teckel van 25 kilo

 

 

Peter maakt een verschil tussen volwassen psychische stoornissen en dan van een kind door aan te geven dat een kind empatisch vermogen mist, of dat het in ieder geval niet zo goed ontwikkelt is als bij volwassen mensen.

Kinderen zijn nieuwsgierig en proberen dingen graag uit, door het gemis van empatisch vermogen noemen we dat dierenmishandeling. Een kind ziet dat niet als mishandeling maar als het ontdekken van de wereld. Wat zit er eigenlijk onder dat huisje?
Ik denk dat heel wat kinderen dieren mishandelen zonder dat door te hebben. Ook ik ben er 1 van geweest, gelukkig worden we ouder en leren we dingen. Ook zijn er nog ouders die ons vertellen waarom iets wel of niet kan.

Het zou in theorie heel mooi zijn als we testen moeten afleggen voordat we kinderen, dieren kunnen nemen. Maar in de praktijk is dit niet te halen. Ik geloof er sterk in dat een kind krijgen een keus van de mens is. De regering mag zich daar niet mee bemoeien, dat is ethisch gezien niet correct. Ondanks dat vind ik het idee helemaal niet slecht klinken hoor, maar ik ben realistisch genoeg om te zien dat het niet haalbaar is. Zoals we mensen ook niet kunnen opleggen om vaccinaties te geven aan hun kind. Dat is een keus van de mensen zelf, die zou iemand anders niet mogen maken. Of we het slim vinden is een tweede.
Ik denk dat de mensen om hun heen beter zouden moeten opletten. Zoals de meneer in het verhaal dus ook de hond gered heeft. Natuurlijk ligt de verantwoordelijkheid bij de baas zelf. Maar er zijn genoeg voorbeelden te geven van rare situaties. Laatst nog een verhaal gehoord van een gehandicapt stel wat een hond had genomen. Ze waren alleen vergeten om de hond te voeren etc. Die hond is daar dus ook weggehaald. De omstanders hebben ingegrepen.

Peter heeft zijn woorden denk ik niet lekker gekozen. Iemand met een psychische stoornis/probleem zou geen hond/kind mogen hebben. In sommige gevallen ben ik het daar mee eens maar in andere weer absoluut niet. Maar je kan daar geen lijn in trekken, welke mensen met stoornissen mogen wel een dier en welke niet? Daar ga je ethisch gezien niet uitkomen. Elke stoornis heeft ook zijn eigen gradaties.

Ik vraag me ook af in hoeverre verzamelwoede invloed heeft op de keuze wat je je hond te eten geeft. Dus of je zijn psychische klachten als enige dader kan aangeven.

Ik vind het te snel gezegt dat iemand met een 'psychische' stoornis geen hond zou morgen hebben.

Er zijn zoveel teveel verschillende vormen van een psychische stoornis , ik vind het ronduit beledigend overkomen.
Er zijn genoeg mensen die 'normaal' ( bij gebrek aan beter woorden ) zijn die hun dier mishandelen om maar een voorbeeld te noemen kijk maar eens bij de broodfokkerij.

 

 Jaja ik begrijp dat kinderen nieuwsgierig zijn en dat niet alle kinderen zich bewust zijn van wat ze doen op dat moment. Ik heb jaren in de kinderopvang gewerkt (ook BSO). Ik liet kinderen dit echter nooit uitproberen. Ik werd ook niet boos, maar zag ik buiten iets gebeuren wat niet diervriendelijk is dan ging ik het gesprek aan. Je kan kinderen echt wel uitleggen dat dit zeer doet en je dit daarom niet moet doen. Kinderen begrijpen dat als je dit goed aanpakt. In mijn ogen de taak van iedere ouder.

 

Ook op de basisschool zijn er eindtermen waarin kinderen leren dat ze respect voor medemens, dier en aarde moeten hebben. Dit begint al met medeleerlingen en dier in de kleuterklas. Kinderen zijn dan misschien niet in staat de gevolgen van hun handelen helemaal te begrijpen, maar ze zijn zeker wel (op de leeftijd waarop ze zonder toezicht buiten mogen spelen) in staat om te weten dat medemens en dier pijn doen niet gewenst is. En ze weten ook echt wel dat steentjes gooien zeer doet. Ze kiezen niet voor niets voor paarden i.p.v voor mensen om naar te gooien.

 

Woorden niet handig gekozen? Ja.. dat ben ik helemaal met je eens. Ik denk echter dat hij helemaal achter zijn gekozen woorden staat en ik vind dat kortzichtig, denigrerend en beledigend voor mensen die misschien een psychische beperking hebben, maar super met hun dieren omgaan.

Nieuwsgierigheid is een prachtig iets, zeker bij kinderen. En bij die nieuwsgierigheid horen nu eenmaal ook zaken als: slakken van hun huisje verwijderen enz.

 

Mijn ouders hebben nooit tegen mij gezegd dat ik dat niet mag doen (want zielig blabla). Daar moest ik zelf achter komen, zelfstandige ontwikkeling.

 En daar verschillen wij dus van mening. Ik vind het ook prachtig dat kinderen zelf mogen ontdekken, maar tot op een bepaalde hoogte. Je laat kinderen ook niet over een hek klimmen in de dierentuin om tussen de leeuwen te zitten (oke misschien ff iets extreems maar voor het idee) onder het mom van zelfstandige ontwikkeling. Sommige dingen moeten gewoon begeleid worden, waaronder omgang met medemens en dier. Er is dan nog steeds ruimte om kinderen tegemoet te komen in hun nieuwsgierigheid. Ga samen met kinderen de natuur in. Vertel ze over hoe de dieren leven, terwijl ze het dier in het echt zien. Laat ze eens voelen aan het slijm van een slak. Laat ze de slak eens zachtjes aantikken om te zien wat de reactie van de slak is en vertel wat er gebeurt als.. 

 

 Ook wel erg gevaarlijk. Als je je kind maar laat doen wat die wil met een dier, een hond, zal hij op den duur een beet krijgen in het gezicht. Een hond is geen speelgoed waar je even aan de oren kan trekken, in de ogen kan prikken etc. 

En als de hond bijt... dan krijgt hij een spuitje

 

Als je het voor de hond niet erg vindt, denk dan aan het gevaar voor het kind.

 

Familie van mijn stiefmoeder hebben ridgebacks. Mijn halfbroertjes mogen daar niet mee bezig zijn, juist omdat kinderen dingen kunnen doen wat een hond niet pikt. En een ridgeback, als die bijt, dan ben je daar mooi klaar mee. 

 

Tja, ik ben echt pro vrije-opvoeding. Ik ben van mening dat er maar heel weinig grenzen hoeven te zijn.

 

 

 

Een hond is niet te vergelijken met een slak. Mijn kind mag een hond geen pijn doen, omdat dat inderdaad gevaarlijk is voor mijn kind.

Ja slakken maakt me niks uit. Las je bericht anders. Dacht dat je het over honden had. Tijd om te slapen straks ;p

Nu ja, dan was ik blijkbaar een nogal empathisch apart kind en mijn kind ook weer. Haha, gelukkig maar, zeg ik

Ik vind dat je als ouder, en een mens met een psychologisch probleem, die heeft vaak ook een verzorger/instantie die op diegene toeziet, hun verantwoordelijkheid moeten nemen en het kind/de mens zo dieren leert/laat omgaan wat voor het dier wenselijk is. Gaat het niet goed, dan hebben de verantwoordelijken de taak om maatregelen te nemen. Zowel in het belang van de mens, als het dier.

 

kwam de hond gister ook voorbij op facebook,arm beest,maar gelukkig is die nu weer gewoon hond

 

Ben ik het ook mee eens.

Ik ben het ook een met Suus&Joy.

Ik zou zelf ernstig schrikken wanneer ik mijn dochter van 5 slakken uit hun huisje zou zien pellen, laat staan kikkers opblazen!

Vrije opvoeding betekend niet dat je je kind lukraak mag laten martelen en slachtoffers mag laten maken tijdens zijn ontdekkingstocht naar de volwassenheid.

Normen en waarden dienen de ouders vanaf het begin bij te brengen. En dat hoeft geen enkele vrijheidsbeperking te betekenen.

Wat betreft het vinden dat mensen met een psychische beperking een huisdier ontzegd zou moeten worden, dat getuigd in mijn beleving pas echt van een gebrek aan empathie.

Het is ook de kortzichtigheid ten top!

Complete kinderboerderijen worden tegenwoordig gerund door verstandelijk beperkte mensen. Daarbij woont er in het dorp waar ik vroeger woonachtig was, al 30 jaar verstandelijk beperkt stel die een dieren noodopvang runnen.

Ze zijn zelfs uitgeroepen tot ereburgers van het dorp!

Maar goed, dan is er 1 iemand die haast spreekt alsof enkel een ubermensch capabel geacht mag worden om een dier te kunnen houden.

Gaan we daar serieus op in... of is er zoiets al dit soort extremistische praat negeren???

Nou sorry Peter ik vind een vrije opvoeding ook niet verkeerd maar wel met normen en waarde.

 

Wat je zei betreft kikkers opblazen ....dat is jou toch verteld en jij bent dat door je nieuwsgierigheid uit gaan proberen en dat vonden jou ouders prima klaarblijkelijk.

 

Ik zou dat dus wel vertellen aan mijn kinderen dat dat gebeurde maar ook overduidelijk vertellen dat dat zeer doet.  Net als de slak dat zou ik uitleggen en nooit goed vinden.

 

Neem aan dat je ouders je ook vertelde dat vuur pijnlijk is en jou vertelde dat je daar niet aan mag komen of moest je dat ook maar ondervinden?

 

Ik ben heel streng opgevoed en heb, tot mijn spijt, ook dieren mishandeld. Mijn ouders hebben dat helemaal nooit gezien. Het ene moment mishandel je nog dieren, een half jaar later kom je met een vogeltje thuis dat uit het nest is gevallen en ben je ontroostbaar als het dood gaat.

Het feit dat kinderen nog geen emphatisch vermogen hebben betekent toch niet dat ze dat allemaal op dezelfde manier uiten. De één pest klasgenootjes, de ander slaat broertjes en zusjes, weer een ander mishandelt dieren. En er zullen er ook zijn die niets doen.  

Goh, ik dacht dat het een grap was, maar het was echt, zielig hoor, ook voor de man.

 

Ja hoor, experimenteren is erg goed voor de ontwikkeling van een kind.

 

Verder is het ook goed om hen een besef van de realiteit te geven.

 

Dat zeg ik ook nergens.

 

 

 

Mijn ouders vonden het niet prima. Ze waren alleen van mening dat ik er zelf over na moest gaan denken, mijn ouders zijn niet mensen die hun moreel-denken aan andere willen opleggen.

 

 

 Ik ben heel anders opgevoed gelukkig.

Toen ik 6/7 was stapte ik expres op een kever tijdens een wandeling in het bos.

Me oma was best pissig op me toen.

Ze zei je mag dat niet doen, want ook een kever voelt pijn.

Dus ik moest voor straf de hand van me oma vast houden.

Ik snap me oma heel goed, want ook al is het een kever.

Je gaat niet voor de lol erop trappen.

 

 

Je bent veganist? (zoja: respect, en je hebt dan recht van spreken).

 Ik eet gewoon vlees.

Ik ga niet voor de lol dieren vertrappen.

 

Tja, niet mee eens.

 

Maar dat is een oneindige discussie.

 

Voor de lol of voor het vlees op je bord (terwijl er genoeg alternatieven zijn).

 

Als je heel, heel eerlijk bent: is er daadwerkelijk veel verschil?

 Ik probeer bewust vlees te eten.