Probleempje met optillen, update

En toen liep ik vanochtend tegen een probleempje aan. Even uitleggen: om Charlii in de auto te krijgen, moet ik haar optillen. Zelfde met op een verhoging zetten. Al een paar weken merk ik dat ze het niet zo leuk vindt om opgetild te worden. Maar ja, in de auto gezet worden betekent altijd iets leuks doen, dus dat laat ze dan toch wel toe. Vanochtend wilde ik haar ook optillen, maar dan binnen. Gegrom en tanden laten zien. Ik heb haar streng toegesproken dat dat niet kan. Geoefend met snoepjes op de commando's die ik nu leer op de hondenschool, dat ging supergoed. Geoefend met snoepjes en een arm om haar heen, een hand door haar halsband. Ging goed, maar minder overtuigend dan de andere oefeningen. Optillen, weer grommen en tanden laten zien.....

Even meenemen: ze is moe van de wandeling en ze is aan het puberen. Een paar dagen geleden heb ik haar meegenomen naar de trimsalon voor advies over vachtverzorging. Toen is ze ook opgetild en het kammen wat erop volgde vond ze niet leuk. Ze was angstig, maar ik heb haar toen heel goed beloond met stem en snoepjes.

Ik vind dat ik Charlii ten allen tijde moet kunnen optillen, in welke situatie dan ook. Hoe kan ik haar grom/bijtgedrag ombuigen naar acceptatie? Heeeeel graag tips, forummers!!!!

Als ik dit lees, is het eerste wat in mijn opkomt, dat ze misschien wel last heeft van haar rug. Ik zou eerst zeker uitsluiten dat ze geen pijn heeft.

Je doet haar per ongeluk geen pijn bij het optillen?

Nee, ik probeer haar rug juist te ontzien door haar onder haar borst te pakken en met de andere hand haar achterkant te ondersteunen.

Ons teefje heeft spondylose in haar rug en daar heeft ze de ene keer meer last van dan de andere keer. Maar heeft ze last, dan is ze echt niet op te tillen, ook niet op de manier hoe jij zegt je hondje op te tillen, dat doet haar gewoon pijn, zij wil dan ook echt proberen te bijten. Daarom was mijn vraag, is pijn zeker uitgesloten?

Wat deed ze voordat je haar optilde? 

Dus niet zozeer de houding, maar meer echt was 'deed' ze. Was ze buiten aan het spelen o.i.d.

Hoe til je haar op? Gewoon in een keer hupsakee. Of met haar 'toestemming' zegmaar. Hier is het bijvoorbeeld zo dat als ik mijn ene hand tegen zijn bips leg als het ware, en de andere houd ik dan voor de borst. Dan gaat hij zelf op mijn hand 'zitten' en doet een voorpootje over mijn andere hand, zo van 'oke til me maar op!'. 

Nu moet ik er wel bij zeggen dat hier heel af en toe ook chagrijnig gegromd wordt. Maar dat is dan eigenlijk 's avonds voor de wandeling die we voor het slapengaan doen. Dan wil meneer Echt niet mee en is hij niet van zijn poef te slepen.. Maarja dat is een typisch trekje.. 

Let er wel op dat je niet 'schrikt'/twijfelt/je terugtrekt elke keer dat ze het doet. Want dat kan averechts werken (ze ziet resultaat als zij gromt) 

Dank voor je reactie, Bulleke. Charlii is een jonge hond van 5 maanden. In haar familie komen geen rugproblemen voor. Ik kan haar ook gewoon over haar rug aaien, zelfs met wat druk erop. Ze speelt en dartelt zonder problemen door het huis en buiten. Ik heb geen aanwijzingen dat ze ergens pijn heeft. 

Vanzelfsprekend kan ik haar meenemen naar de DA voor onderzoek wat haar rug betreft. Ik kijk vanmiddag, als ze goed is uitgerust, hoe het gaat met het in de auto tillen.

Het laatste stukje wat je schreef, is inderdaad belangrijk. Ze gromde ook toen ik haar zelfs alleen maar bij haar halsband pakte, maar toen liet ik niet los en beloonde haar voor het feit dat ze het uiteindelijk wel toeliet. Ik heb haar daarna opgetild, dat was weer even grommen en zo, maar als ze dan eenmaal op mijn arm zit, vindt ze het ook verder prima. Het is echt het "optilmoment" dat ze vervelend vindt.

Mijn Aston is soms nogal koppig en vind het dan ook niet leuk opgetild te worden. Ik heb er een beetje een ding van gemaakt wat hij zelf doet. Ik zeg "omhoog" en hij legt dan zelf zijn voorpootjes op mijn arm, ik hoef dan alleen nog een hand onder zijn billen te leggen.

Zoiets zou mooi zijn, je werkt dan samen met je hond, beter kan niet! Alleen..... Hoe leer je dat aan? Charlii is er pienter genoeg voor, kun je mij dat stapje voor stapje uitleggen? 

Niet dat ik niet met andere bovenstaande oplossingen aan de slag wil, maar deze oplossing werkt waarschijnlijk naar 2 kanten.

 Jahoor, ik gebruikte zelf een tafeltje. Ik legde daar een snoepje op en daar kon hij net niet bij, ik zat daar dan zelf op mijn knieën bij. Door op mijn knieën te klimmen en dan op mijn arm te leunen, kon hij er wel bij. Ik ben daar het commando "omhoog" aan gaan koppelen en op een gegeven moment pas een snoepje gaan geven als hij zelf zo omhoog klom.

Dank je, kijken of dat werkt.

Ik ga straks ook nog even met haar in de auto weg, kijken hoe dat gaat. 

Even update: Charlii reageert nog steeds kribbig. Ik neem morgen contact op met de DA om een fysiotherapeut naar haar rug te laten kijken of doe dit via een osteopaat. 

Ik heb het idee dat het komt door een puberaal 'ik heb geen zin!'. Maar het is natuurlijk het beste om een oorzaak als pijn uit te sluiten, goed dat je er even naar laat kijken! 

Mocht het hier niet aan liggen, dan is oefening als wat voorgesteld is handig om aan te leren. Zoals ik in mijn andere post ook zei: je hebt dan  'toestemming' van Charlii om haar op te tillen. In plaats van dat het gewoon 'gebeurd' als het ware. 

En dan dus ook goed opletten dat je zelf niet op het gegrom reageert, maar alles negeert. Zodat het niet is (vanuit oogpunt van Charlii) grom = resultaat. 

Zeker, ik neem alle goeie tips mee. Ik hou jullie op de hoogte.....

Vandaag is de osteopaat langsgeweest. Pffff....wat ben ik blij dat ik aan de bel heb getrokken! Charlii had inderdaad een paar blokkades rechts achterin haar rug. Geen wonder dat het pijn deed. Ze is onmiddellijk behandeld en tijdens de behandeling zag je haar al ontspannen. Het resultaat is zichtbaar! Nu nog een week rustig aan doen. Goed in de gaten houden dat het trauma niet terugkeert. Ik heb ook een andere til-techniek aangeleerd gekregen om Charlii's rug beter te ontlasten. Nu ligt ze uitgevloerd aan mijn voeten. Als het meezit was dit een eenmalige actie en krijg ik er weer een vrolijk hondje voor terug. 

Kan me voorstellen dat je opgelucht bent en nu weet waarom ze gromde bij het optillen. Ook goed dat je niet langer gewacht hebt. Fijn dat er zo snel zichtbaar resultaat is.

Fijn dat de behandeling zo goed is bevallen!

Jij was de eerste die reageerde en je sloeg meteen de spijker op z'n kop. Charlii is mijn eerste hond en ik leer iedere dag bij. Daarom ben ik altijd blij met de tips die ik van de forummers krijg!

 Fijn dat ik wat voor jullie heb kunnen betekenen. Nu nog een weekje rustig aan, lekker vertroetelen en we duimen mee, dat ze weer gauw de oude mag zijn. 

had het nog niet mee gekregen hier Hettie... wat fijn dat het beter gaat met Charlii. en dat er een oorzaak is gevonden voor het kribbig zijn van Charlii. pijn doet veel he..

per pbtje heb ik je hydro zwemmen toegestuurd.. misschien heb je er wat aan, meestal warm water en een op een zwemmen met begeleiding...

" had het nog niet mee gekregen hier Hettie... wat fijn dat het beter gaat met Charlii. en dat er een oorzaak is gevonden voor het kribbig zijn van Charlii. pijn doet veel he..
 
per pbtje heb ik je hydro zwemmen toegestuurd.. misschien heb je er wat aan, meestal warm water en een op een zwemmen met begeleiding... "

willemijn, baasje van bamse .

Ja, dank je Willemijn, ik ga zeker kijken naar de mogelijkheden hier!!!!

Wat goed dat je de oorzaak van de reactie van je hond gevonden hebt en die nu wat kan herstellen.

Als je hond in de auto getild moet worden kan je ook kiezen voor een loopplank. Dan kan je hond zonder moeite er zelf inlopen.

Mocht de rug een zwakke plek blijven en bepaalde beweging of aanrakingen onprettig voor je hond zijn dan is dit een oplossing je hond pijnloos te kunnen vervoeren met de auto.

Sterkte en beterschap.

Wat een ontzettend goede actie van jou om naar een osteopaat te gaan! Toen ik je begintopic las, was ook het eerste wat ik dacht "die heeft pijn". Ik heb dit namelijk ook meegemaakt met mijn eerste hondje, een cavaliertje. Die gaf heel goed aan wanneer hij pijn had en kon dan ook echt bijten (hij bleek later de erfelijke afwijking te hebben waarbij de schedel te klein is voor de hersenen, maar dat terzijde). Aan mijn huidige hond Scott merk ik juist weer heel weinig als hij iets mankeert, want die gromt nooit naar mensen. Aan hem merk ik het weer als zijn lontje naar andere honden nog korter is dan normaal. Elke hond laat het weer anders zien. Maar hartstikke fijn dat het zo opgelost is, je had nog wel maanden door kunnen tobben! Bij gedragsveranderingen is het heel goed om eerst te kijken of er een lichamelijke oorzaak is.

Ik wil graag alle forummers bedanken, iedereen heeft goede ideeën of tips aangedragen en via Team Podenco kwam ik aan deze osteopaat, die heel goed werk heeft verricht.

ik neem alle tips mee in de komende tijd. Het welzijn van onze honden staat bij iedere forummer voorop. Ik zie weer een vrolijker Charlii, daar doe ik het voor!