Wanneer is het lijden?

Ik ben erg aan het twijfelen en wil graag jullie mening of advies.   Sinds 4 jaar ben ik de trots eigenaar van een lieve golden retriever reu van 12 jaar oud. Toen ter tijd uit het asiel gehaald en vanaf dat moment mijn allerbeste vriend :)   Vorig jaar liep hij opeens mank, bij de dierenarts bleek dat de kruisbanden van zijn rechter achterpoot waren ingescheurd. Opereren was mogelijk, maar vanwege zijn leeftijd en hoge kosten van de operatie was de keuze om met pijnstilling aan de slag te gaan snel gemaakt. Sindsdien krijgt hij elke dag 100mg norocarp. Dit vind hij lekker en hij rent weer, zwemt weer en wandelt met gemak wandelingen van 8km. Helemaal goed dus.   Tot vorige week - Op het strand zag hij, in zijn enthousiasme, een kuiltje over het hoofd en verstapte zich. Foute boel... Ik heb het even aangekeken en ben meteen de volgende dag naar de dierenarts geweest. Hier bleek dat diezelfde kruisbanden nu waarschijnlijk helemaal zijn afgescheurd. De knie voelde erg warm en dik.  De dierenarts raadde een rontgenfoto af, ook omdat hij dan onder narcose moet, en ivm zijn hoge leeftijd. En aangezien opereren toch geen optie meer is.   We hebben toen afgesproken om de norocarp op te hogen naar 130mg per dag, om te kijken hoe hij het daar op doet. Mocht het na 2 weken nog niet goed zijn, dan raad de dierenarts aan om hem in te laten slapen...   Nu ben ik een week verder, en ik weet het gewoon niet. Hij loopt iets beter, wil ook wel mee naar buiten, ligt lekker op het gras te rollen, maar een klein rondje is wel meer dan genoeg. Hij loopt nog steeds erg mank, maar ik vind het erg moeilijk in te schatten hoeveel pijn hij nou daadwerkelijk heeft.    Zo nu en dan hijgt hij erg, maar dat deed hij eigenlijk altijd wel al.eetlust en drinken is hetzelfde gebleven.   Ik vind het moeilijk....hoelang moet ik dit aankijken? en wanneer is het lijden?  Hebben jullie meningen,tips of adviezen??   Alvast bedankt!

Als je hond pijn heeft en blijft houden kan je zeggen dat hij lijd.

Wanneer het genoeg is daar kan en mag ik niks over zeggen.
Dat is echt aan jou en je da.

Ik heb een half jaar geleden mijn meisje moeten laten gaat ' nog geen 5 jaar ) omdat ze door een tumor in haar hoofd constant hoofdpijn had.
Ik wilde eerst ook rekken met medicijnen , maar uiteindelijk besloten haar te laten gaan.


Die keus is echt voor jouzelf.
Ik wens je alvast heel veel sterkte met welke keus je ook gaat maken.

dankjewel voor je reactie.

Ik ben het ook helemaal met je eens hoor; als hij echt lijdt, is het tijd om hem te laten gaan, al krijg ik nu alweer vochtige ogen als ik er aan denk, bah! 

Maar het is voor mij gewoon niet helder in hoeverre hij echt lijdt, daarom lukt het me niet om de keuze te maken. 
Het is niet zo dat ik een bord voor mijn kop heb en niet wíl zien dat hij pijn heeft, ik ben realistisch genoeg om te zien dat de pijn er is, maar of het erg genoeg is, ik weet het niet.

if only dogs could talk....

Tja als ze konden praten
Ik zou niks liever willen.

Mank lopen is wel een teken van pijn.
Je moet er al van uit gaan dat honden een vrij hoge pijngrens hebben , en het al laat laten zien.
Maar nogmaals ik kan en mag dat niet beslissen voor jou.
Deze hele moeilijke keus is echt aan jou.
Wellicht in overleg met de da.

Ik vind persoonlijk dat je met dit soort zaken je ego aan de kant moet zetten. Uiteraard wil je je hond niet kwijt, maar als je ziet dat hij/zij pijn heeft, niet veel zo "blij" is als vroeger dan vind ik dat je je hond ook zijn rust moet gunnen.

Maar goed, dit zijn altijd vervelende beslissingen uiteraard.

ik begrijp je dilemma zo goed, maar gescheurde kruisband die al zeker voor 80 % is afgescheurd geneest niet meer vanzelf, je hond gaat echt veel pijn krijgen op den duur dan helpen al die pijnstillers niet meer.

kijk naar je hond, is deze nog actief genoeg ? vrolijk en geen andere kwalen ? dan zou ik zeggen, waag het erop, na zes weken is je hond weer herstelt... en ja het is duur, maar ik zou het er toch op wagen, als de hond geopereerd is aan deze kruisbandscheuring, kan die nog wat jaartjes mee.

ga naar een goede kliniek waar de narcose goed is, een niet al te dure kliniek die heel goed staat aangeschreven en goed is is Steenwijk......

informeer er naar, want zo blijven lopen is geen optie meer.

Een alternatief (niet persee goedkoper) is je hond een brace laten aanmeten bij hodes of orthopedieren. 

Krijgt je hond ook een maagbeschermer? Want mn labradors kunnen last krijgen bij langdurig pijnstiller gebruik. 

Mijn hond is pas geleden geopereerd wegens een gescheurde kruisband op 10 jarige leeftijd. Ik ben daarvoor naar een specialist gegaan. 

Mjn hond had duidelijk pijn, hij was 's nachts aan het jammeren en stiller dan anders. 

Je moet daarvoor kijken naar de hond in rust en niet naar wanneer ie door zijn pijn heen gaat door bv visite oid. 

Jeetje wat moeilijk zeg maar niemand kan die beslissing voor jou maken.

Kijk je hond eet om te overleven en dat is eigenlijk een oerinstinct niet omdat hij graag wil eten dus daar moet je niet aan vast houden hoor zo moeilijk als dat ook is.

Anderzijds ga ik met Willemijn mee ook omdat je aangeeft dat je hond nog heerlijk op het strand liep de spelen

Wat een dilemma,de hond is 12 jaar,ik denk ook niet dat ik nog aan een operatie zou beginnen,gewoon omdat mijn grote honden nooit ouder zijn geworden dan 14 jaar. Je hond hijgt dus dat betekent dat hij pijn heeft.

Het is of laten inslapen of laten opereren,moeilijk maar een andere keuze is er niet en die kan niemand voor je maken. Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe.

Lieve Marita,

Ik heb vorig jaar de beslissing moeten nemen om mijn grote meid Vera in te laten slapen.

Ook ik wilde goed aankijken wanneer genoeg genoeg was.

De andere HP-leden kennen Vera's verhaal al nu.

Bij haar was er sprake van heel veel verschillende dingen, door haar verleden.

Wat bij mij de o.a. de doorslag gaf (behalve de vragende blik in haar ogen, ze kon me op het laatst zo aankijken van vrouwtje wat is er nu allemaal met me, was dat ze bijna de hele dag liep te hijgen.

Eerst dacht ik dat ze het warm had, het was in de zomer.

Toen dacht ik dat het haar hartje was, ze had ook een hartruis erbij en dat ze misschien wat benauwd was.

Ik wist toen nog niet, tot de dierenarts me dat vertelde, dat hijgen bij een hond ook een teken van pijn kan zijn.

Met wat ze allemaal al had overleefd en mankeerde en de behoorlijk zware pijnstillers die ze o.a. al lang kreeg, wist ik toen dat het lijden werd.

Ik heb nooit een dier laten lijden en weet dat de beslissing zo zwaar is.

Bij mijn Vera was er sprake van zoveel dat het moeilijk was om uit elkaar te houden. Nu ik terugkijk zie ik dat ik precies op tijd was.

Jouw lieverd mankeert iets anders, maar jij bent de enige die kan besluiten wanneer het genoeg is.

Door goed naar je hond te kijken. En praten met de dierenarts.

Ik heb ervaren dat die en zijn lieve assistentes er niet alleen zijn als ik met mijn honden bij hem kom voor onderzoek of medicijnen e.d. maar ook voor advies en steun.

Ik hoop dat jij dat ook kunt bij jouw dierenarts.

Wat je ook besluit, verder behandelen of hem laten gaan, ik wens je wijsheid en kracht en een grote knuffel voor je hond van mijn meisjes en mij

" ik begrijp je dilemma zo goed, maar gescheurde kruisband die al zeker voor 80 % is afgescheurd geneest niet meer vanzelf, je hond gaat echt veel pijn krijgen op den duur dan helpen al die pijnstillers niet meer.
 
kijk naar je hond, is deze nog actief genoeg ? vrolijk en geen andere kwalen ? dan zou ik zeggen, waag het erop, na zes weken is je hond weer herstelt... en ja het is duur, maar ik zou het er toch op wagen, als de hond geopereerd is aan deze kruisbandscheuring, kan die nog wat jaartjes mee.
 
ga naar een goede kliniek waar de narcose goed is, een niet al te dure kliniek die heel goed staat aangeschreven en goed is is Steenwijk......
 
informeer er naar, want zo blijven lopen is geen optie meer. "

willemijn, baasje van bamse .

 Ik sluit mij hierbij aan. Wanneer je hond voor de rest nog gezond is, waarom niet? Ok, de operatie is niet goedkoop(mijn golden retriever heeft het ook meegemaakt; was toen wel maar 1 jaar oud), maar als hij hiermee geholpen is....Narcose is niet goed voor een oude hond, maar als ie voor de rest niks mankeert(hart nog in orde,...) zou ik het riskeren. En niks doen is geen oplossing; pijn zal altijd maar erger worden omdat er zich dan ook nog artrose zal vormen op het gewricht.

Inderdaad, niks doen is geen optie.

Bij Vera is inderdaad ook artrose ontstaan om haar enkelgewricht dat in Spanje gebroken is geslagen. Daar had zij de pijnstillers voor.

En nogmaals, Vera mankeerde nog veel meer, dus is wel een ander verhaal dan Marita's hond.

Lexi bijvoorbeeld is ongeveer net zo oud als Vera 'was en Marita's hond is, maar als Lexi nu ergens aan geopereerd zou moeten worden zou ik dat wel aandurven, omdat zij nog in goede conditie is.

Dit vind ik altijd zulke moeilijke topics.. ik reageer er dan ook zelden op, gewoon omdat het zo persoonlijk is en per situatie verschilt.

Zelf vind ik het erg belangrijk om jezelf af te vragen hoeveel waarde en levensvreugde jouw dier nog uit het leven kan halen.

Ik denk dat jij dit als baasje zelf het beste kan bepalen. Jij kent je hond! Sterkte!

Helemaal waar Suzan

Dilemma is altijd moeilijk.

Mijn vorige collie hebben we ook nog laten opereren aan haar kniebanden ze was toen dacht ik 10 jaar oud.

Zij is uiteindelijk bijna 14 geworden en heeft nog 4 jaar heerlijk kunnen genieten zonder pijn.

Ook wij hebben enorm getwijfeld, was best een hoop geld voor ons en dan de leeftijd, misschien gaat ze nog maar een jaar mee.......

Maar ben toch blij dat we het gedaan hebben en dat we niet voor deze rede die dus operabel is m'n hond heb hoeven laten inslapen.

Neem eens contact op met een andere dierenarts en vraag daar eens info aan.

Succes met je beslissing, moeilijk is het zeker.

De levensverwachting van een Golden is 10-12 jaar.

De Golden van ts is dus al hoogbejaard. Kan zijn lichaam een narcose en herstel nog aan?? Moet je dat gaan wagen?

Ik zou zelf nooit' meer kiezen voor een zware operatie op zulke leeftijd, dat zou ik hem niet aan willen doen en zou gaan voor een comfortabel beleid.

Dat wil zeggen: het leven voor hem zo aangenaam mogelijk maken, zoveel mogelijk ontlasten en zonodig pijnmedicatie.

En vooral: 'geniet van elkaar en al jullie goede momenten samen' Maak de last niet te zwaar, voor jullie beide niet!

Wij hebben een Appenseller uit het asiel gehad en die hebben we 4 jaar gehad.Hij is 12 jaar geworden Hij zwom ontzettend veel het was zijn lust en zijn leven.
Hij had artrose dus dat was heel goed om in beweging te blijven.
Tot dat hij een keer tijdens het spelen met onze toenmalige Rottie tegen een muur stootte was zijn pootje uit de kom. De DA heeft meerdere malen geprobeerd de poot in de kom terug te zetten.
Dat lukt dus niet. Toen konden we voor een operatie €650 ondergaan.
Het eerste wat we ons afvroegen was kan hij daarna alles weer doen.
Nee hij mocht niet meer te druk met andere honden spelen en ook niet ZWEMMEN Dat was zijn lust en leven. Wij hebben toen met zijn alle rond de tafel gezeten. Hij had erg veel pijn.Hij zou wegkwijnen als hij niet meer mocht zwemmen.Dus hebben we de moeilijkste beslissing gemaakt. We hebben hem in laten slapen.Nu heeft hij in ieder geval geen lijn meer.

Helaas kan niemand je hier zeggen wat je moet doen en wanneer je het moet doen.

Jij staat voor de beslissing, best wel een zware beslissing.

Ik stond daar enkele maanden geleden ook, waar jij nu staat, en het is niet makkelijk en het wordt ook niet makkelijker.

Hoe wist ik dat het genoeg was?

Mijn meisje mankte ook fel, werd 's nachts vaak wakker, lag soms hevig te beven (lijkt op zenuwachtig gedrag of wanneer ze koud had), ... (botkanker)

Maar ze at nog heel goed, was superblij als ik thuiskwam, speelde soms nog met Blue, ze reageerde voor de rest heel erg normaal ...

Toch heb ik beslist om een eind te maken aan het lijden. (Opereren was geen optie, bottumor kon niet verwijderd worden en ze was al 10). En pas wanneer ze er niet meer was en de andere hond weer gewoon doorsliep en me geen 4x op een nacht kwam halen uit mijn bed, wist ik dat ik juist had gehandeld.

Dit deed hij al enkele maanden, dus heb ik eigenlijk nog te lang gewacht! Dat is het enige waar ik toch een beetje spijt van heb, hoe hard het ook klinkt. Ik had haar eerder moeten laten gaan.

Maar het is zo moeilijk om in te schatten! Jij ziet altijd de mooie momenten en probeert de mindere momenten een beetje te verzachten met pillen, aaien, ... Heel normaal!

En dan denk je: ik weet dat het moet, maar nou is ze/hij toch nog te goed ...

En zo gaat het maar door ... 

Ik heb het uiteindelijk plots beslist omdat de DA me zei dat de kans groot was dat haar poot spontaan zou breken of dat de poot zou openspringen, en dat wou ik haar zeker besparen.

Hoe het voor jou is, moet je helaas zelf uitmaken.

Weet wel dat er hier veel mensen zijn die weten hoe jij je nu voelt!

Leef met je mee ...

Sterkte met je beslissing...

heel toevallig onderaan de berichtjes komt deze reclame van HP voorbij...

gescheurde kruisband hond
dierenkliniek Steenwijk:. Veel ervaring & scherpe tarieven...

ik pusch helemaal niets, jij kent je hond het allerbeste, nog in goede lichamelijke conditie ? denk er over na, mijn nichtje heeft ook een golden gehad, die zijn alle heel oud geworden, vandaar kijk goed naar je hond... en deze arts Tobias van de Vlerk, beoordeelt echt eerst de gezondheid van je hond voor die er zich aan waagt, en het is een eerste klas Orthopeed.

zelf ben ik naar Utrecht gegaan, omdat Bams een andere techniek heeft gehad voor haar gescheurde kruisband, duur en heel goed, maar nogmaals Steenwijk is een erkende orthopeed en heeft scherpe prijzen, misschien kan je daar informatie in winnen.

Een zeer moeilijke en verdrietige situatie.

Je Golden heeft geluk gehad, dat hij door jou uit het asiel gered is en 4 jaar een warme gouden mand bij jou heeft gehad.

De meeste dierenartsen zullen niet snel zeggen, dat als het binnen 2 weken niet beter gaat, hij/zij euthanasie aanraadt.

Als je dierenarts een roesje om foto's te maken afraadt, dan is een lange en zware narcose voor een operatie geen optie. Zoals ik lees in je bericht heeft je dierenarts dit zelfs vorig jaar al afgeraden.

Een hond loopt alleen mank als er sprake is van ernstige pijn.

Honden laten pijn pas in een laat en ernstig stadium zien. Het hijgen komt ook door hevige pijn.

Je hond geeft, als je goed kijkt en interpreteert, zelf aan wanneer het genoeg is en ook de pijn niet meer te dragen is. Kijk naar de houding van de rug, staart en oren. Als baasje, dat zijn hond door en door kent, kan je het ook aan de uitdrukking in zijn ogen zien. Op een gegeven moment weet je zelf dat je hem het beste uit zijn ongemak en lijden kunt verlossen. Houden van betekent ook op het juiste moment kunnen loslaten om hem een verdere lijdensweg te besparen.

Ik wens je veel sterkte en wijsheid.

Een gezonde hond van 12 zou ik laten opereren. Heb wel moeite met je redenering waarom je niet hebt laten opereren. Ja het is duur, maar dat mag niet de enige overweging zijn. En een golden is niet altijd oud en afgeschreven op 10 jarige leeftijd. 

Maar goed, aan mijn kritiek heb je ook niks..

je zult iets moeten en een verder gezonde hond afmaken vanwege de kruisbanden zou ik niet doen. 

Misschien een rare opmerking, maar is amputatie van de poot een optie? Misschien korter revalideren en honden schijnen vrij snel te wennen aan het lopen op 3 poten. 

 Wil toch even reageren op dit laatste zinnetje:

Iedereen hier doet wat hij of zij het best acht voor zijn/haar hondje. Ik denk niet dat Marita geholpen is met een discussie wie wat voor zijn hond doet, of een operatie nog nuttig is, ...

Daar zijn dierenartsen voor! Zij kunnen het best de medische toestand van een hond inschatten, die mensen hebben daar dan ook 6 jaar of langer voor gestudeerd!

Willemijn wil gewoon de optie van een operatie opperen, mag toch?

Ikzelf zou misschien niet meer aan een operatie denken als de DA dit zelf niet zou voorstellen, maar daarom zijn we allemaal anders natuurlijk.

Willemijn heeft ook goeie ervaringen met dit soort operaties, terwijl ik er helemaal niks vanaf weet.

Dit even off topic. Sorry.

Lastige keuze! Ik had vroeger een kat met een tumor op haar ooglid, deze ontstond toen ze 16 jaar was en in overleg met de dierenarts niet geopereerd omdat waarschijnlijk de kat eerder zou komen te overlijden dan dat ze daadwerkelijk last van de tumor kreeg. 4 jaar later leefde de kat nog steeds maar de tumor verdrukte haar oog, deze ging ontsteken, de oog kon ze niet meer sluiten en ik mocht haar niet meer aaien. Ze had pijn! Ik naar de dierenarts, deze had me voor informatie door gestuurd naar specialist en haar bloed en hart waren fantastisch dus de operatie was niet perse groot risico. Hoogstwaarschijnlijk moest haar hele ooglid en dus ook haar oog verwijderd worden. Toch maar gedaan. Ooglid kon bespaart worden en dus ook haar oog. Zeer zwaar herstel periode gehad, met erge complicaties (ze moest nog een keer onder narcose, deze overleefde ze maar net) ik was veel geld kwijt (800 euro) maar ze is toch maar mooi 23 geworden en genoot van haar extra tijd. Ik kan je geen advies geven en ik kan zeker niet in je portemonnee kijken, maar idd laten lijden is geen optie. Dus en keuze moet je gaan maken binnenkort. Misschien is het een optie om te kijken naar specialist, deze hebben vaak betere middelen om de narcose zo veilig mogelijk te maken. De dieren kliniek in ermelo is erg goed en ook gespecialiseerd in gewrichtoperaties, hebben goede narcosemiddelen en volgens mij ook niet heel duur. De dierenarts het Carrière. Niet dat je natuurlijk naar deze dierenarts moet, maar bellen kan geen kwaad. Succes met deze hele moeilijke keuze!!

Precies, daar zijn dierenartsen voor. En de dierenarts van Marita is volgens mij heel duidelijk geweest... vorig jaar al zo las ik!

De discussie wordt niet door mij aangewakkerd maar door mensen die klaarblijkelijk vinden dat Marita niet diep genoeg in de buidel tast voor haar hond.

Alles moet uit de kast, zelf een poot amputeren las ik bovenstaand..

Marita heeft volgens mij helemaal geen behoefte aan dit soort reacties. Ze heeft heel duidelijk aangegeven dat ze met pijnstilling bezig is, en ze uitvoerig overleg met haar dierenarts heeft gehad.

Ik vind het haast misselijk om te lezen hoe mensen vanachter hun computer daar kritiek op weten te leveren!!

Volgens mij wil Marita gewoon hier bespreken hoe ze het zo aangenaam mogelijk voor haar oude hond kan maken en wanneer ze kan zien of het genoeg is... kunnen we ons op haar vraag toespitsen i.p.v te benoemen wat ze allemaal nog vooral zou moeten doen?

Wij zijn geen artsen inderdaad...

Marita vraagt om tips, meningen en adviezen. Dus Suzan, haal rustig adem en doe niet zo boos.

En ja , ik opperde de amputatie. Misschien een oplossing, misschien niet. Dat kan Marita zelf beoordelen of overleggen met de da.

nou is een hond geen mens, en ben ik niet van mening dat je alles uit de kast moet halen omdat het kan, maar als de hond na een relatief kleine ingreep nog 1of 2 jaar meekan, dan zou dat toch mooi zijn? En ik vraag me af of een hond zoveel moeite heeft met het lopen op 3 poten.

als er niet voor een operatie gekozen wordt is inslapen denk ik de enige optie. Als ik het zo lees heeft je hond veel pijn. 

Marita, wens je iig veel sterkte. Jij kent je hond en weet het beste wat te doen, 

 Ik kan mij helemaal vinden in jouw reactie. Ze geeft aan dat ze niet verder wilt dokteren,wat ik heel goed kan begrijpen bij een 12 jarige hond die waarschijnlijk maar 1 of 2 jaar nog te leven heeft. Ze wilt alles doen om de pijn weg te nemen en ze worstelt met de vraag wanneer is het genoeg geweest en hoe kan ik voorkomen dat mijn hond lijdt. 

@Lexie.. Je schreef dat je moeite hebt met de redenering van het 'niet' opereren. Dat vind ik kritiek leveren en het is niet aan jou om over te oordelen. Je kent Marita en haar hond geenszins.

De dierenarts heeft zijn mening en visie al gegeven,,, en dat wordt dan hier in twijfel getrokken of bestreden.

Dat vind ik best raar, al dan niet verschrikkelijk betweterig.

En ik vraag mij bovendien serieus af wat Marita aan moet met zulke reacties.
Ze heeft gevraagd wanneer ze moet stoppen,, niet wat er allemaal nog uit de kast gehaald kan worden.

Je kunt iemand immers ook een schuldgevoel aanpraten.