angst en vertrouwen. update: op weg naar vertrouwen

Ja psies!

" Ik heb altijd herplaatsers gehad.
Ik weet dus idd dat de rugzakjes niet altijd helemaal leeg te krijgen zijn.
Maar wellicht was in deze mijn aanpak ( wat achteraf dus ook bleek ) verkeerd.

Nu met de nieuwe tips kunnen we weer verder "

Jaimie

Hoe belangrijker je iets maakt, hoe meer aandacht voor dat 'iets',  hoe meer lading er vaak op komt te liggen. Dat geldt voor ons mensen en ook voor honden. 

Een bange hond steun ik. Maar een hond die bij momenten wantrouwend is naar mij kan ik in die momenten niet steunen. En hoe meer ik wil laten zien dat ik niets kwaad in de zin heb hoe groter ik het maak. Juist door gewoon niets te doen geef ik de hond de ruimte om de situatie in zich op te nemen en zichzelf weer te reguleren en te ontspannen (pfoe heeeej). Ik zou dan ook kunnen helpen ontladen door hem bv een voerballetje te geven. Die knuffel komt wel weer 

" Dat mag ik hopen van niet anders word het zo saai "

Jaimie

 same here

Ik negeer het ook bij waldo.. zeg hoog uit rustig: schrok je?

en ga verder waar ik mee bezig was

Het is een reflex  van Waldo...en hoe meer aandacht ik er aan schenk hoe angstiger hij wordt

Dus ik laat met mijn gedrag zien dat er niks aan de hand is .

(als ik hem op zo'n moment bij me zou roepen zou hij zeker niet komen)

Het heeft inderdaad in mijn ogen niks met de band tussen jou en de hond te maken

Dit gedrag/de schrik is er met de paplepel ingegoten en denk dat ze het altijd wel enigszins blijven houden.

de truuk zit hem in die momenten zo kort mogelijk te houden zodat de hond snel weer omschakelt naar normaal gedrag

Waldo zal zeer regelmatig spastisch blijven reageren om bijna niks

maar schakelt veel sneller weer terug naar normaal dan paar jaar geleden

Ook dat is een vorm van zelfvertrouwen

maar als ik struikel bv reageert hij nog steeds of ik hem vermoord

ohja, jij hebt er ook zo een als Jip 

Ik ga er idd een wat minder groot ding van maken.

En het ging mij ook echt om de reactie van penny niet eens om dat ze in de vuilzak zit ( dat ruikt immers zo lekker voor die alleseter )

Ik moet wel zeggen dat ik mij verbaasd heb over hoe een hondje van 4 maand al verziekt kan zijn.

Maar we zijn wel al op heel goede weg met penny ze doet het verder echt super.

"  
 
ohja, jij hebt er ook zo een als Jip 
 
 
 
  "

Petra, *Lily Jane* & Jip

 ja wij behoren tot dezelfde club...de jip en waldo club en misschien wil penny ook bij de club?

Ik denk overigens dat ze zeer content zijn met hun huidige bestaan ondanks dit soort momenten

Ik weet zeker dat ze nu zeer content zijn vergeleken bij het vorig 'nest'.

wbt dat vermoorden als je struikelt... wandelen met sneeuw en gladheid is om die reden regelrecht drama volgens Jip. Ik heb vanmorgen spikes ondergebonden  de uitvinder daarvan krijgt van mij een zoen.

" Ik ga er idd een wat minder groot ding van maken.

En het ging mij ook echt om de reactie van penny niet eens om dat ze in de vuilzak zit ( dat ruikt immers zo lekker voor die alleseter )

Ik moet wel zeggen dat ik mij verbaasd heb over hoe een hondje van 4 maand al verziekt kan zijn.

Maar we zijn wel al op heel goede weg met penny ze doet het verder echt super. "

Jaimie

 juist een hondje van  4 mnd kan deze schade oplopen

het arme dier heeft vanuit angst en onveiligheid zich moeten handhaven

dat zit zo diep...dat krijg je er niet zomaar uit

dat hebben ze geleerd in de solialisatie periode

Waldo is ook zo'n vreetzak

en af en toe permissie geven om iets te jatten geeft ook veel zelfvertrouwen 

 af en toe  plan ik iets in wat hij mag stelen

Ik laat per ongeluk wat vlees van het aanrecht vallen of kijk de andere kant op als hij zelf naar de keuken gaat voor een restje poezenvoer

Gewoon omdat hij het leuk vind en erg voer gericht is

Hij weet prima wanneer wel en wanneer niet

Oh ik laat soms ook wat 'vallen' van het aanrecht hahaha

Ik zal de maar niet quoten geen idee wat er dan uitkomt maar ik begrijp je hahahah.


Ja dat heb ik in de jaren ook geleerd van de fokkers .
Dat stress tijdens dracht ook al schadelijk is voor de pupkes.

In feite begint het zelfs al voor de fok. Wat geven de ouderdieren door in de genen? 

Maar dat zijn allemaal dingen die van een herplaatser die je niet weet. Rugzakje zit al vol als ze komen, maar wat daar allemaal inzit ...?

Ik heb ook geen idee van wat voor kweker penny afkomt.
Haar dna wees wel 100% beagle uit volgens de da.

Geen pl of andere erfelijke ziektes.

Maar goed zonder stamboom geeft dat nog geen garantie dat ze bij een betrouwbare kweker vandaan komt.

Dus een deel van gedrag/karakter kan natuurlijk ook van vóór en tijdens de geboorte zijn.

In de vroege socialisatie kan een boel mis zijn gegaan

Misschien is het wel een pup van een gestolen rashond die in de broodfok is ingezet?

Het is allemaal niet te achterhalen

Maar juist ivm ze zo jong al zo is geworden geeft een gerede kans dat ze altijd wel een beetje zo zal blijven

Al heb ik er het volste vetrouwen is dat ze het heerlijk heeft bij jou en nog heel veel zal leren.

Zelfvertrouwen kost tijd en penny is nog jong

"  
 
Ik weet zeker dat ze nu zeer content zijn vergeleken bij het vorig 'nest'.
 
wbt dat vermoorden als je struikelt... wandelen met sneeuw en gladheid is om die reden regelrecht drama volgens Jip. Ik heb vanmorgen spikes ondergebonden  de uitvinder daarvan krijgt van mij een zoen. "

Petra, *Lily Jane* & Jip

 haha ja dat helpt inderdaad enorm

Nee je beloond haar dan voor het komen kijken, en juist met het stoppen in de vuilniszak te zitten.

Belonen zou zijn als jij op het moment dat ze met haar neusje erin zit, een snoepje zou gaan brengen, haha.

Hier is bv met uitvallen: commando zit, dan snoepje.

Ik ben nu een paar dagen bezig met penny voertjes te geven boven haar hoofd.

Als ik een paar dage terug mijn hand boven haar hoofd hield , dook ze in elkaar.

Nu kan ik haar inmiddels aaien van boven af ( zonder voertjes ) zonder dat ze in elkaar duikt.

Ze is heel erg leergierig.
En zo komen stapje voor stapje bij vertrouwen.

he dat gaat lekker daar met die kleine

Ja zolang ze aandacht krijgt is ze ook blij hoor.
Ze is heel erg aanhankelijk gelukkig.
En héél leergierig.

Dat laatste is een enorm voordeel.

Goed idee Jaimie, ik had dat eigenlijk na al die jaren bij Pientje voor lief genomen, maar ga het toch nog 's op jouw manier proberen

Het heeft hier maar een paar dagen geduurd.
Dus het is het proberen waard toch

Ja ga ik doen. Ik heb wel 's eerder van mezelf gemerkt, dat ik sommige dingen voor lief nam, omdat ik er vier had en omdat ik zoiets  had van nou ja, dat hoort nu eenmaal bij haar. Eigenlijk nu mijn Vera er niet meer is, hoe erg ik haar ook mis, zij was mijn grootste zorgenkind, met haar kettinghondverleden en Leishmania en alles, dat ik meer aandacht kan besteden aan de 'traumaatjes' van de andere drie

Doordat ik altijd herplaatsers heb gehad ga je toch manieren zoeken om jet voor de hond zo fijn mogelijk te maken.

Ik heb er een gehad als het haar te moeilijk werd ging ze bijten om het makkelijker te maken.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik daardoor minder snel dingen durf te proberen.

 Ik moet nog steeds om haar lachen met dat snoepje in haar bek naast de auto

Je zag haar hersenstjes bijna kraken ..(dat vreemde mens heeft meer ..en het ruikt lekker maar het blijft een vreemde)

tot ze het op at en toen zat ze bijna met haar neusje in het doosje

Alleen omdat we haar negeerden en zelf lieten beslissen

Penny heeft zo het voordeel van haar leeftijd

Ja ik had er eigenlijk een foto van moeten maken met dat snoepje in haar bekkie hahaha.
Blijft heerlijk om aan terug te denken <3

Ze is idd ( zoals het ras gewoon is ) bijna geobsedeerd door eten.
Dat is echt een voordeel.
En haar leeftijd natuurlijk ook ja.

Ondanks dat ze zo beschadigd is in 4 maandjes tijd pakt ze dingen wel sneller op als een hond die jaren slecht heeft geleefd.

Ja klopt Jaimie, ze hebben allemaal hun eigen probleempjes en allemaal een andere benadering nodig. Maar dat doen we gewoon, ze zijn het zo waard.

Ik heb trouwens met Mara een bijtincident gehad. Heel zielig, want Mara is al onzeker. Ik gaf al mijn honden nog een weltrustenkus en was zelf even vergeten dat je dat bij Mara niet moet doen als ze niet helemaal wakker is. En die hapt me van de schrik vol in mijn gezicht, winkelhaak in mijn lip. En ik van de schrik, val tegen haar uit. En Mara is al onzeker en die was nog harder geschrokken als ik. Dus toen ik het bloeden gestelpt had, ik Mara gerustgesteld. Maar ik durfde haar nog weken geen kusje meer te geven. En dat voelde zij weer. Dus heb ik me erover heen gezet en nu knuffelen we er weer op los. Maar ik kijk wel eerst goed of ze wel echt wakker is. Das nu eenmaal Mara's traumaatje. En zo hebben ze allemaal wat

 wat mooi hoe je dat proces beschrijft van vertrouwen en respect

 ze kunnen het echt niet helpen het is een reflex vanuit half slaap ..een echo uit het verleden

ja inderdaad, dat verwoord je goed: een echo uit het verleden. Van al mijn honden weet ik ongeveer wat ze in Spanje hebben meegemaakt, maar niet precies. Als een van de andere honden tegen Mara aan stoot in haar slaap, is ze ook net Stitch, dus de ander schrikt zich dan ook te pletter. En Mara daarna ook, als ze wakker is. Dat gebeurde dus ook met mijn lip haha. Ik heb het zelf mooi bij mekaar geplakt met vaseline en een pleister.

En het is zo'n lief meiske, ik vreet haar op haha. Maar als ze helemaal wakker is.

 Ik had hier laatst voor jip onbekend mannelijk bezoek. Zet het geslacht er maar even bij ivm dat mannen nog een tandje moeilijker zijn dan mensen algemeen 

Afijn... na een tijdje waagde jip een voorzichtige snuffel richting deze aardige meneer, die met honden werkt en toevallig nog iets lekkers in z'n zak had. Na wat voorzichtig pogen nam jip zowaar (in zo'n houding van achterpootjes stram laten staan en

voorpootjes voorzichtig naar voren schuivend tot in positie van een uitgestrekte strijkplank) een lekkertje aan (Schielijk terug)..en nog een (Schielijk terug)...en nog een (schielijk terug)... Wauw nieuwsgierig en stoer toch en big *grijnz* van 2 menspersonen 

Toen bezoek weg was zag ik jip ineens 'grazen' in hoogpolig karpet. Tja... ongemerkt had hij blijkbaar alle lekkertjes uit z'n bek gespuugd. Opeten was blijkbaar nog iets te hoog gegrepen. Nadat we weer alleen samen rustig in de kamer zaten vond hij de lekkertjes blijkbaar toch onweerstaanbaar en onverteerbaar om ze door de stofzuiger te laten opeten