Hulp bij Bonny

Hoi hoi,

Graag wil ik even jullie inbreng...

bonny is een heel lief, maar ook best moeilijk hondje (voor diegenen die ons niet kennen... Bonny is een border collie)

Hoe is ze moeilijk? Ze kan heel slecht tegen drukte en verandering.... Zowel de fokker als wijzelf hebben alles gedaan aan haar socialisatie, maar, Bonny was enigs-pup en we merken nu toch echt dat ze nest socialisatie heeft gemist....

Hoe merken we het? Normaal gaat alles prima.... Met Tess, mijn man, mijn kinderen en ikzelf is ze echt een schat... Niets aan de hand... Maar loopt er iemand onze oprit op en belt aan... Dan zie je haar al In de stress schieten en als ik de honden niet uit elkaar haal (Bonny in de woonkamer, Tess in de hal) dan is Tess te pineut... Bonny valt haar aan ( nooit met echt bijten maar voor Tess echt niet leuk)

zo ook als hier kinderen komen.... Met mijn eigen kinderen is ze helemaal ok.... Niets aan de hand.... Als er kinderen (en dan heb ik het nu over 12 to 16 jarigen) komen die ervaring hebben met honden... Ook niets aan de hand.... Maar komen er kinderen die of heel jong zijn, of geen ervaring hebben met honden (en dus wellicht enige angst of zwakte uitstralen).... Dan is het ineens een heel moeilijke hond.... Dan is ze even heel leuk, maar dat zwaait ineens over in grommen, tanden laten zien... En dan gaat Tess altijd tussenbeide staan met als gevolg dat Tess weer de pineut is, de kinderen bang voor haar zijn, en ik haar maar weer apart zet (inmiddels zet ik haar bij voorbaat al apart.... Maar daar leert ze natuurlijk niets meer van)...

Nou is hier op zich prima mee te leven.. Maar.... Over 1 week krijg ik hier een meisje in huis, 14 jaar, niet gewend aan honden, die minstens 1 week zal blijven... Het kan even niet anders en nee, ik ga niet uitleggen waarom ze hier komt... Ik heb nu 1 week de tijd om iets te bedenken waardoor zowel Bonny als dit meisje zich hier toch veilig voelen...

Kijk... Bonny heeft nog nooit iemand gebeten.... Maar ik ben ook niet geneigd om maar af te wachten totdat het wel een keer fout gaat... En Bonny de hele week in te perken in haar bewegingsvrijheid.... Daar voel ik ook niets voor....

Waar ik nu aan zit te denken is het volgende: ik ga morgen een muilkorf kopen, en ga de komende week in niet-stressvolle situaties Bonny aanleren om hem te dragen.... Gewoon langzaam iedere dag met korte periodes aanleren dat het geen straf is en dat ze er prima mee kan leven (het is een border collie hè... En ze leert snel).... En als het meisje dan komt... Ff aankijken hoe het gaat en dan zo nodig Bonny de muilkorf aandoen als blijkt dat het niet goed gaat..... als het wel goed gaat dan hoeft ze m natuurlijk niet om....

Graag hoor ik van jullie of dit een goed plan is.... En of iemand nog tips heeft qua aanleren van een muilkorf anders dan mijn plan....

Reacties qua " dat meisje moet je niet in huis halen" zit ik niet op te wachten.... Soms loopt het leven anders dan je verwacht en dan moet je doen wat nodig is....

Alvast bedankt voor het meedenken

Groetjes,

Claire

Lijkt mij een goed plan gezien de omstandigheden.
Je legt duidelijk uit wat er wel en niet mogelijk is.
Kun je het meisje van tevoren instrueren hoe het beste met Bonny om te gaan?
Veel succes in ieder geval.

Een week lijkt me een beetje te kort om de muilkorf relaxt aan te leren. Maar je kan t proberen natuurlijk.

Een week is idd kort.... Maar het is even niet anders...

Het meisje heeft idd al instucties gekregen... En zij doet haar best om de komende week zoveel mogelijk andere honden op te zoeken (nieuwe ervaring voor haar)...

Bonny leert gelukkig wel heel snel....

Ik weet het niet hoor. Ik vind het een nogal drastische maatregel, een muilkorf. Bovendien leert Bonnie daar niets van en als ze dan toch uitvalt naar t meisje of wie dan ook, zal er toch enorm geschrokken worden.....is ook slecht voor vertrouwen.

Ik zou de kennismaking in ieder geval 1 op 1 doen: alleen Bonnie en het meisje. En jij natuurlijk. Proberen relaxt te laten zijn met de gouden regel: in het begin hond niet aankijken, niets tegen hond zeggen en hond niet aanraken.

Als iedereen dan relaxt blijft, mag Bonnie- in haar eigen tempo- rustig komen begroeten.

Ik zou eens overwegen of je Bonnie binnenshuis aangelijnd kunt laten. Bv met haar riem om je middel( wel zeker 2 mtr speling geven).

Zo heb je je handen vrij maar Bonnie toch volledig onder je controle. Dan kan er toch ook niets gebeuren! En niemand hoeft bang te zijn want jij kunt altijd tijdig ingrijpen.

En het is maar voor n week....Maar misschien is het wel een heel goede training voor Bonnie!

En je zegt dat het met name thuis is dat ze zo reageert? Waarom niet een kennismaking wandeling? Zoals je bij een pup ook zou doen, op neutraal gebied? Het meisje moet dan niet aanraken, kijken en niets zeggen. Even lekker wandelen en dan samen naar binnen. Is dat geen optie?

Je kan de muilkorf dan nog altijd om doen.

Maar 'valt' Bonny ook 'aan' als ze gewoon genegeerd wordt door anderen en zij uit haar buurt blijven? 

Dat is namelijk iets wat ik sowieso aan het meisje duidelijk zou maken. Gewoon niet naar haar kijken, willen aaien, etc. Ze is veertien zeg je, dus dat zou gemakkelijk te begrijpen en doen zijn. Als ze gewoonweg Absoluut geen aandacht geeft, zou het dan niet al iets beter zijn? 

Of gaat het gewoon ook al mis als iemand aan de ene kant van de kamer is en Bonny aan de andere?

 Maar komen er kinderen die of heel jong zijn, of geen ervaring hebben met honden (en dus wellicht enige angst of zwakte uitstralen).... Dan is het ineens een heel moeilijke hond.... Dan is ze even heel leuk, maar dat zwaait ineens over in grommen, tanden laten zien.

Wat gebeurt er dan precies,waardoor zij deze stress signalen laat zien?

Rennen de kinderen door het huis?Proberen die kleinere kinderen toch contact met haar te maken?

Gaat zij ze/het zelf opzoeken..om vervolgens in een (stressvolle)situatie terecht te komen die zij niet goed aan kan en dan stress signalen-afstand vergrotende communicatie laat zien?

Vind het trouwens heel goed om haar rust te geven in een andere kamer als je kleine kinderen op bezoek hebt.Je zegt...'daar leert ze niks meer van'..dat vind ik niet.Doordat jij haar op tijd een veilige plek en rust plekje aanbied,zal ze kalmer zijn en zich ook voelen.Jij geeft haar dan de rust en ruimte om zich niet druk hoeven te maken over iets waar ze toch al zo slecht mee kan omgaan.

Nu met het meisje van 14 jaar,zou ik dat meisje héél goed instrueren,wat te doen als Bonny toch in haar buurt komt(want even komen neuzen is op zich goed,maar ik denk dat Bonny wel een hond is die absoluut niet zit te wachten op aandacht van vreemden.
Dat is een meid van 14 jaar natuurlijk goed uit te leggen.En geef Bonny toch op tijd haar eigen rust plekkie.

En is Bonny ietwat 'bemoeierig' van karakter,begeleid haar dan(eerder,zodat ze niet in situaties komt waar ze zich niet goed uit weet te redden..en stress signalen zal laten zien)

Jij kent Bonny zelf het beste,maar wat ook vaak gebeurd als je zelf zo'n 'moeilijke' hond hebt ,je ook wat meegroeit in het gedrag van je hond en je zelf ook iets onzeker kan worden.

Wordt niet onzeker,volgens mij weet jij heel goed hoe Bonny 'werkt' en wat jij moet doen,en doe je dat -van wat ik hier lees -prima.

Dus de muilkorf heb ik geen tips of mening over,dat moet jij zelf inschatten.Wordt jij zekerder als zij met muilkorf rond loopt?

Of kan je het ook wel handelen zonder muilkorf en met de goede uitleg aan de 14-jarige en Bonny (op tijd)te begeleiden en helpen naar haar rust plekje.

Hoe reageert Bonny buiten naar vreemden die (wat) angstig zijn voor honden? Mijn gedachtegang is om het meisje op dezelfde manier aan Bonny te introduceren als je twee vreemde honden met elkaar introduceert.

Muilkorf aanleren kan sowieso nooit kwaad, denk maar bijvoorbeeld aan op vakantie gaan naar landen waar het verplicht is. Op Youtube is er van alles te vinden, maar je komt er ongetwijfeld wel over uit. ;)

En daar leggen jullie meteen de vinger op De zere plek.... Volgens het spreekwoord...

We hebben hier natuurlijk regelmatig kinderen over de vloer.... En die krijgen idd de instuctie "negeren, niet aankijken etc etc"..... En dat gaat altijd in het begin best goed.... Dan begroet Bonny ze heel enthousiast... Daarna trekt ze zichzelf even terug in haar bench (deurtje open).... De kids negeren haar... Helemaal prima denk je dan.... Maar dan ineens slaat de vlam in de pan.... Kan na een half uurtje, kan na een uurtje, kan na 2 uur... Een "verkeerde beweging of 1 verkeerd geluid" .. Hopla ... Grommen, blaffen en als Tess in de buurt is... Afreageren op Tess maar steeds kijken naar het kind....

En natuurlijk reageert zo'n kind dan geschrokken.... 1-0 voor Bonny ...

Zelf reageer ik dan bewust heel rustig.... Haal haar rustig weg uit de situatie .... Maar het is volgens mij dan toch 1-0 voor Bonny.....

De reden waarom ik denk aan een muilkorf is dat ik me afvraag of ze er van zou kunnen leren dat er, ondanks haar nare gedrag, ook niets vervelends gebeurt als ze er gewoon bijblijft.... Snappen jullie wat ik bedoel?

Haar aan de lijn houden heb ik al tig keer gedaan.... En dat gaat idd prima voor bezoek dat maar een paar uurtjes blijft.... Maar nu hebben we de situatie van een meisje die minstens een hele week dag en nacht hier zal zijn... En zich ook hier in huis vrij zal moeten kunnen bewegen....

Het is trouwens helemaal niet mijn bedoeling om Bonny maar meteen een muilkorf aan te doen als dat meisje hier komt... Het is meer het idee om de komende week er een beetje mee te trainen... Zodat ik het achter de hand heb mocht het nodig zijn.... Zodat ik niet dan pas, in een al stressvolle situatie ermee op de proppen moet komen...

Ik zie het eerder als -1 voor Bonny ..op die uitval momenten.

Hoe je het omschrijft klinkt toch als 'tot daar was het genoeg...en nu al te veel'.Ze is gewoon heel erg prikkel gevoelig.

Herken het gedrag zelfs bij mezelf  ik kan mij ook aanpassen aan drukte..en leuk/aardig doen..kan ik zelfs dagen volhouden(als ik mij in zo'n situatie bevindt) ,maar als mijn kop vol is ,dan is het ook echt vol en kan er echt geen 'grammetje aan prikkel' meer bij..zonder dat ik daar niet compleet woest van word.En ook niet weg(denk te kunnen) kan uit zo'n situatie.Dat is het juist ik moét weg uit de drukte en naar een rustige stille plek.

Daarom zeg ik,het is geen 1-0 voor Bonny,want ze valt niet uit voor haar eigen plezier,ze voelt zich rot en overprikkeld.En idd de ene keer kan dat na een kwartier gebeuren en een andere keer na een uur pas.

Ik maak ook echt geen grapje als ik mijn eigen gevoel met Bonny's gevoel en reactie vergelijk qua overprikkeling.Honden hebben dezelfde emoties en hormonen als ons...dus dat werkt hetzelfde.

(je zou het eigenlijk zelf eens moeten mee maken om te snappen wat overprikkeling echt met je doet  ...willen dat de bewegingen en geluiden stoppen,maar jij hebt daar zelf geen controle over..of kan je er niet over krijgen...Bonny reageert dan door het al happend en grommend weg te jagen...ze wil zo graag meer rust en ruimte)

Wat een super goede vragen weer terwijl ik aan het typen was!

Als Bonny buiten vreemde mensen ontmoet dan is ze eerst super onderdanig.... Dan lijkt ze echt een heel lief knuffelig pandabeertje... Bij te veel aandacht neemt ze afstand .... Bij vreemde honden is ze of een en al speelsheid... Of de hond krijgt meteen een snauw.... (Altijd bij volledig zwarte of volledig witte honden)... Een middenweg is er niet.

Qua stresssignalen .... Er rennen geen kinderen door het huis.... Wel hebben we Tess die helemaal dol is op kinderen en mensen in het algemeen... En dus een en al blijheid is.... Dat is 1 trigger...

Bonny zoekt het bezoek idd zelf op als ze binnenkomen... En is dat werkelijk enthousiast... Geen enkel stresssignaal... Maar dan ineens weet ze het niet meer.... Dan trekt ze zich dus terug in haar bench.... En iedereen die hier komt krijgt de instructie: als Bonny haar bench ingaat dan volkomen met rust laten...

Maar dan...

Op een gegeven moment komt ze er uit en zoekt toenadering... Dat kan zijn dat ze er gewoon bij komt liggen, en soms is het ook echt actief "aai mij"... Daar is eigenlijk geen pijl op te trekken.... En dan ineens... Grom, lip omhoog, "snap".... Binnen 1 seconde.... En het maakt niet uit of het vanuit een situatie is van er rustig bijliggen of actief "aai mij".... Het is dan ineens helemaal klaar....

Ze heeft wel een goede bijtrem.... Ze zal denk in niet snel doorbijten... Maar het is wel duidelijk de border collie "snap" .... En zeker kinderen schrikken hiervan....

Bij volwassen bezoek doet ze dit trouwens nooit.... Bij volwassen hondenliefhebbers is Bonny de liefheid zelve, bij volwassenen die niet van honden houden trekt ze zich gewoon terug....

Kan het er aan liggen dat ik signalen afgeef? Ja, dat kan zeker.... Vertrouw ik haar bij vreemde kinderen? Nee... Niet na alle ervaringen tot nu met haar samen met vreemde kinderen.... Is het tot nu toe ooit echt fout gegaan? Nee... Maar de signalen dat het fout zou kunnen gaan zijn er wel.... En het is helaas ook niet zo dat ik hier ergens een kind rond heb lopen waarbij ik de proef wel eens op de som zou willen nemen.... En misschien is het hele muilkorf idee idd wel een beetje voor mij... Dat ik ergens denk " als Bonny nou een muilkorf aanheeft zodat ze echt geen schade aan kan brengen... Dan ben ik wellicht wat minder gespitst waardoor bonny wellicht ook wat relaxter wordt".... Hmmmmmm.... Stof tot nadenken!

Ik ga er even een nachtje op slapen.... Super bedankt voor het brainstormen! En als iemand tips heeft hoe ik wat meer vertrouwen kan krijgen zonder muilkorf.... Graag

@soraya: klopt helemaal wat je zegt qua overprikkeling... Dat is het helemaal bij Bonny....

Staat de bench waar ze zich dan in terug trekt in dezelfde ruimte als de groep kinderen? Zo ja dan denk ik dat ze een rustige plek zoekt (= de bench) maar omdat het daar niet écht rustig is in de zin van prikkelarm dan zal het emmertje overlopen en valt ze uit.

Misschien als je een andere ruimte hebt waar ze heen kan en daar de bench of iets soortgelijks neer zet zodat ze echt de rust kan opzoeken.

Het feit dat ze de bench in gaat als het teveel word is al een hele goede stap denk ik.

Inderdaad wat Caitlin zegt, misschien dat je de bench op een andere plek neer zou kunnen zetten? Of een deken over de bench, zodat ze minder prikkels krijgt?

Ik ken iemand die ook Bach Bloesem gebruikt bij haar hond en zij is er heel erg over te spreken, dat de hond rustiger in haar gedrag wordt. Misschien dat dat iets is om te bekijken?

Hoi 

Ik herken wel wat in je verhaal mr dan in veel mindere mate.  Ik heb ook een bc die erg prikkelgevoelig is. En we hebben hier paar dagen per week oppaskinderen.  Myra vind ze leuk mr de jonge drukke kinderen ook spannend. Ze houd ze ook constant in de gaten wat natuurlijk vermoeiend is. Op de dagen dat er oppaskinderen zijn staat haar bench in de gang. Ze gaat daar meestal van half 11 tot 12 in een van 14 tot 15:30 vaak ook langer omdat ze zo lekker ligt te slapen. Wij hebben een kleed over de bench zo krijgt ze geen prikkels dit zorgt voor zoveel rust voor haar ze als ik spiek onder het kleed ligt ze altijd helemaal relaxt op de kop te slapen. 

Sinds doe maanden gebruik ik ook bach bloesem. Ik ben nr een consult geweest en doe vrouw wist zoveel over myra te vertellen hoe ze was en hoe dat kwam en het klopte zo met mijn gevoel. De eerste 8 weken te weinig socialisatie , haar nestgenootjes zullen er waarschijnlijk geen last van hebben mr myra is enorm gevoelig. Nou ze heeft dus een bach op maat gemaakt voor myra. Het is echt geen wonder spul ofzo mr het haald de scherpe kantjes eraf. Ze kan nu beter haar rust nemen en ontspannen. En ze hersteld stukken sneller als ze iets eng vond. Het is trouwens volledig op natuurlijke basis. En voor de rest let ik heel goed op myra haar lichaamstaal. Is nu een open boek voor mij, ik weet precies wanneer ze rusten moet of als ze zich niet prettig voelt.