Voor iedereen die wel eens gefrustreerd raakt door zijn hond

Soms heb je van die momenten, je hond heeft weer eens in huis geplast, had weer eens bananen in zijn oren, heeft iets vernield, en naar je luisteren ho maar. Op zo'n moment denk je "Waarom ben ik hier aan begonnen?"

Een uur later loop je naar buiten voor een plas, blijkt het gesneeuwd te hebben en zie je je hond vol plezier rennen, vliegen, rollen door de sneeuw om vervolgens kwispelend weer naar je toe te komen. Dat zijn de momenten waar je het voor doet, dat moet je onthouden.

Natuurlijk zijn er minder leuke momenten. Wij zijn niet perfect, en onze honden ook niet. Leer van de mindere momenten, en koester de fijne, dan kom je een heel eind. Ik heb een vrij pittig hondje, sterke eigen wil, en grote oren met vaak nog grotere bananen er in. Ik kon me zo ergeren soms, omdat ik het ZO graag goed wilde toen. Tot het tot me door drong dat het oneerlijk was hoe hoog ik mijn eisen stelde. Natuurlijk moet je altijd blijven werken aan dingen die je minder vind, maar alles is een moment opname en als je je minder gaat focussen op de dingen die niet goed gaan zul je zoveel blijer zijn, en je hond ook.

Nou, wat een wijze woorden zo laat op de avond!

Maar je hebt helemaal gelijk hoor. Al die momenten dat je je vierpoter achter het behang wil plakken verdwijnen als....sneeuw voor de zon....als je hem dan weer zo lol ziet hebben en hij jou dus gewoon blij maakt!

Geluk is een kwestie van het herkennen ervan.....

Herkenbaar... Zo graag alles goed willen doen, dat je er gefrustreerd van raakt... En je hond zich maar afvragen waar baasje last van heeft ;) 

Helemaal mee eens, Jenny. Ik zeg altijd maar zo, de minder leuke kanten van je partner of kinderen neem je ook voor lief. Tot op zekere hoogte moet je dit ook zo zien bij je hond. Iedereen heeft fijne en minder fijne eigenschappen. Liefde is juist die eigenschappen leren accepteren.

goed aan denken als het je weer eens tegen zit Jenny, een hond is afhankelijk van je, en zo zijn er minder leuke tijden maar ozo veel goede tijden dat je veel plezier aan je hond hebt, en ach die kleine dingentjes die zijn toch zo weer vergeten ... je hebt even wat frustraties en zorgen gehad met het ziek zijn van je hond, gaat nu toch weer goed ?

lekker op de bank zitten, met dat warme lijfje naast je wat kan er dan nog mooier zijn ?

Whaha, mijn schatje kan kon hier vanmorgen wel over mee praten.
Hij gaat lekker wandelen met de honden (hij kon wat later naar het werk door de sneeuwval) dus hij hielp mij door de honden even naar buiten te doen. Dat was kei lief, want ik kon vervolgens het huis een beetje opruimen voor het werk. Ik kom graag thuis in een schoon huis.
Maar mijn vriend ging dus wandelen. Een van de honden deed de grote boodschap dus mijn vriend bukt om het op te ruimen. Zien de 3 honden net iets waardoor ze allemaal vooruit schieten en mijn vriend valt vol op de grond omdat het glad is. Hij kwam niet fijn thuis.
Ik zal straks wel een leuke foto maken van ons vieren zodat hij ziet dat de honden zijn dag ook leuk kunnen maken :). Zet ik ons allen wel een raar mutsje op ofzo haha.

Bedankt voor deze eye opener! Ik heb hetzelfde als jij. Ik wil het perfect doen en ik wil dat mijn hond perfect is, maar dat is hij niet. Hij is in mijn leven gekomen nadat ik mijn vorige hond op een dramatische manier, veel te jong, heb verloren. Dat heb ik altijd als een enorm falen van mezelf gezien. Misschien daarom leg ik de lat bij Scott hoog. Hij heeft aan de lijn ruimte nodig t.a.v andere honden en kan los niet bij alle honden. Dat is vervelend, maar sinds ik bewust geniet van alles wat ik wel  met hem kan, en dat is heel veel, maakt dit een wereld van verschil. Genieten van de fijne momenten, genieten van de heerlijke wandelingen die ik met hem maak op plekken waar niet te veel honden lopen, genieten van zijn ongelooflijke knuffelkarakter. Als er eens iets niet goed gaat, heb ik daar nu veel minder moeite mee. Aan het eind van de dag memoreer ik regelmatig alle leuke dingen die ik die dag met hem beleefd heb en ga ik met een grote glimlach naar bed. Je woorden zijn me dan ook echt uit het hart gegrepen!

 Dat is fijn om te horen Ingrid!

Heel herkenbaar, mooi opgeschreven trouwens! 

Ik kan me overal ook veels te druk om maken, mn vader ziet al die beren niet op de weg

lig ik in bed, denk ik, heb ik zn speeltje wel opgepakt va de grond, kan het niet xo laten liggen, wat nou als hij er s nachts mee gaat spelen en het gaat stuk en hij stikt erin.... dan ga ik dus mn bed uit om te kijken

en dan kijkt gijs me aan, wat doe je hier? En dan had ik het speeltje dus al opgeruimd

pff, soms wou ik wel dat ik wat makkelijker was met sommige dingen :P 

 Ik ben precies zo, hoor. Je voelt je toch verantwoordelijk, he.

En mn vader kan hem makkelijk los doen omdat ik keihard heb geoefend, maar dat realiseerd hij zich niet altijd geloof ik, haha

of dan zegt hij, heb je nou alweeer snoepjes gekocht?! Terwijl als hij gaat wandelen vraagt waar de snoepjes zijn ;)