Hond laat pup niet spelen met mij

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw op het forum en kijk uit naar leuke gesprekken over puppies en honden! Onze teckel pup Kim is gearriveerd en oh wat zijn we blij met haar.

Ik val meteen met de deur in huis want ik weet even geen raadt met de situatie thuis met onze hond Rose en de nieuwe pup.

Rose moet heel erg wennen, maar dat snappen we. We snappen ook dat Kim moet leren dat ze niet aan Rose voerbak mag komen als rose eet en dat Rose haar personal space nodig heeft. Af en toe een grom en snap van Rose, maar verder niks ergers. Ze lopen langs (en onder) elkaar zonder problemen en we zien langzaam vooruitgang. Het is wel heel zielig om te zien en ik...met mijn zwakke hart...moest een keer zelfs huilen zo zielig vond ik het dat die arme pup zo op haar donder kreeg van Rose en ik stil moest zitten en moest negeren (het liefst wilde ik haar een grote knuffel). Ik blijf mezelf dan maar overtuigen dat het hondentaal is :). Ik vind het ook zielig voor Rose, want ik zag dat ze al een keer probeerde te spelen met Kim maar deed dit heel onhandig (ze heeft nooit een pup gezien eerder) en Kim schrok zich rot.

We proberen Rose ook genoeg aandacht te geven zoals veel wordt aangeraden, maar ik vind dit HEEL moeilijk. Het zit namelijk zo, zo gauw ik wil spelen met een speeltje met Kim komt Rose met haar kop ertussen en binnen no time snauwt ze Kim weg. Ik weet echt niet wat te doen met deze situatie. Want Kim heeft het nodig om met mij te spelen. Moet ik op zo'n momett wel ingrijpen en Rose wegsturen? 

Hetzelfde met Kims etensbakje. Rose gaat erboven staan en laat Kim er niet van eten, ik heb nu daarom Kims etensbakje in haar bench gezet en daar eet ze goed uit. Moet ik ze misschien in verschillende kamers voeren? Het probleem is dat Kim haar brokjes niet snel eet en ik laat dus het bakje de hele dag staan (is dit fout?)

Ik ben benieuwd of iemand ervaring heeft hiermee en misschien een goed advies heeft?

Sorry voor het lange verhaal ;-)

Hoe lang is het pupje nou in huis?

Ik heb dit hier nooit zo meegemaakt. Mijn grote loebas was meteen super geïnteresseerd in de pups en legde ze niks in de weg. Hij liet de pupjes over zich heen walsen.

Ik zou proberen om dingen samen te doen, met hen twee. Samen stukjes rennen in de tuin, samen stukje wandelen, er bestaan trekspeeltjes met meer dan 2 uiteinden, ...

Wat het voer betreft, het is natuurlijk niet handig als je voor 1 hond het voer laat staan. Dan gaat de ander er uiteraard mee lopen, als die eraan kan.

Ik zou het voeren herleiden naar een kwartier, apart, in een aparte ruimte eventueel. Niet gegeten? Voederbakje wegnemen. Op de duur gaat zo'n pup wel honger hebben en leren dat hij beter meteen genoeg kan eten. Bij onze eerste hond hebben wij dat op die manier gedaan en ondanks dat IK er veel moeite mee had, toch enkele dagen doorgezet met goed resultaat.

Je kan de pup natuurlijk tussenin wel eens zijn voederbakje teruggeven (zonder je andere hond erbij), zodat jij niet het gevoel krijgt dat je hem niet te eten geeft zoals het hoort (daar zou ik moeite mee hebben!).

Wat het jaloers zijn betreft, probeer dit zo veel mogelijk te negeren. Je mag je hond wel eens zacht wegduwen als ie te opdringerig wordt! En als je vindt dat je hond te veel snauwt, dan verdient die misschien wel eens een correctie van jou op dat moment. Jij bent de baas immers over allebei.

Komt wel in orde! Even geduld en consequent reageren! Succes!

Nou ik wou een heel verhaal typen, maar cindy is me voor en ik kan me alleen maar aansluiten bij haar :)

Haha dank je Cindy en S. Gijs.

Ze is pas vier dagen in huis. ik zal je tip starten om het eten 15 minuten kans te geven. Ik had er helemaal niet zo naar gekeken, beetje dom. 

Dank je voor je gerust stelling dat het goed komt. Mijn vriend zegt dat de honden ook voelen dat ik er zo bezorgd om ben. Ik moet het dus proberen los te laten. Tot nu toe zijn het hele milde korte snauwen geweest en Kim luistert er goed naar dus ik denk dat ik niet hoef in te grijpen. 

Het met allebei spelen wordt denk ik wel lastig...misschien moet ik ze eerst nog even wat langer de tijd geven om aan elkaar te wennen en de rangorde te bepalen.

Maar als ik dus met Kim speel (in de tuin bv) en Rose komt aanrennen met kwispelende staart en na twee seconde snauwt ze Kim weg, dan moet ik dus wel Rose corrigeren? Ik vind dit zo moeilijk!

Dit is mijn ervaring. Quincy was 2,5 jaar toen Beertje kwam met 8 weken, en vond hem in het begin eng, rook aan hem en rende weg. Ik heb het wenningsproces daarom langzaam opgebouwd. De eerste drie weken heeft Beertje in de puppyren doorgebracht en kwam er alleen uit om zijn behoefte te doen en een beetje rond te snuffelen in de woonkamer, slaapkamer enz.. Eten, drinken en slapen deed ie in de puppyren. Eén keer per dag nam ik hem mee met één van de uitlaatrondes van Quincy. Ik droeg hem in een stoffen tas, zijn koppie stak eruit zodat hij kan wennen aan verkeer, mensen, honden enz.. Af en toe nam ik hem eruit zodat ie achter Quincy kon lopen. Als ie moe was hup weer in de tas. Eén keer per dag ging ik ook met ze naar het uitlaatgebied, een grasveld waar ze kort met elkaar konden spelen. Na drie weken was Quincy helemaal gewend aan Beertje en tja dan neemt ie de rol van opvoeder op zich. Hij corrigeert de pup en heeft hem wel eens door de hele kamer aan zijn nekvel meegesleurd maar als ik het voor Beertje opnam, rende Beertje toch weer naar Quincy toe en dan lag ie weer onder hem te spartelen.Dus ik denk dat correctie en terechtwijzing hoe heftig ook in onze ogen, toch hondengedrag is. Wat het voeren betreft, hier hebben ze ieder hun eigen voerbak maar ze eten van elkaars bakje en ze maken er hier geen probleem van. Spelen doe ik nog veel met Beertje dat heeft ie ook nodig. Tja, elke hond reageert anders op een nieuwe pup, ik zou zeggen volg je gevoel en veel succes met je nieuwe aanwinst, komt goed

Welkom Annemieke!

Bedankt Kees :)

Gina, fijn om je verhaal te lezen. Als ik dat zo lees gaat het er bij ons nog rustig aan toe! Dus ja, fijn dat iedereen me motiveert hier dat het goedkomt.

Rose is niet echt een hond die houdt van spelen met speeltjes, nooit geleerd, nooit gedaan (we hebben haar pas op 1 jaar gekregen uit een verwaarloosd huis). Dus ik denk ook niet dat ze dit ooit gaat doen met Kim. Ze houdt meer van snuffelen in de bosjes en hard rennen en rollen op haar rug (en knuffelen!), misschien als Kim wat ouder is kunnen ze meer "gedeelde passies" vinden.

Ik zie overigens ook dat Kim, net als wat jij schrijft over Beertje, blij achter Rose aan blijft rennen, maakt niet uit hoeveel Rose snauwt, het blijft haar heldin :)

Ik merk wel dat als Rose naar haar snauwt ze soms naar mij rent en op mijn schoot wil. Nu negeer ik haar dan, want achter haar staat Rose met grote ogen te kijken, maar weet niet of dit goed is. Ik geef haar dan wat later weer een extra grote knuffel.

Welkom Annemieke Gefeliciteerd ook met de nieuwe pup

ik pik maar gelijk een zinnetje uit je verhaal dat mij opvalt

dat die arme pup zo op haar donder kreeg van Rose en ik stil moest zitten en moest negeren

Ik weet niet wie zoiets geadviseerd heeft, maar ik vind het geen goed advies. 

Dit kan je beter niet zover laten komen, dat is voor de pup niet fijn. Het is de bedoeling dat de pup gaat leren dat jij er ook voor haar bent en voor haar een veilige omgeving creeert. Dat je dus ingrijpt voordat zij van Rose op haar donder krijgt. Ze voelt dan jouw steun en dat is goed voor jullie band.

En vanuit Rose gezien ook zij moet het gevoel blijven houden dat jij er ook nog steeds net als altijd voor haar bent. Dus de kleine goed begeleiden dat Rose niet teveel lastig gevallen wordt.

Berg speeltjes en kluifjes ook goed op, laat elke hond apart rustig eten als het Rose teveel is als de pup in haar nabijheid is als ze eet.

Als Rose rustig op haar eigen plekje  ligt, laat dan de pup niet naar haar toelopen als je ziet dat het Rose teveel is.

Let goed op de lichaamstaal die Rose afgeeft zodat je ongeveer weet hoe ze zich voelt.

Wij hebben hier dezelfde situatie gehad met een grote jongvolwassen collie en een mini klein chinees naakthondje. Alertheid was dus wel geboden.

Collie Dan is een stikjaloers figuur waarbij de hele wereld om hem draait, en Sterre was een klein brutaal pupje die haar grenzen aan het opzoeken was en die natuurlijk ook de nodige aandacht kreeg. Net zoals dat Sterre moest leren ver bij Dan's etensbak vandaan te blijven (de eerste weken toen ze echt nog heel klein en kwetsbaar was en nog niet luisterde at ze apart), moest Dan leren dat Sterre net zo goed aandacht verdient en dat hij daar niet altijd tussen hoeft te komen. Daar heeft hij ook met sheltie Lizzie een handje van dus dat drukken we altijd gelijk de kop in. Hij mag aandacht krijgen als het zijn beurt is, maar niet een andere hond wegduwen als die eens aandacht krijgt.

Om Dan Sterre op haar nummer te laten zetten zoals jij toestaat was hier absoluut geen optie voor Sterre's veiligheid. Wij hebben dit altijd direct een halt toegeroepen, situaties zoveel mogelijk voorkomen door zelf het conflict te zien aankomen en in te grijpen voor ze elkaar in de weg zaten. Uiteindelijk is dit allemaal rechtgetrokken, hebben ze elkaar geaccepteerd als volwaardig roedel/familielid en zijn er zelden stressmomenten meer (kleine conflictjes heb je altijd).

Het is vooral de eerste periode dat je dit alles in goede banen moet leiden, hier in ieder geval, en dan leren ze beide weer hun plekje. Uiteraard altijd blijven zorgen dat je de aandacht zoveel mogelijk gelijk verdeeld, maar je hoeft je echt niet schuldig te voelen als de ene eens aandacht krijgt en de ander niet. Ik zie hier met Dan dat het ook wel heel belangrijk is dat honden weten dat ze niet altijd het middelpunt van de wereld zijn, en net als jonge kinderen moeten ze leren delen

Ik wilde nog even updaten dat het echt wonderbaarlijk is hoe Rose veranderd is. Het is inmiddels 2 maanden verder en ze slapen (nog) niet bij elkaar in de mand, wel tegen elkaar aan op de bank, en dit weekend begon Rose opeens uitbundig maar ook met voorzichtigheid met haar te spelen in de tuin! Een voorzichtigheid die ik nog niet eens kende van haar. Het was zo ongelooflijk lief. Sinds de eerste keer deze morgen spelen ze nu al de hele dag. En Rose laat haar aan haar oren bijten etc. Heel bijzonder.

Rose is haar angst dus echt kwijt voor Kim en Kim is onderdanig naar Rose toe. Dus Rose voelt zich qua dominatie ook veilig in haar positie nu denk ik. Ik heb ze heel erg hun gang laten gaan de afgelopen weken en nooit ingegrepen (paar uitzonderingen daar gelaten).

Toch ook een motivatie voor andere eigenaren. Ik dacht echt het komt nooit goed, maar met geduld en jezelf inhouden om in te grijpen komt het dus echt in sommige gevallen goed!

Een genot om die twee zo samen te zien!

 Je kan met zn 2en leuke dingen doen, alleen niet samen met éé speeltje, dat zou op dit moment niet goed gaan.

Vooral belangrijk met een hond apart iets leuks te doen. Een pup krijgt als hij alleen is de tijd om zelf te ontdekken en te leren, je oude hond is dit zo gewend, vooral blijven doen, los van elkaar. 

Absoluut elk in een eigen ruimte laten eten en zolang de pup eet, al duurt het lang, niet de bak weg pakken. Dan leer je nl dat de pup snel zal moeten eten anders wordt zijn bak weg gepakt. Zo kan de pup bovendien baknijd ontwikkelen. Gewoon de bak laten staan, als hij weg loopt, dan kan je de bak weg zetten zodat de ander het niet kan eten.

Wat leert een hond door te negeren?  Niets.

Beter je hond vertellen wat wel de bedoeling is. 

Je hond weg duwen of corrigeren als hij opdringerig is? Honden leren door associeren, als de hond een correctie krijgt als hij te opdringerig is, kan hij de correctie aan de pup koppelen, die wordt er echt niet leuker op. 

Ik zou juist de oudere hond aandacht geven. Wil je met de pup spelen, neem de pup dan apart, laat iemand met je oudere hond gaan wandelen. 

Zorg dat je oudere hond de ruimte krijgt en als de pup te vergaat zodat je oude hond snauwt, haal dan de pup weg, voorkom dit. Je pup moet nog zijn grenzen leren, leren dat je niet zomaar op alles af kan gaan, dat je niet altijd met iedereen kan spelen. Jij zult je pup moeten helpen leren tot hoever hij kan gaan.

Weet niet hoelang de pup er is, maar voor je oude hond is het vreemd, het is anders. Die heeft nog geen idee wat er gaat gebeuren. Zijn leventje was in evenwicht en nu ineens is alles weer zoek. Hij zal vertrouwen moeten opbouwen dat hem niets wordt afgenomen, dat de pup geen kwaad doet. Geef hem de tijd en heel veel aandacht.