hond van 15 met nierfalen

bij mijn ouwetje van 15 is een tijdje geleden chronisch nierfalen geconstateerd.

zijn ureum was toen 23 en zijn creatine 26, dus duidelijk dat zijn nieren voor een groot deel niet meer werken.

met de boodschap dat hij aan de niervoeding moest en dat we hem goed in de gaten moesten houden.

nou wil hij de laatste paar weken slecht eten, zijn eigen eten (kvv) wilde hij amper nog eten, maar andere dingen plakjes beleg en kipfilet gaat er nog goed in.

hij hijgde en trilde veel en heb hem op de metacam gezet, daardoor is het hijgen en trillen wel een heel stuk minder geworden.

ook vertoont hij apart gedrag, blijft tijdens het lopen ook soms verdwaasd staan, en gaat struiken in wat hij hiervoor nooit deed, wil in auto's gaan, terwijl hij niet gewoon is auto te rijden, of bij iedere deur stoppen.

ook ging hij vorige week steeds in de douche cabine liggen.

ben afgelopen maandag nog een keer met hem naar de da geweest en zijn ureum was nu 42 en de creatine was nog hetzelfde.

de da zij dat hij zich ontzettend beroerd voelt, dus heb ik de knoop doorgehakt en voor morgen een afspraak gemaakt om hem in te laten slapen.

maar vandaag was hij ontzettend vrolijk, heeft met de andere honden gespeeld, lekker racen door de tuin en gek doen, heeft lekker gegeten en zelfs nog even gebedeld om iets lekker.

ik twijfel zo erg of we er wel juist aan doen om hem nu al te laten gaan, de da zei dat hij het nog wel een maand of 2 kon volhouden (max).

vraag me steeds maar af of ik niet toch iets kan doen voor hem, maar krijg een beetje een gevoel dat door zijn leeftijd veel sneller wordt gezegd om hem in te laten slapen.

ik vind het zo vreselijk moeilijk, het is zo definitief 

Ik volg even. In elke geval sterkte met welke keus je ook gaat maken. Het is altijd zwaar zo een keuze..

Kijk je hond goed aan, Angela.

Mijn Vera mankeerde, door omstandigheden heel veel.

Maar op het eind ook ernstig nierfalen.

Behalve de rest, das een heel verhaal, ging ze absurd veel drinken, het hijgen werd erger, dat wist ik niet, maar bleek ook op pijn en ongenoegen te duiden.

Met de rest die zij er nog bij mankeerde, wist ik wanneer het genoeg was. En dan nog, die beslissing!

Zolang jij het gevoel hebt dat je hond het nog goed heeft, lekker laten gaan. Als je denkt: nee, die heeft het echt niet meer goed, weet je wat je moet doen.

Ik wens je liefde, wijsheid en kracht x Manon

Ik zeg, luister goed naar je gevoel, kijk er eerlijk naar, kijk naar je hond, en maak pas dan die beslissing.

Als jij het gevoel hebt dat de dierenarts niet verder kijkt dan leeftijd, misschien is dat ook een teken.

beslis vooral niet te snel, overweeg het, en neem de tijd om afscheid te nemen als het zo ver komt.

kortom, ik weet het ook niet, dat kan jij alleen weten.

Ik kan dat voor jou natuurlijk niet beslissen. Maar onze eerste hond had ook acuut nier- en lever falen. Daar kwamen we pas achter toen ze hartstikke geel zag (was ook witte hond). Na de uitslag van het bloed had het laboratorium gevraagd of het hondje überhaupt nog wel in leven was. En dat was ze, met haar vrolijke momenten. Ze had dramatische waardes, maar genoot nog van de lekkere dingen, niet haar dieetvoer, dat wilde ze niet meer. Ook vond ze het nog leuk om naar het bos te gaan. Ze heeft wel vanaf de uitslag tot het einde prednison gehad. Tien weken heeft zij nog geleefd na de uitslag. De DA had dit nooit verwacht, maar ze bleef blij en enthousiast. Juist door het grote verschil, zagen we ook dat het in één keer over was. Van de één op andere dag was ze veranderd in een blij hondje, in een hoopje ellende. Wij hebben toen de DA laten komen en die zei, als je haar door laat gaan, gaat ze zelf met een dag of 3. Toen was voor ons het moment om haar te laten gaan. De ene zou eerder tot die beslissing zijn gekomen, de ander niet. Dus nogmaals, doe wat je gevoel je ingeeft, een ander kan daar niet over beslissen. Ik wens je heel veel sterkte, het is zo moeilijk.     

Ja, het is zo moeilijk.

Ga op je gevoel af inderdaad. En op je hond. Per hond zo verschillend. Ik was bij Vera precies op tijd, zie ik achteraf. Want Vera was een bikkel. Maar ik was precies op tijd.

dat is bij mijn mannetje ook een punt, het is dat ik hem ken en dus dingen zie die een ander niet ziet, anders zou je het ook niet geloven.

de da zij na de ontdekking dat ze normaal al bij een veel lagere waarde de hond aan een infuus leggen, maar hij was nog zo alert en vrolijk.

naar buiten gaan vindt hij ook nog zo heerlijk, als ik zijn tuig pak gaat hij helemaal dansen van blijdschap.

hij heeft een zwaar leven achter de rug, heb hem 14 maanden geleden uit spanje geadopteerd, daar heeft hij 7 jaar in het asiel gezeten.

hij is reuze sterk en laat niet merken als het niet lekker gaat, hij heeft ook staar in beide ogen, en dat merkten we alleen doordat hij s'avonds sneller weer naar huis wilde.

de da zei dat hij alles ziet alsof door draadglas.

gisteren zag ik duidelijk in zijn ogen dat hij het moe was, en toen had ik zoiets van ja het is goed, maar vandaag was hij zo vrolijk, geen enkel spoortje meer van die blik van gisteren.

maar ik denk dat ik ook zie wat ik wil zien, wil hem nog niet kwijt, ik weet het is egoïstisch maar ik wil ook niet dat hij zich naar voelt.

beter worden doet hij niet meer, daar zijn ze nieren te slecht voor.

ondanks dat ik weet dat ik het voor hem doe voelt het aan alsof ik hem vermoord, hem het leven ontneem, dit is een zo'n rotgevoel 

wat is wijsheid, ik zou wensen dat ik kon voelen wat hij voelt, zodat ik zeker weet het juiste te doen

Wat moet het moeilijk voor je zijn,ik wens je veel sterkte,wat je ook beslist.

Oh Angela, lijkt zo op mijn Vera, die liet ook nooit wat merken.

Al mijn honden komen uit Spanje, allemaal bikkels.

Maar Vera nog het meest, zoveel meegemaakt.

Ik heb haar laten meekeutelen tot het echt niet meer ging.

Jij weet als geen ander, jij bent zijn vrouwtje, wanneer dat is.

Geniet, zolang hij nog geniet, je weet wat ik bedoel

het moeilijkste van alles van een viervoeter, je viervoeter begeleiden naar het laatste stukje van zijn/haar leven.... jij moet de beslissing nemen, als een hond inslaapt in zijn/haar mandje dan is dat voor een oudere hond een zege voor ons, maar meestal gebeurd dat niet.

wij en nu jij moet de beslissing nemen, jij kent je hond het beste, als ik je hond een dag zou meemaken dan nog kan ik geen beslissing voor je nemen, jij ziet hem alle dagen, de hele dag bij je, jij ziet wanneer het het juiste moment is.

15 jaar, zo,n mooie leeftijd, maar dan nog , je wilt geen afscheid van je lieverd nemen, wie wel ?

kijk de dagelijkse situatie, zie je dat het verslechtert, grijp dan in, bel je dierenarts op , en maak een afspraak of die gelijk kan komen als jij belt en het nodig vind... die afspraak kan je maken hoor, en een goede dierenarts die doet dat.

probeer het thuis te doen waar je hond in eigen omgeving is, voor jou ook fijn en zeker voor je hond.

voor nu ? geniet nog van de kleine momenten dat je hond zich nog prima voelt, en als het zover is, grijp dan in, daar ben jij voor hem om hem in je armen te nemen en in te laten slapen... wees wijs met je besluit, en nee het is nimmer makkelijk.

Ik kreeg bij holist de tip om kvv tot 45 graden te verwarmen en er blokjes  gestoomde pompoen en zoete aardappel door het eten te gooien ivm dat levens energie geeft

Dat is de moeite van proberen waard en kan geen kwaad

Je zou ook een lever nier dieet kunnen broberen

das met veel havermout/rijst  bio groenten en schone eiwitten  (van bio vlees)

Daar kan je wel info over vinden op barfplaats

Neem het met de dag

Als je dier geen zin meer heeft dan voel je het wel

Zolang je hond nog zo kan genieten is het goed

Zorg voor veel ontspanning en rust  en regelmaat voor je schat

Angela , misschien ben ik al te laat en heb je al gekozen voor in te slapen, misschien ook niet ?

als jouw oudje nog zo lekker speelt ,even fris oogt ,  laat hem dan die enkele dagen nog zou ik zeggen. 

De dag dat hij echt niet meer kan , dat merk je vlug en is er altijd nog de mogelijkheid via een DA ook als het dan rap moet gaan. 

Dan ga je opgelucht zijn, nu is er nog de twjfel zo voel ik het aan. 

Misschien verkeerde raad, maar zó zou ik het doen.

sterkte hoor , je staat voor een moeilijke tijd  

Vreselijk om je hond zo te zien lijkt me.. veel sterkte met wat je ook besluit

we hebben hem toch in laten slapen, hoe goed hij donderdag was, de nacht van donderdag op vrijdag heb ik bij hem geslapen beneden en hij was zo beroerd dat ik bijna op het punt heb gestaan om de da midden in de nacht te bellen.

in de ochtend ging het wel weer, alhoewel ik meer denk dat hij zich gewoon ontzettend goed hield.

zelfs de da zei toen hij hem zag, als ik de bloedwaarde niet had gezien zou ik zeggen dat er niets mis met hem is, zo helder en zo alert.

toen hij de eerste prik morfine en spierverslapper kreeg, kwam acuut het bewijs dat we er goed aan hebben gedaan, zijn lichaam ging acuut in shock (prik was onderhuids en neemt langzamer op). de da stond perplex van deze reactie.

mijn ouwetje had echt puur uit wilskracht de laatste dagen doorstaan, gelukkig heeft hij de shock niet meer bewust mee gemaakt, maar het was voor ons een erg naar gezicht.

het lukte de da niet eens goed om nog een infuus in te brengen, zijn bloeddruk was zo goed als weg.

na de inslaap injectie in zijn infuus te hebben aanbracht was zijn hartje al gestopt, nog voordat alles er in zat.

we hebben met zijn allen nog goed afscheid van hem genomen, en ik heb nog meerdere uren bij hem gelegen.

zaterdag is mijn mooie man gecremeerd, en zal binnenkort op dezelfde plek uitgestrooid worden als mijn Noah en Tessa.

hij heeft de mooie leeftijd van 15 mogen halen, en dat is voor een herder kruizing een hoge leeftijd, die mijn Noah en Tessa helaas niet hebben mogen halen, Noah was bijna 8 en Tessa ruim 6 jaar.

rust zacht mijn mooie en lieve man, ik ben dankbaar dat ik je nog een mooi en goed jaar bij mij hebt kunnen zijn, en dat je niet bent gestorven in het asiel.

moro met tessa, allebei uit spanje al vanaf

dag 1 dikke vriendjes.

Heel veel sterkte Angela. En dank voor de mooie tijd die jij hem hebt gegeven. Knuffel voor jullie van mijn spaanse meisjes

Sterkte hoor!

Och, wat jij omschrijft bij de eerste prik, dat hij in shock raakte, hadden wij precies hetzelfde met onze oude bull. Ik was toen helemaal van de rel. Was een afschuwelijk gezicht. DA vertelde ons toen ook, dat dit vaker voorkomt en dat de hond er helemaal niets van meekrijgt, godzijdank. Maar ik weet dat het heel erg naar is om mee te maken.

15 jaar is een hele mooie leeftijd, jullie hebben hem nog prachtige jaren gegeven en hij jullie. Afscheid nemen blijft altijd moeilijk, wat voor leeftijd ze ook hebben. Jullie hebben jullie gevoel gevolgd en dat is goed. Ik wens jullie heel veel sterkte!  

Heel veel sterkte.

Veel sterkte.

Je zult het goede moment gekozen hebben door op z'n gedrag te letten, al liet hij niet alles merken.  En fijn dat hij die tijd nog bij jullie mocht doorbrengen en deze mooie leeftijd halen.

Heel veel sterkte gewenst in dit gemis en verdriet.

Heel veel sterkte,je hebt gedaan wat het beste voor je hond was,dank je dat je hem inderdaad nog een mooi ,liefdevol laatste jaar hebt gegeven.Respect daarvoor.

Ach Angela.....

maar je hebt wijze besissing genomen. Niemand mag afzien, geen dier of mens. 

Sterkte met jullie verdriet.

Sterkte hoor.