Puppy angstig en niet zindelijk

Hallo,   Na het overlijden van onze Labrador reu 1,5 jaar geleden, hebben wij een Labrador kruising (kruising met?)  geadopteerd van ongeveer 6 maand. Zij was weggelopen en heeft een aantal weken op straat geleefd. Ze is heel lief maar ook angstig, zo zal ze als men ze wil aaien even terugdeinzen en zelfs neerbuigen, niet ernstig en hoogstwaarschijnlijk metertijd te verbeteren als ze ons leert vertrouwen. Ze is ook heel angstig bij het wandelen als er wagens langsrijden, vermoedelijk een trauma opgelopen toen ze nog op straat leefde. Het grootste probleem is dat zij nog niet zindelijk is, op zich valt dit makkelijk te trainen was het niet dat we stilletjes aan ontdekken dat ze expres haar behoefte inhoud tot we binnen zijn. Na het eten wordt ze telkens buiten gelaten, we hebben al tot één uur met haar rondgewandeld zonder dat zij buiten haar behoefte doet. Eens binnen doet ze haar behoefte binnen de minuut. We hebben al geprobeerd om de doek waarmee haar plas opgekuist wordt en haar uitwerpselen op de plaats waar wij ze willen laten gaan te leggen zonder succes. Ook doet ze haar behoefte in haar bench. We zijn een beetje ten einde raad aangezien we ze niet buiten na haar behoefte uitbudig kunnen belonen vermits ze steevast weigert om dit buiten te doen.    Wiet weet raad?   Groeten, Chris

Hallo Chris.
Wat lief dat jullie een hondje geadopteerd hebben!

Wat betreft angst...
Alles is nieuw en bij hondjes die .iet zo een fijn verleden hebben kan het nog wel even duren voor ze zich veilig voelt en je vertrouwt.
Blijf vooral rustig en onderneem niet te veel met je hondje.
Houd bij voorkeur de wandelingen kort en saai.
Steeds hetzelfde stukje lopen.

( zover ik weet is met een pup van 6 maand een uur wandelen ook niet zo goed. Houd daar ook rekening mee. )

Wat betreft het plassen binnen.
Je hondje zal niet met opzet denken 'we zijn weer terug ik zal nu maar eens plassen'.
Je huis is op dit moment het enige vertrouwde wat er is.

Probeer de plasjes en kakjes op te ruimen zonder aandacht te geven aan.je hondje.
Dus geen foei en neen.
En zeker niet straffen.
Als ze buiten wat doet rustig maar wel belonen.
Desnoods met iets heel lekkers.
Steeds na het eten , spelen en slapen naar buiten , al ben je net geweest.
Gewoon terug weer naar buiten.

Dit kan nog wel een tijdje duren maar jullie komen er met veel liefde en heel veel geduld wel!

Ikzou korter naar buiten gaan zodat de wandelingen minder spannend zijn en ze buiten durft te plassen en poepen

nu zit ze buiten zo hoog in de stress en kan ze haar behoefte niet doen 

doet ze wat binnen, in stilte opruimen, zeker niet straffen hoor

verder sluit ik me aan bij wat jaimie zegt 

Je kunt vrijwel meteen na het wandelen proberen weer naar buiten te gaan dus de riem ook omhouden, haar bij je houden en hopen dat ze dan al in de plasmodus verkeerd en het buiten gaat doen.

geen een hond doet expres om je te plagen binnen de behoefte....

deze hond heeft wie weet veel meegemaakt, en het siert je dat je haar een fijn warm mandje wilt geven.

deze hond heeft een rugzakje en is altijd even moeilijk om haar dan te begrijpen en te trainen, ze is zes maanden ongeveer ? al een puber een beetje, maar ga haar behandelen als een pupje van acht weken.

daar begin je smorgens vroeg al mee, buiten zetten en wachten tot ze geplast heeft, dan geef je haar wat eten of lekkers, dan moet er gepoept worden, weer buiten zetten, en als ze gepoept heeft, flink belonen, niet te uitbundig omdat ze wat terughoudend nog is, maar geef haar maar wat lekkers, aaien of een knuffel zal misschien niet zo gauw lukken, maar gerust weer wat lekkers. liefde gaat immers door de maag.

doe het rustig aan, omgeving is belangrijk en je thuis is belangrijk, niet alles tegelijk, wacht gerust maar even met lange wandelingen, lekker bij huis, op een veldje, plassen poepen, en om de anderhalf uur even naar buiten, zodat ze snapt dat het buiten moet, en veilig is in jouw nabijheid... dat ze binnen gaat zitten is dat ze zich buiten nog niet echt veilig voelt.

rustig aan, geef haar maar heel veel liefde, verdiend ze, en heus je zal zien dat het straks een wereldhondje wordt... zou zeggen, ga er voor, met veel geduld en liefde en doe het rustig aan.

wat fijn dat jullie een hond hebben geadopteerd! 

Ik heb sinds november een buitenlands hondje en daarbij raden ze ook aan de wandelingen vooral qua ruimte heel beperkt te houden. Niet ver gaan wandelen. Maar dezelfde route, helemaal door en door leren kennen. Gewoon een rondje in de buurt. Dat ze elk grassprietje leren kennen en zo vertrouwd raken aan deze route en uiteindelijk haar behoefte op de vertrouwde buiten plek doet. Lupa had de eerste dagen een plekje achter in de tuin waar ze haar behoefte snel durfde te doen. Daar naast liepen we dus gewoon elke keer hetzelfde rondje en na een aantal dagen deed ze het buiten en wilde ze niet eens meer plassen in de tuin. 

Succes ermee! 

Toen wij Tessa kochten was zij ook bang van alles.

Zij had te lang in een nestkist gezeten en alleen maar (denk ik) ruw eruit gehaald om de kist te verschonen.

Heb Tessa de tijd gegeven die zij zelf nodig heeft, dus op haar tempo laten wennen.

Zij deed ook van alles in huis, weken achtereen en dan met name in de nacht wanneer wij sliepen. Overdag observeerde wij ze goed en als haar lichaamstaal aangaf, "er komt wat" pakte ik ze op en zette haar in de tuin.

Socialiseren naar mensen en honden heb ik in een groep kennissen gedaan welke ook honden hebben.

Op een afgesloten veld kwam ze helemaal tot bloei en speelt als een bezetene met andere honden van groot tot klein.

Tijdens het lopen was ze bang van alle geluiden die men zich maar voor kan stellen.

Ben met haar in een winkelstraat op een bankje gaan zitten (iedere dag 1/2 uurtje) en na een week was deze angst over.

Socialiseren naar mensen toe heb ik gedaan door haar lekker dingen aan te laten  aanpakken van, voor haar, vreemde mensen die haar lief vonden.

Dus dit was ook gelukt.

Men heeft er een dosis geduld voor nodig maar persoonlijk vind ik dat men dat verplicht is aan het hondje.

Abbey had iets te lang in een vorm van een asiel gezeten dus deed de eerste dagen ook haar behoefte in huis, binnen twee dagen was het, na correcties, over en geeft ze, net als Tessa, keurig aan als ze naar buiten wil(len) om wat te doen.

Dus met veel tijd en geduld te investeren komt het allemaal wel goed.

P.s.

Ken een man die een Spaanse hond heeft en na drie jaar nog een vluchtgedrag heeft en met haar staart tussen haar benen over straat loopt.

Echter die man heeft meer interesse in voetbal dan de hond op te voeden en heeft het idee "komt vanzelf goed".

Nou dat schiet lekker op na drie jaar......................

Mijn mening? Neem dan geen hond. (dit slaat alleen op het P.S. gedeelte hoor)

 Idd niet te veel druk bij haar leggen ,laat het contact van haar afkomen .Maar probeer ook niet te zeer in het verleden te blijven hangen (probeer hierin een weg te vinden )Ik zou na het eten eens eens 1,5 uur wachten en dan hup in de auto naar het bos (indien mogelijk) Lekkere rustige wandeling maken met niet te veel prikkels .Ontspannen verstand op nul en blik op oneindig ,riem lekker slap naast je . Uiteraard belonen als ze iets doet . Dus eerst uitlaten op rustige veldjes/bos en dit langzaam uitbreiden .

Ongelukken binnen negeren en gewoon opruimen (zou dit zelfs doen zonder dat ze het ziet )Soms is het even zoeken en dingen uitproberen voordat iets werkt .Probeer ook aan relatie te werken en beloon haar veel om zelfvertrouwen op te bouwen .(evt makkelijke spelletjes wat ze leuk vind )

Kan mij helemaal vinden het geen DogMaster aangeeft.

Zelf kalm en ontspannen zijn/blijven want ze voelen jouw stress.

Het is een hondje met blijkbaar een klein verleden.

Zet ze, indien mogelijk, om het uur in de tuin zodat het een ander gevoel in haar voetzooltjes krijgt.

In de tuin of op straat gaan ze via hun gevoel met de ondergrond 

associëren met de plek die juist is voor haar/hem behoefte.

Was nog vergeten te melden in mijn voorgaande reactie dat ik de eerste twee nachten om het uur wakker werd om haar even in de tuin te zetten.

Bedankt voor de vele reacties!

Ik denk dat wij ook wat angstig waren door verhalen dat een pup de eerste maanden de basis al onder de knie moet hebben en dat na 6 maand dit een moeilijke opgave wordt.

Ik heb na de reactie van Jaimie dit alles overboord gegooit en Rahdja op een rustigere en zelfzekerdere manier aangepakt.

Wij hadden ook al begrepen dat ze veel te nerveus was in de tuin en in de velden achter ons (nieuwe omgeving veel te ontdekken).

Omdat wij zaterdag de hele namiddag in de tuin hebben gewerkt, dacht ik dat het wel het moment was om haar vrij te laten lopen in de tuin. Zo kon ze zich gewoon maken aan haar nieuwe omgeving en zou ze mss minder aandacht besteden aan alles wat er rond haar gebeurt en alle nieuwe geuren.

Dit bleek achteraf de juiste beslissing te zijn, ze heeft die dag alleen maar een bescheiden plasje durven doen, maar zondag ging ze er a helemaal voor. Ze heeft haar eigen plekje om haar behoefte te doen min of meer al gevonden.

Nu laat ik haar om de x tijd los in de tuin en heeft ze binnen de 5 min haar behoefte gedaan, en zo gaat het al 2 dagen met maar 1 ongelukje.

Rest ons nog om aan haar gewoontes gewoon te raken en haar lichaamstaal te begrijpen, al blijkt ze nog niet klaar om zelf aan te geven wanneer ze buiten wil maar dit komt wel goed.

Ze blijkt rap vaan aannemen zo kent ze haar naam al op een paar dagen ( haar echte naam was onbekend) kan ze al zitten, pootje geven en komen op commando.

Nu we rustiger en zelfzekerder zijn blijkt het echt een schatje te zijn!

zo zie je maar dat ons lichaamstaal enorm belangrijk is.

Ik wou ook de tip geven in de tuin te laten. Dat zal haar vertrouwde plekje worden. Zo zal ze leren buiten haar behoefte te doen. Ze zal helemaal buiten alles zo eng vinden, door de spanning niet durven plassen. Eenmaal binnen, zal ze zich durven ontspannen en dan komt dat plasje.

heel veel tijd geven en honden kunnen hun helemleven nog van alles leren. Neem kleine stapjes en zorg voor voldoende rust. Wat heel goed is om te doen met een angstige hond is: hersenwerk. Je hebt een FB pagina met allerlei leuke tips. Hierdoor geef je haar geestelijke uitdaging, door de werkejs bouwen ze ook zelf vertrouwen op.

Wat heel simpel is, gooi buiten brokjes in het gras. Zoeken is leuk en zo wordt buiten ook leuk.

goed aangepakt, hoe gaat het inmiddels met haar?

Ik ben best benieuwd naar een foto van haar