Happy 1st gotcha day, Wispa!

Vandaag is het een jaar geleden dat Kelly en ik naar België reden om Wispa van het vliegveld af te halen! Een super gezellige dag hadden we, eerst naar een grote dierenwinkel gegaan, daarna echte Belse frietjes gegeten bij Miora, en toen door naar het vliegveld, waar alles zó lang duurde, dat we pas heel laat thuis waren. Maar dat gaf niks.

Enkele weken eerder werd via Facebook een "spoedje" gedeeld. Een wit Podenco teefje genaamd Wispa.



In deze staat was Wispa, maanden eerder, in Spanje gevonden. Nu zocht ze een adoptant, maar in Spanje maakte ze weinig kans. Dús op zoek naar een stichting en gastgezin die zich over haar wilde ontfermen. Met mijn grote mond schreef ik dat ik wel als gastgezin wilde fungeren, als er een stichting naar voren zou komen die alles zou regelen. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht er ooit nog wat van te horen, maar niet veel later werd ik benaderd door een stichting, of ik Wispa nog steeds op zou willen vangen.

En ja hoor, dat wilde ik. Ik speelde open kaart met de stichting dat Wispa me geweldig leuk leek en dat ik in principe een mandje vrij had en graag een tweede hondje wilde. Dus dat als alles klikte, vooral met Cosmic, ze mogelijk zou mogen blijven. Dus, een jaar geleden was het zo ver. We haalden haar op van het vliegveld.

Wispa sprong uit het bench met een flair van, zo, hier ben ik, en nu? Cosmic was mee en was vreselijk onder de indruk van alle drukte op het vliegveld. Wispa leek hier geen last van te hebben. Die liep met haar staartje in de lucht rond te paraderen over het vliegveld. Cosmic was vanaf dag één wat angstig naar haar. Wat ik op mijn beurt weer erg jammer vond, want ik was wél verliefd..

Maar Cosmic leed er zichtbaar onder en ik nam de beslissing om Wispa niet zelf te adopteren. Er zou een betere match voor ons voorbij komen, daar was ik van overtuigd. Ondertussen begon ik steeds meer te twijfelen of Wispa wel goed zag.. Ik vroeg om toestemming van de stichting om naar mijn dierenarts te gaan, maar die kreeg ik niet. Ze moest naar een Belgische dierenarts. Maar eigenlijk had ik het gevoel dat ik niet geloofd werd. De mensen in Spanje hadden nooit iets aan haar gemerkt. Ze zal wel gewoon moeten wennen.

Uiteindelijk kreeg ik heel plotseling een telefoontje dat ik Wispa naar Ikea Breda moest brengen waar ze overgenomen zou worden door een vrijwilliger die haar mee zou nemen naar een groepswandeling in België (ze was hier toen pas twee weken..). Ik was het hier niet zo mee eens, veels te veel prikkels voor een hond die hier pas zo kort is, maar helaas.. Wispa was niet mij hond en dit is wat de stichting wilde. Ze zou ook naar de dierenarts gaan tijdens het "bezoek" in België. Over of ik haar hier ooit nog terug zou zien was geen duidelijkheid, dus ik heb ontzettend staan huilen daar op de parkeerplaats. Aan het eind van de dag, na de groepswandeling, werd ik gebeld dat de stichting mail{s?} had ontvangen van forumgebruikers waar een topic over Wispa liep, dat ze zich zorgen maakten over hoe er met Wispa omgegaan werd. De stichting was hier niet zo blij mee en moest eens even goed nadenken of Wispa nog wel terug naar Nederland zou komen. Dit was een behoorlijke klap in mijn gezicht, ik had er alles aan gedaan om het hier prettig voor haar te maken, ik was degene die gepusht had om naar de dierenarts te gaan, en nu dit.. Na aandringen vertelde ze me waar en wanneer Wispa naar de dierenarts zou gaan. Een rit van 2 uur vanuit Nederland. Kelly bood wederom haar hulp aan en we reden weer naar België om bij het consult van de dierenarts te zijn. En om haar hopelijk weer mee terug te nemen.

Tijdens het consult werd duidelijk dat ik inderdaad niet geloofd werd. Wispa had die paar dagen in België geen last van haar ogen vertoond, ik verzon het allemaal. Maar al na een paar minuten kijken bevestigde de dierenarts mijn vermoedens. Haar netvlies was deels afgestorven waardoor ze niets onder zich zag, maar nog wel wat boven zich. Dit klonk heel logisch. Ze kon om bomen heen rennen om vervolgens van de stoep af te vallen. Een beetje "trots" dat ik het gezien had én was blijven vechten tot er een diagnose was, maar ook heel verdrietig dat ze deze handicap heeft, gingen we weer naar buiten. Ik mocht Wispa mee terug naar Nederland nemen, en dat was eigenlijk het moment waarop ik besloot om haar zelf te adopteren. Ik was het zo zat, was zo bang dat ze niet goed terecht zou komen, en dat ze in het vervolg niet de medische zorg zou krijgen die ze nodig had.

Cosmic en Wispa groeiden uiteindelijk uit tot dikke vriendinnen, al zijn er nog steeds momenten waarop Wispa véél te veel is voor Mik, en niet lijkt te begrijpen dat nee ook echt nee is (nou is Mik ook dusdanig ingetogen dat haar nee bijna gefluisterd word..). Na een aantal maanden zijn Wispa en ik naar een oogdierenarts geweest. Daar bleek dat haar netvlies vrijwel geheel afgestorven was, ze zou hooguit nog licht en donker kunnen zien. Uiteindelijk sterft het netvlies compleet af en is ze volledig blind. Een onomkeerbaar proces, helaas.

Leven met een blinde hond zorgt voor veel uitdagingen. Wispa is mijn "zorgenkindje". Ze kent veel angsten waarin haar blindheid naar mijn mening een grote rol speelt. Er zijn dagen dat ze me tot wanhoop drijft, dat ze me 's nachts uit mijn slaap houdt, en me op straat tackled door zichzelf voor mijn voeten te lanceren. "Ze kan er niets aan doen" is dan ook een mantra die de hele dag door mijn hoofd speelt, haha. Maar Wispa is ook mijn witte meisje. Ze is de meest zachtaardige, lieve, vrolijke hond die ik ken. Ondanks alle ellende die ze meegemaakt heeft, staat haar staart nooit stil. Ze is altijd in voor dingen, wandelingen, een knuffeltje. Ze vindt alles leuk. Ze ontdekt de wereld met haar neus en haar grote lompe poten, die ze liefkozend op je legt als ze naast je komt liggen. "Oh, hier ben je".

Lieve Wisp, ondanks dat je een vreselijk monstertje bent en je mijn leven véél moeilijker maakt dan dat ik nodig acht (hihi) ben je mijn lieve, mooie, witte meid. Wat een saaie boel zou het zijn als jij hier niet was. Je hebt uiteindelijk je eindplek gevonden, lekker in ons roedeltje, waar je de rest van je leven heerlijk blind en onhandig mag zijn!









En.. proficat met je ongeveer 6e verjaardag!

Een bijzonder verhaal over een bijzondere hond die een top plek heeft gevonden bij een bijzonder baasje!

Gefeliciteerd Wispa! En Pauline jij natuurlijk ook!

Alweer een bijzonder verhaal! Gefeliciteerd met Wispa!!! 

Gefeliciteerd wispa!!!!

Zit hier met tranen in mijn ogen je verhaal te lezen.
Heerlijk dat die arme schat toch een plekje met liefde gevonden heeft !!!!!

Heb zelf 2 spaanse dames waarvan 1 ook na veel onenigheid en vechten met de stichting. Denk je gevoel van onmacht te kennen. Maar onze liefde voor de hond maakt ons sterk.
Verder heb ik jaren een blinde hond gehad waar goed mee te leven is mits er structuur is. Niks verplaatsen enz. Met een goede begeleiding kan zo'n hond een heerlijk leven hebben.

Compliment voor jou dat je zo doorgezet hebt !! Zo'n arm wurm heeft een liefdevol huis verdient zeker na wat ze al meegemaakt heeft.
Dikke knuffel voor Wispa !!

Wat een bijzonder verhaal, ik wist helemaal niet dan die arme Wispa oogproblemen had en blind zou worden. Sterkte hiermee!

Maar ik vind het ook best raar dat mensen van hp dat tegen de stichting hebben gezegd? Zonder dat jij er iets van wist? Dat vind ik wel echt gemeen van die forummers, door hun toedoen zou het slechter kunnen aflopen voor Wispa...

Gelukkig is alles goedgekomen!

Dat was ook bijna gebeurd.. maar wat gebeurd is, is gebeurd en alles is uiteindelijk goed gekomen, dat is het belangrijkste. Wat mij betreft is het verleden het verleden, ik koester geen wrok (meer, haha).

Het is wel een reality check, ik weet inmiddels dat ik niet alles meer online moet knallen. Je denkt dat het alleen online blijft, maar dat is echt niet zo. Het beïnvloed ook je "echte leven". Zo zijn mensen zwartgemaakt bij fokkers (geef die en die nooit een pup) en bij asielen en stichtingen (laat die en die geen hond adopteren). Best heel heftig als je erover na denkt.

Maar niet iets om bij stil te staan op zo'n feestdag! Tijd om een hondvriendelijke traktatie te gaan halen!

 Toch nog even rechtzetten, ik had in dat betreffende topic gezegd dat ik de stichting een mail ging sturen.

En de strekking was dat ik twijfels had bij hoe het allemaal ging met Wispa en voornamelijk de overdracht op een parkeerplaats(levensgevaarlijk) en een hond die nog maar net aan het wennen is weer naar Belgie te zeulen.

In dat topic waren er een aantal mensen die zich zorgen maakten en gemaild hebben.

Ik dacht dat ze mailden dat ze niet goed zat in het opvanggezin? Of begrijp ik dat verkeerd? Maarja het is gelukkig goed afgelopen en daar gaat het om.

Geniet nog heeeeel lang van dit gouden mandje mooie Wispa. 

Gefeliciteerd !

Dat kreeg ik inderdaad door van de stichting. Ik wist destijds niet dat er gemaild was. Dat hoorde ik van de stichting. Pas sinds kort weet ik dat jij degene was die (o.a.?) gemaild had, Erny.

Maar nogmaals, da's een afgesloten onderwerp voor mij, dus de discussie hoeft wat mij betreft niet nogmaals gevoerd te worden.

 Nee dat hoeft van mij ook niet hoor,maar vind wel belangrijk dat het duidelijk is dat het niet stiekem was en de situatie toen heel anders overkwam.

En verder gefeliciteerd met de 1 jarige mijlpaal van Wispa.

Een jaar alweer!
Jeej wat gaat dat hard zeg.
En nu is ze niet weg te denken de knappe witte <3
Gefeliciteerd wispa en pauline natuurlijk ook

Thanks!

Wat voor traktatie word het?

Gefeliciteerd en dan vooral voor Wispa dat ze in zo'n gouden mandje terecht is gekomen

Een jaar geleden al weer. En whispa mag enorm gelukkig zijn met jou aan haar zijde.

Een stuk gedroogde kipfilet, haha.

Verder heeft ze geloof ik niet zo'n hele leuke dag gehad, we gingen op kraamvisite bij mensen die katten hebben (maar die ze naar buiten hadden gestuurd). Een baby die geluid maakt en kattenlucht om haar heen hebben ervoor gezorgd dat Wis best even heeft lopen stressen :( maar na een tijdje was het goed en ging ze heerlijk liggen pitten

Proficiat ! Voor je inzet, doorzettingsvermogen, gedrevenheid en wilskracht een pluim... Ik heb destijds de topics gevolgd...ging er soms best hard aan toe...maar dat er achter de rug om mails en commentaar gegeven wordt...jeetje...daarom zeg ik ook steeds dat je beter anoniem blijft...geen herkenbare foto's en een schuilnaam gebruiken moet...Je hebt je twijfels en diepste gevoelens op het forum gegooid, nood aan advies en zo onzeker...Het siert je Paulien dat je met opgeheven hoofd gewoon lekker doorgaat... Je hondjes hebben het goed en zijn geliefd, dat is wat telt en niets anders.

Ik heb het even wat aangepast.. Soms vul je dingen zelf in die achteraf gezien niet zo zijn (bedoeld).

Afijn, bedankt voor de positieve reacties!

gefeliciteerd nog met je Spaanse schone!

Als ik aan jou denk denk ik: op ieder podje past een dekseltje

en jij bent wel 3  dekseltjes

wispa is een bofbips gelukkig!

Deksels!