Hoe onzekerheid verminderen?

Ik vind zelf alleen parkoersjes lopen niet leuk. Ik train liever op handling en specifieke "technieken". Het valt me op dat er snel naar parkoersjes gegaan wordt terwijl de basis er helemaal nog niet goed inzit. 

En nu train ik helemaal niet meer wegens blessures bij hond en mezelf. 

Wij trainen bijna nooit op technieken of zo. De technieken leren we tijdens de parcoursjes. Het eerste rondje loop je op je eigen manier. Mocht je daar tegen problemen aanlopen dan krijg je tips aangerijkt die je met het 2de rondje kan proberen en bij het 3de rondje kun je de laatste verbeteringen nog eens oefenen. Meestal wordt er dan van parcours gewisseld. Ook die loop je meestal 3 keer. Fouten herstel ik meteen. Op zich vind ik alleen parcourtjes lopen niet erg. Zolang de honden het leuk vinden gaan we gewoon door. Toch lijkt me eens een keer moeilijke situaties oefenen en technieken trainen ook leuk.

Gisterenavond de eerste les gehoorzaamheid gehad van het nieuwe seizoen. Terry was voor de les al erg blafferig en viel een paar keer flink uit naar andere honden. Afstand nemen en aandacht vragen was mijn antwoord op zijn geblaf naar andere honden. We waren deze les met z'n 4en. De groep bestaat uit 7 combi's, maar de anderen konden deze keer niet. Ik had het 'geluk' om met de kijkhond van afgelopen dinsdag bij de behendigheid in het groepje te komen. Terry moet niets van deze hond hebben. De hond is direct en gaat meteen overstaan bij andere honden, kwispelt hier flink en hoog bij en is opdringerig. Ik heb afstand gehouden. Ook omdat de eigenaresse haar hond ongevraagd kennis laat maken met andere honden. Terry heeft dinsdag al luid en duidelijk laten horen wat hij van die hond vond. Gek genoeg was Terry net zo voor de chemische castratie alleen klapt deze reu niet op de andere reuen en Terry deed dit wel. De andere groepsgenoot is een jonge rottweiler reu. Voor de les had ik al mee gekregen dat Terry ook niks moet hebben van deze reu. Het 3de hondje was kleiner dan Terry en ook een reutje. Hier reageerde Terry nog het beste op al was ook dat niet gezellig. De eerste les is altijd wel aftasten tussen de honden, maar Terry bleef lang door gaan met zijn uitvalgedrag. Vooral naar de rottweiler was hij zeer fel. Tijdens de les liet Terry weer veel oversprong gedrag zijn. Vooral snuffelen en konijnenkeutels eten kreeg ik te zien. Tijdens de blijf oefeningen heb ik hem aangelijnd gehouden. Niet alleen zijn agressie hield me tegen, maar ook het feit dat we een prachtig uitzicht hadden over een aantal konijnen bij het achterste veld. Die konijnen waren gewoon te spannend. Af kon ik vergeten en blijf ging dan nog wel, maar wil zittend en trillend van de spanning. Daarna wilde ze een stukje los volgen in die richting. Ik deed de riem om mijn middel. Dat los volgen richting die konijnen ging ik niet proberen.

1 van de anderen ging uiteindelijk ook naar de konijnen toe en daarna stond Terry ook op zijn achterpoten te kijken naar de rennende konijnen. De hond werd terug geroepen en ging weer naar zijn bazin toe. Netjes, maar ik had Terry niet in die situatie willen hebben dat had fout gegaan. Terry viel ook uit toen de hond voorbij kwam rennen toen hij terug kwam van de konijnenjacht.

Volgende week komt er nog een bouvier bij de groep erbij. Die kon gister niet. Of de andere 2 er volgende week ook zijn weet ik niet.

Het ene moment ging het prima met Terry en deed hij ook netjes wat ik vroeg en het andere moment viel hij weer uit. Echt naar mijn zin had ik het niet. Ik heb het erg moeilijk met zijn uitval gedrag ook op straat heb ik daar moeite mee.

Vandaag had ik de pech om 2 honden tegen te komen in mijn flat. De eerste kwam met de lift op mijn etage en ik kon toen even uit beeld stappen zodat zij de lift konden verlaten en ik met mijn brulboeien de lift in kon. De honden waren dus flink opgefokt. Komen we beneden aan komt er net iemand door de tussendeur met een hond. Weer mijn honden compleet over de zeik en dan gaat hij nog eerst doodleuk de post pakken terwijl ik in de lift sta met die blerbeesten. Ga dan even een stap om de hoek staan zodat ik mijn geluidsvervuiling gauw naar buiten kan loodsen en ga daarna in alle rust de post pakken.

De hele wandeling heb ik lopen mokken. Ik ben dat gesodemieter zo zat. Mijn humeur heeft er grondig onder te lijden ook omdat ik in die situaties helemaal niks kan doen aan hun gedrag. Ik kan alleen zorgen dat ze niet bij de tegenpartij kunnen komen en ze daarnaast ook nog uit elkaar blijven omdat Kira af kan reageren.

Beide honden maakten zich niet druk om de herrie en ik kon wel door de grond zakken door het gebrul van de mijne. Buiten het gebouw gaat het wat beter, maar dit was wel weer even een klap in mijn gezicht. Beide honden waren niet meer voor rede vatbaar. Erg jammer.

Ik twijfel weer aan heel veel dingen door dit voorval en ook mijn ervaring van gisteravond met Terry. Stoppen met gehoorzaamheid en alleen met behendigheid doorgaan met Terry? Kira de gehoorzaamheid over laten nemen om te kijken hoe zijn het daar doet nu ze geestelijk volwassen is en stabieler is van karakter? Als Terry zo fel blijft naar andere honden en zo onzeker blijft in nieuwe situaties ook stoppen met behendigheid? Terry vindt het wel erg leuk om behendigheid te doen en er zijn ook momenten met gehoorzaamheid dat Terry hele mooie oefeningen laat zien die hij met groot enthousiasme uitvoert. Ik heb nu weer een 'werkhondje' waar ik niet in clubverband mee kan trainen en dat was eigenlijk wel de bedoeling. Hij heeft alles in huis om het ver te schoppen. Hij is energiek, werklustig en intelligent zat. Alleen die onzekerheid en nu weer toenemende agressie naar andere honden zitten in de weg.

Terry is een hondje waar je wat mee moet doen. Die agressie neemt wel af als we een paar weken verder zijn, maar bij iedere nieuwe hond die er opduikt begint dat circus weer opnieuw en ook Kira is nu van een wat onzekere houding naar vreemde honden naar vooringenomen uitvalgedrag gegaan. Spijt? Ja, maar een goede oplossing? Die heb ik nog niet.

Ik zit vast omdat Terry niet alleen thuis kan zijn. Terry trekt zich enorm op aan Kira en dat heeft Terry ook nodig een rots in de branding, maar Kira is niet altijd een rots. Ook zij heeft haar zwakke momenten en schijnbaar schiet ik dan tekort om voor beide een rots te zijn. Ook ik ben onzeker en gespannen als ik met ze naar buiten moet zeker na het gedoe met die vreemde honden in de flat vandaag.

Ik kijk eerst wat volgende week gaat brengen tijdens de trainingen en zal misschien een andere strategie moeten gaan verzinnen of de hondensporten met in ieder geval Terry aan de wilgen hangen en er 2 huishonden van maken en een sport voor mezelf gaan zoeken waar ik mijn ei in kwijt kan.

Ik pieker en mopper nog even verder vandaag en hoop morgen weer een beter humeur te hebben.

grt Manja

We zijn weer uitgemopperd en we gaan gewoon stug door. Zo nu en dan zakt de moed me even in de schoenen.

Wel weet ik nu zeker dat de chemische castratie uit begint te werken. In huis wordt Terry weer pittiger. Hij blaft naar meer geluiden vanuit de flat en reageert steeds heftiger op blaffende honden. Hij speelt pittiger met Kira en laat steeds meer dominante handelingen zien. Als Kira hem echter waarschuwt dan stopt hij meteen met klieren.

Ik zal iets consequenter en duidelijker moeten zijn naar Terry. Hij laat me nu weer regelmatig kletsen en daar hou ik niet van.

We gaan gewoon lekker verder met trainen. Ik moet alleen echt mijn doelen helder houden. Ik moet niet naar prestatie trainen, maar naar samen leuk bezig zijn en Terry leren zich meer te ontspannen. De training moet ik richten op relaxt gedrag.

Met het trainen van een kijk signaal heb ik met Terry meer succes. Kijk eens wordt door Terry blij opgevolgd ook met lichte afleiding. Bij Kira gaat het wat langzamer en als zij spanning opbouwt reageert ze niet op het 'kijk eens'.

Het boekje over explosieve honden geeft wel hoop. Ik ben nu alleen nog aan het lezen. Als ik het uit heb ga ik er mee aan de slag.

grt Manja

Met die onzekere hondjes heb je helaas niet binnen drie weken resultaat en kom je regelmatig 'terugvallen' tegen. Ik ben dan ook iedere keer enorm teleurgesteld. Maar ik moet dan niet in de valkuil stappen die periode ervoor te vergeten (waarin het zo goed ging). Bo zijn implantaat zal binnenkort ook uit gaan werken, ben ook benieuwd wat dat gaat doen. Hij viel vorige week flink uit naar een loslopende tekkel (een tekkel!) Bo was ook los en ik maakte de fout hem niet vast te houden omdat het met kleine hondjes eigenlijk altijd wel goed gaat. Mijn fout dus maar wat baal ik dan, zeker omdat het echt weer weken geleden is dat hij naar een hond uitgevallen was (zelfs een aantal keer uitvallende honden genegeerd).

Hoe merk jij dat het implantaat uit begint te werken? Die van Bo is 7 november gezet en heb voor de halfjaar variant gekozen. Dus theoretisch gezien zou hij nog even moeten werken maar het is lastig te voorspellen natuurlijk.

De meest objectieve manier is de maat van de ballen. Die worden terug groter als het implantaat uitgewerkt is. 

Terry heeft maar 1 bal. Ik heb wel het idee dat die weer groter aan het worden is.

Terry laat steeds meer reuengedrag zien. Hij wordt weer ruwer naar Kira met spelen en laat steeds meer dominante handelingen zien tijdens het spelen. Als ik zit te ontbijten mag Kira niet meer in de buurt komen. Hij wordt weer waakser naar geluiden uit de flat en blaffende honden buiten zijn weer een reden om volledig uit zijn stekker te gaan. Ook reageert hij weer heftiger op de geur van andere honden.

Wel leuk om te zien is de toename van levenslust. Zodra ik beweeg springt hij op in de hoop dat we naar buiten gaan of wat gaan doen. Hij wordt weer fanatieker op balletje gooien. Hij was wat 'rustiger' op dit gebied geworden.

Het onzekere geblaf als hij uitvalt is verandert in agressief geblaf en gegrauw.

Ook heeft hij weer 'last' van de zwellichamen van zijn pielemuis. Als die opzwellen dan gaat hij piepen en pakt zijn koker beet bij die zwellichamen en gaat er dan aan zitten trekken. Hij duwt dan de boel weg van zijn lichaam. Dit deed hij ook voor het plaatsen van het implantaat en na 5 weken na het plaatsen nam dit gedrag af. Het gebeurde bijna niet meer tot een week of 2 geleden. Ik zou even moeten zoeken naar de datum van het plaatsen van de chip. Dat weet ik niet goed meer, maar ik had wel het idee dat ik nog een paar maanden ' over' had.

Ik weet dat ik terugvallen kan verwachten, maar als die dan komen ben je toch even van slag. Als ik die klap verwerkt heb kan ik ook weer zien wat we al bereikt hebben en ben ik weer in staat om daar verder aan te werken.

Dat gedoe met de honden in de flat was erg jammer, maar omdat het in het gebouw is en echt heel dichtbij is kan ik eigenlijk niet anders verwachten dat ze zo reageren, maar het was wel even een flinke klap in mijn gezicht dat ik er nog lang niet ben en het betekent ook dat ik weer een paar stappen terug ben in de training. Ik probeer dit soort ervaringen te voorkomen om vooruitgang te houden in de training en nu reageren ze al weer op grote afstand van andere honden terwijl we daarvoor al een paar keer zonder problemen langs kleine hondjes waren gelopen. Ook Terry's geblaf bij de kc was niet wat ik gewend was. Hij blafte wel eens, maar niet zo vaak en ook niet zo fel.

Ik ga gewoon weer opnieuw opbouwen. Volgens de boeken zou dit iets makkelijker moeten gaan en maar weer hopen dat er niet teveel vreemde honden op bezoek komen in de flat op de momenten dat ik naar buiten of binnen ga met mijn honden. Bij iedere confrontatie wordt hun mening over andere honden toch versterkt. En daardoor wordt het steeds moeilijker om die mening te veranderen.

We komen er wel, ik moet gewoon meer geduld hebben en tegenslagen minder de overhand laten krijgen. Je vergeet dan inderdaad wat je al bereikt hebt.

grt Manja

Dinsdagavond met behendigheid was er met Terry geen land te bezeilen. Hij had weer flinke moeite met zitten bij de start en dan blijven zitten als ik de lijn er af haalde was er ook niet bij. Als ik hem dan terug riep ging hij weer op zo'n 2 a 3 meter afstand zitten en hoe vriendelijk ook deed meneer bleef zitten waar hij zat. Lokken met voer lukte niet en met fysiek in de juiste richting begeleiden dook hij meteen met zijn neus naar de grond om te snuffelen en konijnenkeutels te eten. Hem aangelijnd meenemen naar de start werkte ook niet. Hij zette zich zelfs schrap. Als het dan wel lukte om te starten ging hij zijn eigen gang en als ik hem dan terug riep ging hij weer zitten. Bij de schutting bleef hij op het hoogste punt staan en wat ik ook probeerde aan roepen of zelfs doorrennen naar de volgende hindernis, hij bleef daar staan. Koekjes werkten niet en een speeltje maar 1 keer en zelfs een tennisbal werkte maar 1 keer om hem naar beneden te krijgen. Daarna weigerde hij weer alle medewerking. Bij iedere poging raakte ik meer en meer gefrustreerd en ik ben zelfs even gestopt en ben in het gras gaan zitten en heb hem toen bij me geroepen en aangelijnd en even tot 100 zitten tellen. Als hij dan aan de lijn zat deed ik wat oefeningetjes met hem en die deed hij allemaal prima, hij wilde wel verdienen, maar zodra we weer aan de beurt waren en naar de start liepen was het weer over. Hij sprong zelfs aangelijnd al over de eerste sprong. Alleen het laatste rondje ging wel aardig, maar zo erg had ik hem nog niet meegemaakt. Hij was ook weer wat uit aan het vallen naar wat honden, maar dit was goed om te buigen.

Ik heb even aan zijn vacht op zijn rug geplukt om te kijken of hij daar misschien last van had en hij trok inderdaad met zijn huid toen ik dit deed. Volgens mij heeft hij dus gewoon weer pijn aan zijn rug. Ik ga deze week nog naar de DA en wil nu graag doorgestuurd worden naar een fysio of andere specialist. Er klopt gewoon iets niet. Het zijn allemaal vrij kleine signalen. Ik mag hem niet aaien op zijn rug, hij loopt dan weg, gaat met zijn rug ergens tegenaan zitten of gromt dan naar mij, hij loopt weg als ik met een tuigje aan kom en hij valt uit naar honden die over hem heen gaan hangen. Hij reageert dan met angst-agressie. Voor de rest merk je niks aan hem. Hij speelt wild, springt overal op en af en vliegt fanatiek achter de bal aan.

Wel herken ik een aantal signalen van mijn vorige Boerenfox. Die bleek toch dicht tegen een hernia aan te zitten ondanks dat hij bij een DA nooit een pijnreactie had gegeven bij onderzoek. Ook Terry geeft geen reactie bij onderzoek.

Met Kira begon ik ook wat rommelig, maar daarna ging het fantastisch. Ik had dus wel de juiste instelling, anders had het met Kira ook een ramp moeten zijn. Ook Kira reageert sterk op mijn gemoedstoestand en liet alleen de eerste start stresssignalen zien door voor mijn teken te starten. Het herstellen daarvan was geen enkel probleem en het lopen daarna ook niet. Wel heeft ze een paar keer een takje gepakt en doorgebeten. Kira is nogal opgewonden met behendigheid en dat moet even afvloeien. Ik ben nog druk aan het werken aan die opwinding en met tips uit het Engelse boekje heb ik tijdens de les al goede vooruitgang geboekt. Ik click nu voor het kijken naar de lopende hond zonder te blaffen en dit pikte ze sneller op dan het naar mij kijken. Ze werd sneller rustig als bij het naar mij kijken. Bij het naar mij kijken blijft ze spanning houden en ze neemt dan de beloningen hard aan. Als ik click voor het kijken naar de lopende hond neemt ze de beloning zachtjes aan zoals het hoort. Dit werkt dus een stuk beter.

grt Manja

Hè wat balen dat je met Terry geen prettige training hebt gehad. Gelukkig heb je het met Kira goed kunnen afsluiten.

Ik vindt je verslagen heerlijk om te lezen omdat je alles zo goed analyseert. Toen ik begon met lezen dacht ik eerst: oh, volgens mij duidelijk dat Terry het helemaal niet leuk vindt op de training, maar toen je begon over je vermoeden van pijn..

Het lijkt me heel slim om Terry eens goed te laten onderzoeken, liever één onderzoek te veel dan één te weinig. Ik zou, ook al heb je maar een klein vermoeden, toch even stoppen met fysieke training met Terry in de tussentijd... Vaak zit je toch goed met je eigen gevoel en ook al zijn het kleine signalen, honden geven pijn bijna niet aan zoals je zelf al aangeeft.

Ik weet dat Terry het wel leuk heeft gevonden dus begreep ik het niet dat hij het ineens te spannend of zo vond. Hij heeft heel goed gelopen en pakt het veel sneller op dan Kira. Zijn onzekerheid tijdens de training klopte gewoon niet met de ervaring die ik eerder met hem had. Het is wel absoluut zo dat ik geen druk op hem kan leggen. Maar ik kan ook redelijk mijn prestatiedrang onderdrukken en gewoon lol hebben tijdens de training, maar dinsdagavond was echt een ramp.

Terwijl ik dit zit te typen wordt ik teruggebeld door een fysiotherapeut. Volgende week donderdag om 11 uur hebben we een afspraak bij haar. Ik ben met Binky ook bij haar geweest. Het is even een stukje rijden, maar ik was tevreden over de behandeling van Binky en daar heb ik dat stukje rijden wel voor over.

Tot die tijd geen behendigheid meer en veel hersenwerk voor meneer om hem toch moe te maken. Ook het spelen onderling even zo veel mogelijk voorkomen. Dat wordt een prettige wedstrijd met een 19 maanden oude Boerenfox.

grt Manja

Pfoe, ik heb Bo ook net een weekje lijnrust moeten geven dus ik wens je succes met het rustig houden van Terry! Goed dat je veel gaat hersenwerken daar zal hij ook wel moe van worden! Ik ben benieuwd wat er uit komt, hopelijk niks aan de hand of alleen een verrekt spiertje.

Op zich zou je kunnen trainen op situaties, bv staanders zonder leggers. Plaatsen en wachten voor de start. Als en wanneer dat weer mag dan, he. Beter wat "te lang" voorzichtig, dan te snel belasten en een terugkerend en uiteindeljk chronisch probleem. 

Volgende week laat ik hem zeker niet meelopen met behendigheid. Onze training draait echt om parcours lopen. Ik heb thuis al genoeg moeite om hem rustig te houden. Terry is nogal reactief en als hij iets hoort en vliegt dan blaffend naar de voordeur over de bank heen springend en rustig spelen met Kira zit er ook niet in. Hij springt tegen mij op en tegen het aanrecht als ik eten sta klaar te maken. Ik ben nu eigenlijk de hele dag aan het verbieden. Hou zo'n stuiterbal maar eens rustig.

Ik ga vanavond wel kijken bij de gehoorzaamheid. Daar zit nog geen gespring en gedoe in en dan kan hij toch zijn ei kwijt. Balletje gooien is ook over. Ik zal dan op gehoorzaamheid trainen en tijdens de aangelijnde wandelingen werken aan netjes meelopen en niet uitvallen naar wat dan ook.

Ik heb Binky's oude fleece tuigje die ik van de fysio heb gekocht toen de tijd gebruikt met uitlaten en door het andere gevoel liep hij in ieder geval mee zonder te trekken. Dat nu veel belonen in de hoop dat hij zonder te trekken mee blijft lopen. Wel nam hij ineens geen koekjes meer aan toen hij dat tuigje omhad. Toch pijn of even wennen? Ik weet het even niet zeker. Aan de halsband trekt hij vreselijk en dat kan ook niet goed zijn.

Ik heb nog genoeg om te oefenen met Terry in dagelijkse omgang gedragingen. Terry hoeft zich niet te vervelen. Zelfbeheersing leren zal al moeilijk genoeg worden voor hem.

Ik heb 1 pluspuntje met Terry. Hij houdt van zwemmen, dus als hij dat wel mag of zelfs moet dan kan dat wel gedaan worden. Binky hield niet van zwemmen.

Met fietsen wacht ik ook weer even tot ik er toestemming voor heb gekregen.

Wat ook prettig is voor de fysio is dat Terry niet zo agressief is. Binky was een felle donder wat dat betrof.

Van de week zijn Terry en Kira wel weer tegen elkaar aan geknald met balletje gooien, dus ik heb stille hoop dat dat de oorzaak is, maar ik ben bang van niet. Ik hoor het volgende week donderdag wel hoe het zit met Terry's rug en wat ik er aan kan doen. Ik zit me er nu al druk om te maken. Zo'n jonge hond hoort geen lichamelijke problemen te hebben.

grt Manja

Zelfbeheersing is heel leuk om mee aan de gang te gaan! ik heb ook eens de tip van Wendy gekregen voor dat boek, en ik moet zeggen heb er veel aan gehad en Bo ook.

Met wild spelen kan ook een jonge hond zich snel bezeren! Bo had zo zijn achterpoot verrekt, had er echt last van, diarree van de pijn en sprong niet meer op wilde niet zitten en opstaan was heel pijnlijk. Dus naar de dierenarst, pijnstillers mee en na twee dagen al gestopt met de pijnstillers omdat hij alweer hersteld was (wel nog langer lijnrust gegeven om niks te forceren)

Maar als je het vaker merkt bij Terry dan na een keer wild spelen dan is een onderzoek echt goud waard, al is het alleen voor je eigen gemoedsrust en misschien heeft hij wel ergens last van, dan kan je er mee aan de gang en een pijnvrij leven heeft waarschijnlijk ook effect op zijn gedrag.

Het tuigje maar weer afgeschaft. Zodra hij die zag liep hij weg. Hij voelt zich er dus niet prettig in. Ik heb hem echt goed moeten laten zien dat ik zijn halsband in mijn hand had, maar hij bleef wat wijken als ik naar hem toe bewoog. Hij durfde/wilde ook niet zelf dichterbij komen. Ik ben maar weer op de grond gaan zitten en heb gewacht tot hij dichtbij genoeg kwam om hem zijn halsband om te doen. Wel trok hij weer vreselijk aan de lijn.

Dit wordt een moeilijke week. Het is zo'n hittepetit en hij spurt maar van hot naar her aan die lijn. Ik heb hem liever aan een tuigje, maar als dat pijn doet kan ik dat ook niet omdoen. Eerst had hij totaal geen problemen met een tuigje en nu dus wel. Ik kan helaas niet vragen wat er is en waarom hij geen tuigje meer om wil of dat hij een tuigje gewoon niet prettig vind. Dat is toch zo jammer, het zou zo veel misverstanden oplossen als je hond kon praten.

grt Manja

Mijn tip is, probeer juist geen situaties te vermijden. Wanneer je andere mensen met een hond ziet kan je best aangeven dat jou hond heel onzeker is en dat je graag met hem wilt oefenen om in de buurt van andere honden te komen. Maak een praatje met de andere hondenbezitter en als jou hond merkt dat er niets aan de hand is zal hij misschien wel bij de andere hond gaan kijken.

Zelf spreek ik wel is mensen aan als ze met een boog om mijn hond heen lopen omdat zij bang zijn dat hun hond agressief reageert. Ik zie vaak toch een opluchting bij die mensen als ik zeg dat hun hond best wel even mag komen snuffelen bij mijn hond. Mijn hond doet geen vlieg kwaad bij onzekere honden, ook al blaffen ze naar hem. Als de hond toch uitvalt, dan loopt die van mij weg. Zoals het hoort. Zulke situaties kan de onzekere hond meer zelfvertrouwen geven, omdat hij is een keer een positieve ontmoeting meemaakt.

Hoe je je hond zekerder kan maken in vreemde situaties, is denk ik ook gewoon veel oefenen. Wees ook duidelijk naar mensen die jou hond willen aaien, gewoon niet doen. Moet je eens voorstellen dat een wild vreemde opeen met zijn hand over jouw hoofd gaat aaien, dan zou je of perplex staan of van je afbijten.

veel succes ermee en het zou leuk zijn als je de succesverhalen met ons deelt :)

Je hebt kans dat de verergerde reactiviteit komt doordat hij nu pijn heeft. 

@Saap, bedankt voor de info. Het gaat na een blafconcert meestal wel beter als ik met een andere eigenaar een praatje maak. Die ervaring kreeg ik ook bij toeval. Het is voornamelijk de eerste reactie. Gisteravond zag ik ook dat mijn aanwezigheid een reden is voor Terry om uit te vallen. Ze zaten namelijk vast aan een haak in de kantine van de KC en er kwam een hondje op zo'n 3 meter afstand zitten. Het bleef stil al was Terry wel gespannen. Toen ik terug kwam met mijn drankje en hij mij aan zag komen viel hij direct uit naar dat hondje. Met dat soort momenten kan ik dan weer verder werken aan verbeterimgen in de training en omgang met Terry. Veel van het gedrag zit vast aan mij, dus doe ik iets niet goed. Dat weet ik nu 100% zeker dus zal ik heel goed moeten kijken naar wat ik doe in moeilijke situaties.

Met frontale benaderingen maak ik nu ook een ruime bocht om andere honden heen. Dat is beleefder in hondentaal en voor mijn honden werkt dat best goed. Later zal ik die bocht kleiner maken, maar wel langzaam aan.

Bij bekende honden zien we een wilde Terry die met zeer actieve onderwerpingsgebaren de andere hond wil begroeten. Zodra Terry wat rustiger is mag hij even snuffelen. Ik wil dat overdreven wilde gedoe ook niet aanmoedigen. Hij kan daarmee weer een negatieve reactie oproepen bij de tegenpartij.

@Wendy, dat zou heel goed kunnen. Met staan en betasten ging het heel goed tot ze hem op zijn rug wilde aaien. Toen begon hij te wijken. Kop en nek gaan goed, maar direct na de schouders wordt ontweken. Naar de andere honden viel hij weer flink uit als die gingen rennen en klieren en als ze te dichtbij kwamen. Hij is dan heel fel en zo fel heb ik hem in maanden niet gezien. Als hij inderdaad pijn heeft kan ik me voorstellen dat je dat afreageert. Als ik hoofdpijn heb ben ik ook snauwerig. Binky was trouwens ook agressiever door de pijn.

Ik ben dan ook heel erg benieuwd wat de fysiotherapeut allemaal tegen gaat komen met haar onderzoek. Ik kijk er bijna naar uit om daar naar toe te gaan. Ik hoop op een verklaring van zijn gedragsproblemen en dan kan ik weer verder.

grt Manja

Goed van je dat het je zelf ook al is opgevallen dat het helpt om tijdens het uitlaten een praatje te maken met een andere hondenbezitter. Het is niet alleen leuk voor je hond, maar voor jezelf ook gezellig! In de roedel volgen de honden de leider, als de leider ergens onzeker over is dan zal de roedel al helemaal onzeker zijn. Zie jezelf als het voorbeeld voor je hond, als jij de onzekerheid over je hondje laat varen zal hij dit ook sneller doen. Zoals ik het lees ben je al goed op weg en gaan jullie er samen wel uitkomen.

@ Saap, Bedankt.

Tijdens de gehoorzaamheid gisteren zag de instructrice ook dat Terry veel stress opbouwde op sommige momenten en dan werd er aangegeven dat ik niet verder moest pushen omdat hij te veel spanning had opgebouwd. Zij staat iets verder af dus kan zij het beter zien als hij te gespannen was. Zij kon ook zien dat Terry zijn best deed en op veel momenten ook hartstikke mooi liep. Ik ben nogal snel ontevreden met dingen die niet lekker lopen, maar nu wordt ik dus terug gefloten en even op het feit gedrukt dat Terry het eigenlijk heel goed doet. Ik moet kleiner gaan kijken en vooral kijken naar wat wel goed gaat en dat vergeet ik nog weleens.

Ik ga mijn best doen om positiever te zijn tegen de honden en hun prestaties. Ik ben nogal geneigd op de fouten te letten en de goede dingen als normaal te beschouwen. Verrek, ik lijk wel een mens.

Morgen in ieder geval met Kira de eerste wedstrijd behendigheid lopen. Ik ben reuze benieuwd hoe dit gaat lopen. Ik ga met de instelling om te kijken of Kira het aankan om in een vreemde omgeving te sporten. Prestatie reken ik niet op. Het is echt proberen. Ook hoe dat gaat met Terry en samen met het hondje van mijn moeder bij de tent achter te blijven as ik met Kira loop en natuurlijk ook met z'n 3en bij de tent achterblijven als ik moet verkennen en voor de nodige toiletbezoeken. Bij de KC ging dit wel goed met de clubmatch vorig jaar. Althans het met z'n 2en wachten aan de grondpen. Terry in z'n 1tje ging niet zo goed. Nu heb ik een tentje mee en Foxy gaat ook mee en die kent het nog van de trainingen die we hebben gehad. Hij kan prima wachten aan een paaltje. Ik hoop dat Terry dat afkijkt van Foxy en zo niet dan zoek ik even iemand die even bij ze blijft als ik met Kira moet lopen. Er gaan nog een paar bekenden naar de wedstrijd die in dezelfde ring lopen als ik, maar in een andere klasse zitten.

grt Manja

Fijn dat je er hulp bij krijgt! Het lijkt mij ook super leuk om behendigheidsoefeningen te doen met mij hond. Maar hoe begin je daar mee?

Ik liet ze met wandelen al over lage hekjes springen. Ook staat hier een 6-tal hordes vlakbij waar ik ze later weleens overheen liet springen. Deze zijn wat hoger.

Daarnaast een cursus gaan volgen en zelf wat behendigheidstoestellen gekocht zodat ik op het uitlaatveld ook de mogelijkheid heb om daar zelf wat te oefenen. Deze spullen neem ik ook mee naar de camping tijdens de vakantie. Daar hebben we een tuin waar ik ook wat kan oefenen.

grt Manja

Afgelopen zaterdag de wedstrijd gehad met Kira. Het was een dag met verassingen en wat irritaties. Het gedrag van het trio was voorbeeldig te noemen. Natuurlijk moest Terry zo nu en dan even blaffen naar andere honden, maar dit was niet het gebruikelijke gebler op afstand. Als andere honden aansloegen dan sloeg Terry ook aan en zo nu en dan moest hij even grommen naar honden die aan de andere kant van het hek aan het wandelen waren. Dit was allemaal goed af te remmen. Ook met de overvolle route van en naar de tent en de uitgang van het terrein verliep eigenlijk fantastisch. Er werd niet uitgevallen door mijn trio. Dat is thuis toch wel heel anders. Ook de momenten dat er contact is geweest met andere honden was er eigenlijk geen probleem. Kira zette dan nog wel regelmatig een hanekam op, maar daar bleef het dan bij. Met uitlaten heb ik ze wel aan de lijn gehouden. Kira was op zoek naar wild toen we daar het wandelgebied in gingen dus nam ik geen risico en hield ze aan de lijn. Ik had al fazanten gehoord en die maken zo'n leuk geluid als je ze opjaagt vanuit de hond gezien. Ook met wandelen kon ik overal langs lopen zonder problemen. Zalig.

De wedstrijd zelf bestond uit 3 leuke parcoursjes die niet al te pittig waren en eigenlijk ook geen problemen mochten geven. We begonnen met spel en tijdens het wachten op mijn beurt was Kira stil. Dat had ik niet verwacht, maar vond ik wel erg prettig. Ik heb haar ook regelmatig beloond voor dit gedrag. Kira liep een heel mooi rondje en ik hoorde pas na het lopen dat ze een latje had getikt. Jammer, maar ze liep echt fantastisch. Buiten de ring Kira flink beloond en terug naar de tent om de andere op te halen om te gaan wandelen. Ik had een oppas gevonden die even op de andere 2 zou letten en die meldde dat ze hartstikke braaf waren geweest. Geen geblaf niks. Dat was ook een verassing voor me. Ik had er op gerekend dat Terry compleet door het lint zou gaan, maar dat deed hij dus niet.

Met z'n 3en bij de tent was geen enkel punt. Na het verkennen van het vast parcours nog even snel wat eten en daarna met Kira weer naar de ring. Ik had nog ruim de tijd, dus Kira even laten plassen voordat we gingen lopen. Ook nu bleef Kira stil langs de ring. Ook nu weer veel beloond. Toen ik Kira aan de start zette en de lijn er af haalde en positie in wilde nemen ging ze al van start. Ze deed 2 sprongen en week daarna af. De rest van de ronde was een drama. Kira liep weg, ging snuffelen en kwam met veel moeite dan wel weer terug om dan met nog meer moeite de volgende hindernis te nemen. De palen waren super langzaam en ze brak een paar keer uit. Dan ging het ineens weer 2 hindernissen goed om daarna weer weg te rennen en de keurmeester plat te walsen. Zucht. Ik heb het rondje wel uit gelopen, maar dit was niks. Kira toch beloond met mijn stem om het zo positief mogelijk af te sluiten voor haar. Weer bij de tent de boel weer meegenomen voor een wandeling en ook dit ging weer prima. Na de wandeling zonder kleerscheuren weer bij de tent aangekomen en weer even rustig genieten van het weer. Iets voor verkennen weer even met ze naar buiten geweest voor een wandeling en ook deze wandeling ging zonder problemen. Daarna even verkennen en Kira opgehaald voor de laatste ronde. Terry en Foxie bleven nu zonder oppas achter en het bleef stil toen ik weg liep. Bij de ring geprobeerd om Kira een beetje enthousiast te maken. Dit lukte nog wel redelijk. Ook nu bleef ze stil langs de ring. Weer aan de beurt Kira neergezet bij de start en de lijn eraf gehaald. Dit ging goed. Positie in nemen dus weer niet. Mevrouw was al weer vertrokken. Na de 2de hindernis week ze weer af en begon voor mij het hele verhaal opnieuw om haar zo ver te krijgen dat ze verder ging. Haar neus ging de lucht in en ik stond daar maar te roepen om aandacht. Dan ging ze weer een paar hindernissen om daarna weer af te dwalen. De palen waren weer niks en ook de keurmeester moest weer begroet worden. Dit was wel iets minder dan de vorige ronde, maar toch. Als ze iets goed deed gaf ik meteen een vrolijk 'goed zo' en ineens had ik weer contact. De laatste 5 hindernissen nam ze goed. Ook nu weer zo vrolijk mogelijk beloond voor haar gepruts en weer terug naar de tent om op te ruimen. Ik had meer dan 4 weigeringen dus ik was klaar. Met het spel heb ik een prachtig resultaat geboekt. Ik werd 8ste van 67 combi's. De andere 2 rondes waren een dikke disk.

Als ik Kira's stress kan verminderen dan heb ik zeker een goede hond voor de behendigheid. Waarschijnlijk ben ik de oorzaak van die stress. Na haar fantastische prestatie met het spel verwachtte ik waarschijnlijk meer van dat soort prestaties en bouwde ik zelf ook spanning op als ik op mijn beurt stond te wachten. Dat is een strijd die ik met mezelf aan moet gaan. Ik moet niets verwachten, ik moet lol hebben. Vanavond gaan we weer lekker trainen. Even goed kijken of Kira het spelletje nu nog wel leuk vindt. Ik ben een beetje bang dat door de wedstrijd haar enthousiastme afgenomen is. Waar ik dat idee nu vandaan haal mag Joost weten, maar tijdens die wedstrijd had Kira geen lol. Ik ook niet, maar dat is niet zo belangrijk. De eerste ronde hadden we lol en dat moet ik terug krijgen. Samen lol hebben.

Vanavond ga ik alleen met Kira naar de behendigheid. Terry blijft vanavond bij mijn moeder. Terry wil ook nauwelijks meer balletje gooien. Hij mag het ook eigenlijk niet, maar ik heb het vanmorgen toch heel kort gedaan. Dat hij nu op ook minder enthousiast is baart me zorgen. In huis speelt hij ook rustiger met Kira. Rustig spel vind ik niet erg, maar het valt wel op dat hij rustiger aan doet. Donderdag gaan we naar de fysio, ik ben echt benieuwd wat daar uit komt.

grt Manja

Gisterochtend met Terry naar de fysio geweest. Ze heeft Terry goed nagekeken hij had flink wat blokkades in zijn rug, nek en bekken zitten. Ik heb ze niet allemaal onthouden. In ieder geval was er een blokkade bij de 3de nek wervel en 1 vlak achter zijn schouders en vlak voor zijn bekken zat er nog 1 en tussen de blokkade van zijn schouders en die vlak voor het bekken zat er nog 1 en dan aan linkerkant van zijn bekken nog 1. Terry had al een voorkeur houding aangenomen om zo min mogelijk last te hebben van de pijnlijke plekken. Ook was er een afwijking in de vorm van zijn ribbenkast te zien. De linkerkant was vlakker dan de rechterkant. De therapeut heeft zijn nek, rug en bekken weer los gemaakt en ik heb wat oefeningen meegekregen om te doen waarbij het de bedoeling is dat hij, rug, nek en bekken strekt. Omdat hij nogal trekt aan de lijn heeft hij nu een tuigje om. Dit wil hij echter niet. Ik moet daar dus op gaan oefenen. Het omdoen van een tuigje moet weer leuk worden. Waarschijnlijk heeft het omdoen van het tuig een keer pijn gedaan of is de plek waar het tuig op ligt gevoelig.

Hij mag voorlopig niet achter balletjes aan en ook wild spelen mag hij niet. In huis zo veel mogelijk het op en af springen van de bank moet ik zo veel mogelijk beperken. Voor dit seizoen is de behendigheid even afgelopen voor hem.

Zo kon nog niet zeggen of dit door trauma is veroorzaakt of niet. Ik moet 11 mei weer terug komen. Ik hoop op trauma en dat hij over een paar maanden gewoon weer lekker achter een bal aan kan vliegen. Zo niet dan moeten we alternatieve dingen gaan zoeken zodat hij geestelijk toch uitgedaagd wordt. Er zijn sportmogelijkheden zat tegenwoordig.

Grt Manja

Jeetje flink wat blokkades! Dat verklaard natuurlijk wel een deel van zijn gedrag. Wat goed dat je gegaan bent! Ik zou zoiets ook graag eens doen al is het maar voor een check-up maar Bo houdt er niet van als vreemden hem aanraken, krijgt ook altijd een snuitje om bij de dierenarts.

Dus nog even iets langer rustig aan doen, zal wel moeilijk zijn maar het is voor een goed doel. Hoe weet ze of het van een trauma komt? Als het niet teruggekomen is op 11 mei? Er zijn inderdaad genoeg rustige sporten, speuren is bijvoorbeeld echt vermoeiend voor ze maar en zijn tegenwoordig ook hele leuke hersenwerk en spel cursussen.

Ze kon nog niet zeggen of het van trauma komt. Als ze dat wel kon dat had ik nu al meer geweten over het verloop en of het van tijdelijke aard is. Trauma is voor mij een logische verklaring maar het hoeft geen trauma geweest te zijn.

11 mei gaan we voor controle. Ze kijkt dan of hij vooruitgang boekt en zal dan kijken of hij dan weer geblokkeerd is of dat hij nog nieuwe blokkades heeft gekregen.

Ik heb 2 strekoefeningen mee gekregen en de wedstrijd tuigje weer leuk maken. Het vervelende is dat hij die om moet en hij dit nu echt niet wil. Als ik hem heb jammert hij zelfs wat. Er is dus iets goed mis met de associatie tuigje.

Terry houdt ook niet van vreemden aan zijn lijf, maar een snuitje is niet nodig. De behandeling van de fysiotherapeut liet hij echter goed toe. Binky was alleen met een snuitje te behandelen. Zonder snuitje bleef hij zich verzetten.

Binky was de eerste keer ook moeilijk, maar dat werd al snel minder. Toch bleef het snuitje nodig. Niet omdat hij agressief naar haar was, maar met snuitje liet hij het beter toe.

Ik ben met Bink naar haar verwezen omdat zij ervaring had met moeilijke honden. De behandeling gaat ook samen met koekjes en veel belonen voor goed gedrag. Terry nam niet meteen al het lekkers aan wat aangeboden werd, maar dat ging steeds beter. Ik ben een uur binnen geweest met Terry.

Ik blijf hopen dat Terry volledig hersteld en gewoon een pijnvrij leven tegemoet gaat. Behendigheid is erg leuk, maar geen must. Daarnaast heb ik Kira nog daarvoor. Treibball is ook leuk en Terry vindt dat ook leuk. Speuren moet ik nog uit proberen of hij dat leuk vindt. Zijn neus doet het in ieder geval prima. Soms iets te goed.....

grt Manja

Goed dat je het hebt na laten kijken, nu dus eerst afwachten tot 11 mei.

Ik ben benieuwd.

Weer een update van hier. Het weer leuk maken van een tuigje wil niet erg lukken. Lokken met een voertje lukt niet. Hij komt niet meer in de buurt als ik het tuigje in mijn handen heb. Hij gaat ook vaak in de bench zitten. Als ik me klaar maak om met ze naar buiten te gaan bekijken beide me met wantrouwen. Ik had Kira ook aan een tuig gedaan. Ook Kira vindt een tuig niks. Bij Kira bleek het tuig ook schuurplekken te geven vlak boven haar ellebogen. Kira loopt nu dus weer aan de halsband. Terry moet echter aan een tuig uitgelaten worden vanwege de blokkade in zijn nek en om het feit dat Terry flink aan de lijn trekt. Aan een tuig trekt hij nauwelijks. Als ik Terry eindelijk in dat tuig heb staat hij er met een bolle rug bij als een zielig hoopje hond. Hij laat duidelijk zien dat hij zich niet happy voelt in het tuig. Ik heb inmiddels 4 verschillende tuigjes geprobeerd, maar ik krijg steeds hetzelfde te zien. Dat geldt ook voor Kira. Het liefst doe ik Terry weer aan de halsband, maar dan trekt hij meteen weer aan de lijn.

De chip begint nu echt uit te werken. Terry begint weer te rijden op Kira. Er is een teef loops in de buurt en bijna elke keer als we buiten zijn geweest gaat hij op Kira rijden. Dat kap ik dan wel af, maar hij kan lang doorzeuren op dit gebied. Hij laat steeds meer pats gedrag zien. Op het veld gaat hij flink krabben en blaft en gromt daar dan bij. Uitvallen is ook weer flink aanwezig en ook blaffen op ieder geluid in de flat weer duidelijk aanwezig.

Ik word wel weer lekker bezig gehouden door hem. Ik zal blij zijn als het 11 mei is en de bij de controle duidelijk verbetering te zien is en dat hij langzaam weer sport kan opbouwen. Ik hoop dan ook dat hij weer aan een halsband uitgelaten mag worden. Het is niet leuk om te zien dat je hond niet mee naar buiten wil vanwege het moeten dragen van een tuigje.

grt Manja

Heb je ook al geprobeerd om echt helemaal van het begin af aan met het tuig te beginnen? Eventueel met clickertraining? (bekrachtigingswoordje kan ook).

Dus het tuig in de woonkamer leggen en iedere keer bij interesse in het tuig, goed zo!(click)> beloning.

Als dat goed gaat er zelf bij gaan zitten. Gaat dat goed het tuig in je hand vast houden. Gaat dat goed hem aanraken met het tuig, ontspannen? goed zo! (click) > beloning.

En dan rustig uitbreiden naar het aantrekken (eerst kort over de nek/pootjes er door zonder echt aan te doen) Vervolgens vast maken en weer uit. Dan een minuutje aan en weer uit, vijf minuten, riem eraan vast en weer los, stukje lopen aan de riem en vervolgens naar buiten.

Het is een heel traject maar ik denk wel dat Terry dat nodig heeft voor een positieve associatie...

Ik zou eerder counter (dus klassiek) conditioneren dan operant. 

Dus iets fijns laten volgen op de aanwezigheid van het tuig ipv gedrag belonen. 

Bedankt voor de tips. Hoe pas ik dit in met het feit dat we ook 5 keer per dag naar buiten gaan en hij het tuig dan echt aan moet?

Moet ik hem dan aan de halsband uitlaten tot hij het tuig zonder spanning accepteert? Ik moet toch werken aan het niet trekken aan de lijn, maar met 2 honden tegelijk is dat wat verwarrend. Apart van elkaar kunnen ze aardig zonder trekken meelopen en ook samen zijn er momenten dat ze relaxt mee lopen, maar die kunnen al weer voorbij zijn voor je met je ogen kunt knipperen. Met tuig trekken ze beide nauwelijks en loop ik meer ontspannen, maar voordat ik die tuigen aan heb ben ik 5 minuten verder met een hoop spanning bij de honden.

grt Manja