HD erfelijkheid

Geweldig om te weten.. goeie tip ook voor fokkers!

Zou iedereen gebruik van moeten maken...

Volgens mij kan met DNA alleen de draag gen worden geconstateerd.

Ik denk dat zichtbaar HD alleen mogelijk is met röntgenfotos..

 klopt opzich een dna test voor check of je hond hd gevoelig is in mijn ogen beter dan fotos, mocht een hond iets mankeren zouden sws fotos gemaakt worden eerst in verband met eventuele operatie.

Dat leuke combi pakketen van van haeringen is ook interesant, prijs ligt aardig lager dan fotos maken.

Dit is ook wel een intressant stukje

http://www.barf-natuurlijk.nl/billinghurst/billinghurst_art_HD_ED_oorzaken.html

Ja ok, maar als t genetisch in zn genen zit.. wil toch niet zeggen dat er dan ook HD ontwikkeld in de heupen?

Dat moet san toch geconstateerd worden dmv röntgenfotos..?

Ow.. bennie & diva gaf al antwoord.. sorry diesel & bumper, ik was te snel met reageren ..

Het is een stap in de goede richting. Een hond met HD-A kan drager zijn, als je die op andere drager zet, krijg je lijders.

HD kan erfelijk zijn, maar kan ook door trauma of overbelasting (voornamelijk op jonge leeftijd).

Er zijn 2 mogelijkheden in mijn ogen:

Eigenaar wil foto's om te kijken of de hond gezond lijkt en belast kan en mag worden.

Fokker wil meer dan alleen weten of de hond goede heupen heeft en of hij vrij is van erfelijke factoren.

Ik denk dat het testen op DNA alleen toegevoegde waarde heeft als de hond ingezet gaat worden voor de fok. Voor de fok vind ik alleen foto's niet voldoende omdat je daarmee niet kan bepalen of ie drager is.

Voor de prijs hoef je het niet te laten, die 55,- voor de combitest is niets vergeleken met de kosten die HD met zich mee brengen, om over het leed nog maar te zwijgen.... 

Wat ik me al een tijdje afgevraagd heb: 

Wat is het verschil tussen Pennhip en wat we in Nederland veel doen, de röntgenfoto's met uitslagen HD-A/B/C/D? 

De teef zit bij goede kennissen van ons en gelukkig denken zij er net zo over als ik (anders had ik de dekking ook zeker niet laten plaats vinden, althans als alles oke blijkt te zijn gaat ie plaats vinden). Mijn reu is al op diverse zaken getest en we doen nu nog wat extra's omdat ik dat belangrijk vind. Bij zijn vorige dekking waren minder mogelijkheden als dat er nu is.

Heb hier wel een dochter van mijn reu zitten en die zal als ze ooit ingezet zou worden (nog te jong om te kunnen zeggen of ze fokwaardig is), zal ook zij al die testen ondergaan.

Fokker is geen spel en is niet voor de "leuk", maar iets waar ik heel serieus over ben. Niemand heeft er iets aan om een ongezonde hond op de wereld te zetten, dus wat kan, dat moet!

Mee eens, ik vind het jammer dat er niet veel meer onderzoek naar gedaan word. Iemand moet er mee beginnen, en ik ben dan ook erg benieuwd hoe het verder zal gaan met jou fokkerij.

Ik wil deze test ook gaan aanschaffen voor mijn teef. Lijkt mij toch wel erg belangrijk om te weten. Ik krijg het idee dat jij je er al aardig in hebt verdiept? Ik heb namelijk een aantal mensen gehoord waarvan hun hond HD A, nwb 40 heeft en lijder is op deze twee genen. Heb jij enig idee hoe dat zit/kan?

Heb jij toevallig het hele artikel dat er achter zit? Ik ben wel heel erg benieuwd hoe dit is onderzocht en welke conclusies er uit zijn getrokken. Ik ken namelijk nakomelingen uit A x A die HD D hebben.

Zelf zou ik eerder voor een combi gaan met A x B waarvan de ouders van B allebei A en A hebben (en die van A ook), dan wanneer er twee A x A's hebt waarvan alles er achter B is. Doordat het alleen een grafiek is komt het op mij heel zwart wit over, vandaar dat ik benieuwd ben wat er achter zit. Ook in hoeverre er rekening gehouden is met de milieu factoren bijvoorbeeld. :) (bedoel dit niet afkrakend, ik vind het juist heel erg belangrijk om mij in dit soort dingen te verdiepen. Heb een reu met B1 heupen op mijn lijst staan (zou in NL denk ik A hebben gehad, want ze rekenen in Nederland nu eenmaal vrij "licht").)

Het is een onderzoek onder de Finse Pumi-populatie: http://pumikennel.hu/?p=601 .

Hoewel het hier natuurlijk maar over één ras gaat, vind ik het wel heel interessant om te lezen en kan je het zeker 'vertalen' naar andere rassen. 

Het moeilijke met dit soort onderzoeken is natuurlijk dat HD ook beïnvloedt wordt door de omgevingsfactoren waarin een hond opgroeit (dit wordt ook genoemd). Echt feitelijke percentages wat betreft erfelijkheid zijn dan dus ook eigenlijk niet te vinden; dat maakt het lastig.

Door DNA-tests lijk je het al wel voor een deel uit te sluiten, maar zoals ook in het artikeltje vermeld wordt: als je een hondenras hebt met een vrij kleine populatie, dan is het erg lastig om dan maar allerlei honden uit te sluiten voor de fok. Dat komt een ras ook niet ten goede.

Interessante dingen om over na te denken dus!