consequent opvoeden.

Bij mij is nee ook nee.
Ik ben wel consequent met mijn hond, ook honden moeten regels hebben, anders maken ze er een potje van.
Maar ik ben niet streng of bazig over mijn hond. Een hond is mijn maatje, mijn beste vriend, en we werken samen.
Een goede samenwerking moet je weten wat je aan elkaar heb, en wat je wel en niet prettig vind.
Negatief gedrag negeer ik, en positief gedrag beloon ik.
Helpt heel goed, sem is een gevoelige hond.
Hij kent het woordje nee, en daar luisterd hij ook prima naar.
Vaak gebruik ik nee in een onbekende situatie voor sem, als hij twijfelt of hij iets wel of niet mag

Inderdaad Sem, duidelijkheid. Ik begrijp heel goed dat een hond duidelijkheid moet hebben om iets goed te begrijpen. 

Maar als een hond bijv altijd op de bank mag en er ligt er een keer iets op om te drogen incidenteel (als voorbeeld) en ik zeg tegen mijn hond "nee, pas op...kan nu niet" dan is er geen enkel probleem, doet die het niet. Zo kan je weleens wat altijd mag/kan eens anders moeten doen terwijl je hond het echt wel begrijpt. Als er vertrouwen is is het geen probleem (eventueel nog laten zien dat er wat ligt....de hond snapt dat echt waarom het dan uitzonderlijk niet kan/mag terwijl het anders wel mag/kan). 

Gijs mag consequent doen waar hij zin in heeft

geintje toch ;) 

Hij is soms gewoon veels te slim voor ons, volgende keer neem ik een domme hond

die niet weet wat hij moet doen om alsnog zn zin te krijgen, haha

Ja, ze snappen meer dan je denkt. Ik leg ook vaak dingen uit, heb wel het idee dat ze dan weet wat ze hoort (in het bos), maar ook dat ze nu even niet dit of dan kan doen omdat... *vul maar in*

Mellow mag overdag op bed, er ligt een hele grote fleecedeken op zodat het bed haartjes-vrij blijft. Ze ligt altijd op hetzelfde plekje, vlak voor mijn vriend zijn hoofdkussen. 's Middags een klein rommelig deukje waar ze de hele ochtend in een rondje heeft gelegen 

's Avonds mag ze ook altijd even een half uurtje erbij liggen, maar als het licht uit gaat moet ze eraf. "Mellow, eigen bedje toe" en ze springt van het bed af en gaat in haar mand.

Twee keer niet gedaan, toen gromde ze. Dat gaan we dus even niet doen, dus ik heb haar opgetild en op de grond gezet: ons bed, waar jij óók op mag liggen, doe je gek dan is dat dus gewoon afgelopen.

Sinds een paar dagen ligt de fleecedeken er 's avonds niet meer op, alleen op het voeteneind. Nu springt ze nog wel op bed, maar als ik zeg dat ze daar (haar 'vaste' plekje) niet mag liggen (er ligt geen fleecedeken) gaat ze gelijk haar mand in, ondanks dat ik op het voeteneind klop, waar ze wél mag liggen.

Ahaha Geweldig Stabij Gijs.

Zou Mellow beledigd zijn? Aan de voeteinde is vaak beweeglijker, willen de meeste honden niet (tenminste die van mij). Liefst hetzelfde als jijzelf, kopje ook op kussen hahaha.

Ik denk dat honden 'soms' prima begrijpen, net zoals ze ook heel goed weten bij wie ze wat klaar kunnen spelen. Onderling geven en krijgen ze ook niet altijd dezelfde reactie bij dezelfde acties naar elkaar.

Ik kan mezelf een leven zonder 'soms' helemaal niet voorstellen eigenlijk, niet voor mij en niet voor mijn honden.

Cindy.
Eigenlijk geef je nu nog een voorbeeld wat consequent word afgekeurd.
Grommen mag niet 'punt'.

 hier ben ik het wel mee eens 

gijs kent ook wel soms 

en hij schooit bij mijn ouders wel, bij mij niet, want ik geef hem meestal niks. Ja meestal, soms dus wel, en dat weet hij, maar hij weet dat hij bij mn ouders eenmgrotere kans heeft dus daar eerst heen gaat

Hier mag rijden op mensen echt niet

hoe grappig ik het er soms ook uit vind zien

maar dat is echt nee, gijs van je been plukken, zit en koekje 

grommen is een communicatiemiddel,

eigenlijk is het goed dat een hond dit inzet, hij communiceert dan tenminste, sommigen hebben dit afgeleerd en dat kan voor gevaarlijke situaties zorgen.

Even kalmeren, of uit de situatie halen, of afstand vergroten zou dan ons antwoord kunnen zijn.

Even zachtjes haar billen aanraken (ze sliep niet, ligt gewoon lekker in een rondje met ogen open) tegelijk met de mededeling "ga maar naar je bedje". En nee, dan wil ik inderdaad geen gegrom. Als ze in een diepe slaap is en ik wek haar bruut, dat ze dan (van schrik ofzo) zou grommen: kan ik nog begrijpen. Maar niet omdat ze, zoals altijd, als het licht uitgaat een zachte bil-aanraking krijgt. Heb haar verder niet gestraft hoor, dat doe ik niet, maar wel opgetild en op de grond gezet.

Toen ging ze zelf in d'r mand, dekentje erover (ja, zeg maar niks... ) en een welgemeend "weltrusten meisje".

Overigens ook consequent: 's avonds in haar mand een dekentje over haar heen en een klein, gezond snoepje 

Afstand vergroten tijdens zo'n grom werkt niet, dan zouden wij uit bed moeten 

Volgens mij is een grom in Cindy/Mellow's geval gewoon uitproberen hoe ver ze kunnen gaan. Dobby mag 's avonds ook bij me, maar gaat er zelf na een tijdje uit, of ik zeg "ga maar slapen" en hij gaat op zijn eigen matje liggen. Maar soms gromde hij ook. Nou, dan is het dus assertief zonder pardon op de grond deponeren. Mijn bed, ik bepaal, en dat mag hij weten ook. Al zorg ik er dan wel voor dat ik met mijn gezicht ver genoeg uit de buurt ben voor een eventuele snauw.

Dat consequent opvoeden vind ik een lastig punt. Het aanleren van sommige dingen is vastigheid voor nodig. Maar daarna kun je bij sommige honden dus wel toestaan dat ze even bij je op de bank mogen, en sommigen proberen dan ipv. een vinger meteen de hele hand te nemen. Ik denk dat je bij die laatste types heel erg consequent moet blijven om een constante machtsstrijd over alles te voorkomen.

Ik vind het moeilijk om consequent te zijn. Vooral wanneer hij me aankijkt met zijn mooie kraal oogjes haha. Gelukkig is mijn vriend die er wat van zegt. Al weet xabi wel dat bij mij meer mag. Slimme honden hoor

ah dat was ook niet als kritiek op jouw aanpak bedoeld hoor helemaal niet

Wanneer je een hond consequent opvoed, geef je de hond duidelijkheid. Hij/zij weet waar die aan toe is. Elke hond (en elk mensenkind) heeft die duidelijkheid nodig om goed te kunnen funtioneren.

De ene keer wel op de bank en de andere keer niet?
Ik zou het ook niet snappen hoor.

De mate van consequentie is wel verschillend denk ik. Bij de ene hond kan soms iets makkelijker dan de andere.
Maar het ligt ook zeker aan wat mogelijk is. We willen Skye afleren om op te springen, maar de omgeving laat het niet toe. Mensen die roepen ''ahw! een husky!'' en flop, Skye ligt in hun armen. Je kunt er op dat moment wel wat van zeggen, maar het is niet echt consequent en hoe groot is nou de kans dat je die mensen weer tegen komt?

"  
 
grommen is een communicatiemiddel,
 
eigenlijk is het goed dat een hond dit inzet, hij communiceert dan tenminste, sommigen hebben dit afgeleerd en dat kan voor gevaarlijke situaties zorgen.
 
Even kalmeren, of uit de situatie halen, of afstand vergroten zou dan ons antwoord kunnen zijn. "

Dobry

Maar ik denk dat het merendeel in bepaalde situaties geen gegrom wil en dat de meeste honden dat prima begrijpen.

Hier delen we ook bank en bed met de honden (en kun je mij zelfs met regelmaat met mijn kont op een van hun vele kussens vinden). Delen dus....zodra er geclaimd wordt en een vd kerels het nodig vindt om middels gegrom de ander of een van ons op afstand te houden, verlang ik ook dat ze daarmee stoppen. Zelf afstand nemen is ook prima hondentaal en dat snappen ze perfect.

ik denk dat gegrom iets betekend van de hond uit , dat probeerde ik te zeggen.

Hoe je dat gaat oplossen hangt uiteraard af van de situatie.

Ik ben heel consequent  Als Jip van mijn moeder bij haar mag opspringen in de winter met lange broek aan, dan mag hij het van mij ook in de zomer als ze rok of shorts aan heeft 

In het begin zeker, best wel duidelijk geweest wat wel en niet mag.

maar nu, nu laat ik hem ook lekker hoor, en als hij een keertje niet netjes naast loopt en er is geen gevaar (zoals op de dijk lopen) dan mag hij dat ook.

Ik vind wel dat ik steeds meer een watje ben, als mijn man eens zijn strenge stem op zet, dan vind ik dat al niet zo nodig, moet dat nou?

Ik ben minder streng, maar over het algemeen luistert hij goed, af en toe moet ik wel bijhouden op het commando hier, want hij trekt vaak een lange neus naar me, maar soms in een gevaarlijke situatie bijvoorbeeld vind ik ik het wel handig als hij komt, maar ook daar betrap ik mezelf op dat ik denk ach, die jongen, laat hem lekker.

Ik moet dus eigenlijk soms wat strenger zijn, gewoon voor zijn eigen veiligheid, nu merkt hij wel verschil als ik echt iets meen of niet zo erg meen.

Maar in het begin moesten we echt alles nog leren, hij wist niks, dat kan alleen maar door duidelijkheid vind ik.

"  
ah dat was ook niet als kritiek op jouw aanpak bedoeld hoor helemaal niet "

Dobry

O, maar ik zag het ook niet als kritiek hoor 

Als ze gromt omdat ik haar aai als ze met een kluifje bezig is, dan is dat mijn eigen schuld en neem ik ook gewoon afstand, ik wil haar neus tenslotte ook niet op mijn bord als ik aan het eten ben 

(Maar ik laat haar altijd lekker op d'r kluifje knabbelen.)

In de situatie van Cindy zou ik dat ook niet accepteren. Ik ben veel situaties door gemoeten, en daar kwam ook wel eens gegrom in voor. Altijd afstand nemen etc. werkt niet in alle gevallen.

Consequent, tsjaa. Eigenlijk ben ik totaal niet consequent geweest. En waarom? Omdat Hummie zoooo angstig en bang was dat vertrouwen voor gehoorzaamheid ging. Juist een compliment gekregen van gedragsdeskundige dat ik dat zo had aangepakt.
Een vb: Het eerste waar Hummie mee speelde was een schoen. Zodra ik ook maar kuchte of opstond ging hij weer wegkruipen. Dusja dat heb ik toegelaten, juist aangemoedigd dat hij speelde. Uiteindelijk natuurlijk wel gesloopte schoenen. (Ik kon in het begin dus niet ruilen)
Toen hij pas buiten liep, liep hij letterlijk aan mijn voet. Maakte niet uit los of vast. Ik heb hem juist uitgedaagd te rennen, eens lekker hond te zijn. Dus nee toen hij ging trekken aan de riem ben ik niet meteen stil gaan staan, en daar pluk ik nu soms nog de vruchten van.
Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar dit heeft wel mede geholpen Hummie uit zijn schulpje te laten kruipen. Toen er vertrouwen was zijn we ook meer gaan oefenen, en is er wel meer consequentie gekomen.

Ik heb de poll dus niet ingevuld omdat ik het een dubbel verhaal vind. In de meeste gevallen absoluut ja. Maar met uitzonderingen. Als ik het opnieuw moest doen had ik precies hetzelfde gedaan.
Over het algemeen probeer ik wel consequent te zijn. Toch betrap ik mezelf er wel eens op dat ik het niet ben. Dan schroef ik het ook meteen weer aan.

Consequent zijn is een begrip, wat voor iedereen wat anders betekend.
Wat doe je bv als het corrigeren via stem of aanraken niet helpt? Een hond valt uit, uit angst. Op dat moment reageert hij niet op jou. Dan kun je nog wel heel stellig zeggen, hij mag niet uitvallen, maar wat doe je dan?

 Ik heb een onzekere hond,uitvallen hoorde daar bij en niet een beetje ook. Ik kon niet fatsoenlijk met hem over straat lopen en toch is zo'n hond nog meer gebaat bij een consequente duidelijke opvoeding.

Het is ook niet dat je 1 dag bereikt wat je wilt bereiken maar een onzekere hond heeft goede leiding en structuur nodig. En steeds opnieuw ga je corrigeren totdat het kwartje gaat vallen.

Als mijn hond vb.uitviel hield ik hem uiterst kort,ging in zijn zicht staan zodat ik de focus kon verbreken,ging hij niet grommen en stopte hij met trekken aan de riem dan ging ik hem prijzen.

En steeds ging ik een stapje verder,focus verbreken,zitten,blijven.

En nu als hij een hond ziet gaat hij vanzelfs zich focussen op een plantje,stokje en daar op bijten.

Moet ik een hond passeren en kan ik niet uitwijken dan hou ik hem kort en spreek hem toe en uiteraard wordt hij iedere keer heel uitbundig geprijsd.

Uiteraard is een fysieke correctie hier niet aan de orde,dat maakt een onzekere hond inderdaad nog onzekerder.

Je hond begeleiden en steunen in het krijgen van zelfvertrouwen en anders leren omgaan met de situaties die hij moeilijk vindt. Hem consequent laten uitvallen en dat corrigeren leert hem niets van wat jij zou willen dat hij leert, namelijk met meer (zelf)vertrouwen in het leven staan.

Door datgene wat je ongewenst vindt te corrigeren en af te leren, leert je hond geen (zelf)vertrouwen opbouwen en hoe hij wel met moeilijk situaties kan omgaan en zo grip te krijgen. Hier ligt een hele grote en verantwoordelijke taak voor de mens van de hond.

Mellow heeft een hartgrondige bloedhekel gehad aan (voornamelijk) snelle fietsers. Wielrenners met stip op 1, op de voet gevolgd door mountainbikers.

Ik schaamde me dood soms, vreesde ook echt voor de blote kuiten van de fietsers in kwestie.

Hield haar extreem kort als er fietsers aankwamen, maar daar leek het alleen maar erger door te worden.

Heb het afgeleerd door haar aandacht te vragen op het moment dat ik de fietser zag. We gingen dan aan de kant en ik gaf haar een heel lekker snoepje. Al vrij snel had ze het door: als er een fietser komt, dan krijg ik wat lekkers! En op een gegeven moment ging ze zelf al zitten 'kom maar op met dat snoepje' 

Tot het mis ging en ze werd 'verrast' door een grote groep wielrenners die haar van heel dichtbij (zonder bel, want een bel daar doen we niet aan...) passeerden. Is zich rót geschrokken en daardoor hebben we een aantal héél slechte maanden gehad (totale paniek, gillen, als ze in de verste verte maar een fietser zag). En de door mij opgebouwde tolerantie voor fietsers was weer finaal om zeep gebracht (en bedankt...).

Weer opnieuw begonnen en nu gaat het weer goed. Loop ik op het fietspad, dan kijk ik vaak om. Komt er een fietser aan dan waarschuw ik haar "even aan de kant wijfie, een fietser". Dan gaat ze zelf al in de grasstrook aan de zijkant zitten. Ik hou haar wel kort, maar niet 'opgeknoopt kort' zeg maar. Er is wat speling in de lijn, maar ze kan niet bij de fietser. Ik beloon haar dat ze zo'n knappe hond is, groet de fietser (die mij soms bedankt), beloon haar nogmaals "knappe hond hoor!" en zeg dat ze weer mag gaan lopen.

Ik had haar óók op d'r sodemieter kunnen geven tijdens die heftige uitvalmomenten, maar daar had zij niets van geleerd (ja, dat fietsers gelijk staan aan op d'r donder krijgen).

Ze zal ze nooit echt leuk gaan vinden en ik weet dat ze ook echt schrikt als ze het niet verwacht. Zeg ik niks (omdat er een nét na het omkijken aankomt), dan valt ze wel weer uit. Word ik niet boos om, maar laat wel weten dat dat niet de bedoeling is. Of ze mijn "nou, dat is niet nodig, dat deden we toch niet meer?" ook snapt is een ander verhaal

Consequent zijn is een begrip, wat voor iedereen wat anders betekend. Wat doe je bv als het corrigeren via stem of aanraken niet helpt? Een hond valt uit, uit angst. Op dat moment reageert hij niet op jou. Dan kun je nog wel heel stellig zeggen, hij mag niet uitvallen, maar wat doe je dan


Ik had een hond die een echte angstbijter was.
Altijd en voor alles en iedereen bang.
Zij koos de aanval als beste verdediging.

Juist zij had er baat bij consequent opgevoed te worden.
Dat betekend niet dat alles maar helemaal vol met regels zit en dit mag niet dat mag niet , dat moet , dit moet.
Neen het was gewoon duidelijkheid waar ze echt behoefte aan had.
Was het niet duidelijk dan beet ze im het voor haar makkelijker te maken.

Natuurlijk zijn er situaties in geval van gevaar ofzo waarbij je weleens iets moet laten vallen.

Maar klein voorbeeldje als ze vandaag op de bank mogen , mogen ze dat morgen ook.

Een ander voorbeeld is mijn husky.
Als ik nú iets toelaat blijft hij het doen.
Ik hoef dan niet meer neen te zeggen want meneer kijkt om en doet dan toch wat ie wilt.
Natuurlijk is het eigenwijze ook karakter van de hus , maar in die mate die ik hierboven beschreven heb is normaal niet zo erg.
Door consequent te blijven gaat hij ook minder ' uitproberen' .

Hier ook een uitvaller aan de lijn.
ook ik vraag zijn aandacht, soms gaat dat heel goed, soms wat minder.

In het begin was ik vooral consequent in een band en vertrouwen opbouwen. Want dat was het belangrijkste. De rest geen regels. Maar wat ik deed, zette ik door (bv riem om, naar buiten etc).
Erna meer regels toegevoegd.