waarom dit ras/deze hond?

Hallo allemaal!

Ik ben nieuwsgierig waarom jullie een bepaald ras hebben of waarom jullie juist deze herplaatser hebben gekozen.

Ben benieuwd!

Kiara en Hayzel, omdat de klik er was. Bij Hayzel was ik niet eens op zoek naar een hond maar toen ik haar zag wist ik het gewoon.

Finn: Mijn vriend wilde eerst graag een Sint Bernard (vroeger altijd gehad). Toen ik zei dat die er niet kwam ivm medische problemen is hij verder gaan kijken. Toen zag hij bij ons in de wijk een corgi lopen en wilde hij die. Toen heb ik de research gedaan of het karakter zou passen bij ons. Dat bleek het geval en toen kwam Finn :)

Diesel omdat ik helemaal verliefd werd op het ras, mijn zus had een pup, en Bullmastiff, en wij waren al zoekende naar een hond. En Bumper omdat dit ras bewezen goed paste bij een Bullmastiff, hier is goed over nagedacht, het ras was niet belangrijk, wel dat het goed moest passen met Diesel.

Ik heb eigenlijk helemaal niet bewust voor deze kruising gekozen (poedel/maltezer). Ik wilde graag een hond, van mijn ouders moest het een kleintje zijn dus ik wilde graag een dwergkees.  Toen zag ik Luna op facebook staan, was nog pup en verbleef toen bij een vriendin van mijn moeder maar kon daar niet langer blijven. Toen ben ik gaan kijken en helemaal verliefd op d'r geworden. Allemaal heel snel gegaan, toendertijd totaal niet verdiept in het karakter van ene poedel en een maltezer. Achteraf past het poedelkarakter super goed bij me.

Nu ik een tweede hond erbij krijg ben ik wel heel bewust naar karaktereigenschappen gaan kijken en naar welk ras bij me zou passen. En dit keer uitgekomen op de schotse collie, waarom? Omdat ik een grote hond wil, aanhankelijk, baasgericht, gevoelig, die graag mee gaat wandelen en graag wil werken, maar ook weer niet té (bijv. in vergelijking met een border collie). 

Mijn beste vriend, Blue, zat in een asiel, met zijn 4 maanden jonge lieve koppie, de dikke voeters, ... , hij leek een echte Duitse dog.

Ik was daar met mijn klasje op begeleid bezoek. En ja, de juf ging twee dagen later terug voor de hond te halen!

Bleek dat Blue een kruising is tussen een Duitse dog en een Bouvier de Flandre. Uiterlijk bijna volledig Deen, afgezien van enkele stugge snuitharen, hahaha. Mij maakte het eigenlijk niks uit. Ik zag hem en ik wist het! Dit ging mijn beste vriend ooit worden!

Ik koos vooral voor de maat, niet zozeer voor het ras. Ik hou echt van hele grote, logge honden. Ze zijn zo geweldig en meestal ook vrij rustig van aard. En wat helemaal geweldig is: mijn Blue is nooit slechtgezind, voor hem is altijd alles, maar dan ook alles, ok. Hij is blij als hij mag wandelen, maar even goed met balletje gooien, even goed met zetelhangen, ... Zolang het maar met mij is, is hij blij!

De Poedel is een wendbaar, atletisch en sierlijk ras. Ze worden beschouwd als een van de meest intuïtieve, attente en intelligentste rassen. Levendig en speels. Ze hebben een enorm gevoel voor humor en een echte liefde voor het leven. Poedels zijn een ras van onderscheid, elegantie en waardigheid. De Poedel is loyaal en diep toegewijd aan hun eigenaar en familie. De Poedel doet het goed in een huis met kinderen en andere huisdieren. De Poedel is gereserveerd tegenover vreemden en is een goede waakhond. 

Ze zijn zeerr trainbaar en enthousiast om te behagen. Ze blinken uit in het leren van trucjes, waaronder behendigheid, apporteren en competitieve gehoorzaamheid.

Dit ras verliest weinig tot geen haar.

Wij hebben speciaal gezocht naar welk ras bij ons zou passen en kwamen dus uit op de konings poedel.

Over een weekje krijgen we hem en dan begint voor ons het opvoeden. Want dat is ook een heel belangrijk onderdeel om een leuke hond te krijgen.

natuurlijk zijn er heel veel leuke rassen, maar voor ons was het de poedel. 

Ik zal beginnen met wat wij zoeken in een hond. Wij houden van honden die actief kunnen zijn, maar niet móeten, die ook graag lekker lui zijn met ons. Honden die vrij gemakkelijk zijn op te voeden, niet te eigenwijs, die in principe los kunnen lopen en over het algemeen sociaal zijn naar mens en dier.

We zijn begonnen met een sheltie. Mijn schoonouders hebben altijd collies gehad, mijn vriend is daar dus ook mee opgegroeid, maar na een aantal jaar zonder hond en een verhuizing naar een appartement wilde mijn schoonvader geen grote hond meer. Ik ben toen dus samen met mijn schoonmoeder gaan zoeken en we zijn bij de sheltie uitgekomen. Die is er dus een paar maanden later ook gekomen. Toen ik en mijn vriend gingen samenwonen begonnen we ook erg klein, dus we vonden een sheltie ook een beter idee. Zo is Lizzie bij ons gekomen  Er zullen in de toekomst zeker nog wel meer shelties volgen, te beginnen met een Amerikaans type als een vriendin van me die gaat fokken.

Toen gingen we verhuizen naar een hoekhuis, en ruim een jaar later begon het toch wel te kriebelen voor die collie.  Nu is de collie die we kregen totaal het tegenovergestelde van wat mijn vriend gewend was en we dus verwacht hadden. Niks rustige, stabiele hond. Het bleek een enorme actieve zeursok te zijn hahaha we zijn tot de conclusie genomen dat een drukke grote hond in huis niet echt ons ding is, dus de kans is vrij groot dat er geen collie meer komt. Al zijn we natuurlijk wel stapelgek op Dan

Toen begon een van mijn beste vriendinnen (Wichita) met chinese naakthonden, die ik op dat moment stiekem echt nog heel lelijk vond hahahaha ik ben een paar keer met haar mee geweest naar show, en heb het ras zo leren kennen. In real life winnen ze je nogal snel voor zich, en eigenlijk bleken ze qua karakter e.d. ook precies te zijn wat wij zoeken in een hond. Nu zijn we best wel heel erg om voor de chineesjes, waar er zeker nog heel veel van gaan volgen. Het uiterlijk bleek iets te zijn waar je gewoon aan moet wennen, en nu vind ik ze juist echt prachtig  mijn vriend vindt ze trouwens nog steeds niet mooi haha maar hij is toch stapelgek op zijn kleine Sterre

De friese stabij omdat, nouja, ze gewoon geweldig zijn! 

Telkens als ik bij rasbeschrijvingen van andere honden keek dacht ik ja maar de stabij heeft dit en dit, en dat is veeel beter/leuker 

het is altijd al mn favoriete ras geweest, al noemde ik ze altijd die zwart met witte, een dalmatier?, neeheee! Die niet ;) 

wou graag een actieve hond waar je lekker mee kan wandelen maar die verder niet veel nodig heeft, een die wel trainbaar is maar niet slaafs is, een middelmaat, sociaal met andere honden en nog wel meer 

waarom gijs.. er was een nestje, waren nog 3 broertjes over, een vond ik nogal wild (mama moest die ook telkens corrigeren) dus die wou ik niet, bleven er 2 over en toen heb ik gijs maar gekozen omdat hj een witte streep in zn nek had 

geen moment spijt en al mn verwachtingen zijn uitgekomen 

Kijk maar naar de foto... dan weet je waarom ik hiervoor koos;

We kozen voor de basenji om zn eigenwijze karakter,  zn mooie rimpelige kopje, het formaat en het het feit datie zowel actief als ook eens lekker rustig aan kan doen.

nog nooit een seconde spijt van mn keuze gehad. I love the basenji en met name mijn grote kleine vriend! 

Freggle was mijn 1e hondje, hij is nu bijna 14.

Hij is een Bolognezer.

Ik had voor dat ras gekozen omdat het kleine, sportieve en gezonde hondjes zijn.

Ook erg baasgericht (best eenkennig) en ze passen zich helemaal aan aan de baas.

Het is een heerlijk hondje, je kan uren met hem wandelen, zelfs nu hij zo oud is.

Nog nooit ziek geweest of kwaaltjes gehad.

Een ontzettend trouw hondje die voor 100% leeft voor zijn baasje.

Als ik ooit weer een klein hondje zou moeten kiezen, zou het zeker weer een Bolognezer zijn.

Black is een Barbet.

Voor dit ras gekozen omdat het zeer sociale, vriendelijke, sportieve werkhonden zijn.

Ik heb met Black jachttraining gedaan, gehoorzaamheid en nu zitten we op behendigheid.

Je kan alles met deze honden doen, ze kunnen en willen alles 

Black is ook precies zoals je een Barbet verwacht.

Wat ook belangrijk was voor de keuze van dit ras is de gezondheid.

Dit ras is nooit bekend geweest en is nooit doorgefokt geweest, het zijn authentieke honden. Ze zien er nog precies zo uit als honderden jaren geleden.

Er zijn geen afwijkingen of erfelijke ziektes in het ras aanwezig.

Dus als ik ooit weer een sportieve werkhond zoek zou het zeker weer een Barbet zijn.

Daiko was een overschot van een nestje, wat de fokker uiteindelijk aan een koppel verkocht had wat dit ras onderschat had, en zich eerlijk gezegd beter voordeed dan ze waren, nadat hij 4 maanden geworden was hebben deze mensen hem helemaal uitgehongerd terug naar de fokker gedaan, die dan een oproep op facebook gedaan had om hem te herplaatsen, na een grondig gesprek met de toekomstige adoptanten. Mijn vriend was al jaren gek op de Amerikaanse stafford, vooral om hun karakter t.o.v. zijn gezin, en ook wel deels door hun uiterlijk. Ik heb me toen ingelezen over het ras, bij enkele mensen die al een stafford hadden langs geweest, en toen is dus de beslissing gekomen van Daiko in huis te halen. Na een goed jaar is het toen bij mij beginnen kriebelen om een tweede hond in huis te halen, ik was ondertussen helemaal gek op het ras, en was dus op zoek naar een maatje voor bij ons gezin. Veel fokkers bezocht, en van het moment dat ik Zina te zien kreeg wist ik het, dat is de hond die compleet bij ons past, ze had wel een veel rustiger karakter dan dat we van Daiko gewend waren, maar ze past hier perfect! Dat we nu om op vakantie te gaan met de honden serieus wat landen moeten afschaffen, heb ik over voor mijn 2 schatten, net zoals ik me niks aantrek van wat andere mensen van vooroordelen hebben over het ras, zij kennen m'n 2 loebassen niet zoals ik ze ken... :)

Ik heb mijn ventje gekozen voor de uitdagingen die hij bezit. Hij is helemaal geworden wat ik had gehoopt. Ik wilde een hond waar je veel mee moest doen, maar toch eentje die als ik wilde, kon uitslapen. Dit is hij ook volledig en toen ik hem ging uitkiezen voelde ik het ook dat hij bij mij ging passen, de "klik" was er. Ik zag al de pups en had 1e keus maar bij hem kreeg ik letterlijk de kriebels/vlinders in mijn buik en toen wist ik het. Hij kan een echte hanghond zijn dat kan slapen tot in de middag als je hem laat doen, maar ook eentje die grote actie en uitdaging nodig heeft met een grote will to please.

Omdat ik een hond wilde kopen, mijn zoektocht ging naar de Boxer. Echter zag ik daarna mijn herderhondje voorbij komen... Ik wilde eigenlijk alles wel, behalve een.. ja.. een herder.. Maar de moeder was zó leuk ( straathondje uit Curaçao waarschijnlijk Australische X duitse herder met jachthondje )   Vader een mooie Hollandse herder. 
Ik bellen, super leuke jongen, ondernam zó veel met de pups, ze konden al een beetje zwemmen, ze waren al naar de kinderboerderij geweest en op verjaardagsvisite. Toch maar wezen kijken en toen er 7 pups op me afstormden was ik verliefd

Kahlúa beet in mijn neus en dus nam ik haar :) Ze was erg speels, de drukste van allemaal, achteraf vraag ik me nog wel eens af waarom ik haar koos, ze is nog steeds een rebel haha. Maar we zijn maatjes, ik kan niet zonder haar, en zij niet zonder mij. Ze weet dat ik haar baas ben en doet werkelijk alles voor me. Ik zou haar nooit meer kunnen missen. Wel ben ik bewust op zoek gegaan naar een kruising, mocht het een boxer zijn, werd het ook een kruising boxer. Ouders wel getest en dat was is ook bij mijn hond gebeurd. Vader heeft een stamboom, mama is getest :) 

Verder keek ik eerst goed bij de rasbeschrijving van de HH en echt alles spreekt me aan :)  Lief, trouw, leergierig, slim, speels en wil echt voor de baas werken + een goede bodyguard voor me :) 

Voor onze eerst hond hadden we een verlanglijstje vooraf

1, geen pup

2, een teefje

3, geen langhaar

4, lief voor kinderen en niet waaks

We kwamen dus al gauw in het herplaatsers/asiel traject terecht, maar er was maanden lang niets wat ons kon bekoren.

Totdat we opeens Misty voorbij zagen komen..., een teefje van ongeveer een jaar, zat via een stichting in een Nederlands gastgezin en was daar erg lief en bedeesd.

Na screening en een kennismakingswandeling was al snel duidelijk dat dit ons meisje zou gaan worden.

Uiteindelijk voldoet ze aan alle eisen behalve haar lange haar..., maar dat nemen we met alle liefde voor lief.

Hond twee was een verassing.

Mijn man was voor de stichting waar we Misty van hebben naar Spanje geweest om geselecteerde honden op te halen.

Daar zag hij een blonde langneus waarvan hij dacht dat die de laatste plaats in de transportbox verdiende.

In Nederland was ondertussen een gastgezin geregeld en zo gezegd ging het meisje mee.

Na 3 dagen gastgezin en een zeurende man (die notabene bij hond 1 zei "ik vind alles best, maar ik ga niet verplicht een rondje sloot lopen, dat is jullie taak") zijn we maar snel er naar toe gereden..., gekeken hoe het tussen blondje en Misty ging..., hoe wij haar vonden..., maar er was eigenlijk niet zoveel meer te kiezen.

Misty en Aysa hadden direct een klik..., en wij zijn als een blok gevallen voor die rare blonde.

En toen hadden we er dus twee 

Daarnaast hebben we regelmatig oppassers en logeerhonden en sporadisch fungeren we als noodadres voor de stichting..., dus twee is genoeg, anders heb ik helemaal geen plek meer voor mezelf op de bank 

Wat leuk dat je voor een poedel gekozen hebt! En wat een knappe pup heb je. De koningspoedel staat ook nog op mijn verlanglijstje, en dan het liefst ook een harlekijntje! Ik heb een keer een hele mooie bruinwitte gezien, echt prachtig. Heel veel plezier met je nieuwe pup!

Wij hebben voor de Parson gekozen omdat we een hondje wilde met pit. Die baasgericht en leergierig waren. Daarnaast wilde we sowieso een terriër,  de rasgroep trekt ons gewoon. 

We wilde geen bekend ras, we vonden de Jack Russell wel leuk maar was net weer een tikkeltje te klein en veel lijnen zijn erg doorgefokt of er wordt kwakkeloos mee gekruist. 

Toen kwamen we bij de Parson. Famillie van de Jack maar net iets groter en onbekend waardoor je ze bijna niet ziet tegenkomt. We zijn toen gaan kijken en vielen gewoon voor hun pit en enthouisme. De Parson is altijd in voor een spelletje maar is binnen wel enorm rustig. Daarbij heb je ook nog drie variante in vachttype wat ze ook interessant maakte. Nu heb ik mijn tweede Parson en ik zou niet meer anders willen.

ik kan Maylo soms achter het behang plakken maar hij is top en reprensteert echt een Parson hoe ze moeten zijn in mijn ogen. 

Voor ik naar herplaatsers begon te kijken heb ik heel lang ingelezen en getwijfeld. Geen één ras was hét ras waar ik en qua uiterlijk en qua karakter compleet voor viel. Alleen de Sheltie stond heel hoog maar toch iets teveel poef haar voor mijn voorkeur.

Ook wilde ik steeds liever toch adopteren dus verschillende asiels in de gaten gehouden maar daar zat niet het type hond waar ik 'op val' tussen en besloten iets breder te kijken en in buitenlandse herplaatsers in te lezen.

Ik had wel een lijstje met voorkeuren, (half)lang haar, maximaal 40 cm en jong. En tot drie keer informatie opgevraagd over bepaalde hondjes (alle drie compleet anders qua uiterlijk) die al gereserveerd bleken.

Ik had juist besloten mijn zoektocht even te staken omdat ik het zo overweldigend vond en het zo lastig vond en besloot nog  één keer een online zoekrondje te doen.  En toen zag ik Lupa... En wist en voelde ik dat dit mijn hondje is. Niet alleen haar leuke en mooie koppie (met ook een sheltie tintje!) maar vooral de klik (hoe gek ook van een foto) die alleen maar werd bevestigd toen ik filmpjes te zien kreeg en haar uiteindelijk in mijn armen mocht sluiten. Ze is alles wat ik zoek in een hondje: een vrolijke knuffelkont met karakter dus ook een beetje eigenwijs die graag samen is. Qua uiterlijk is ze ook wat ik mooi vind aan een hond (het herderskoppie, de kleur, de lekker harige oortjes en de langere vacht) op de korte pootjes na...  ze had ietsje hoger mogen zijn maar ach, klein is ook heel praktisch en aandoenlijk. 

Best een gok, verliefd worden op een hondje vanaf een foto en heb ook veel getwijfeld en het doodeng gevonden maar ik voelde zo sterk dat zij het was... En dat heeft ze alleen maar bevestigd! 

Dit was overigens de eerste foto die ik van Lupa zag en wist dat zij mijn hondje was. 

Hond die over het algemeen terughoudend is naar vreemden, clown voor de familie. Zelfverzekerd, waaks, actief, drive om te werken,kortharig. Hoeft geen sociale parkhond te zijn. Zo kwam ik bij mijn Amerikaanse bulldog herplaatser.

En de kleintjes (Chihuahua's). Tja, gewoon gezellige bankhangers haha. Meer in huis genomen om een herplaater(nouja, 2 zelfs) een warme mand te geven. Enige eis daarvoor was, dat er een 'klik' zou zijn tussen de hondjes. Heb een aanpassend vermogen wat honden betreft. Met de kleintjes maak ik heerlijke wandelingen en met de AB doe ik ook wat sportievere activiteiten (zoals fietsen, steppen etc.

oeps dubbel

Ik heb een keeshond genomen omdat ze bij mijn levensstijl pasten, ze zagen er super koddig uit en ze waren zo lief als engeltjes

" De friese stabij omdat, nouja, ze gewoon geweldig zijn! 
Telkens als ik bij rasbeschrijvingen van andere honden keek dacht ik ja maar de stabij heeft dit en dit, en dat is veeel beter/leuker 
het is altijd al mn favoriete ras geweest, al noemde ik ze altijd die zwart met witte, een dalmatier?, neeheee! Die niet  
 
wou graag een actieve hond waar je lekker mee kan wandelen maar die verder niet veel nodig heeft, een die wel trainbaar is maar niet slaafs is, een middelmaat, sociaal met andere honden en nog wel meer 
 
waarom gijs.. er was een nestje, waren nog 3 broertjes over, een vond ik nogal wild (mama moest die ook telkens corrigeren) dus die wou ik niet, bleven er 2 over en toen heb ik gijs maar gekozen omdat hj een witte streep in zn nek had 
 
geen moment spijt en al mn verwachtingen zijn uitgekomen  "

Stabij Gijs

 Precies dezelfde redenen! De stabij is een actieve en superleuke hond. Super aanhankelijk en speels. Sociaal met dier en mens en een super maatje. Ook trekt het iet wat eigenwijze karakter me juist aan!

Ik wilde al lang een Dalmatiër maar kende het ras eigenlijk niet. Toen ons vorig hondje was gestorven begon ik online de asielsites te bekijken en toen zag ik plots Perdie met haar schattig gespikkeld hoofdje. De keuze was toen snel gemaakt! 

Nadien gingen we op zoek naar een 2de hond en op dat moment vonden we geen spikkel reutje dat bij ons paste. Ik ben toen naar een asiel gegaan waar we zo'n 3 honden op ons lijstje hadden. We hebben toen eigenlijk alleen met Orga kennisgemaakt en de sprong gewaagd! 

Ik ben nu helemaal gek op deze 2 rassen en ik denk niet dat er qua grote hondenrassen nog een ander ras zal rondlopen hier  

Ze passen heel goed samen qua karakter en zijn alles wat ik zoek in een hond. Alleen erg jammer dat Orga niet met katten kan wat ervoor zorgt dat hij en onze katten apart van elkaar leven maar dat heb ik er wel voor over. 

Of er hier in de toekomst een pup komt van een fokker of weer een herplaatser weet ik niet, dat zal de tijd dan wel uitwijzen! 

Hmm. Punk (inmiddels overleden) kwam uit het asiel waar ik werkte. Ik vond haar vreselijk, in het begin. Had totáál niks met Mechelse Herders. Maar op een dag sloeg de vonk ineens over, ik had gewoon zo'n "wij moeten voor altijd samen blijven" gevoel, was echt een enorm sterk gevoel. Onverklaarbaar, eigenlijk..

Toen ik op mezelf ging wonen wilde ik graag een hondje erbij, naast Punk. Ik wilde eigenlijk een wat kleiner hondje. Ging dus op internet naar een herplaatser zoeken, en verdiepte me in Teckeltjes. Eentje in het asiel gevonden, maar die was in no time weer weg, héél veel gegadigden voor. Toen een teefje via een herplaatsingssite gezien, maar die mensen wilden het volledige aankoopbedrag (stamboom-pup) ervoor terug. Uiteindelijk ben ik dus maar verder gaan kijken, en aangezien ik altijd een beetje een zwak gehad heb voor windhonden, kwam ik bij Greyhounds Rescue Holland terecht.

Daar zocht ik drie honden uit die me erg leuk leken en waar ik graag kennis mee wilde gaan maken. Een grote Galgo reu, een grote Podenco Campanero teef, en een Podenco Andaluz teefje (Cosmic dus). Ik had een lichte voorkeur voor Cosmic dus daar gingen we als eerste op bezoek. Het gastgezin vond het moeilijk om haar te laten gaan, dus de situatie voelde erg gehaast. In een opwelling hebben we haar eigenlijk meegenomen..

Toen Punk overleed, wilde ik na een aantal maanden graag weer een maatje voor Cosmic. Maar wát voor maatje.. Nog een Podenco? Dat was voor Cosmic leuk, maar voor mij ook? Kon ik niet beter iets heel anders ernaast zetten? Toen kwam ik Wispa via Facebook tegen, ze had zo'n zachte lieve blik, en die vreselijke wonden op haar rug. Ik besloot haar in de pleeg te nemen met de kanttekening dat ze zou mogen blijven als het allemaal zou klikken. Klikken deed het niet meteen, maar toen Wispa blind bleek te zijn heb ik haar zelf geadopteerd, omdat ik haar verder leed en wéér een verhuizing wilde besparen.

En tenslotte Luukas, die is ook blijven plakken.. eigenlijk omdat ik een enorme klik met hem heb, Luuk is echt "mijn" hondje. Hij is een heerlijke knuffel en een echt mama's kindje die enorm aan mij hangt. Dat is stiekem wel heel leuk :)

Ik denk dat hier in de toekomst altijd een Podenco zal wonen. Ik vind het een geweldig ras, al moet ik ook heel veel opgeven voor mijn hondjes. Ik zou graag urenlang lekker los met de honden door het bos struinen. Dat kan niet. Ze kunnen niet los, en een ontspannen wandeling is geen optie, ik wandel, maar zij zijn op jacht. Ze zijn nogal stress gevoelig wat zich zo nu en dan uit in onzindelijkheid. Ze kunnen niet met andere dieren (wel met andere honden) en zijn enorm eenkennig naar mensen. Wispa kan ook niet met kinderen. Alleen thuis zijn kunnen ze met z'n drietjes inmiddels een paar uurtjes, maar da's ook een hevige strijd geweest. Waarom dan wel? Omdat ik het in mijn hoofd niet goed kan praten om een pup van € 1500,- te kopen terwijl er in Spanje Podenco's opgehangen en levend verbrand worden. Ik heb altijd een beetje iets met "the underdog", en wat dat betreft gaat mijn hart gewoon enorm uit naar Podenco's.

Oh ja, en dit natuurlijk.

Héérlijke couch-potatoes <3

Dank je.......we kunnen bijna niet meer wachten. Zijn Vetbed ligt al klaar.....

Ik werkte al aantal jaar in het asiel, toen er een hondje gevonden werd (ongeveer 11 maanden oud). Een bang rillerig hondje, wit met zwarte vlekken en enorme oren. Ze vond het vreselijk in het asiel, at niet, sliep niet en sprong alleen maar tegen de deur op, uren achter elkaar. Hele voetzooltjes kaal... Ik had niet perse een klik met haar maar zij maakte ook helemaal geen contact met mensen. Ze keek altijd langs je heen om te kijken hoe ze weg kon komen. Na half jaar werd ze eindelijk herplaatst. Na weer half jaar kwam ze terug, verlatingsangst en eigenaar ging werken... Na maand weer herplaats, deze vrouw wou moeilijke hond want ze was hondentrainer... Maar na 3 maanden ofzo was Bambi er weer. Toen dacht ik: Nu is het klaar en zo lastig kan ze toch niet zijn??

Nou op dat laatste ben ik terug gekomen en heb meer dan eens op het punt gestaan om haar weer af te staan of in te laten slapen, wat leefde dit hondje in enorme stress, haar hele leven lang en zelfs in haar slaap stonden haar oren op scherp en lag ze nog te trillen. Ze heeft me 5 jaar ongeveer elke nacht uit mijn slaap gehaald doordat ze stress had. Uiteindelijk goede medicatie gevonden en was haar stress leefbaar voor mij en voor Bambi zelf ook. Ze was weer beetje hond. Helaas heeft haar hart het begeven...

Daarna op zoek gegaan naar een iets makkelijkere hond, omdat dit op dit moment beter in mijn leven past. Uiterlijk maakt mij niets uit, elke hond heeft iets moois. Hoogte hooguit 40cm, moest met katten kunnen en wel alleen thuis kunnen blijven, en liefst ook iets vriendelijker met kinderen. En uiteraard weer een herplaatser. Asiel bekeken/gebeld, maar mijn eisenpakket was blijkbaar te hoog... Verder gekeken en veel stichtingen gemaild en gebeld... Maar viste net achter het net of ik had er toch geen goed gevoel bij. Tot ik een foto zag en ik dacht meteen: aaaah kom jij maar bij mij wonen!!

Gebeld, bezocht en in eerste instantie dacht: damn wat een stuiterbal, maar de opvang zei dat ze echt rustig was in huis. Na wat bedenk tijd de knoop door gehakt en daar is Moh.

 Hier komt er ook ooit echt wel weer 1! Ze zijn soms echt onmogelijk, maar ze zijn ook zo leuk en aandoenlijk. Ja ooit ooit als ik er echt weer de tijd voor heb...

 Hihi wat een schattige foto, het lijkt wel of ze daar een bontmuts op heeft

Hmm hier was het relatief eenvoudig ;) toen wij een huis met tuin kregen, bedachten we dat we wel een hond konden nemen. Manlief opgegroeid met honden, ik niet. Ik was me al aan het inlezen over goede rassen, hier op forum gekomen, had al interesselijstje... Een herder, of toch een toller, of misschien gewoon een labrador? In ieder geval geen border collie! 

Maar familie van ons heeft border collies (en schapen) en eentje had altijd een megaklik met mijn man en andersom. Maar sinds de komst van een nieuwe pup lag zij uit de groep, steeds gedoe etc. Dus hij had altijd zoiets van, als ik een hond kan nemen, dan neem ik haar mee.

Nou ja, daar heb ik dus mee ingestemd ;) toch een border collie dus. In eerste instantie moesten we behoorlijk aan elkaar wennen. Zij en ik hadden niet per se een klik; ze is een behoorlijk gereserveerde hond en ze geeft eigenlijk om niemand, behalve haar eigen familie. Dat vond ik dan weer moeilijk. Gezellige honden trekken natuurlijk sneller je aandacht. Ik haar consequent voeren en uitlaten... Nu zijn we bijna twee jaar verder, en ondertussen is ze toch echt ook míjn hond geworden, of ik ook háár mens. 

Ze is tamelijk geschift, maar haar meest vervelende eigenschappen (niet gesocialiseerd met andere honden dus angstig/agressief; blaffen/slopen bij alleen zijn) zijn bij ons grotendeels verdwenen. En in veel opzichten is ze een ideale hond - neem haar mee naar de stad of op bezoek en ze is hartstikke rustig en lief; ga spelen in het bos en ze is een hyperactieve maniak; ze luistert goed, knuffelt graag met haar mensen, eet zonder problemen, drijft onze kippen goed (oh nee dat mocht juist niet :p), sloopt of blaft nooit als we weg zijn, wil altijd mee, en is gewoon hartstikke blij om bij ons te zijn.

en nu ligt ze tegen me aan gekruld op de bank te slapen <3

Ik zei in het begin altijd in neem nooit een chihuahua.

Mijn wens was eigenlijk een golden want dat vind ik prachtige honden.

Maar ik heb eerlijk naar mezelf gekeken.

Ik ben over het algemeen niet erg actief.

Toen kwam ik bij een vriendin van me en die had een chihuahua.

Na verloop van tijd zag ik in dat ze toch best wel leuk zijn.

En niet heel veel beweging nodig hebben.

Toch krijgen ze hier genoeg beweging.

Maar er zitten wel eens dagen tussen dat hun beweging minimaal is.

Gelukkig heb ik een tuin waar ze dan even in kunnen spelen.

Op 22 december 2012 is Nala bij ons gekomen en ik heb nog steed geen spijt van de keuze.

Ze is af en toe een kreng, is lekker eigenwijs.

Maar ze houd ook van knuffelen en ligt lekker bij me op de bank als ik tv aan het kijken ben.

Toen ging het bij mij toch weer kriebelen.

En op 20 juni 2013 is Simba erbij gekomen.

Wat een heerlijk ventje is het.

Een lekkere knuffelkont en erg op mij gericht.

Ik had geen betere keuze kunnen maken want Nala en Simba passen goed bij elkaar.

Ze hebben beide hun eigen karakter maar ze vullen elkaar prima aan.

Wij wilden graag een grote hond, maar omdat het onze eerste hond samen is wilden we niet zoiets als een akita inu. Gewoon een lekkere lobbes.

Mijn interesse lag altijd bij honden als een Akita Inu, maar daar hebben we de ervaring (nog) niet voor en we zouden zo'n hond alleen maar kunnen verpesten. Wij hebben een sterke voorkeur voor reutjes. 

We kwamen op marktplaats (ja, dat was ook niet ons plan) een advertentie tegen over een berner sennen reu en na een goed telefoongesprek over de achtergrond van de ouderhonden hadden we er vertrouwen in en zijn we wezen kijken.

Niemand wilde hem hebben omdat hij een navelbreuk had, dus hij was nog als enige over van het nest. We hebben geen plannen om te fokken, dus we besloten om Dexter een week later op te halen. Het was echt een dropje, maar o zo ondeugend!! Perfect voor ons.

We hebben overigens alle papieren mogen inzien (voordat daar discussie over ontstaat).

Hij moest helaas toch geopereerd worden aan zijn navelbreuk, maar de fokker heeft dit netjes vergoed. Maar ook als dit niet gebeurd was had ik dat bedrag zeker voor Dexter over gehad, want het is echt een wereldhond. Heerlijk speels nog: