help me!

Hoi Kim,

Ik heb heel lang om een hond moeten zeuren .. In de zomer van 2013 was t dan eindelijk zover en kregen we een Oudduitse Herder! Ik was toen 16, en mijn ouders hadden echt gewacht totdat ik en mijn broer oud genoeg waren!

Helaas is onze oudduitse herder vergiftigd en nog geen 18 maanden oud geworden.. Nu ben ik zelf het baasje van een Duitse herder van 14 weken, en ik ben 17.

als ik jou was zou ik nog wat jaartjes wachten! Het is een hele aanschaf een puppy!

groetjes Alissa!

Ahh  .. ik herken het wel..... ik wilde ook zo graag een hond en kreeg ook iedere keer te horen dat ik te jong was en dat de hond na een week saai zou worden en dat mijn moeder alles moest doen.. Ik was toen soms ook verdrietig... ik wou het zo graag, net als jij!

Er kwam absoluut geen hond bij ons dus! Maar ook ik kon het niet van me afzetten..... 

dus ben ik toen gaan zeuren, zeuren, zeuren ... plaatjes van lieve hondjes laten zien... vertellen welke hond ik wou.. 

en toen kwam ik een keer thuis, zat mijn moeder met m'n zusjes hondjes te kijken! Paar weken later kregen we een puppy 

Dat is Lukie. Nu 5 jaar oud en nog steeds laat ik hem iedere dag uit en ik vind hem nog steeds leuk!!

4 jaar later wilde ik een eigen hondje en na net zo lang zeuren tot mijn moeder er knettergek van werd, puppyfoto's laten zien, uitlaatschema's maken enzo.. Kwam Macy er! 

Dus mijn tips.... Laat ze veel puppyfoto's zien, veel zeuren, vertellen dat je het zoooo graag wil en dat je de hond goed gaat verzorgen. Misschien een uitlaatschema maken zodat je moeder ziet dat je er echt wel tijd voor hebt? En vertellen dat je een oud hondje of gewoon volwassen hond ook leuk vindt, een oud hondje uit het asiel hoeft ook minder te wandelen en heeft minder beweging nodig, maar is net zo lief en knuffelt net zo graag als puppy's! En je geeft ze dan nog een mooi thuis voor hun laatste jaren 

Misschien helpt het ook als je ze vertelt dat je op de HondenPage al veel hebt geleerd? Want als ik zo je verhaal lees heb je hier al een hoop geleerd hoor, supergoed!! 

Toen ik zo oud was als jij had ik al heel wat jaren iedere verjaardag een verlanglijstje gemaakt;

Hele grote hond

grote hond

kleinere hond

kleine hond

Als het maar een echte hond is....

Ik was de enige in ons gezin die zo gek was op honden dat ik er alles voor over had en daar snapte ik niks van

Die hond kwam pas later. Nu achteraf snap ik best dat ouders geen hond in huis halen alleen omdat 1kind het zoooooooo graag wil. Iedereen moet er achter staan en de hond warm en liefdevol willen onthalen in hun thuis, verzorgen en opvoeden. Anders is het niet leuk voor de hond en een veel te grote klus voor een meis alleen die ook nog naar school gaat overdag en in de avond niet al te laat naar bed. Je hebt elkaar nodig om het samen te doen op jouw leeftijd en voor de hond is het allerfijnste als hij in een nest komt waar iedereen blij met hem/haar is.

Ik kan je dus niet helpen om je ouders over te halen  jammer he. Maar ik hoop dat mijn bericht een beetje steun is dat er meer meiden (en vast ook jongens) net zo wanhopig verlangden naar een hondenvriend en ik hoop voor jou dat er in de toekomst een dag komt dat jij eindelijk je verlangen vervult krijgt.

Niet gaan zitten wachten, pluk de dag, veel lezen, misschien wel rondhangen bij een leuke hondenschool, optrekken met iemand met een hond en leuke dingen doen. De dag waar jij naar verlangt komt dichterbij als je veel er veel van droomt en leuke dingen doet 

Je lijkt me een meid wat sowieso voor is op leeftijdsgenoten. Je schrijft mooi, zit op een hondenforum en je drukt je matuur uit.
Tot zo ver zie ik geen probleem.
Waarom willen je ouders er geen? Vertel eens over de dagindeling van de ouders? Hoe werken, hoelang weg van huis? Extra taken of hobby's!?
Misschien zijn ze wel heel lang van huis en willen ze dit je hondje niet aandoen? Want dat is ook zielig!

Ooh wat vervelend! ik snap je wel hoor. Ik had het geluk dat mijn ouders het zelf wilde. Ik was 4 toen puk kwam. 

Ik sluit me aan bij Annet. je moet echt laten zien dat je het kan en wil want een hond kost wel heel veel energie, tijd en geld. Zeuren kan ook helpen, maar te veel kan ook weer negatief overkomen. als je met ze gaat praten moet je je zo goed migelijk voorbereiden op hun vragen zodat ze dan zien dat je overal aan gedacht hebt en inziet wat een hond allemaal inhoud.

ik zou ook wel naar een specefiek ras gaan kijken die je wilt zodat je je daar over kan gaan inlezen en je ouders daar ook alles over kan vertellen.

Hopelijk heb je hier wat aan

Ook ik weet precies hoe je je voelt. Al vanaf dat ik kon lopen gek op dieren en dan vooral honden. Helaas was ik de enige thuis, en dus kon ik zeuren wat ik wilde maar er kwam nog geen hamstertje in, laat staan een hond  Bij mij zat er niks anders op dan het accepteren, mijn moeder en zusje waren zelfs allebei bang voor honden. Ik heb bijna mijn hele jeugd met depressie gekampt dus ik had heel goed een maatje kunnen gebruiken 

Inmiddels ben ik 23, woon ik al flinke tijd samen met mijn vriend (ik was er vroeg bij haha) en hebben we 3 honden. Het was het wachten zeker waard, hoe moeilijk dat toentertijd ook was! 

Ik hoop echt voor je dat je een hondje mag uiteindelijk, maar 1 zin in je tekst zegt het duurt nog eeuwig tot ik op kamers ga wonen. Hou er wel rekening mee dat je een hond geen plezier doet in een studenten woning waar je zelf meer op school bent dan thuis ;)

Er is een groot punt wat je niet ziet.

Je bent nu tien. Je hebt nu alle tijd. Maar over twee jaar ga je naar de middelbare school en dan ontbreekt het je aan tijd. Dan komt het grootste deel op je ouders neer. En je kunt nu zeggen: dat gebeurt niet. Maar geloof me. Ik heb ook jaren gezeurd om een hond. Kreeg toen ik 13 was eindelijk een hond. Maar omdat niemand thuis was steeds, ik geen tijd had na de zomervakantie om uit te laten en verzorgen moest hij na twee weken weer terug naar de fokker. En dan heb je nog meer pijn dan nu...

Dus advies. Wacht ermee tot je ouders erachter staan en je zelf ook weet hoe en watvje met school doet.

Hoi Kim,

Als je ouders het niet willen houd het op. Een hond kost heel veel geld, omdat jij 10 ben kan jij nog niet werken en moeten je ouders dat betalen. Het is een keer uitgerekend dat een hond in zijn leven 20 duizend euro kost, dat is net zo veel als een nieuwe auto!

Daarnaast moet een hond naar de hondenschool en de meeste hondenscholen laten geen mensen onder de 12 toe, dus dat zouden jouw ouders moeten doen. Daarnaast moet de hond 's avonds laat nog een keer uitgelaten worden als jij al in bed ligt.

Ik weet niet wat voor hond je wilt, maar mijn honden lopen wel is perongeluk volwassen mensen omver en zouden zeker niet door mensen onder de 18 uitgelaten kunnen worden of door mensen die niet heel stevig in hun schoenen staan.

Dat is denk ik voor je ouders allemaal niet eens het grootste probleem, als jij er echt heel erg blij van zou worden. Het grootste probleem is een hond wordt tussen de 12 en de 18 jaar oud en jij weet niet wat jij de komende 12 tot 18 jaar gaat doen. Je moet straks sowieso naar de middelbare school dan heb je een stuk minder tijd, misschien krijg je een vriendje en dan heb je nog minder tijd voor de hond. Als je klaar ben met de middelbare school en je moet gaan werken of studeren, dan leeft de hond nogsteeds en dan heb je zeker niet voldoende tijd voor de hond, waarschijnlijk ga je tegen die tijd ook al op jezelf wonen.

Ik zou als ik jou was alvast op onderzoek uit gaan naar wat voor een hond je het allerleukst vind, maak daar een lijstje van, kijk dan over een jaar weer welke hond je het allerleukst vind maak daar weer een lijstje van doe dat elk jaar en als je dan 15 bent heb je een goed idee wat je daadwerkelijk zoekt in een hond en dan kan je er nog is over nadenken om een hond te nemen en als je dan een hond neemt, dan weet je ook al wat je wil gaan studeren of waar je wil gaan werken en of dat samen gaat met de verantwoordelijkheid van een hond, je kan dan vanaf je 14de werken en al je centjes sparen voor de hond of misschien al vanaf je 13de een krantenwijk nemen.

Je kan voor die tijd wel een hondje uitlaten van iemand uit de buurt, of met een hondje uit de buurt spelen of meehelpen met de dieren op de kinderboerderij.


Ik zelf heb een hond genomen toen ik studeerde, omdat ik toen zag dat ik er genoeg tijd voor had, toen was ik wel al 22. Mijn oma had vroeger wel een hondje.

Tips al "blijven zeuren" en "schattige plaatjes laten zien" vind ik eigenlijk helemaal geen goede tips en zouden bvb bij mijn ouders net het omgekeerde betekend hebben. Toon je ouders dat je matuur genoeg bent, laat op de uren dat je jou hond zou uitlaten andermans honden uit, af en toe zal je daarvoor een centje toegestopt krijgen, spaar dat geld. Laat hen zien dat je het meent en dat je de volledige verantwoordelijkheid aan kan.
Als het dan voor je ouders mogelijk lijkt in de situatie bij jullie thuis, zullen ze het vast niet meer weigeren. Hou er ook rekening mee dat, ookal wil jij je verantwoordelijkheid nemen, er voor hen ook een verantwoordelijkheid bijkomt. Wat als jullie met het gezin op reis willen gaan, dan moet de hond meekunnen of naar een opvang, niet elke hond kan naar een opvang. Als je op school zit, zijn je ouders dan thuis? Niet elke hond kan uren alleen zitten.
Praat er open over en hoor eerst welke argumenten je ouders aanhalen om geen hond te nemen, een hond neem je niet alleen met je hart, maar vooral ook met je hoofd!

Wij hadden altijd een hond thuis en toen ik 11 was overleed deze.

Tranen met tuiten heb ik gehuild en weken ziek gevoeld en ik wilde zo graag een nieuwe hond maar mijn ouders wilde echt niet meer.

Vonden het vaak een "last" vakanties, dagjes weg enz en een gezin met kinderen die overal en nergens naar toe moesten.

Zij vonden het zielig voor een hond omdat iedereen zo druk was.

Wat heb ik toen gedaan...........ben werkelijk met alle honden uit de buurt gaan wandelen.

Zeker 5 honden per dag waar ik al mijn aandacht aan kwijt kon.

Sommige honden mochten ook mee naar huis zodat we vaak met een hond in huis zaten.

Mocht mee naar hondentrainingen geweldig vond ik dat.

Wist altijd dat ik weer honden wilde en uiteindelijk toen ik op m'n zelf ging wonen en er tijd voor was ben ik aan m'n eerste eigen hond begonnen.

Je bent lekker jong en je hebt nog een heel leven voor je.

Als mijn kinderen zouden vragen om een hond zou ik daar niet in mee gaan, het kost veel geld en tijd en ook als ouder moet je je daar voor inzetten.

Kijk of je net als mij in de buurt leuke honden kunt vinden en dan komt jou tijd echt wel

Hoi Kim, daar ben je weer! En op jouw vraag, die steeds hetzelfde is, krijg je dus ook steeds dezelfde antwoorden: wacht nog een paar jaar, op de middelbare school heb je minder tijd, zoek een uitlaathondje in de buurt..... Dus, blijf lekker meedoen op HP, je steekt er heel wat van op, maar misschien is het slim om dat eigen hondje nu echt even uit je hoofd te zetten!

Dat je er de helft van de week om zit te huilen, ja dat vind ik inderdaad wel kinderachtig.

De tijd van het huilen kun je beter besteden in dingen die je leuk vind.

Je kan misschien honden in de buurt uitlaten? Weet niet waar je woont, maar mijn Puckje zou het wel gezellig vinden.

Ik snap je ouders wel, het is behoorlijk duur om een hond te hebben. Denk aan eventuele hondenbelasting, jaarlijkse entingen, ongelukjes waarvoor de hond naar de dierenarts moet en met een beetje pech zit je in het weekend dus kost het nog meer, voer, hondenschool, tijd om de hond op te voeden want dat zullen ze niet allemaal aan jou kunnen overlaten (en dat hoeft niet aan je leeftijd te liggen maar ook om het feit dat je nog op school zit en ook vast wel eens smiddags met vriendinnetjes wilt spelen.)

Als je straks ouder bent dan ben je tussen de middag niet meer thuis maar zit je de hele dag op school, je gaat studeren en gaat misschien het huis uit. Je ouders zitten dan met een hond die ze wellicht helemaal niet willen.

Hoe ik aan een hond kwam?

Mijn vader vond dat er een hond moest komen. Ik zat toen in groep 3 en was dus een jaar of 6/7. Ben hem daar nog altijd dankbaar voor!

Ik heb ook lang moeten wachten tot mijn moeder een hond nam. Want het is wel zo eerlijk om te erkennen dat het verzorgen van een huisdier de verantwoordelijkheid is van de volwassenen. En als die geen hond willen/nemen dan komt er dus geen hond. 

Hier ook. Vanaf dat ik 10 was wou ik een hond. Ik heb 5 jaar lang met de gekste honden gelopen van anderen. Ik werd maatjes met die honden. Van hun heb ik niet alleen geleerd over hondentaal, opvoeding, omgang enz. maar ook dat het hebben van een hond een grote verantwoordelijkheid is.

Toen ik 15 was kregen we (als gezin) een hond. Deal was wel dat iedereen zijn bedragen zou doen. En dat gebeurt ook. Ik heb de commando's, geestelijke uitdaging en sport op me genomen. Mijn vader het spelen. Mijn moeder het borstelen en eten geven. En natuurlijk laten we hem allemaal uit. Maar alleen had ik het niet gekund.

Je bent nu tussen de middag thuis. Maar over 2 jaar niet mee. Dan zou de hond dus heel lang alleen zitten (soms 8 uur). En dan ga je vrienden maken. Maar na school nog weg, vergeet het maar. Zit de hond nog langer alleen. Als je studeert worden je dagen en reistijden ook nog eens langer en in een studentenhuis wil je denk ik geen hond..

Tuurlijk waar een wil is, is een weg. Maar weet wel dat het in je eentje erg lastig wordt. Maar ga eens lekker met de honden van anderen lopen. Er zijn genoeg mensen die hun hond zonder problemen meegeven. Het is dan misschien niet je eigen hond, maar je kunt er eenzelfde band mee opbouwen. Geloof mij maar.

Hoi Kim,  ik kan me voorstellen dat je er verdrietig over bent. Je zit altijd zo lekker actief mee te doen op het forum, ik ben er heilig van overtuigd dat een hond bij jou alle liefde krijgt die hij maar kan wensen.

Helaas is het inderdaad zo, zoals een aantal mensen boven mij al zeiden, dat je ouders uiteindelijk  de grootste verantwoordelijkheid hebben. Ik heb een stiefzusje die net zo oud is als jij.  Ze is net als jij super gek op honden, en wil mij altijd graag helpen bij het verzorgen en uitlaten. Daar ben ik hartstikke blij mee, zo’n helpende hand erbij!  Maar ik zou het niet aandurven om mijn zusje alleen te laten wandelen met mijn honden, want als er eens écht iets gebeurd is ze nooit in staat ze onder controle te houden. Stel dat ze ergens van schrikken en ontsnappen? Daarom mag ze altijd meelopen met mij, zelf ook de lijn vasthouden enzo, maar echt alleen als ik erbij ben. Niet om haar te pesten, maar puur en alleen omdat ik bezorgd ben dat er misschien wel iets gebeurd.

Echt waar Kim, we bedoelen het allemaal goed. Maar misschien is het verstandig om te wachten tot je iets ouder bent. Ik was 15 toen ik mijn eigen hond kreeg, nu ben ik bijna 20 en heb ik zelfs 2 eigen honden. En dat terwijl mijn ouders vroeger altijd riepen dat er nooooit een hond zou komen.  Zo zie je maar dat het ineens heel anders kan lopen dan verwacht.

Ik vind het echt super van je dat je zo leuk mee doet op het forum en zo graag wilt leren over honden, top!

Eerlijk gezegd denk ik dat je op een soort roze wolk hangt en niet inziet hoeveel tijd en moeite er vaak in de opvoeding van een hond blijft zitten. Een puppy moet je nog van alles leren, als puber kunnen ze het bloed onder je nagels vandaan halen. Waarschijnlijk denk je nu dat je daar prima tegen zal kunnen, maar in de praktijk valt het zwaar. Wat nou als het hondje helemaal niet alleen kan zijn, veel bijt, niet zindelijk is (en logisch bij een pup) enzovoort. Dit zijn zaken waarin jij de hond moet begeleiden, waarin jij stabiel en volwassen genoeg moet zijn. In het geval van een herplaatser kan er sprake zijn van een rugzakje, ook hier moet je mee weten om te gaan.

Draai je verhaal eens volledig om. Ik lees hier nu alleen hoe graag jij een hond wil, maar zou dit ook andersom opgaan? Wat zou jij de hond kunnen bieden om hem een volwaardig en gelukkig leven te geven? Nu is het nog makkelijk praten, maar als je naar de middelbare school gaat zal er opeens veel minder tijd zijn voor de hond. Vervolgens komen vaak de vriendjes, feestjes en het studeren. Misschien kijk je er wanneer je op jezelf woont wel heel anders tegenaan en ben je blij dat je gewacht hebt. Want dat is nog zoiets wat hoort bij het aanschaffen van een hond; geduld hebben. Iets wat erg belangrijk is in zaken als opvoeding en training. Hoe meer je je nu traint op geduld hebben, hoe beter dit later zal gaan.

Overigens bent ik het volledig eens met Sofie en Senna, doordrammen en zeuren is enkel een teken van onvolwassenheid. Absoluut geen goed advies, waarschijnlijk zal dit enkel irritatie opwekken bij de ouders en brengt het dit meisje veel dieper in de "je bent er niet klaar voor"-zone. Ook het huilen en de zelfmedelijden, beide nergens voor nodig. Ik kan haast garanderen dat als dit al een issue is, een eigenwijze puberhond je alleen nog meer van je stuk kan brengen.

Mijn tip is dan ook, blijf lekker verder gaan met het uitlaten van buurthondjes. Ik vind het sowieso super dat je tijd spendeert op HP, het is verder handig zo nu en dan naar de bibliotheek te gaan en boeken over honden te lezen. Lees je bijvoorbeeld in over verschillende rassen, zodat je later veel makkelijker een keuze kunt maken over welke hond het beste bij jou en je situatie zal passen. Die hond komt er heus wel, alleen zal dit nog wel wat jaartjes duren en daar is niks mis mee. Komt goed meid, geniet voor nu vooral van je uitlaathondjes en van de toekomstdromen.

Jouw tijd komt nog hoor wijffie.

En jammer dat je niet bij me in de buurt woont.

De eer is nu aan mijn lieve benedenbuurmeiske Michelle als ik oppas nodig heb. En daar geniet ze van, ook al ga ik niet vaak weg.

Heeft ze mijn huis en mijn meiden even voor zich alleen.

Ik hoop dat jij zoiets in je omgeving vindt tot je zelf een hondje hebt

Leggen je ouders je uit waarom ze geen hond willen?

Moeilijk is dat als je zo graag iets wil en je ouders denken er anders over.

Heb je familie waar wel een hond is? Misschien dat jullie daar vaker op bezoek kunnen. Leuk voor jou en misschien kijken je ouders op den duur toch anders tegen aan als ze zelf een hond leuk gaan vinden.

Zal voor je duimen en anders genieten van een hond uit de familie of vriendenkring.

Hier kan je ook mee genieten hoor.

Niet meer huilen, lees gauw iets leuks dan is het even ook een beetje van jezelf.