit en dan natuurlijk allemaal tegelijk zodat er flink uitgevallen wordt naar elkaar. Ik lig dan meestal al in mijn nest en krijg regelmatig een hartverzakking als Terry dan ineens blerend naar de balkondeur vliegt. Het vervelende is dat hij de ene keer wel uitvalt en de andere keer niet. Als hij wel tekeer gaat schrik je je dus een ongeluk.

Met cursus is Terry eigenlijk de beste van de klas. Meestal is dat het geval. Probleem is echter de andere honden. Daar moet, zeker in het begin, flink naar geblaft en gegromd worden. Het groepje bestaat uit allemaal jonge reuen. De enige teef in de groep was er nog niet bij geweest want die was loops. Volgende week komt die waarschijnlijk er nog bij. Terry heeft de oefeningen goed onder de knie. Ik mag altijd als voorbeeld optreden over hoe een oefening eruit hoort te zien. De blijf oefeningen zijn het probleem. Hij is dan te gespannen en onrustig. Ik heb hem inmiddels bijna zover dat hij niet meer meegaat als er een andere hond gaat rennen en dat is voor mij al een hele prestatie van Terry. Als hij wel mee gaat kan ik hem terug roepen en ook dat is een top prestatie. 1 minuut blijven zitten kan hij nog niet goed. Tussendoor stap ik vaak terug om hem te belonen en dan neem ik weer wat afstand. Ik sta echt nog maar op 1 a 2 meter. Ik wil hem eerst 1 minuut op die afstand zonder tussendoor belonen krijgen en daarna kijk ik wel naar afstand vergroten. Met af en blijf is hij nog veel instabieler. Het blijven liggen is al een hele opgave. 10 seconden is al veel. Het gaat er mij om dat we lekker samen bezig zijn en op de blijf oefeningen na zijn we lekker bezig.

Ik zit er wel over te denken om met Terry vervolg 1 te gaan doen bij de MG school. Daar wordt beter naar het individu gekeken en het haalt de prestatiedruk er af. Er is namelijk geen examen aan verbonden. De basiscursus hebben we al binnen.

Als het gaat om het beleven van plezier aan mijn honden, dan wisselt dat nogal. Het uitgaan wordt nu overschaduwt door het gedoe met de tuigjes en Terry's uitvalgedrag naar alles wat hond is. Ook naar bekende honden blaft hij als zit er dan geen agressie bij. Eenmaal dichtbij begroet hij ze actief onderwerpend alleen iets te actief. Hij is dan erg onbehouwen. Bekende honden negeren hem dan. Onbekende honden gaat meestal niet goed omdat Terry dan wel agressief uitvalt. Inmiddels ben ik er ook achter dat Kira zich irriteert aan Terry's uitvalgedrag. Zodra Terry naar voren schiet om uit te vallen naar een passerende hond krijgt hij een snauw van Kira. Terry houdt dan wel meteen op. Kira kan echter ook uitvallen naar de passerende hond terwijl zij zelf eigenlijk liever beleefd passeert. Als ik Kira alleen heb doet ze dat ook. En lopend aan een tuig deed ze dat ook. Nu heeft ze echter schuurplekken van het Mazters tuig en ze had altijd al problemen met het dragen van een tuig. Als ze ziet dat ik haar halsband in mijn handen hebt komt ze blij kwispelend aanlopen om mee te gaan. Pak ik een tuig dan loopt ze weg en gaat meestal dan in een bench zitten met een deemoedige/lage houding. Terry doet dit ongeacht of er een halsband of een tuig aan de lijn zit. Ik heb hem een paar keer bedonderd met een halsband en hem daarna alsnog een tuig omgedaan. Mijn eigen schuld dus dat hij helemaal niet meer mee wil. Achteraf heb ik er spijt van dat ik aan Terry begonnen ben. Ik had het bij alleen Kira moeten houden. Toch ben ik gek op Terry. Er zijn genoeg goede dingen aan Terry. Hij leert makkelijk en graag en is altijd in voor actie. Dat zijn tevens ook de punten waar ik tegenaan loop. Terry wil geestelijk uitgedaagd worden. Hij wil nadenken, fysieke actie hoeft niet per se. Soms is het moeilijk om daar een oplossing voor te vinden. Hij kan zijn intelligentie mooi kwijt in de gehoorzaamheid, maar dan loop ik tegen die onzekerheid en spanning aan waardoor hij soms helemaal niks meer doet. Behendigheid vond hij ook leuk. Hij deed exact wat ik vroeg en ineens werd hij ook daar onzeker. Hij liep weg liet veel stresssignalen en overspronggedrag zien. Hij bleek pijn te hebben.

Ik had vele plannen met Terry. Tot aan fokken aan toe. Hij is echter monorchide, mist 2 kiezen en is niet stabiel van karakter. Die fokplannen konden de ijskast in. Dan gaan we lekker sporten, was het idee en nu gaat dat ook niet vanwege zijn onzekerheid en uitvalgedrag naar andere honden en zijn rugproblemen. Het zit me ook echt niet mee met dit hondje.

Waar hij absoluut wel geschikt voor is. Erfhond zijn, net als zijn ouders, verdelgen van ongedierte toont hij ook interesse in. Misschien dat het me lukt om zijn onzekerheid te verminderen, maar ik heb er een hard hoofd in dat hij ooit mee kan doen aan welke sport dan ook. Hij zal het fysiek waarschijnlijk wel weer gaan kunnen, maar geestelijk verwacht ik dat hij altijd problemen zal gaan houden met examens, wedstrijden en veranderende situaties op cursus.

Normaal beloon ik met frolic. Dit werkt dus niet. Ik kan eens kijken of frikandel betere resultaten geeft, maar als Terry gespannen is neemt hij niks aan. Cursus loop ik met rodiworst en frikandel. Behendigheid met frolic en een tube leverworst.

Ik heb aardig wat speeltjes slingeren. Daar zit bij een nylabone, flostouwen met en zonder balletje of ander rubber speeltje eraan, een flosballetje, een kauwring, dogpyramid, Kongs en een voerbal en als ik weg ga in karton of krantenpapier ingepakte kluifjes zodat ze lekker kunnen scheuren en slopen.

Ik maak dagelijks 5 uitjes. 's Ochtends even naar het uitlaatveld om te plassen en poepen. Hierbij lopen ze los op dat veld. Na deze boodschappen ontbijten we en rond 11 uur ga ik ze moe maken. Dit varieert van Frisbee en balletje gooien tot een lange losloopwandeling, fietsen en/of trainen voor gehoorzaamheid of andere sport. Daarna ga ik even werken en het hondje van mijn moeder uitlaten. Na een variërend aantal uren ben ik weer thuis en gaan we weer een poep/plas rondje en richting mijn moeder. Daar eten we dan en na het eten gaan we een rondje van een half uur lopen en rond half 9/ 9 uur 's avonds gaan we even voor een poep/plas rondje. Ik ga 3 keer per week naar een cursus. Op dinsdag behendigheid met beide, woensdag treibball met Kira en donderdag gehoorzaamheid met Terry. Omdat Terry nu geblesseerd is doet hij geen behendigheid meer en geen balletje gooien en ander actief spel.

Wat de uitwerking van de chemische castratie betreft. Terry is nog niet op zijn oude niveau qua reuen gedrag. Hij likt nog niet aan plasjes en huilt ook niet als hij zijn nu loopse vriendinnetje hoort blaffen. Zijn vraatlust is nog hetzelfde als de afgelopen maanden, die was voor de 'castratie' een stuk minder. Ik heb toch het idee dat het langzaam uitwerkt en niet explosief. Hij klimt nog niet zo in een vreemde reu als voor zijn 'castratie'. Hij valt wel agressief uit, maar niet zoals hij voor de 'castratie' deed door steeds dominantere houdingen aan te nemen om er vervolgens boven op te klappen.

Ik verbind al plezierige dingen aan de tuigen. Fietsen, frisbee, uitgaan bij alles kregen en krijgen ze een tuig om. Helaas maakt dat het omdoen van de tuigen nog niet makkelijker. De eerste minuut hangt Terry in zijn tuig en straalt hij een en al ellende uit. Eenmaal buiten is dat weer over. Ook Kira doet de eerste stappen niet met plezier. Ook dat is buiten weer over. Als Kira in huis haar tuig nog om heeft gaat ze proberen die af te schuren. Terry doet dat weer niet.

Ik hoop dat je wat aan deze info hebt.

grt Manja

Maztertuigje: Balans: Doordat u de lijn voor op de borst bevestigt raakt de hond uit balans wanneer hij gaat trekken, dit is vervelend voor uw hond met als gevolg, niet meer trekken.
Zenuwbanen/drukpunten: Wanneer uw hond aan de lijn trekt drukt er een ring op het schouderblad op een zenuw/ drukpunt wat de hond als irritant ervaart. Hierdoor zal uw hond binnen enkele minuten weten waar het eind van de lijn is en stoppen met trekken.
Deze harnassen geven de hond een ellendig en pijnlijk gevoel. Dus is het eigenlijk heel begrijpelijk dat ze gaan lopen als je daar mee af komt. Ik neem aan dat je dit doet omdat ze trekken aan de leiband?
Er zijn tuigen met een dubbele riem onder de buik. Gewoon als harnas niet om aan te doen. Borstharnas is altijd gezonder voor de wervels.
Trekken is een zelfbelonend gedrag voor een hond. Ze zijn sneller als wij, willen ergens naartoe en gaan dus trekken want dat geraken ze daar waar ze willen zijn. Als je hond trekt blijf je staan. Gaat de spanning van de lijn stap je verder. je zal zien dat je niet ver gaat geraken en je een eeuwigheid over zal doen om 100 m ver te geraken. En elke keer als de hond trekt blijf je staan, je zegt niets. Spanning weg, doorgaan, trekken stoppen. Blijven volhouden. Een hond leert door assosiëren en zal uiteindelijk de link leggen. De één al sneller dan de andere. Zonde dat ik niet in je buurt woon, anders kwam ik je helpen. Maar begin hier al mee (ik moet afsluiten maar kom er nog op terug) Succes

Je kan het Mazterstuig ook als normaal tuig gebruiken. Er zit ook een ring op de rug. Ik heb ze als normaal tuig gebruikt.

Het protocol van het stoppen met lopen als ze trekken heb ik al eens eerder geprobeerd. Ik zal het weer opnieuw invoeren en proberen 't vol te houden.

Terry moet in een tuig lopen vanwege zijn rugproblemen en nekprobleem. Het fleecetuig is van de fysio en het prettigst in mijn optiek. Voor Kira heb ik ook nog andere tuigen. Ik zal beginnen met het trekken te ontmoedigen door te stoppen met lopen. Terry aan een tuig trekt niet zo erg, maar ook bij hem zal ik meteen stoppen. Raken ze heel erg in de war als ik met beide tegelijk loop en als de een trekt ik stop met lopen terwijl de ander niet trok?

Terry heeft problemen met alleen thuis zijn. Zonder Kira erbij gaat dat gewoon niet. Ik loop eigenlijk altijd met 2 tegelijk.

Waar woon je dan?

grt Manja

Een tuig leuk maken gaat waarschijnlijk makkelijker met een nieuw tuig, waar hij nog geen associatie mee heeft. 

Is niet altijd praktisch haalbaar, maar trainingstechnisch het makkelijks. 

@ Wendy, bedankt voor de foto's. Dat kan ik wel proberen. Het fleece tuig was voor hem nieuw, maar ik kreeg meteen dezelfde reactie als met bekende tuigen. Hij heeft al goed gegeneraliseerd wat dat betreft. Ik zou de instappers nog kunnen proberen. Die gaan niet over zijn kop heen. Alleen dat instappen wordt nog een puntje van strijd.

grt Manja

Ik heb zelf een hurta tuig en ik merk dat het aantrekken beter gaat als ik alleen de borstband "presenteer". Hij steekt zelf zijn kop erdoor als ik de borstband omhoog houd, zodat dat het enige is wat over de kop moet. En zodat ik niet over hem heenhang. Ik houd het vanaf de onderkant vast. 

Duidelijk (ik kan er zelf geen touw aan vastknopen)

Misschien heb je hier iets aan voor je instapper.

https://m.youtube.com/watch?v=VU6PovniaQA

geeft ook mooi aan hoe het presenteren ook al invloed heeft. 

wat een goede boodschap in dit flmpje!

Dat is inderdaad een mooi filmpje.

Ik heb het 'sjerpen' geprobeerd, maar dit bleef niet zitten als hij ging lopen.

Inmiddels gaat het iets beter met het omdoen van het tuig met Terry. Hij is ook niet meer zo gevoelig vlak na zijn schouders. Als ik daar aaide trok hij met zijn huid met zo'n jeukgezicht erbij. Nu is dat over en gaat het omdoen van het tuig wat makkelijker. Hij vindt het nog steeds erg spannend en de eerste stappen zet hij nog met een bolle rug en een ik-ben-zielig-houding. Zodra ik het tuig over zijn kop heen heb gelegd beloon ik hem met een heel vrolijk 'goed zo' en dan zie je hem al een beetje ontdooien. Daarna klik ik hem vast en rol ik een frolicje over de vloer. Die eerste pakt hij dan nog niet, maar omdat Kira die dan op eet en hij dat natuurlijk niet leuk vindt gaat hij wel snel achter de 2de aan en is de spanning eraf. Dan doe ik de lijn eraan en dan gaan we naar buiten. Als deze verbetering doorzet dan zal het over een kleine week geen probleem meer zijn om het tuig aan te doen.

Ik heb weer even vacht plukken gedaan en ik krijg nog steeds reactie in zijn rug. Bij zijn nek niet en dus vlak achter zijn schouders ook niet meer. Hij kwispelt ook meer met dat knotje van hem. Hij wordt weer een 'wiebelknotje'. Als ik met Kira ga frisbeeën krijgt hij de taak om de schijven die Kira los gelaten heeft op te pakken en naar mij toe te brengen zodat ik ze weer weg kan gooien voor Kira. Werkt prima.

Vandaag nog geen honden tegen gekomen dus een rustig dagje. Kira loopt wel relaxt aan de lijn nu Terry ook rustiger is met wandelen. Terry trekt nauwelijks in het tuig. Eigenlijk trekt hij alleen als er iets is, zoals een andere hond, kat of andere prooi te zien is. Terry heeft het spelletje, spanning op de lijn en ik stop met lopen al vlug door. Zodra ik stil sta kijkt hij om en mij aan. Echter zelf de spanning van de lijn halen is nog iets teveel gevraagd. Kira trekt ook als er iets is, maar reageert nauwelijks op het stil staan. Zij staat dan ook stil, maar omkijken of spanning verminderen zit er niet bij. De afleiding is dan belangrijker. Zonder afleiding loopt zij met slappe lijn mee. Gaan we naar het uitlaatveld of we lopen bijv. richting het park dan wil ze wel flink trekken in de hoop dat we naar het park of andere leuke locatie gaan. Een simpel 'nee' en verandering van richting lost dit wel op. Gaan we wel naar zo'n leuke locatie dan zal ik het stilstaan systeem weer inzetten.

grt Manja

Ik heb de instapper geprobeerd, maar dat was geen succes. Zodra het tuig zijn flanken aanraakt verstart hij. Daarbij kwam dat het tuig nog niet op zijn maat stond afgesteld. Ik kreeg hem daarna niet meer uit de bench. Ik heb toen zijn halsband maar gepakt en een licht lijntje eraan gedaan en weer een poging gedaan om het met 'sjerpen' op te lossen. Dit bleef echter weer niet zitten dus maar aan de halsband gelaten. Meteen hing hij weer vol in de lijn. Dus stoppen. Hij haalt nu wel de spanning zelf van de lijn, maar als ik ook maar beweeg hangt hij gelijk weer in de lijn. Ik verloor op een gegeven moment mijn geduld en heb hem dus gecorrigeerd voor het trekken. Had ik eigenlijk niet moeten doen, maar er knapte weer even iets. Daarna was een waarschuwing genoeg als er spanning op de lijn kwam. Vanaf vandaag gaat hij gewoon aan dat tuig, einde discussie. Kira was namelijk ook een stuk onrustiger en ik liep als een gespannen veer over straat. Als Terry aan een tuig loopt is hij gewoon rustiger en trekt hij nauwelijks aan de lijn en dat is nu gewoon heel belangrijk voor zijn rug en nek. Het tuig is een noodzakelijk kwaad. Omdat meneer de bench in duikt zodra hij een tuig ziet doe ik die dicht voordat ik de lijnen van de kapstok pak. Misschien gemeen voor sommigen, maar op deze manier drijf ik hem ook niet in het nauw waardoor hij misschien van zich af gaat bijten. Hij doet nu weer moeilijker met het omdoen. Met voer kan ik hem niet lokken. Hij neemt niks aan op dat moment. Ik vermoed dat hij toch nog last heeft van zijn rug vlak achter zijn schouders. Als ik hem daar aanraak trekt hij weer met zijn huid. Ik zal eens mailen of bellen met de fysio wat ik daar mee aan moet. Voor zijn nek is het beter als hij een tuig aan heeft, maar als het tuig steunt op een pijnlijke plek wordt het tuig nooit meer leuk wat ik hem ook aanbied aan voedsel. Ik heb nog geen tuig gezien wat niet op die plek ligt/steunt.

Dat hij weer last van die plek heeft kan komen omdat hij een andere hond aan wilde vliegen en hij in volle vaart in het eind van de lijn aankwam. Hij kreeg nogal een klap toen het touwtje op was.

Vanmorgen hebben we dan weer een andere hond van dichtbij gezien en toen ging hij weer compleet uit zijn dak. Ik kreeg hem ook niet stil. Hij bleef omkijken, blaffen en grommen terwijl de hond al weer uit het zicht was. Ik was er weer goed klaar mee en het was nog maar het eerste uitje. Boos worden werkte natuurlijk niet en 'klaar' en 'doorlopen' werd niet naar geluisterd. Zucht, ik word er zo moe van en niet te vergeten, flink chagerijnig.

Zo, dat ben ik ook weer even kwijt. Nu Terry weer aan zijn tuig loopt kan ik weer genieten van een wandeling en is ook Kira een stuk relaxter. Vanmiddag dus een relaxt wandelingetje gemaakt en ook vanavond hoop ik weer op een relaxte wandeling.

grt Manja

Weer even een update van hier. Met het aandoen van het tuig maken we kleine vorderingen. De benches hoef ik niet meer dicht te doen en ook het weglopen is een stuk minder geworden. Het omdoen vindt hij nog erg spannend, maar het gaat toch steeds ietsje beter.

Qua uitvallen schommelt het nogal. Dat ligt ook aan de tegenpartij. Grote honden geeft meer problemen dan kleine honden. Ook de afstand speelt een grote rol en vandaag dan het element van verassing dat ook een hele hoop herrie teweeg bracht bij beide honden. Kira kreeg ik met mijn stem weer stil, Terry werd pas stil toen de afstand weer groter was. Altijd lastig een flat ingaan en de ander de flat uit komen op hetzelfde moment. Ineens sta je oog in oog op zeer korte afstand, even jammer.

Vanavond heeft Terry weer gehoorzaamheid. Ik ben benieuwd hoe het daar gaat met zijn geblaf naar de andere honden in de groep.

grt Manja

Fijn dat het steeds beter gaat met het tuigje aantrekken. Bo vond onze vorige (die over de kop heen ging) ook niet leuk. Nu een instaptuig en dat gedoogd hij. Hij gaat er niet zelf in staan maar geeft mij tegenwoordig een pootje (beloon ik altijd enorm dus dan is hij helemaal trots) en dan zet ik het andere pootje er rustig bij. Dit geeft voor hem de minste spanning. Overigens een halsband (moet met dogfrisbee) vind hij net zo vervelend om aan te krijgen maar is sneller aan te trekken.

Wat het uitvallen betreft die onverwachte ontmoetingen ga je toch nooit helemaal voorkomen het beste is inderdaad blijven trainen op afleiden en niet uitvallen zoals je al doet en hopelijk valt ooit het kwartje dat het uitvallen niet nodig is. Met Bo ben ik nu bijna een jaar verder en het uitvallen met normale wandelingen is zo goed als over, alleen met het speuren is hij enorm reactief zeker op andere honden in de buurt van de cursusleidster. Met dogfrisbee is hij ook  reactief als hij net het veld op komt maar als hij even heeft kunnen werken dan kan hij eindelijk relaxen en zelfs de honden op 1 meter passeren zonder uit te vallen. Merk jij dat ook? Dat hij wanneer hij lekker heeft kunnen werken minder reactief wordt?

Ik heb bij Terry niet het idee dat daar verschil in zit. Gisteravond ging het voor de les redelijk. Hij blafte wel en viel ook 2 keer echt agressief uit, maar het was minder als gebruikelijk. Door de vakantie was het ook minder druk qua honden. Tijdens de les reageerde hij wat grommerig op honden in de verte, maar ook niet extreem. Wel heeft hij weer de kans gehad om weg te lopen om bij een groepsgenootje te gaan buurten. Uiteraard kwam meneer niet terug toen ik hem riep. Het andere hondje ging meteen op zijn rug liggen toen Terry er aan kwam. Ik ben Terry gaan halen en vlak voordat ik bij hem was viel Terry uit naar de kop van het hondje wat nog steeds op zijn rug lag. Met een goed gemikte graai had ik Terry aan zijn halsband en trok ik hem omhoog zodat hij niet kon bijten en het andere hondje weg kon. Terry grauwde nog 2 seconden door en werd toen stil. Toen heb ik hem aangelijnd en uitgemaakt voor lelijkerd en heb afstand genomen van het andere hondje.

Kort daarna fixeerden Terry en de rottweiler elkaar, maar dat konden we op tijd af kappen. Als de andere honden druk waren dan viel Terry ook uit, maar dit was ook redelijk snel weer om te buigen.

De uitval naar het kleinere groepsgenootje geeft mij het idee dat het uitvallen aan mijn aanwezigheid gekoppeld is en aan het veld van de kc. Bij mij in de buurt valt hij duidelijk onzeker uit. Bij de kc is hij veel feller en toont hij meer macho gedrag. Ik kan het alleen niet plaatsen waarom hij een gecastreerd reutje van 10 maanden die zich onderwerpt met zoveel machtsvertoon te grazen wil nemen.

grt Manja

Het lijkt alsof je boerenfox overprikkeld is. Ik zou op het moment niet teveel van je hond vragen/verwachten, maar voor jullie beide de rust proberen terug te vinden.

Je schrijft dat het geen optie is om ze apart uit te laten.

Zelf heb ik ook 2 honden, waarbij de grote hond uitvalgedrag naar andere honden vertoonde, onze JR nam dit over en begon ook al.

Ik heb er toen bewust voor gekozen om ze op de drukke tijden overdag apart uit te laten. Dit betekende in de praktijk dat ik eerst met de ene hond een ronde liep (20 minuten), naar binnen ging en de andere hond ophaalde en weer een ronde liep.

Koste iets meer tijd, maar het gaf wel rust.

Ik ben toen bewust 's morgens om 5.30 uur met ze gaan lopen omdat ik dan geen andere honden tegenkom, dan maak ik een wandeling van circa 45 minuten. Heerlijk rustig voor ons allemaal.

Daarnaast ga ik sowieso 1x per dag met beide honden naar een bos waar geen andere honden zijn. Bailey kan dan rennen en haar energie kwijt, Jack loopt dan aan de lange flexlijn (hij kan niet los).

En dan liet ik ze 2x per dag apart uit (inmiddels niet meer, want de rust is terug en het gedrag hebben we voor 70% onder controle).

@ Liesbeth, Ik kan ze niet apart uitlaten omdat Terry absoluut niet alleen thuis kan zijn. Dat is nog steeds een ramp.

Ik ga aankomende week op vakantie dus hebben ze beide even geen cursus meer en ik ben de hele dag vrij om met ze aan het werk te gaan. Ik ga samen met mijn moeder met vakantie dus kan ik het apart uitlaten gaan oefenen. Mijn moeder let dan op de achter gebleven hond. Ze vinden het beide niet leuk als ik er maar 1 meeneem, maar Kira accepteert het iets beter dan Terry. Terry wordt meteen hysterisch en gaat huilen en hysterisch blaffen. Als mijn moeder hem dan verbaal corrigeert wordt dit wel snel minder. Op de camping heb ik wel het probleem dat Kira met gemak over het hek springt als ik met Terry er op uit ga en zij achter moet blijven. Kira moet dan even naar binnen.

Ik ben benieuwd of Terry dan tot rust komt en of hij inderdaad overprikkelt is door het cursusgebeuren. Hij gaat alleen nog naar gehoorzaamheid i.v.m. de blokkades in zijn rug, nek en bekken.

Vandaag was het aantrekken van het tuig weer zeer problematisch en ook zijn gedrag naar andere honden is weer vreselijk te noemen. Op ruime afstand flink te keer gaan en niet ophouden als ik dat zeg. Gisteravond na cursus reageerde hij ook zeer sterk op geluiden van buiten, terwijl dat normaal niet zo erg is.

Het is niet alleen maar ellende met cursus. Hij kan prachtig werken. Hij vindt het ook leuk om te doen. Soms gaat het dan minder en dwaalt hij met zijn aandacht af naar andere honden in de verte of in zijn eigen groep en dan komt het uitvallen weer snel tevoorschijn. De groep bestaat uit voornamelijk jonge reuen die momenteel allemaal puberen. Dat geeft snel spanning onderling.

Ik weet ook niet of ik er goed aan doe om hem kennis te laten maken met andere honden of dat ik me echt moet concentreren op doorlopen en negeren van andere honden. Ik vond zijn reactie naar het kleine hondje gisteravond echt asociaal. Kira is een stuk socialer wat dat aan gaat. Kira is ook beleefd naar andere honden als ze losloopt. Als ze aangelijnd is kan ze zich ook heel beleefd en sociaal opstellen, maar omdat Terry zo uitvalt gaat ze makkelijk mee in dit gedrag. Kira blijft nu wel bereikbaar. Terry gaat volledig door het lint.

Terry heeft best wel pluspunten. Hij is goed trainbaar, intelligent, werklustig en goed te motiveren. Zijn minpunten: Luidruchtig, onzeker en snel afgeleid en zijn uitvalgedrag naar andere honden. Aan zijn luidruchtigheid ben ik flink aan het werken en in huis wordt dat inmiddels minder. Ook met zijn onzekerheid ben ik flink aan het werk. Dat geeft nog erg wisselend resultaat. Ik wil vaak teveel in 1 keer. Ik moet echt ministapjes vragen en ik heb wat moeite met die ministapjes. Ik zie iets dan als een klein stapje, maar dat ziet Terry dan toch even anders. De juiste balans hier in vinden is wat moeilijk voor me. Dat hij snel afgeleid is komt onder andere door zijn onzekerheid, zijn leeftijd en terriërgenen. Zijn leeftijd komt vanzelf goed, zijn onzekerheid is gewoon een groot struikelblok en zijn terriërgenen zijn voor een groot deel wel te overwinnen. Al deze punten staan in nauw verband met elkaar. Hij is luidruchtig door zijn onzekerheid en ook snel afgeleid omdat hij zijn hele omgeving checkt voor mogelijke bedreigingen en terriërs zijn heel omgevingsgericht en iets minder met de baas bezig dan bijv. een herder.

Geduld is gewoon een sleutelwoord. Dat is voor mij tegenwoordig ook wel een probleem. Ik blijf toch erg prestatiegericht, ondanks mijn goede voornemen om niet prestatiegericht te trainen. Ik wil het toch graag goed doen en de meeste oefeningen gaan ook prachtig. Het is tussen de oefeningen door dat het mis gaat.

Wat gisteren ook heel goed ging was de blijf oefening. Hij heeft 1 minuut en 15 seconden gezeten. Ik stond op zo'n 2 meter en ben tussendoor heel veel terug gestapt om hem te belonen. Elke keer als zijn buurhond bewoog zag ik Terry even onzeker worden. Hij had dan de intentie om op te willen staan en naar mij toe te komen. Doordat ik dan terug stapte, keek hij meteen weer naar mij, vergat de buurhond en was de onzekere houding weer weg. Dan koekje erin, goed zo, opnieuw vriendelijk blijf en weer achteruit stappen. De intentie om op te staan werd snel minder, al bleef hij wel met iedere beweging van de buurhond onzekerheid aangeven door zijn oren lager te doen en zijn kop omlaag te bewegen en weg te kijken van de andere hond. Die hond had geen interesse in Terry, maar was wel wat wiebelig en de eigenaresse ging dan terug om de hond opnieuw te laten zitten en blijf te geven. Ik denk dat Terry onzeker werd van die eigenaresse. Die mopperde toch tegen haar hond als hij opstond en die spanning pakt Terry feilloos op. Ik herinner mij van Binky hetzelfde probleem. Als de eigenaar van de buurhond boos deed naar zijn hond dan zag je bij Bink ook spanning en dan gebeurde het weleens dat Binky wegliep of van positie wisselde. Nogal gevoelige typetjes dus die Boerenfoxen.

Ondanks dat ik er regelmatig even flink de pest erin heb blijf ik wel doorgaan met Terry. Het leven moet ook voor Terry een stuk aangenamer kunnen worden dan dat het nu is. Ik ben bezig met zijn lichamelijke ongemakken en doe mijn best om hem ook geestelijk beter in balans te krijgen.

grt Manja

Nog een fijn filmpje

https://m.youtube.com/watch?v=gkbXxSR760g

Dat is inderdaad een prachtig filmpje. Terry laat exact hetzelfde zien als ik het tuig in mijn handen heb. Kira trouwens ook.

Je moet alleen geen haast hebben en de tijd nemen voor de oefening. Verder is het heel duidelijk hoe je het aan moet pakken en het spreekt me zeker aan.

grt Manja

Ook mooie zelfbeheersing voor een zo jonge hond. 

Wat een heerlijk filmpje 

We zijn een paar dagen verder en sinds gisteravond zitten we in een achtbaan van emoties.

Gisteravond gingen we uit met de honden, mijn moeder met haar hondje, Foxie en ik met mijn duo. We liepen bij het station en daar heb je een muurtje. Foxie springt meestal op dat muurtje, zo ook gisteravond. Kort daarna hoorde ik mijn moeder roepen dat zijn poot eruit lag. Foxie heeft losse knieschijven gehad in zijn jongere jaren en is daar min of meer overheen gegroeid. Fox liep op 3 poten naar me toe. Ik heb gevoeld en wat bewegingen gemaakt en ineens schoot er iets terug. Daarna gekeken hoe hij liep. Nog steeds hetzelfde. Weer terug naar huis en spoedarts gebeld en hup met 3 honden naar Delft. Daar aangekomen is Fox onderzocht. Er was niks gebroken, wel luxeerden beide knieschijven beide kanten op. Na wat verder voelen bleken zijn kruisbanden gescheurd. Na nog wat overleg over wat er nog mogelijk was voor hem zijn we weer terug gegaan naar huis om na te denken.

Onze overwegingen: Hond 12,5 jaar oud, lekkende mitraalklep in zijn hart waarvan de ruis zonder stethoscoop te horen was. Recent een gescheurde pees in zijn voorhand en van zijn andere voorpoot ook dezelfde oude blessure, het vele drinken en plassen en zijn ondergewicht en eerste tekenen van dementie en het slechte eten en de vele bulten. Thuis gekomen kon Fox bijna niet meer op zijn poten staan en schoven ook de botten van zijn nog goede achterpoot erg ruim van elkaar. Dat was heel eng om te zien. Fox kon niet meer compenseren. Er zit geen bespiering op het hondje en als hij de operatie zou overleven zou hij daarna nog minstens 6 weken op zijn andere 3 poten moeten steunen en die konden een paar uurtjes al niet meer aan. Het was vreselijk om te zien. Mijn moeder heeft er nog de hele nacht over nagedacht en heeft de beslissing genomen om Fox te laten gaan. Vanmorgen haalde Fox een blokje om de flat niet meer en met plassen en poepen moest ze hem ondersteunen omdat hij omviel.

Vanmorgen moest ik dan eerst nog naar Kamerik met Terry voor zijn rug. Omdat we ook net een nieuwe auto hebben durfde ik niet in mijn 1tje dus is moeders mee geweest. Ik heb wel zelf gereden. Bij de fysio kregen we dan gelukkig goed nieuws. Van de vele blokkades en het waren er dus meer dan 5 zijn er nog 2 over. 1 vlak achter zijn schouders, waar het tuig dus op ligt en 1tje wat lager in zijn rug vlak na de overgang van het zwarte van zijn romp naar het stukje wit op zijn rug. Die lager in de rug had ik zelf al gevonden en vlak na zijn schouders had ik een vermoeden omdat het aantrekken van het tuig nog steeds lastig gaat. Na het losmaken van die blokkades heeft hij nog een magneetbehandeling gehad en het huiswerk om door te gaan met rustig houden qua wendingen en springen en over 6 weken wil ze hem nog een keer terug zien. We gaan nog even flink door en hoop dat over 6 weken we weer meer mogen doen met hem. Op zijn vroegst gaat hij dan in september weer naar behendigheid als alles goed gaat. Dat is tenminste nog een beetje goed nieuws.

Weer thuis even snel een paar boodschapjes gehaald en daarna met het hele gebeuren naar de DA. We hebben nog wat overlegd met de DA, maar zij was het wel met ons eens dat we Fox de operatie en minstens 6 weken revalidatie niet meer aan wilden doen. Fox is de laatste maanden nogal snel afgetakeld en zijn andere 3 poten waren niet meer in staat om de boel op te vangen. Daarnaast vond ik het vreemd dat er binnen een paar maanden 2 keer een pees het begeeft door een beweging die hij al 12 jaar heeft gedaan. Hoe lang zou die laatste kruisband het houden nu die poot het hele gewicht van de achterhand moest dragen? De knieschijf van die poot ging al alle kanten op en gisteravond die abnormale stand van zijn poot toen hij voor me uit strompelde in huis waren de voor mij al 2 signalen dat die poot het niet lang uit zou houden.

Wij hebben hem in laten slapen. Het was jammer dat het niet thuis kon, maar het is niet anders. Gelukkig ging het heel rustig. We hebben het er wel ontzettend moeilijk mee. We zouden woensdag op vakantie gaan en lekker door de bossen gaan wandelen met de 3 honden, genieten van de nieuwe caravan en de opgeknapte tuin en lekker de hele dag buiten zijn genieten van de rust en het ,hopelijk, mooie weer en nu dit. We wisten wel dat het eraan kwam, maar dit is wel heel erg snel. Wij hoopten in augustus zijn 13de verjaardag nog te kunnen vieren. Het liep helaas anders en voor nu vinden wij het niet eerlijk dat we nu ineens op deze manier afscheid moeten nemen van onze oude man.

grt Manja

He getver Manja. Sterkte 

Poeh, wat heftig zeg, sterkte! Ook voor je moeder natuurlijk.

Ook een klein beetje goed nieuws gelukkig maar daar is nu waarschijnlijk moeilijk door heen te kijken.

Bedankt, het is nog een beetje vreemd. Foxie was een goede alarminstallatie. Je hoorde hem bijna altijd aanslaan als je uit de lift stapte. Nu is het stil. Dat is een hele nare gewaarwording. Natuurlijk nog de vraag of we hem toch hadden moeten laten opereren, maar hoe vaak dat ook voorbij komt we blijven er bij dat dat niet eerlijk was geweest voor Fox. We staan nog steeds achter onze beslissing hoe moeilijk we die ook vinden.

Ik ben wel benieuwd hoe mijn moeder de nacht doorgekomen is zonder Fox zijn aanwezigheid.

Grt Manja