Top van de teen er af. Ongelofelijk verhaal

Ik wou dit toch nog even delen met jullie.
Ik vind het namelijk nog steeds ongelofelijk. Mensen in mijn familie ook, en de hondeneigenaren hier in het dorp geloofden het ook maar nauwelijks.

Vorig jaar, tegen het einde van de zomer was ik zoals zo vaak, met Logan in het bos hier vlakbij. Er was een open plek in dit bos met wat water een picknickbankje en wat hoog gras. We gingen hier regelmatig heen voor wat verkoeling in de schaduw van de bomen en in het water.

Toen ineens zag ik Logan uit het hoge gras komen en voorbij lopen met bloed aan zijn poot. Ik ben naar hem toegerend, heb zijn voet opgetild en bekeken en ben me kapot geschrokken. De hele onderkant van zijn poot zat onder het bloed en tussen al het bloed kon ik nog net een stuk open wond zien. Ik heb direct de dierenarts gebeld dat we er aan kwamen. Ik heb 30 kilo hond over mijn schouders gegooid en de 2,2 kilometer terug naar huis gelopen. Ik ben vlug in de auto gesprongen en naar de dierenarts gereden. Daar maakten ze de poot schoon en bleek het nog erger te zijn dan ik dacht.
Iets meer dan de helft van het volledige kussen was eraf gesneden. Alsof het met een mes was gedaan. Op de foto hieronder heb ik aangegeven welk stuk eraf was. Dus vanaf vlak onder zijn nagel kaarsrecht, dwars door zijn teen tot net over de helft van de onderkant van het kussen. Je kon letterlijk IN de teen kijken.

Toen ik mijzelf had herpakt en ik wat minder trilde ben ik maar gaan vragen wat ze er aan gingen doen, hoe lang het duurde en of het uberhaupt weer goed zou herstellen. De arts had dit nog nooit gezien, maar ze zei dat ze wel vaak honden behandeld met scheuren in het kussen. En dat alleen al duurde weken en in sommige gevallen zelfs maanden voordat het weer volledig hersteld was. 
Ze zei dat ik er rekening mee moest houden dat het kussen nooit volledig terug zou groeien en dat dit een lang en lastig helingsproces zou worden.
verder kon ze er niets aan doen, zei ze. Logisch natuurlijk, want er was niets OM te hechten of vast te naaien. 
Ze heeft het schoongemaakt, verband er om heen gedaan en me een schoentje mee gegeven. Nu moest ik enkel wachten tot het dicht begon te groeien, het in de gaten houden en dan zouden we uiteindelijk moeten zien hoe we met het resultaat moesten dealen.

Ik geef niet op. whatever it takes. Logan moet beter worden. Maar Logan heeft energie dat er uit moet, en hij wil wandelen, zoals we altijd doen. Dus ik heb eerst het schoentje geprobeerd maar dat was geen succes. Daar begon hij van te zweten en het zout in het zweet leek de wond open te houden. Er kwam ook haar in de schoen dus dat zat al snel IN de wond wat het ook open hield. Geen succes. Ik heb de schoen toen maar los om zijn poot gedaan zodat het kon ademen en heb met een stuk touw zijn linker voorpoot aan zijn lichaam gebonden zodat hij er niet op KON staan. Dit hielp enigszins maar het touw raakte steeds los.

Toen kreeg ik de ingeving om naar mijn schoonouders te gaan. Die hebben een grote tuin met veel zacht gras. Ik heb het gras natgespoten en Logan in de tuin gezet. Het zachte, natte gras hield zijn wond schoon terwijl hij liep en na een dag begon de wond al dicht te groeien. Eerste overwinning.

Toen ik de dagen daarna druk bezig was met plannen maken over hoe ik Logan de komende maanden zo goed mogelijk kon verzorgen merkte ik dat het helingsproces wel erg snel ging. Héél snel.
Ik had er een indrukwekkender verhaal van willen maken over wat voor dingen ik had verzonnen om hem zo goed mogelijk te kunnen verzorgen, maar een week later was de wond uit zichzelf volledig genezen. Ja, één klein weekje, en de wond was volledig hersteld. En met "volledig" bedoel ik ook echt "volledig". er was zelf niet eens een litteken meer te zien. Ik heb een foto naar de arts gestuurd maar die geloofde het niet, laat staan dat ze kon verklaren hoe dit zo snel heeft kunnen genezen.

Sindsdien ben ik zelf op onderzoek gegaan. Ik heb opgezocht wat Logan had dat een andere hond niet had, of iets dat we deden wat andere mensen niet deden.
De enige twee dingen die ik kon verzinnen was dat Logan een wolfhond was en dat ik hem enkel en alleen rauw vlees voer met heeel soms wat Royal Canin brokken als beloning tijdens spelletjes.
Wolfhond: Wellicht helen wolven sneller dan honden, en heeft Logan deze eigenschap ook meegekregen. Klonk logisch. Honden zijn gemaakt door mensen die toegang hebben tot medische technologie en voer en veiligheid dus is het niet een factor dat hun voorplanting beïnvloedt. Wolven raken gewond dus logischerwijze overleven alleen de wolven het die goed en snel helen en dus zijn alleen de snelle helers in staat om hun genen door te geven. Toch? Maar ik kon hier geen bevestiging op krijgen. Ik heb gemaild met dierentuinen en wolfhonden fokkers en documentaires bekeken maar niets bevestigde écht dat wolven sneller genezen.
Rauw vlees: Toen ik hier begon te zoeken ontplofte er een bom aan bevestiging. Ik vond het ene onderzoek na het andere. Het laatste onderzoek dat ik vond ging over de invloed van voeding op wondgenezing in zoogdieren (zowel mens als hond dus) hier stond een lijst van de voedingsstoffen die goed waren voor de genezing. En al deze stoffen waren rijkelijk aanwezig in het verse vlees dat ik hem voerde. Maar het zat ook in brokken. Na wat verwarring bleek dat dit in het recept van de brokken zit maar dat hier vrij weinig van overbleef door de verwerking van de brokken. Met name het branden van de brokken vernietigde een grote portie van juist die gezonde stoffen. 
Maar er was meer. brokken zijn steriel. Daar zitten 0,0 bacteriën in. Vlees is niet schoon, dat wemelt van de goede bacteriën. En deze goede bacteriën gaan ook nog eens op de vuist met de slechte bacteriën in de maag.
Dus ik was er ook achter waren de keutels van Logan zo nu en dan git zwart of zelfs groen zijn. Dat bleken dus die slechte bacteriën te zijn die de knokpartij hadden verloren en uit zijn systeem werden geduwd. Exact de reden waarom de keutel van honden die brokken eten nooit zwart of groen zijn.

Anyway. Heel lang verhaal. En er is nog wel meer. Maar dit is wat ik graag even wou delen met jullie, aangezien ik hier best veel tijd in heb gestoken en misschien dat jullie er iets aan hebben.
Ik ben benieuwd wat jullie ervaringen en meningen zijn hierover.

Dank voor het lezen!

(ps: Die foto is van de daadwerkelijke teen in kwestie, volledig hersteld na een week)

Ervaring niet (gelukkig maar, denk ik dan). De enige keer dat Mellow gewond was is nadat ze was aangevallen, maar dat waren wat krasjes op d'r buik, een gaatje in d'r wang en in d'r lip. Ze at toen wel vlees.

Wel bijzonder dat Logan zo snel is genezen. Gelukkig maar, want zie een actieve hond maar eens zó lang dusdanig rustig te houden dat een teen kan genezen (en zelfs een luie hond is volgens mij lastig zó lang rustig te houden).

Interessant, en wat een leuke karaktereigenschap - zo IN dingen kruipen als je eenmaal wil weten hoe iets zit, of iets je interesse heeft gewekt. Bijzonder en héél fijn dat Logan weer zo snel op de teen is! ;)

Hier eten ze ook rauw vlees. Alleen heb ik nog geen serieuze verwonding meegemaakt met ze, gelukkig. Af en toe hebben ze krasjes na het loslopen, van doornstruiken en zo. Ik kan er dus niet over meepraten, maar het klinkt inderdaad logisch!

Ik heb nooit wolfhonden gehad, maar een whippet-kruising en 2 Goldens, en mijn ervaring is dat voetkussentjes best snel genezen. Ik zelf denk eerder dat het ook aan de leeftijd en algemene conditie van de hond ligt, en bij teefjes ook hormonale schommelingen in de weg kunnen zitten.

Mijn honden aten vroeger blikvoer, en mijn huidige hond staat half op vers vlees, en half op brok. Maar eerlijk gezegd, verschil in snelheid van genezing heb ik nog niet bemerkt. Honden genezen toch al heel snel, vind ik.

hier ook gewoon simpele hondjes en die herstellen gewoon snel.

Zaterdag morgen eentje geopereerd, 3 uur onder narcose en de dag erop is die gewoon al weer gaan speuren.

Wonde gehecht in de wang, dat is ondertussen dicht gegroeid.

Bijzonder verhaal! Fijn dat het zo snel genezen is en jullie weer vanalles samen kunnen doen

Heb je nog kunnen ontdekken hoe het gebeurd is? Glas ofzo

Mijn Engelse bulldog Buck is ooit in het 'zwembad'(groot ven in het bos) waarschijnlijk in een blikje o.i.d. gaan staan. Ook een deel van zijn zooltje eraf. Jeetje, wat een bloed geeft dat!!

Buck kreeg gewoon brok, dieetvoeding, maar was de volgende dag alweer redelijk op de been. Hij heeft een paar dagen wat mak gelopen, maar het was in no-time genezen..

Diesel heeft het ook een keer gehad, ook bij het water opgelopen.

Ik denk misschien een scherpe mossel of zo iets.

Bij hem was ook het halve kussen weggesneden.

Ik heb het eerst goed schoon gemaakt, ook al was het volgens mij door al dat bloed inmiddels van zelf schoon geworden.

Ik heb toen steeds als we naar buiten gingen een sokje erom gedaan tegen grind wat in zijn wond kon komen. Het probleem was alleen dat Diesel na het plassen altijd flink met zijn poten gaat vegen, vloog de sok om mijn oren.

Maar ook bij hem was het na een week weer helemaal hersteld.

Wat een intressant verhaal!

mijn eerste hond een duitse herder had precies hetzelfde, dit is al jaren geleden. Ze was aan het spelen met een boxer en kwam ineens hinkend aangelopen, vol bloed, het kussentje was er bijna af. Ik kon haar niet dragen eigenlijk maar ik moest. Thuisgekomen zag ik hoe erg het was. Bij de da vertelde men ook dat ze zoiets nog niet gezien hadden en ze wisten ook niet of dat nog goed kwam, ze hebben het schoongemaakt en ze kreeg er verband om met een soort loopgips. Ik moest elke dag terugkomen ongeveer twee weken lang, het genas en ik mocht zelf verband gaan wisselen. Alles bij elkaar heeft dat toch wel ongeveer vijf a zes weken geduurd. Maar gelukkig is het goedgekomen.

 De kracht van een dierlijk lichaam....

Wij hebben het ook heel vaak in de westerschelde, tussen de oesters.

Vaak houden we er rekening mee, maar soms zijn we net op het verkeerde moment bij het water, en dendert onze kruising Newfy door zo'n oesterveld heen.

Daarna over het natte zand terug, en ligt er een bloedspoor op het zand alsof er net een rituele slachting heeft plaatsgevonden.

Kwart kussentje weg, soms een diepe snee tussen de tenen, nagel al eens gescheurd.

Komt hij ongeschonden door dat ''mijnenveld'' bestaat de kans ook nog dat hij oesters begint op te duiken , en kapot bijt.

Gevolg, tong of tandvlees met een scheurtje.

Ook weer in combi met water, en hoe klein het ook, direct een bloedbad.

Bij de eerste keer ben je in staat om direct 112 te bellen.

Tegenwoordig.?

Nog even flink in het zoute water zwemmen, daarna over het gras terug.

En voor we bij de auto zijn, begint het al te stollen.

Zand en vuil likt hij er zelf wel vanaf.

Vorig jaar een kennis met haar 2 herders waarvan er 1tje vol door een gebroken bierfles rende.

1 kussentje compleet ontvelt, en een snee van 2 cm diep, maar duurde ook maar een dag of 5 voordat het weer mooi dicht was, en hij weer vrolijk mee kon rennen tussen de andere.

Ik sta er ook vaak verbaasd over...

Een heel mooi iets... zo'n gezond hondenlichaam.........

Ze krijgen hier ook vers.

Maar of dit 1 op 1 de reden van snel herstel is.?

Een lichaam moet in balans zijn om ''beschadigingen'' op te kunnen vangen.

Maar of enkel brokken automatisch zorgen voor een onstabiel lichaam weet ik niet.

Geestelijk telt voor mij eigenlijk net zo zwaar mee bij het herstellen.

Maar, altijd interessant dit soort dingen..

misschien duurde het bij ons zo lang omdat het verband erom zat? Maar het kussentje bungelde er echt bij....

Fijn dat het zo snel genezen is 

En inderdaad eem bijzonder verhaal..

heb je je eigenlijk ook afgevraagd hoe het is gekomen? Misschien ook een onderzoekje gehouden ? :)

Hier ook eens zoiets meegemaakt. Bobby was wat in de struiken aan het rommelen en komt opeens eruit met een bloedend pootje. Het bleek een flinke wond in het kussentje. Volgens de dierenarts kon het wel lang duren voor het genezen was, trainster van de behendigheid dacht ook dat Bobby wel een paar weken uit de running zou zijn, maar de wond groeide inderdaad al snel dicht en met een weekje was het al helemaal genezen. Ik had er dan op advies van de DA een babysokje om gedaan. Geen zorgen dat het sokje vuil zou worden, want zodra ze het sokje omhad zette Bobby die poot echt niet meer op de grond. Pootje recht vooruitgestoken, zwaar hobbelend, maar gelukkig was het dus snel weer over.

Bedenk me ineens, terwijl ik de nieuwe reacties lees, dat vriendje Max dat kussentje bij zijn polsje eens bijna is kwijt geweest. Kwam hard aanrennen en stopte abrupt. Plop, zo dat kussentje er bijna af. Bloeden als een rund natuurlijk. Naar de dierenarts, ingepakt, manke hond.

Maar geloof dat het na een week al een mooi korstje was. Was ook wel ingepakt door de dierenarts.

En Max at brokken. Van Eukanuba 

Kan het niet met zekerheid zeggen, maar ik heb daarna wel glas zien liggen en kapotte cola blikjes van kinderen die daar soms zijn. Ik vermoed zelf dat het een stuk blik is geweest, maar ik hoor ook vaak dat mensen denken dat het één of andere klem tegen ongedierte kan zijn geweest. Het schijnt dat ze dat gebruiken in dat bos, en hoog gras is natuurlijk een paradijs voor knaagdieren en dergelijke.

" misschien duurde het bij ons zo lang omdat het verband erom zat? Maar het kussentje bungelde er echt bij.... "

Dobry

Ja dat kan heel goed, het verband dat er bij Logan om zat moest ik zo'n 3 dagen laten zitten en ik had nieuw verband meegekregen om na die 3 dagen er nieuwe omheen te doen. Maar de volgende ochtend zag ik dat het al vast begon te zitten in de wond dus heb ik dat maar verwijderd. Ik ben vaak wel gehoorzaam naar doktoren, maar het was overduidelijk dat het verband de genezing juist tegenhield. 

" Fijn dat het zo snel genezen is 
En inderdaad eem bijzonder verhaal..
 
heb je je eigenlijk ook afgevraagd hoe het is gekomen? Misschien ook een onderzoekje gehouden ? "

Sterre en baasje Julia

Ja, ik ben er wel weer heen gegaan om te kijken, en loop er tegenwoordig ook nog wel bij langs en zie toch wel veel glasscherven en halve colablikjes. Maar iedereen zegt eigenlijk unaniem dat het een klem moet zijn geweest, maar daar twijfel ik zelf nog wel aan. 

Dat doet me denken aan nog een best wel interessante zoektocht. Toen ik me aan het verdiepen was in die kussentjes, vroeg ik me ineens af waarom ze uberhaupt een kussen zo hoog op hun voorpoot hebben. Dat raakt vrijwel nooit de grond. het was logischer geweest als ze zo'n kussen op de hak van hun achterpoten hebben want dat raakt de grond wel bij trekken en graven en wanneer ze van stijle hellingen af lopen, maar daar zit er helemaal niet een. De hond van mijn schoonouders heeft zelfs eelt op zijn ellebogen van het liggen. Vreemd dat ze dus niet zo'n kussen hebben op hun ellebogen.

Het enige antwoord dat ik tot nu toe heb kunnen vinden was dat alle zoogdieren geëvolueerd zijn uit muisachtige beestjes en dat het een overblijfsel was van de handpalm, wat werd gebruikt voor het klimmen en vasthouden van dingen. Vandaar ook dat ze nog steeds een restant van duimen hebben. Hoe accuraat dit is weet ik niet, het klinkt wel wat vergezocht.

Ik denk dat het gras en zuurstof hier ook wel een heel groot aandeel in heeft...hoeveel mensen zullen wel naar de DA luisteren en maanden aan het klooien zijn met schoentjes, verband, zalfjes weet ik het? Dat schiet dus niet op.

Voorheen gingen we met Bibi met een doorgebroken ontstoken anaalklier die ze eens per jaar heeft naar een regulier DA: uitknijpen (helse pijn), AB, zalfje, nog een keer terugkomen op controle etc. Zelfs operatie is geadviseerd...

Nu we een holistisch DA hebben doen we er op haar advies helemaal niets aan. Biebs maakt het zelf schoon en binnen een week is het weer klaar...prachtig genezen!

Soms moeten we een beetje meer vertrouwen hebben in de kracht van de natuur ;-)

" Ik denk dat het gras en zuurstof hier ook wel een heel groot aandeel in heeft...hoeveel mensen zullen wel naar de DA luisteren en maanden aan het klooien zijn met schoentjes, verband, zalfjes weet ik het? Dat schiet dus niet op.
 
Voorheen gingen we met Bibi met een doorgebroken ontstoken anaalklier die ze eens per jaar heeft naar een regulier DA: uitknijpen (helse pijn), AB, zalfje, nog een keer terugkomen op controle etc. Zelfs operatie is geadviseerd...
 
Nu we een holistisch DA hebben doen we er op haar advies helemaal niets aan. Biebs maakt het zelf schoon en binnen een week is het weer klaar...prachtig genezen!
 
Soms moeten we een beetje meer vertrouwen hebben in de kracht van de natuur "

Ja, daar hoor ik ook wel vaak iets over. Vaak zijn Holistische dierenartsen inderdaad mensen die zelf ook even nadenken inplaats van opnoemen wat ze in een boek hebben gelezen. Maar ook dat het soms helemaal verkeerd gaat door holistische charlatans met een leuk praatje. Vandaar dat ik zelf altijd even onderzoek doe, even goed nadenken, zelf in de gaten houden wat lijkt te helpen en rond vragen en dan kijken wat het meest logisch klinkt. Logan is het eerste jaar van zijn leven constant in de diaree geweest. De dokter bleef maar steeds nieuwe medicijnen gevenen bleef maar zeggen dat Royal Canin prima voer was en dat het daar niet aan kon liggen. Toen ik voor de zoveelste keer bij de da zat en er nieuwe posters van Royal Canin aan de muur hingen heb ik maar besloten de wachtkamer te verlaten en ben naar huis gegaan. Ik heb één dag besteed aan het rondbellen en mailen naar fokkers en ervaren eigenaren van wolfhonden. Ze zeiden bijna allemaal dat ik de brokken door de plee moest spoelen en rauw vlees moest geven. Ik heb dat vlees besteld, aan hem gegeven en 4 dagen later waren alle mankementen over. Het heeft me een jaar van Logan's leven gekost en 500 euro aan da kosten voor een probleem dat met 4 dagen en een halve kilo rauw vlees opgelost kon worden. 

Dus, ja. Ik denk altijd eerst zelf even na. Vraag wat rond, en als er geopereerd moet worden ga ik naar de arts. Maar ik weet wel dat de dierenarts niet alle antwoorden heeft.

 Oja glasscherven, daar heb je een grote kans op , tegenwoordig ligt er zoveel rommel overal 

Soms zijn we te snel met een dierenarts te raadplegen maar ja beter een keer te veel dan te weinig. Ik denk dat het gewoon alles bij elkaar is geweest het verse vlees, het gras, geen verband en dan het feit dat je Logan in top conditie is.

Hier ooit een rottweiler gehad met een gebroken poot waar een operatie ook om de hoek kwam kijken. Hij kreeg een spalk en moest wekelijks terug komen bij de DA om opnieuw te verbinden maar na 1 week had hij zulke lelijke doordrukplekken met alle vuiligheid erbij en hij had er zoveel pijn aan dan hij het er zelf vanaf haalde laat in de avond. Heb toen biogaas en verband een opgerolde krant gepakt en hiermee de poot vast gezet om de andere dag naar de DA te gaan en deze vond mijn idee geweldig en hij was binnen twee weken weer op de poot

De hond van een vriendin van mij heeft dit dus ook.

Haar dierenarts heeft het voetkussentje gehecht, waardoor het alleen maar erger is geworden. 

Ze laat het nu ook met rust en het gaat velen malen beter. 

Ik denk dat we ons soms vergissen in het herstel van onze honden.

Hier hond op brokken (met af en toe vers) en die heeft ook wel eens flinke verwondingen gehad. (gat in kop, gat in oor). Maar met één of twee weken was dat toch echt wel genezen. Inderdaad gewoon zuurstof erbij en in haar geval een kap zodat ze niet zelf de korstjes er te vroeg af kan trekken. Gezond lichaam kan veel! Maar goede voeding zal allicht helpen (Y)