mijn hond word agresief

hoi, ik heb nog geen jaar geleden een malamute geadopteerd.. nu deze was in het begin zeer bang en kende niets! de vorige eigenaar heeft er eigenlijk nooit naar omgezien nu ben ik met hem naar de hondeschool geweest en daar is hij als het ware opengebloeit hij kan me geen 2sec alleen laten is super gehecht aan mij een speelt nu ook met andere honden.. hij zat hier thuis in een grote ren zo dat hij daar al zen energie kwijt kon, hij deelde deze ren met een honf (niet van mij maar van de eigenaar van het huis) hier heeft hij altijd mee samen gezeten en op een paar keer afsnauwen na hadden ze nooit problemen (beide waren reutjes) na het overlijden van zen maatje een hond die al 16 was had ik besloten een ander vriendje voor hem te zoeken.. het is berner pup geworden ook geadopteerd. nu ben ik door omstandigheden moeten verhuizen terug naar mama.. zij heeft ook al 2 honden 2 teefjes dus als voorwaarden dat torak en rico mochten blijven moeste ze wel geknipt worden .. rico de berner is hier nog te jong voor maar torak kon dus al geopereerd worden. na de operatie hebben de 4 een maand probleemloos samen gezeten maar nu sinds vandaag valt torak iedereen aan een teefje was zelfs aan het bloedde. ik ben gewoon heel voorzichtig, we hadden laika zelfs binnen gehaald om haar even te laten bekomen en het bloedde te stoppen, daarna sta ik buiten te roken en riko en torak blaffen op mij (ze zaten beide in hun ren) en ineens valt torak riko aan ik dacht da zelf wel uit frustratie zou zijn en ik corrigeer hem, en dan denk ik misschien moet hij al zijn energie eens kwijt laten we lekker lang gaan wandelen, ik kom een man tegen op de oprit met zen border teefje en Torak vliegt derop af en ik schuif uit en ik corrigeer hem en ik laat hem zitten om kalm te worden tewijl ik me die man praat, da ga goe tot ik wil verder wandelen, begint hem weer te grozen, ik corrigeer hem weer en laat hem liggen, oké goed de man gaat wandelen me zijn hond en ik moest torak stevig vasthouden terwijl ik hem corrigeerde omda hij weer aan het grozen was en uiteindelijk wandelen we verder, vliegt der ne hond tegen de omheining van zijn huis aan en torak weer aan het grozen en ik probeer verder te wandelen en te negeren want normaal negeert torak die hond dan ook, en ik zit maar "kom torak door wandelen" en dan vliegt em op mij af ! men mama vertelde me dat als hij dit blijft doen wij hem niet kunnen houden maar dat is echt het laatste dat ik wil!! ik hou ontzettend veel van hem hij is ook men eerste hond een eerst ging alles wel goed.. wat doe ik verkeert?? TIPS?

Ik vind het een beetje een warrig verhaal.
Maar een paar vraagjes.
Hoe corrigeer je hem?
Hoevaak ga je wandelen met hem?
Wat doe je verder met hem?

Is dit allemaal na de castratie pas gekomen?

de hond was al onzeker schrijf je voor hij ..geknipt..is bedoel je daar mee gecastreerd ?

het kan zijn dat de hond daardoor wat agressiever geworden is, kan, hoef niet.

zou de hond voorlopig niet bij elkaar zetten, dat kan zo gebeuren dat er herrie ontstaat en dat er dan bloed vloeit... bij elkaar vandaan houden voorlopig, en eens bekijken of de hond geen medische kwestie heeft. niet ? dan zou ik wat conseqwenter gaan zijn, flink aan de wandel, veel energie geven, en kijk eens of dat betert dan met de hond. en nogmaals niet bij elkaar zetten voorlopig.

Je hond heeft binnen een jaar heel veel meegemaakt, bij jou gekomen, zijn maatje overleden, een nieuwe pup, gecastreerd, verhuist en ook nog 2 nieuwe honden er bij. Dat is wel heel veel om te verwerken. Idd, hou je hond apart als er niemand bij is, en haal er een deskundige bij.

Een malamute is zeker niet even tolerant naar andere honden en dan met name naar honden van hetzelfde geslacht. Je kunt een malamute niet zo maar bij andere honden zetten. Een Malamute is geen allemansvriend.

Daar zal je nog een hele kluif aan hebben om het gedrag in goede banen te leiden. Ik zou een gedragstherapeut inschakelen.

omschrijving van  de rasvereniging over gedrag van Malamutes naar andere honden:

citaat

Gedrag naar andere honden

In hun gedrag naar honden zijn Malamutes heel duidelijk: hun lichaamstaal is niet mis te verstaan. Ondanks het feit dat ze met soortgenoten voor de slee moeten lopen wil dat niet zeggen dat ze vreemde honden altijd aardig vinden en 'gezellig' willen spelen. 
Een goede soortgerichte socialisatie met verschillende types honden: groot, klein, pluizig, kaal, wit of zwart, is essentieel maar dan nog, met honden van dezelfde sekse gaan ze een conflict niet uit de weg. Volwassen Malamutes zijn doorgaans geen allemansvriendjes en de Malamute-eigenaar zal moeten voorkomen dat zijn hond probeert alle andere honden te laten zien wie de sterkste is. Als ze gaan vechten, kan het er heel hard aan toe gaan en de winnaarervaring zorgt ervoor dat hij de schrik van de buurt kan worden. Lijken ze als pup nog lief te spelen, vooral wanneer reuen op de geslachtsrijpe leeftijd komen gaan ze andere reuen beschouwen als serieuze concurrent. In de praktijk betekent dit voor veel Malamutes dat ze niet los kunnen lopen in de nabijheid van andere honden en dat de eigenaar sterk in zijn schoenen moet staan. Letterlijk en figuurlijk.
Maar Malamutes gaan wel heel graag als stel door het leven! Twee honden van tegengestelde sekse is ideaal en dan is het genieten van die prachtige duidelijke hondentaal. Of is het nog wolventaal?

einde citaat

Bron:http://www.amcn.nl/content/view/26/54/

Lees ook de overige alinea's over gedrag in dit document. 

hey loesje,
ik vraag me af hoe je aan deze info komt,
want dit klopte totaal niet met hoe mijn malamute eerst was,
hij was geweldig met andere honden,
zijn beste vriend is zelfs een newfoundlander reu,
hij werd een beetje schuwer voor witte honden nadat hij twee maal aangevallen werd door 2 zwitserse witte herder reu's dat wel,
Maar voor de rest is hij normaal echt geweldig met andere honden tot deze week en was hij wel een allemansvriend...

 Ik ben altijd met hun bezig, corrigeren doe ik op verschillende manieren meestal is een 'eh' van mij al genoeg voor hem om te weten 'oh dit mag ik niet doen', bij het wandelen corrigeer ik hem ook zo buiten als hij echt trekt aan de lijn dan trek ik eens terug tot hij mooi naast me komt wandelen,

Ik leer hem zelf alle kneepjes van de gehoorzaamheid aan & ik doe ook reddingswerk met hem 

Het is begonnen na de castratie, maar we hebben naar de DA gebeld gehad en die zei dat er weinig kans is dat het iets met de castratie te maken heeft, de verandering na een castratie zou veel te vroeg zijn, zegt hij 

Wat bedoel je met 'grozen'?

Eerst en vooral: heeft het dier ergens pijn of voelt het zich lichamelijk niet lekker? Pijn of ziekte kunnen ervoor zorgen dat een hond sneller chagrijnig wordt, zeker als hij geen eigen ruimte en rust krijgt.

Ten tweede: zoals reeds aangehaald is een malamute niet gekend voor zijn tolerantie naar andere honden. Het is dan ook geen goed idee de hond samen te zetten met andere hond(en) in één kleine ruimte (zoals buitenhok of bench of kennel) waar ie geen kant op kan. Wil je hem toch in een buitenkennel houden, geef hem dan zijn eigen ruimte, die enkel en alleen van hem is en waar niemand hem komt storen. Zorg ervoor dat de andere honden hem niet ongevraagd lastig vallen.

Ten derde: deze hond heeft binnen het jaar heel veel moeten doorstaan, en hij was in oorsprong al angstig. Dat kan hem een pak stress hebben opgeleverd. Hij kan het lang hebben ondergaan, maar opeens is het vaatje vol en weet hij er niet meer mee om te gaan en valt hij uit. Dat je hem dan een lekker grote wandeling wou aanbieden, is best een goed idee. Maar helaas lees ik in je tekst dat het voor hem een erg stressvolle, drukke wandeling was? Contacten met nog meer honden, andere mensen, uitvliegen, corrigeren, weer uitvliegen, enz. Zijn stressniveau is hier alleen nog maar van gestegen.

Gun deze hond dus in de eerste plaats heel veel rust. Trek de natuur in, zoek een gebied op waar niemand komt en vraag hem niks (geen bevelen, geen correcties). Laat 'm maar lekker snuffelen, graven, door struikgewas banjeren, enz. Ga samen ergens in het gras zitten en geniet van het zonnetje, laat 'm lekker door plassen en beken waden, kortom, alles waar je hond plezier in heeft: gun hem een omgeving en bezigheden waarbij ie in z'n hoofd es helemaal tot rust kan komen. Enkel jij en hij. Quality-time. En probeer deze ruimte en rust ook door te trekken in de thuissituatie.

En nog even dit: Castratie heeft een grote impact op het lichaam én geest. De hormoonhuishouding verandert, en hormonen hebben in het hele lichaam hun functie, niet alleen voor de voortplanting. Mentaal kunnen ze door deze veranderingen onzeker zijn, humeurig, zich ongemakkelijk voelen, enz. Het vraagt tijd van lichaam en geest om zich hieraan aan te passen en ermee om te gaan. Gun je hond dus die tijd en steun hem vooral. Je zegt dat ie zich zo aan je gehecht heeft, dat is super: nu is het moment om z'n beste vriend te zijn! Laat weten dat jij er voor hem bent! En hou de kernwoorden in gedachte: rust, ruimte en tijd (dus geduld) en dan komt dat vast goed met je kanjer!

in mijn vorige reactie heb ik de bron van de informatie, die ik plaatste gegeven nl. de rasvereniging; Alaska Malamute Club Nederland (AMCN).

Ook in de rasomschrijving van de Alaska Malamute op de site van de Raad van Beheer wordt gewezen op het feit dat de Malamutes naar andere honden behoorlijk onverdraagzaam en dominant kunnen zijn.

http://www.raadvanbeheer.nl/rashonden/hondenrassen-rasgroepen/?backPID=1466&tx_ras_pi1%5Bras%5D=203&cHash=0a4a0a91d7b31ccce3a3cbcd0d9411ea

met grozen bedoel ik grommen (dit is bij ons dialect) 
Normaal kan mijn malamute erg goed met andere honden omgaan, hij

heeft veel hulp gehad aan andere honden en is niet graag zonder een andere hond in de beurt (tenzij alleen wij tweeën) 

hij zit niet constant met andere honden in een kleine ruimte hoor (: Alleen 's nacht's om te slapen met de pup omdat ze dat zelf willen (:
Overdag lopen ze rond in de heel grote tuin (: 

Ik ben inderdaad bang dat dit gedrag komt door pijn of een ziekte en daarom hebben we ook vandaag meteen naar de DA gebeld, die heeft ons doorgestuurd naar een hondenpsycholoog dus even wachten waar daarvan komt (: 

& Ja mijn grote ontspannende quality time wandeling is helemaal verkeerd uitgelopen, hij moet zich echt wel niet lekker voelen als hij zo uithaalt naar andere honden, want dit doet hij anders nooit! 
misschien eens een rustige wandeling door de omheinde wei maken, (in het bos laat ik hem nog niet graag los, omdat hij deze nog niet zo goed kent) 
Laten we dus hopen dat het snel weer goed komt (: 

Bedoel je dat de DA telefonisch heeft geconstateerd dat er lichamelijk met de hond niks mis is, of ben je langsgeweest? Sorry, het is me niet zo duidelijk...

Anders kan je zelf ook een aantal dingen nagaan, zoals:

- de spijsvertering/stoelgang in de gaten houden (diarree, verstopping, winderigheid, boeren, vaak geeuwen of likken, enz.).

- z'n bewegingen: loopt ie stijf, is z'n rug wat gekromd, kan ie soepel opstaan/gaan liggen of gaat dat eerder wat stroef, schudt ie vaak met z'n kop, enz.

- alertheid: staan z'n ogen helder, reageert ie geinteresseerd of vertraagd, is ie sloom, of moe, enz.

En verder kan je z'n lichaam goed aftasten, ook de buik. Ga schrijlings over je hond staan en tast met je handen z'n buik goed af. Is de buik hard, of ergens gevoelig (hond reageert door zich op te spannen, of rug te bollen). Bekijk ook het tandvlees eens: is het mooi doorbloed?

Hoe oud je de hond eigenlijk? En is het gedrag er plots van de ene dag op de andere, of is het er wat ingeslopen (overloop de vorige dagen eens, was er ergens al wat in z'n gedrag te zien)?

Ik zou ook eerst het medische uitsluiten..

Een DA die telefonisch een diagnose stelt....?
En 4 maanden na de castratie is helemaal niet te snel voor gedragsverandering.

we hadden gebeld met de vraag of zijn gedrag te wijten was aan de castratie van 3 weken geleden en de da zei dat dat veel te vroeg zou zijn voor een gedragswijziging.

Ik maak met het meeste zorgen erover dat hij wel degelijk ziek is,

Al van sinds ik hem heb heeft hij problemen met zijn vertering, hij had altijd krampen en last van diarree en braken, maar dit heeft hij na de verhuis niet meer gehad, alleen

hij blijft veel te mager ! Dit baart me enorme zorgen omdat hij wel erg veel eet, 

Hij is nu ongeveer 20 maanden nu,

Zijn tandvlees kan ik niet bekijken dat laat hij niet toe (moet nog heel veel op geoefend worden hij laat niemand aan zijn snuit komen) maar buiten dat hij niks bijkomt is er op het eerste zicht niets mis hij is erg levendig en speels zoals hij altijd was,

Zijn rare gedrag is niet plots opgekomen het is me al opgevoelen dat hij soms heel raar doet, 

bijvoorbeeld tegen me opspringen, ik dacht dat hij dit deed omdat mijn pup het ook doet en ze zeiden me om het af te leren moet ik dat gedrag negeren, nu als ik dat probeerde leek het of hij helemaal gek werd en begon hij aan mijn jas of kap te trekken tijdens het opspringen (iik heb hierdoor al een ferme kopstoot van hem gehad) en gisteren hapte hij in mijn arm 

Ik ben er ook niet helemaal gerust in 

als je het mij vraagt is het een medisch probleem....

& oh zei ik 4 maanden? Ik bedoelde 3 weken sorry daarvoor

Ik sluit me daarbij aan: ik denk tijd voor een bezoek aan de dierenarts, succes

"  

Misschien heb ik het wel verkeerd gelezen hoor maar dan nog heb ik me twijfels bij zulke DA's. Ik zou bij een andere DA een afspraak maken en over zijn gedragsverandering vertellen. "

Saskia

Degene waar we normaal gaan was blijkbaar op verlof dus hopelijk niet voor lang

Ik zou inderdaad naar de dierenarts gaan om medische oorzaak uit te sluiten

toch denk ik niet dat wat Loesje zegt je moet vergeten, daar kan ook een deel van de oorzaak liggen

dat het altijd goed gegaan is wil niet zeggen dat het ineens om kan slaan 

voor nu zou ik je hond zoveel mogelijk bij andere honden weghouden om verdere problemen te voorkomen 

ook thuis, kan hij niet ergens rustig liggen in zijn eentje? in de gang ofzo? 

Opspringen, naar handen of in de lijn happen, aan kleding gaan trekken, enz. kan meerdere oorzaken hebben, en hoeft niet per se 'raar' te zijn. Het kan idd. dat de achterliggende reden is dat de hond pijn heeft, of zich niet lekker voelt. Maar net zo goed doen honden dit om andere redenen, zoals: frustratie, opgefokt zijn, stress, overprikkeling, e.d. Om je een voorbeeld te geven: als een training te lang duurt voor een hond, of hij wordt overvraagd, kan ie gaan reageren door tegen z'n mens te gaan blaffen, opspringen, in de broekspijpen gaan hangen, woest te worden op de lijn, enz. Dit gedrag kàn dus een lichamelijke oorzaak hebben, maar dat hoeft helemaal niet. Je hond is ook nog erg jong (een malamute is pas mentaal volwassen als ie 3, of zelfs 4 jaar oud is), en vooral bij gevoelige honden is het kopje snel vol. Dus je kan er es op letten wanneer je hond dit hap-gedrag krijgt (als ie in een drukke omgeving is, of bij training, of bij veel lawaai, andere honden, of omgekeerd: als z'n dag te saai was, weinig beweging gekregen,...) Misschien ga je dan verbanden zien, en kan je daar rekening mee houden.

Z'n spijsverteringsprobleem is natuurlijk niet goed, en moet zeker door een DA bekeken worden. Je zegt dat ie veel eet en erg mager blijft. Wat eet ie? Hoeveel weegt ie?