Hond durft niet naar buiten..

Onze hond Edgar is uit Portugal geadopteerd. Hij is een ontzettend lief, aanhankelijk en dankbaar hondje. Hij wijkt geen seconde van mijn zijde en slaapt het liefst in mijn armen met zijn kopje in mijn nek. Ontzettend leuk natuurlijk, maar ik merk dat hij enorme angst heeft om naar buiten te gaan (logisch na alles wat hij heeft meegemaakt). Hij is nu 5 maanden oud en trilt als een rietje als hij op straat staat. Het liefst springt hij dan in mijn armen of rent hij terug naar binnen. Zijn behoefte heeft hij ook nog niet buiten kunnen doen. Dit doet hij alleen maar op de krant voor nu. Hoe laat ik hem langzaam wennen aan buiten? Want voor nu komt hij nog niet eens een meter voor uit. Bedankt!

neem hem lekker op de arm mee, ga naar buiten, bankje zitten ofzo...

maar dan went het iig, maar ik zou hem niet laten panieken, dus houd hem lekker vast. laat hem maar kijken en wennnen...kan ie het alleen niet aan dan houd je hem op schoot, of de arm...

misschien later op de grond zetten en ga je er gehurkt of geknield bij...gewoon even zitten en weer gaan. leg er niet teveel druk op, maar om nu niet meer naar buiten te gaan is ook geen oplossing.

succes!

Hier ook zo'n angsthaas (maar dan van Malta), maar de echte angst begon bij haar pas veel later, na een nare ervaring met een grote groep fietsers.

Ik ben een periode 3 keer per dag met de auto weg gegaan. Ze moest tóch haar behoefte doen (deed het niet in huis of tuin) en zo kon ze ook even stressvrij haar beentjes strekken.

Langzaamaan durfde ze haar ochtendplas weer buiten te doen. Later kwam daar de avondplas bij, die uiteindelijk ook weer kwam te vervallen.

En op dat punt zitten we nog steeds. Sinds een paar weken doet ze een plas in de tuin, maar sinds ik afgelopen weekend drastisch heb gesnoeid doet ze dat niet meer. Gelukkig doet ze dan toch een plas op de hoek van de straat.

Wat mij vooral heeft geholpen is om er zelf niet al te veel mee bezig te zijn. Hoe meer ik ermee bezig was in mijn hoofd, hoe erger het leek te worden, ze voelde mijn verdriet (want ik was er heel verdrietig door, vond het zo zielig voor haar en wist niet hoe ik het moest oplossen).

Op dit moment is het dus 's morgens en 's avonds een plas op de hoek van de straat (heel soms 's middags ook). En rond half drie, drie uur gaan we lekker naar het bos.

Ik kan me er druk om maken, maar daarmee verandert er zéker niks. Dus ik heb er op dit moment (meestal) vrede mee.

Oh ja buiten is nog eng natuurlijk!
Heb je al iets gevonden wat hij héél erg leuk of lekker vind?
Heb je al geprobeerd de lokken daarmee?

Of je hond naar het eind van de straat tillen en daar pas loslaten.
( niet zonder leiband natuurlijk )
Misschien als hij het huis niet meer ziet dat het beter gaat.

Niet gaat trekken of dwingen hoor dat werkt alleen maar averechts.

Ik kan je deze blog aanraden over wat wel en vooral wat. Iet te doen bij extreem angstige honden. De schrijfster heeft een hond uit een puppymill (grote commerciele broodfokker) en met vallen en opstaan geleerd wat te doen. https://fearfuldogs.wordpress.com

Ten eerste zou ik hem meenemen naar de dierenarts.
Pijn kan vaak een onderliggende reden zijn.

Ook kan het zijn dat je schat het gewoon stervenskoud heeft.
Mischien dat een shirt kan helpen.

Als je een tuin heb, laat de halsband en tuig dan maar even achterwegen.

Het is heerlijk weer buiten.

Pak een tuinstoel, een goed boek en laat de tuindeur open.
Ga zitten, ontspan en negeer je hond volkomen.Vaak komen ze na een tijdje vanzelf naar buiten toe.

Geef je hond ook hersenwerk want soms kan angst te lang in het koppie door blijven spoken.

Een gevulde kong met zijn eten, een brokkenbal of laat hem lekker een doos slopen.

Botten knagen werkt ook goed tegen stress.