Gedragsproblemen of wat anders?

Mijn chihuahua is vorige week 1 jaar geworden en sinds een week of 2 heeft hij ineens heel erg last van humeur wisselingen. Hij is vreselijk aanhankelijk en kwispelt heel veel. En als hij dan lekker tegen me aanligt en ik hem kriebel dan kan hij per seconde ineens omslaan. Zijn oren plat in de nek en grote ogen, grommen en zelfs bijten.

Eerst dacht ik dat hij misschien ergens pijn had en dat ik een pijnlijke plek had geraakt. Maar dat is helemaal niet aan de orde volgens mij. In de ochtend kan ik alles met hem doen en aanraken en eind middag / tegen de avond dan slaat het om. Is hij boos op alles en iedereen en kan je hem zelfs niet aankijken...!

Ik heb de dierenarts gebeld en het verhaal beschreven. Deze gaf aan dat het een gedragsprobleem was en dat ik een gedragstherapeut moest bellen of anders castreren. De gedragstherapeuten hier in de omgeving zitten allemaal vol en gaan eerlijk gezegd op dit moment ook boven mijn portemonnee. Castreren vind ik erg drastisch. Mijn andere hond is ook niet gecastreerd en ik vind snijden in een gezond dier ook moeilijk, maar als het niet anders kan.....

Hij was wel al heel erg jong aan het "fietsen" en dit doet hij op het moment ook weer erg. Begon al toen ik hem 3 maanden had, wat volgens mij echt heel erg jong is. Dus misschien is het iets met zijn hormoon huishouding?

Hoe dan ook, op dit moment vertrouw ik hem niet echt. Hij slaat per seconde om en bijt. Ook mijn moeder heeft hij geprobeerd te bijten en tegen mijn vader gromt hij ook. Maar vooral mijn andere hond is dan de gebeten hond, want dan gaat hij op hem af reageren. Persoonlijk denk ik dat als het een gedragsprobleem was hij het al veel eerder had gedaan.

Mijn vraag is, weet iemand misschien wat er aan de hand zou kunnen zijn? Het is absoluut geen doorgefokt nestje, komt bij een particulier vandaan met 3 pups in een nestje. Het is steeds een enorme knuffelkont en heel aanhankelijk geweest. Misschien anders toch castreren of misschien chemisch castreren?

Ben heel benieuwd naar jullie visies en adviezen.

Miranda

Bumper heeft dat ook af en toe van die humeurige periodes. Ik merk hier dan dat een teefje in de buurt loops is, als dat over is gaat het met bumper ook weer beter. Misschien is dat bij jou ook het geval?  

Ik zou een dierenarts consulteren die daadwerkelijk je hond onderzoekt  voor iets als gedragsprobleem te bestempelen. 

Als mijn hond ineens zo'n omslag maakte zou ik eerst eventuele pijnklachten willen uitsluiten en een scan van de kop willen laten maken. Pas als dat is uitgesloten zou ik gaan zoeken qua gedrags en/of hormoon probleem. Maar dat is mijn persoonlijke idee.

Het kan een gedragsprobleem zijn hoor maar medisch eerst uitsluiten zegt mijn gevoel dan. Want als ik me puur op gedrag zou gaan richten en t blijkt op langere termijn toch een medische oorzaak te hebben zou mij dat verre van goed voelen.

Misschien eens bij een andere dierenarts overleggen. Of toch vriendelijk doch dringend bij je huidige dierenarts verzoeken om een uitgebreide controle op pijnklachten e.d.

Maar nogmaals dit is wel mijn persoonlijke idee (en ik heb aanleg tot overbezorgdheid)

ik zou ook op verder onderzoek staan, ik moest eigenlijk meteen denken aan syringomyelie, al hoop ik dat hij dat niet heeft.

http://www.kynotrain.nl/Syringomyelie.php

Komt je hond uit geteste ouders?

Fietsen, in zn slaap? Dat kan het verwerken van prikkels zijn. Misschien krijgt hij te veel prikkels, te weinig rust?

Als een hond zijn gedrag veranderd, ga ik altijd langs de DA voor controle, wie weet buikpijn, wat zich opbouwt gedurende de dag? 

Ik denk dat met fietsen rijen bedoeld wordt. 

Dank je voor jullie reacties.

Ik vond de betiteling gedragsproblemen van de dierenarts ook wat aan de snelle kant zonder hem te hebben onderzocht. En het is ook heel erg vreemd dat hij dit zo ineens heeft. Zoals ik al schreef is het een enorme knuffelkont.

De link met het "fietsen" oftwel rijen :-) was een gedachte omdat ik dacht aan hormonen. Heb ook al gedacht dat het misschien iets met zijn oogjes zou kunnen zijn. Dat hij niet goed zag en dat aaien dan onverwacht komt omdat hij het niet zag aankomen. Maar als hij lekker ligt en we zijn aan het knuffelen dan is het niet onverwacht.

Syringomyelie heb ik ook al bekeken. Maar dan schuren ze met het hoofd en hebben hoofdpijn. Dan nemen ze afstand en willen met rust gelaten worden. Maar hij komt kwispelend naar me toe om te knuffelen en dan slaat het humeur ook weer om en gromt en blaft hij. Wat ik van de fokster heb begrepen hebben zijn ouders het niet en zijn zusjes ook niet.

Ja ik ben misschien ook overbezorgd. Maar ik maak toch maar even een afspraak bij de Dierenarts. Alhoewel ik echt niet kan ontdekken waar hij dan pijn zou moeten hebben. Gisteravond lag hij te slapen en keek ik hem alleen maar aan en toen brak de hel ook weer los. Had hem niet eens aangeraakt.

Hoe dan ook, ik snap er gewoon helemaal niets meer van.....

Misschien heeft hij ergens pijn, of last van zijn hormonen. Het is weer voorjaar...

Als ik zoiets om me heen hoor dan denk ik, denk eens na over de opvoeding.

Is er wat veranderd,mag hij meer,laat jezelf meer toe.

Ben jezelf liever geworden,moet je strenger zijn.

Niet dat het zo is,het zou kunnen.

Die gast hierboven ben ik

even los van het andere advies hierboven, en medisch..wat ook allemaal goed is naar te kijken. 

maar even veel simpeler, ik roep maar wat en dnek mee,  herken ergens wat je beschrijft, het is niet heel duidleijk maar het komt me ergens bekend voor. in dat geval was stress, met teveel vrijheid en prikkels (wat voorheen misschien geen probleem was) eigenlijk het probleem...

even meer duidelijkheid en rust, even niet loslopen bv (leuk die vrijheid als ze dat hebben, maar soms ook druk en stress) maar lekker aan delijn wandelen. na beweging lekker met rust laten..en misschien even letten op de grenzen, tijdiger stappie terug of ingrijpen, of je hond lekker met rust laten. 

misschien ga je dan ook zien dat die omsla momenten verdwijnen...

even my 2 cents...

:-)
Ook daar had ik al over nagedacht, maar er is niet echt iets veranderd. Hij is samen met mijn andere hondje overdag bij mijn ouders en 's avonds bij mij. Dat is routine. En het is wel het baasje, dus ik probeer hem ook al wat korter te houden anders neemt hij een loopje met iedereen hahahaha.

Hij heeft geen pijn, want dan was het volgens mij continue. En het is echt zoals de wind waait, daarom kan ik ook mijn vinger er niet op leggen. Heb al mijn hele leven honden en dit heb ik nog nooit meegemaakt....

Herken je verhaal wel een beetje, helaas...

Wij hebben meerdere honden. Een van onze honden, een jonge herder van nog geen jaar oud veranderde ook op eens van gedrag. Nooit iets aan hem gemerkt, maar opeens als hij ergens in huis lag en iets in zijn ooghoeken zag bewegen begon hij te grommen. Echt uitvallen heeft hij nooit gedaan. Ik kon zijn gedrag niet verklaren omdat hij dit alleen deed als hij in huis lag, tot dat wij heupfoto's lieten maken. Daaruit bleek dat hij ontzettend veel pijn had en door te grommen iedereen uit de buurt wou houden. Doordat ik veel met hem trainde had hij heel veel spieren waardoor het aan de buitenkant niet te zien was, de spieren hielden tot dan alles nog bij elkaar. Het kan dus best een uiting van pijn zijn wat je hond laat zien. 

 Honden kunnen plotseling schreeuwen of gillen door pijnscheuten die zij ervaren.

dit staat in de tekst uit de link

en andere dingen die ook passen bij wat jij beschrijft. Ik zou als het mijn hond was het wel na laten kijken.

Het kan ook iets met zijn nek zijn of rug, of heupen etc. natuurlijk.

Of nog iets heel anders, maar voor mij lijkt het op pijn.