Hoe had jij gedacht dat het zou zijn om een hond te hebben?

Zoals de titel zegt: Hoe had jij gedacht dat het zou zijn om een hond te hebben?
Voordat je een hond had natuurlijk

Als ik eerlijk ben, had ik zo'n ideaalbeeld vroeger:
Door de bossen en de hei lopen, met een hond die vrolijk om je heen dartelt.
In de lente happend naar vlinders, in de zomer samen onder een boom in de schaduw, in de herfst vallende bladderen vangen en in de winter springen in de sneeuw en adembenemende ijswerken zien op takken en blaadjes, waarbij er een hoopje sneeuw op zijn neus valt.

Hoe anders is de werkelijkheid, hihi :p 2 honden die niet los kunnen ivm zelfstandig karakter en jachtinstinkt, trekken aan de lijn, gaan over de rooie van een konijn dat voorbij rent...
Maar toch, ik zou ze voor geen goud willen missen! Mijn kwispelende blije eitjes <3

Voor mij is het eigenlijk wel zoals ik me het voorstelde. Een maatje die lekker tegen je aan komt knuffelen, die lekker tegen je aan slaapt. Het enige wat anders is dan verwacht is dat ik vroeger altijd dacht dat alle hondjes leuk met elkaar speelden. Maar die droom was al snel gevlogen toen we kiara kregen

Haha ja zo n romantisch beeld had ik ook hoor, alhoewel wij thuis ook honden hadden leek altijd alles goed te gaan zoals ik me als kind herinnerde. Volgens mij speelden die honden ook altijd met andere honden, geen problemen en iedereen was tevreden.

En nu Jenna, ze kan niet met andere honden, en niet los want ze heeft flink jachtinstinkt, alleen heel gedoseerd. Aan de lijn lopen ging niet goed, inmiddels wel flink verbeterd, maar nog lang niet perfekt.

 Dus lekker ontspannen lange wandelingen maken is er nog niet bij. En dat is echt jammer, maar we werken eraan

Oja en haar allergieen die ze had en haar huid helemaal vol plekken en bobbels en haar vacht helemaal vervilt, plakkerig en stinkend, wat een zorgen waren dat. Gaat nu gelukkig goed maar we moeten het pollenseizoen afwachten.

Maar wat is ze lief, slim, nieuwsgierig en extreem zachtaardig van karakter, en in huis, mits je alles goed opbergt, helemaal de perfekte hond.  Haar velletje ruikt nu lekker en glanst.

Voor geen goud gaat ze weg, we kunnen haar niet meer missen.

Ik had ook wel een beetje hetzelfde ideaalbeeld als jij, en gelukkig kan mijn hond wel los, dus is het ook echt wel wat ik verwacht had.

En net als Pauline dacht ik dat alle honden elkaar leuk zouden vinden, nou niet dus :P Clooney is heel sociaal hoor, maar sommige honden vindt hij gewoon echt niet aardig. Nu is dat gelukkig geen probleem omdat hij heel goed luistert en dus niet naar die honden toe gaat en ik dus gewoon heerlijk met hem uren door de bossen kan struinen, waarbij hij lekker los kan.

Het enige wat anders is dan ik me voorstelde is het lekker samen met je hond op de bank, lekker knuffelen, een hond heerlijk tegen je aan. Daar houdt Clooney niet van.  Dat is wel jammer, maar het hoort nou eenmaal bij hem. En hij is voor mij de perfecte hond 

Ik heb eigenlijk nooit geen hond gehad. Toen ik 2 was kwam de eerste, die is dood gegaan toen ik 17 was. een jaar later kreeg ik een eigen hond. deze moest ik zelf kopen dus voor mij voelde dit natuurlijk als een veel grotere verantwoordelijkheid. En het is nog beter dan ik me voor kon stellen. Ik doe werkelijk alles met mijn hond. Eerst kon ik me niet voor stellen dat ik liever een avond thuis zou zitten gezellig met de hond dan met vrienden op stap te gaan. Nu skip ik vaak een avond stappen zodat ik bij mijn hond ben, terwijl mijn moeder en zusje er op kunnen passen. Ik ben veel meer buiten, sport meer, want dat is leuker met hond. Ze weet dat ik haar baasje ben en luistert beter naar mij dan naar andere, wat onze vorige gezinshond niet deed, die luisterde naar iedereen even goed, zag niet 1 baas maar iedereen.

Kahlúa is alles wat ik wil in een hond, alleen is ze een herder die ik, voor ik haar kocht totaal niet leuk vond. Nu kan ik niet meer zonder en denk dat ik alleen maar herders wil. Ze kan los, is sociaal naar andere honden, vriendelijk naar mensen die ze kent maar afstandelijk naar vreemden, ze is super actief, de grootste knuffelhond die ik ken, kruipt met haar 31 kilo graag op schoot. Erg intelligent, vind leren leuk. Gewoon mijn maatje :)  Natuurlijk zijn er puntjes die anders kunnen, maar voor mij is ze perfect   

Om eerlijk te zijn... Mooier dan hoe ik het me voorstelde Wij hebben er anderhalf jaar over gedaan voor we de knoop doorhakte, maar zo blij dat we het hebben gedaan!

Ik zag mezelf absoluut niet als een hondeneigenaar, ik moest er niet aan denken. Nooit meer zomaar weg kunnen, altijd rekening houden met de hond, op tijd weer naar huis als we al weg zouden gaan "Want ja, de hond.." Vakanties zaten er niet meer in, en dan nog het financiële plaatje.. Tot ik een foto zag van onze Beauwie, toen ik na anderhalf weer is voor de gein ging rondkijken. Tjah, toen gingen al diezelfde principes allemaal overboord. En hoe heerlijk vind ik het nu! Mijn dochtertje van 1 en Beauwie groeien samen op en is een prachtig gezicht. Ik zou het absoluut niet anders willen! En qua weggaan een dagje; ik vind dat het leuks met zijn 4en, en er zijn ook zat hondvriendelijke vakantieparken Gelukkig hadden we gespaard voor de aanschaf van Beauwie, dus het financiële plaatje viel ook wel mee, ook op lange termijn. Heerlijk puppenmeisje en onmisbaar voor ons gezin!

Lange wandelingen, lekker naar het bos waar hij los zou kunnen, mee op visite, bij 'opa en oma' (mijn ouders dus) logeren als wij op vakantie zouden gaan, lekker naar de markt of naar het tuincentrum.

Als eerste: de geplande 'hij' werd een 'zij'

Een tijdje gingen die lange wandelingen door de wijk wel, nu niet meer, nu ben ik blij met de ochtendplas en nóg blijer als ze 's middags ook een plas doet. 

Op visite vind ze niet geweldig (al was ze vorig jaar wel mee naar mijn broer en schoonzus, maar daar was verder niemand, dus niet druk), uit logeren bij mijn ouders kan al helemáál niet (gaat niet met hun hond én ze gaat dus ECHT NIET plassen dan). Naar de markt of het tuincentrum? Véél te druk!

Fietsen durf ik niet, ik zie al voor me hoe ze me onderuit trekt, ik haar kwijt ben én al mijn tanden op het fietspad liggen, knieën kapot, kin in de kreukels...

Los kan ze ook niet, dan gaat ze haar neus achterna.

Ze is onzeker, schrikt snel, kan niet teveel prikkels hebben, als ze een hert ruikt gaat ze vol in de lijn hangen en sleurt me vooruit. Ziet ze het hert ook nog, dan komt er een partij kabaal uit van heb ik jou daar 

Hoewel het héél anders is gelopen dan ik mij had voorgesteld zou ik haar voor geen goud willen missen. Ze is wie ze is, door haar heb ik geleerd om anders naar dingen te kijken, ik ben een rustiger persoon geworden.

Nou ja, mijn vorige hond was zo'n beetje het ideaalbeeld. Kon ik naar plekken meenemen en loslaten, zelfs plekken waar we niet bekend waren. De hond daarvoor jaagde wel, maar toen ze jong was. De laatste 10 jaar ofzo niet meer.

En toen kreeg ik Dobby. Die jaagt, zwemt, verdwijnt in de verte, en heeft epilepsie wat het allemaal gevaarlijk maakt. En nu zit ik als met een navelstreng altijd aan die stuiterbal vast.

Ik heb nog geen hond,nooit gehad.wat ik mij er bij voorstel...druk bezig zijn met zindelijk maken en leuk gaan wandelen en knuffelen met de hond,op reis gaan in een vakantiehuisje of zo.. de katten pesten en in het begin allerlei kattenkwaad uithalen,daarna lachen om wat hij/zij uitsteekt enz.. 

Benieuwd of het mijn verwachtingen gaat overtreffen .

Af en toe valt het me tegen.

Puck zet tijdens het wandelen af en toe de rem erop en dan wil ze niet meer verder lopen. Ik had juist gehoopt dat ze wandelen super leuk zou vinden en dat we samen vele kilometers konden lopen. 

Ook is ze niet water/kou bestendig waardoor het wandelen/sporten in regen/kou niet doorgaat. 

Bij mijn volgende hond moet wandelen hoog in het vaandel staan en hij moet weerbestendig zijn :-D.

Verder is puck precies zoals ik verwacht had. En had ik geen beter maatje kunnen wensen (maar dat zegt volgens mij iedereen van de hond die ze op dat moment hebben).

ik was vier jaar oud toen onze hond binnen kwam, dus bij mijn ouders, altijd ontzettend blij geweest met een hond, nimmer er tegen op gezien om er mee te wandelen of te verzorgen, toen ik het huis uitging.... drie jaar lang om een hond gezeurd bij mijn man, en ooo wat was ik blij met mijn eerste hond, veel met deze hond gedaan, en nu ? heb ik vele newfoundlanders gehad, nu Bams, en mijn geluk kan nog niet op.

ik had een maatje verwacht waar ik lekker mee naar buiten kan gaan en binnen dat we lekker kunnen knuffelen of samen lekker niks doen. Dat heeft hij meer dan waargemaakt

wat kimberley zegt over dat je met een hond niet overal heen kan daar kan ik me ook in vinden. Maar dan gaan we gewoon ergens heen zodat gijs ook mee kan

hij is voor mij ook niet een hond, maar een vriend, een maatje en eem volwaardig gezinslid

Ik had wel een beetje hetzelfde idee , lekker wandelen, veel naar buiten, spelen, lekker knuffelen, alles doen met de hond, enz. 

Voor een heel groot deel is het nog beter als ik me had voorgesteld; Yip is precies wat ik zoek in een hond, echt mijn maatje en luister ook her beste naar mij, maar er zijn ook dingen die iets minder rooskleurig zijn. 

Ik had bijvoorbeeld zeker verwacht dat we vooral met het gezin erop uit zouden gaan met de hond, en dat mijn zusjes ook veel zouden doen. Nu doe ik het alleen met mijn moeder, en zeker niet zoals afgesproken. Ook zijn er vaak hevige discussies met mijn vader, waar ik echt van baal, maar gelukkig is Yip er dan weer, die het allemaal zo waard is 

en voor gijs heb ik alles over, stortregent het buiten en moet hij plassen? Nou dan gaan we toch gewoon. Dat had ik van mezelf echt niet kunnen denken

ik zou voor hem door het vuur gaan. En hij ook voor mij denk ik

u

Ik had niet verwacht dat honden binnen zo leuk zouden zijn, wij hebben 2 boerderijhonden gehad, op het erf maar dit is veel leuker, en knusser. Nooit weer anders!

Het leek mij (voor ik Joy daadwerkelijk in huis had) ook altijd zo leuk om in de zomer ergens te picknicken aan het water met Joy die lekker kon spelen en zwemmen en dan samen in de zon liggen op het picknick kleed..

Nou.. ik heb het nooit geprobeerd en ga het ook niet doen..

ten eerste: Al mijn picknickhapjes zouden zijn gestolen door Joy en ik zou dus zelf niks meer te picknicken hebben.

ten tweede: Ik durf Joy niet los te laten als het gebied niet volledig omheind is (alleen op het strand). Ze doet het supergoed op de wekelijkse uitjes naar verschillende losloopweiden en gaat vrijwel nooit meer dan 5 meter van mij weg, maar ik ben zo doodsbang dat ze toch eens verder weg gaat en ik haar kwijtraak. (ik ben echt overbezorgd hierin, meer dan ik van mezelf gedacht had)

ten derde: ze zou in het water springen om af te koelen en vervolgens niet naast me liggen maar bovenop me springen, ik zou nat en vies zijn..

ten vierde:Joy speelt niet..

Geromantiseerd beeld bijgesteld naar de realiteit, we slaan de picknick over en baasje draagt oude kleren die nat en vies mogen worden.  We gaan alleen naar omheinde gebieden of naar het strand, ze mag niet los tijdens een normale (bos)wandeling

Samen naar een open plek in het bos wandelen, daar neerploffen op een kleedje en een boek gaan lezen. Hond ligt naast me te slapen en niemand stoort ons. Heel vredig. 

Maarree, mijn hond zou zelfs een eekhoorntje nog de stuipen op het lijf jagen en in een bos zou hij nog geen 5 minuten stil kunnen liggen haha. 

Verder had ik er een realistisch beeld bij, Odi voldoet niet helemaal aan dat realistische beeld, maar Sascha dan weer wel ;) 

 hahahaha, geweldig!

Heel leuk topic, ook om de ervaringen van andere mensen te lezen .

Tsjaa hoe anders was mijn verwachting. Opzich altijd honden thuis gehad, en veel met de honden van mijn tante gelopen. Dus qua verzoring etc wist ik wel wat erbij kwam kijken.

Toen ik Hummie ging halen zei ik nog: oh gaan we morgen samen naar de dierenwinkel, en erna f de stad in heeft hij meteen een goede wandeling gehad.

Hummie kwam: Hond met een behoorlijke rugzak. Moest gevangen worden waar hij blaffend/grommend en bijtend tegen protesteerde. Was zo ontzettend bang, vooral de eerste weken. Andere honden viel hij naar uit. Wandelen & een riem? Dat ging de eerste 2 weken niet. Erna moest ik hem letterlijk naar buiten sleuren, helemaal gestresst. Waar hij uiteindelijk besefte dat wandelen heeeel leuk is. Maar hij moest letterlijk die grens over.

Dus tsjaa een hele andere voorstelling. Maar wat was het mooi, zo'n angstig hondje dat je opeens mocht aanraken, Wat stiekem dichtbij kwam als ik sliep om te kijken wat voor raar wezen ik was en als ik mijn ogen openhad weer snel weg te gaan. Zijn gezichtsuitdrukking toen hij het eerst speelde/rende "Hee vrouwtje, kijk eens wat ik kan, ohh dit is nog leuk ook" Dat leek hij echt te zeggen. En nu? We hebben zeker nog een weg te gaan ja, maar ik heb er zoveel voor teruggekregen. En zou dat echt niet willen missen. Ik dacht in het begin ook dat hij overal mee heenging. Helaas niet overal maar wel al bij familie. Samen met andere honden gaat nu ook goed, wil zelfs spelen. Alleen vreemde mensen blijft eng, en het alleen zijn wil niet zo goed gaan.

Een heerlijk ventje is het, vertrouwd mij volledig nu . Maar er komt heel wat kijken bij een hond met een rugzakje. Eerlijk? Ik wist niet eens dat honden met een rugzak bestonden. Maar vanaf dag 1 had ik besloten er voor 120% voor te gaan, en dat is tot nu toe al voor een groot deel gelukt.

Ooit mijn volgende hond zou wel een pup zijn. Wel een keer overal heen, vanaf begin af aan opvoeding socialeren etc. Maar ik weet ook zeker dat ik weer voor een hond met een rugzak ga, ooit. Alles is speciaal, en zoo mooi wat je ervoor terugkrijgt.

Ik had eigenlijk redelijk verwacht wat ik nu heb! Dus dat valt alles mee ;) maar dat je echt een band hebt, dat je elkaar begrijpt, dat je "vrienden" bent. Met alle andere dieren die ik heb gehad is dat nooit zo geweest, alleen met een aanloopkatje een beetje maar die moest na drie maanden helaas toch een ander definitief thuis krijgen ivm allergieen. 

Maar met onze hond is dat dus wel zo, ze is écht een deel van ons gezin. Zo veel mee lachen!

en idd lekker samen op pad, wandelen, altijd de hond mee, gezellig knuffelen... Al die dingen kunnen  ook echt.

het enige waar ik van tevoren niet zo over gedacht heb, is dat ik soms gewoon geen zin heb in wandelen. Of dat ze me soms gewoon op de zenuwen werkt, net zoals al mijn huisgenoten in verleden of heden dat wel eens hebben gedaan. Als je fantaseert over een hond, dan fantaseer je natuurlijk niet dat je je aan hem ergert :p

Meerdere honden gehad maar nog nooit zo'n gemakkelijk ras als mijn japjes.

Totaal anders dan onze vorige honden qua gedrag uiterlijk eigenlijk alles.

Nadat onze laatste hond was overleden op zoek gegaan naar een ras wat bij ons paste aangezien er in de jaren er een kindje bij was gekomen.

Uitgekomen op de Japanse Spaniel en nooit verwacht dat dit zo'n gemakkelijk lief ,rustig ,vrolijk snel lerend ras was.

Veel ingelezen over het ras(en andere rassen)je denkt dan oke dit is het ras voor ons en ja zou geen ander ras meer willen.

Heb een top roedeltje

Wat leuk om al die diverse verhalen te lezen!

tja en toen kwam mijn jazz als pup.ik die altijd druk in de weer was met werken vakanties en uitgaan.die zelden thuis was.en toen stierf mijn moeder en werd alles anders.een burn out en reorganisatie van het werk.nooit maar dan ook nooit had ik kunnen bedenken dat ik zo een lieve pup zou krijgen.vanaf het begin voelde hij me al aan en kwam op verdrietige dagen lekker bij je zitten en met zijn koppie onder je arm.je kan zeggen dat hij heel gauw zindelijk was en nu is hij 6 en nog steeds zoooo vreselijk lief.en wat die hond mij geleerd heeft,had ik nooit kunnen verwachten.ik had nooit geduld voor ik jazz kreeg.maar met zo een lief klein puppekind moest ik het geduld ergens vandaan halen.hij kan niet overal los en kan ook heel kattig zijn tegen andere honden.nou dat gaat hij lekker aan de lange lijn,hij vind het best.en toen Poppy.Poppy is nu 5 en kan echt met iedere hond ze vind iedereen aardig en leuk en kan gewoon los.ze luisterd heel erg goed en ze vind alles best.ook van haar heb ik heel veel geleerd.mijn 2 kleine sproetjes,daar kan ik echt niet meer zonder. <3

Leuk topic!!!!

Wij hadden toen ik nog thuis woonde geen honden. En ook in mijn eigen gezin was geen plaats voor een hond. Nu heb ik Charlii en ik geniet, iedere dag, op mijn voeten slapen, dat koppie scheef als ik tegen haar praat, lekker samen buiten zijn. Natuurlijk is ze nu aan het puberen, maar ze is zo lief en zo waardevol voor mij. En ik hoop ik ook voor haar.

Ik had de illusie dat ik ivm ik redelijk veel volgens het boekje deed ,dat waldo wel  af en toe alleen kon leren zijn.

dat blijkt een stuk lastiger..sterker nog een terugval ivm hij mondiger wordt door zelfvertrouwen en echt blij  kunnen zijn

dat uit hij ook verbaal

Ik kan erg weinig zomaar doen ivm hij niet mee kan ivm te druk en niet alleen zijn

winkelen doe ik zelden

Ik heb meestal alleen oppas al ik werk

morgen vrije dag en oppas (buuf)

even snel schoenen kopen

Luca was een buitenbeentje, die zwom de dender over om een hond aan te andere kant aan te vallen (hij hing aan de lange lijn dus het lukt niet - het is hem nooit gelukt-). Maar ooh wat zag ik hem graag, ik vergeet hem nooit.

En wifi... Wifi is alles wat ik ooit droomde ( buiten de vacht en het zand in huis lol ) speels, kan altijd los, ze kan met de meeste honden en s avonds ligt ze op schoot :) samen op paden dan op schoot, dat isde droom :)

en ik had verwacht dat het minder duur zou zijn

wel  veel duurder dan katten verwacht...maar ondanks verzekering betaal ik giga  giga veel 

Billie Jean kwam met de gedachte dat hij mij zou helpen elke dag wat activiteiten te ondernemen nadat ik chronisch ziek thuis kwam te zitten. De drempel was voor mij te hoog en met een hondje moest ik wel.. Uiteindelijk heeft hij mij zoveel meer gegeven dan ik me ooit kon voorstellen. Zonder hem zou ik niet zijn waar ik nu ben. Ja ik ben nog altijd chronisch ziek, maar hij heeft mijn leven weer waarde gegeven, hij is mijn maatje en mijn steun. Ik had nooit gedacht zo'n band met een hondje te kunnen krijgen. Daarnaast heb ik ook bepaalde lessen meegekregen van mijn andere hondje Reilly. Het blijkt allemaal veel meer te zijn dan wandelen, spelen en knuffelen.. :-)