twijfelen???

Hallo,

Ik ben zo aan het twijfelen...Ik heb een afspraak gemaakt om onze hond morgen in te laten slapen maar nu wel weer aant twijfelen.

Ik zal even bij het begin beginnen.

Ik heb een mechelse herder van nu bijna 14,5 jaar.

Toen onze tommie 2 was piepte hij af en toe met opstaan en hebben we foto's laten maken daar kwam uit dat hij wel zware hd had aan alle bij de kanten van zijn heupen toen al was de da erg verrast dat hij nog wel gewoon rond liep.

We zijn toen over gestapt op de mobilty support van royal canin en met af en toe een pijnstiller ging het eigenlijk heel goed. Vanaf dat hij tien was kreeg hij meer pijntjes en zijn toen over gestapt op dagelijkse pijnstilling(metacam) ook dat ging een tijd goed tot ruim een jaar geleden hij niet meer op de bank kon komen en ging slepen met zijn achterpoot. bezoek aan de da gehad hij had en hij dacht aan degeneratieve myelopathie omdat hij weinig gevoel meer in zijn poot had en deze ook niet meer goed terug zetten als je hem verkeerd neer zette. Nu zijn we ruim een jaar verder en hij heeft nu in beide achterpoten geen gevoel meer waarbij hij een poot nog wel redelijk neer zet maar de andere heeft hij vaak geen controle over dus hij valt snel om hij komt vaak niet meer zonder hulp over eind en als hij dan staat loopt hij als een dronken hond waarbij hij de slechte poot voor de andere zet en om valt. hij is nog wel zindelijk in huis al ben ik wel vaak thuis en laat hem overdag regelmatig even naar buiten. Wandelen is zoiezo alleen maar korte stukjes want langer dan 10 min haalt hij niet hij begint dan erg te zwalken en blijft niet meer staan. Poepen gaat moeilijk omdat hij niet meer stil kan staan en doet dit dus al lopende ..heb al een paar keer meegemaakt dat hij al poepend mee naar binnen liep. De dag dat ik de afspraak maakte was echt een slechte dag hij kon niet overeind komen en na hem vier keer op zijn poten te hebben gezet lukte het pas om ff naar buiten te gaan maar niet van harte. Af en toe ligt hij te hijgen in zn mand en te brommen omdat het hem niet lukt om eruit te komen. Hij zal het zelf nooit opgeven denk ik zo ie ie gewoon maar ik ben hier nu al twee maanden mee bezig om te denken wat ik er mee moet doen. Je staat er mee op en je gaat er mee naar bed.. Af en toe is hij best vrolijk net zoals af gelopen zondag met dat lekkere weer wilde hij naar de tuin rennen maar dat lukte niet viel en bleef maar liggen. Hij wil nog wel maar het lukt niet meer. Wat moet ik doen ???

Die keus is echt aan jou zelf.
Daar kan en mag niemand anders over beslissen.

Ga je zelf te rade of dit nog wel een hondwaardig leven is.
En voor wie je je hond laat doormodderen.
Dat moet dus niet zijn omdat jíj je maatje nog niet kwijt wilt.

Dit is heel erg lastig...
Denk er goed over na.
En heel veel sterkte bij je beslissing.

Hijgen is een teken van pijn, wist je dat?
Je verstand even op nul zetten en er alles aan doen dat je hond geen pijn meer hoeft te lijden.
Sterkte

Hoe moeilijk het ook is om afstand te nemen van je maatje op een geven moment is het klaar. Je doet zowel hem als je zelf er geen plezier mee om het te rekken.  14,5 is een mooie leeftijd toch.

Imke

Een triest verhaal.

Jouw hond vertoont zoveel pijnverschijnselen tot zelfs hijgen en brommen. Honden laten ongemak en pijn in een zeer laat stadium zien en dan moet dit ernstig genomen worden.

Er zijn zoveel tekenen; niet op de poten kunnen komen, zelfs nauwelijks kracht om in een keer goed te poepen. Willen rennen en neervallen en niet meer op kunnen komen. Een hond blijft vrolijke momenten vertonen tot hij/zij er dood bij neervalt.

Mijn mening is, dat je hond nu geen hondwaardig leven heeft.

Er is helaas geen uitzicht op verbetering. Tommie heeft gelukkig een mooie leeftijd mogen bereiken.

Houden van betekent ook kunnen loslaten om Tommie een verdere lijdensweg te besparen.

Veel sterkte en wijsheid om de moeilijke beslissing te nemen.

Degeneratieve myelopathie is vergelijkbaar met ms bij mensen en hier kan ook niks aan gedaan worden het wordt alleen maar erger met dit in mijn achterhoofd en omdat hij ook al een hele mooie leeftijd heeft heb ik die afspraak ook gemaakt. toch blijft het knagen

Wat is je twijfel precies imke?

Ik ga niet proberen overhalen om je hond te laten gaan dat moet je zelf beslissen.

En dat het een pijnlijke moeilijke keus is weten we allemaal hier.
De meeste hebben dit al voorgehad.

Soms gaat het best goed met hem hij kan dan wel zelf over eind komen en loopt hij redelijk

Tja soms....
Mijn hond Luna had ook 'soms' goede dagen.
Achteraf heb ik spijt dat ik haar zolang heb laten leiden.
Want ze was immers nog blij en vrolijk.

Een moeilijke beslissing die wij als mensen voor onze beste vriendjes moeten nemen.
Wij kunnen niet voor jou beslissen, dat moet je zelf doen.
Maar jou verhaal lezende.. Lijkt mij dat dit hondje zijn leven gehad heeft, 14 jaar is een super mooie leeftijd.
Gun hem en jezelf een waardig afscheid.

Veel sterkte!

Het is heel menselijk om afscheid uit te stellen. Bij onze eerste hond die we hebben in laten slapen hebben we ook gerekt. Hoe erg is het eigenlijk? Hij heeft geen pijn... Hij lijkt nog vrolijk... Achteraf is het makkelijk om te zeggen dat wij onze eerste hond onnodig hebben laten lijden. Maar dat is achteraf heel makkelijk.. Daarvoor...

Jij hebt eigenlijk de keuze al gemaakt, je hebt al een afspraak gemaakt om afscheid te nemen. Je hond is je straks dankbaar voor het dappere besluit en jij zult opgelucht zijn dat je hebt doorgepakt omdat je hond een plaats heeft gekregen op een plek zonder pijn.

Heel veel sterkte!

Ik denk dat bij de meeste mensen de twijfel toeslaat als je de keuze eenmaal gemaakt heb ,vooral als ze nog hun goede dagen hebben ,

Tommie heeft voor een mechelaar een prachtige leeftijd gehaald ,zeker voor een hond met hd .

Eigenlijk zou je op zo'n slechte dag gelijk de knoop door kunnen hakken en een afspraak maken voor dezelfde dag , maar zelfs dat is moeilijk .

Het niet overeind kunnen komen ,het brommen en janken ,het moeilijk kunnen poepen ,ja  niemand wil afscheid nemen maar liefhebben is ook loslaten .

Mocht je doorzetten morgen ,heel veel sterkte !

De bekende vreselijke dilemma'.

Hij kwispelt nog.

Is vaak nog enthousiast.

Komt nog steeds met zijn balletje, of speeltje aanlopen.

Onze reu was 12 toen we in de zelfde positie stonden als jij nu.

Zelfde klachten, zelfde gedragingen.

Zoals iedereen schrijft is het persoonlijk.

Hoe ver wil je gaan.

Wij hebben de streep getrokken toen hij de dijk niet meer op kon.

Hij niet meer naar beneden durfde te lopen om een duik in de schelde te nemen.

Zijn lust en zijn leven...zwemmen..

Dus de pijn.?, pijnstillers..

En aan zijn gedrag na de pijnstillers te zien, werkte het redelijk.

Maar het niet meer kunnen doen wat hij zo graag wilde was voor ons de grens.

En wilde we een hond die we eerst half moesten verdoven door de pijnstillers, om hem dan over een dijk heen te moeten slepen voor het zwemmen.

Om daarna met hem mee te gaan zwemmen, omdat hij anders bijna verdronk.

Afspraak gemaakt voor na 2 weken om in te laten slapen.

Dus 2 (vreselijke jank) weken naar alle mooie plekjes met hem geweest waar we samen hebben gezwommen.

En ja, hoe dichter we bij die datum kwamen, hoe meer we met ons hart gingen twijfelen. 

Maar je verstand zegt dat het nooit meer beter gaat worden.

2 strijd.

Voor dat de D.A langs zou komen , nog 3 pijnstillers erin, en tijdens zijn laatste rondje liep hij weer fit. (voor ons idee).

D.A aan het hek, en meneer huppelde zelfs vrolijk naar het hek toe.

Sta je dan als eigenaar.?!?!....ja, te vloeken.

Je zelf te verwensen om je keuze die je hebt gemaakt.

Toch doorgezet, en hij is rustig ingeslapen op zijn favoriete plekje.

Nu terug kijkend naar de uren en uren filmmateriaal die we van hem hadden,van pup tot 12 jarige reus.

Schrokken we ons echt kapot met welke zonnige roze bril we de laatste jaren naar hem hebben gekeken.

Op de laatste filmpjes zagen we een compleet versleten hond die aan alles liet zien qua signalen dat hij wel wilde...maar het niet meer kon.

Die films laten de aftakeling vreselijk duidelijk zien.

Je klikt van 3 jaar naar 8 jaar,en naar het laatste filmpje..

Als eigenaar groei je mee in het slijtage proces.

In gedachte weet je wel dat het vroeger allemaal wat beter ging.

Maar doordat we het nu binnen 3 filmpjes zagen, schrokken we.

En waren we nog meer overtuigt van de juiste keuze die we gemaakt hebben.

Nogmaals, het is persoonlijk.

Maar ........14,5.?... en met mijn ervaring met die beslissing.

Doorzetten.!.

Sterkte de komende tijd.

Dank je wel allemaal voor jullie reacties.. het maakt met wel sterker ik zat er gewoon even doorheen .

Begrijpelijk!
Dat zit elk hondenbaasje met zulke beslissingen.

Sterkte....

ik ben net nog even met hem wezen wandelen ..de heen weg ging nog wel ik ga niet ver even hier de straat uit en weer terug de terug weg vijf keer omgevallen en heel wankelend hij doet ook geen moeite meer op zelf op te staan en zit daar dan maar zovan ja zet me maar weer recht dan probeer ik het wel weer. Nee dit is niet meer leuk voor hem en toen was het wel echt duidelijk zo kan het niet meer

Je hond geeft duidelijk aan dat hij op is.
Heel moeilijk voor het baasje maar er komt een dag dat je moet kiezen voor je hond.

Maak nog wat mooie foto's van je maatje , en knuffel nog eens extra.

En daarna weken gewoon weken aan een stuk uithuilen om het verlies...
Hoort er gewoon bij

Sterkte!

Het blijft moeilijk de keuze maken ,maar inderdaad doe wat het beste is voor je hond,laat hem niet lijden.Je zal heel veel verdriet gaan hebben,maar dat is een teken dat je veel van hem hebt gehouden.Sterkte.

Heel veel sterkte met het verdriet! Ondanks dat je weet dat dit moment komt, blijft het moeilijk.

Moeilijk he beslissen over het lot van een ander, maar in jou geval wees dankbaar dat je die beslissing kan maken. Hier een rottweiler met 5 jaar in moeten laten slapen wegens lymfklierkanker maar hij was echt op en hij liet dat ook echt zien. Dat is nu bijna 5 jaar geleden en zoals nu dan komen de waterlanders weer hoor en ik schaam me er niet voor.

Sterkte met je beslissing en als het niet nodig zou zijn .......doet de DA het ook niet.

Tommie is na overleg met de dierenarts ingeslapen.

Oh wat gaan we hem missen...het is zo stil in huis.........

Na 18 jaar altijd honden in huis gehad te hebben nu na 18 jaar helemaal niks....

Ik wens jullie heel veel sterkte met het verlies van jullie Tommie.

Heel veel sterkte met het verlies van je vriendje.

We kennen de pijn...helaas...

Heel veel sterkte ..

Veel sterkte met het verlies van tommie.
Geef je verdriet een plaatsje want hij heeft heel wat liefde in jullie leven gebracht.

Tommie is je hierboven dankbaar dat je hem uit zijn lijden hebt verlost.

De mooie en leuke herinneringen aan Tommie komen straks ook weer boven.

Heel veel sterkte met het verlies en gemis van Tommie.

sterkte met dit verlies..... maar wat een mooie leeftijd en veel liefde heeft hij gekend. "soms is het erg iets moois te verliezen , beter verliezen dan dat je het nooit hebt gehad"