soms geen hond willen hebben? 
Hebben jullie dat ook wel eens, dat je af en toe geen hond zou willen hebben?
Ik hou heel veel van mijn honden en ben het liefst de hele dag met ze bezig.
Toch zou ik af en toe geen hond willen, zodat ik weer lekker kan uitslapen, op vakantie gaan zonder dat ik telkens mij druk maak om de honden. En natuurlijk weer hele dagen weg kan om te gaan winkelen. Dat wordt nu maar beperkt tot max 3/4 uur.
Om welke reden zou jij soms geen hond willen hebben?
Haha, ik ook niet. Alleen het verandert je hele leven wel en daardoor kan je andere leuke dingen moeilijker doen.
Ik wil niet geen hond meer. Als ik hele dag weg ben, gaat Binky naar ee opvang (wat hij geweldig vindt!) of hij gaat mee.
Ja, ergens blijven plakken/hangen, compleet onverwacht plannen omgooien en al die vacht en zand overal... Ik mis een proper huis dat langer dan een uur proper blijft.
maar hey! Wat zijn die kleine probleempjes naast al dat leuks :)
onze hond kan nog niet alleen blijven.... hij is nu 5 maanden en echt lastig punt. Soms benauwd me dat, want wat als dat zo blijft...dan kan ik niks meer. Maar het is niet de hond die ik dan niet wil, maar het gedoe en zorg dat het me niet gaat lukken hem alleen te leren blijven en wat dan...
Het is gewoon een opgave en soms is dat even balen. Herkenbaar dus!
nou, die problemen heb ik niet... de honden gaan niet uit op vaste uren dus kan ik zolang slapen als ik wil. ik werk voorlopig niet en als ik ga werken is dat deeltijds (max 4u/dag) dus zijn ze niet heel vaak alleen en kunnen ze gerust eens een zaterdag wat langer alleen blijven. al is bij ons alleen niet echt alleen want ze hebben nog altijd het gezelschap van onze spraakzame papegaai (spreekt nog geen woorden maar je begrijpt me wel 
).
voor op vakantie hebben we altijd opvang, geen enkele reden dus om geen hond te willen hebben 
Heb ik ook heeeel soms wel eens hoor, kan ik weer eens uitslapen of de hele dag doen wat ik zelf wil, zonder terug naar huis te hoeven om te wandelen of eten te geven
Maaaar wat ik ervoor terug krijg maakt alles goed hoor 
en ik heb het echt voor ze over, ik kan me eigenlijk ook geen leven meer zonder ze voorstellen 
Je wordt altijd hartelijk begroet als je thuis komt, 's avonds komen ze gezellig bij je liggen op de bank, er is altijd iemand die blij is je te zien e ze accepteren je zoals je bent.. merkkleding, tweedehandskleding, make-up of niet, mooi of lelijk, het maakt ze allemaal niets uit
Nee, dat heb ik eigenlijk nooit. Ik geniet echt elke seconden dat ik haar heb, en neem haar ook overal waar kan mee naar toe. Als ik wil uitslapen, zet ik rond half 7 de wekker, laat haar een plas doen en geef eten in de kong, dan kruip ik weer terug mijn bed in en dan houdt ze het nog wel een paar uur op. Maar ik begrijp je gevoel wel, onze vorige hond, gezinshond, wilde ik ook niet altijd uitlaten enzo, maar nu ik een eigen heb, is dit heel anders. Een grote verandwoordelijkheid.
Gelukkig heb ik een opa en oma die al jaren honden hebben en nu toevallig een pup die precies even oud is als de mijne, die het heel leuk vinden om af en toe op te passen. Ideaal, want als wij dan eens iets zonder hond willen doen kan ze daarheen. Daar kan ze dan lekker spelen en gek doen met hun hond en ze wonen vlakbij het bos en het strand dus dan gaan ze ook lekker wandelen daar, vindt zij niet erg hoor!
nee nooit, moet er niet aan denken ze te moeten missen.
uitslapen doen zij sowieso langer dan ik,
als ik langer wil winkelen neem ik ze mee in de buggy.
ze mogen overal mee op visite, en op vakantie gaan ze
ook altijd mee
er zijn veel mensen die vragen of ze met de vakantie op ze
mogen passen, maar ik kan geen dag zonder ze
Nee, en ik kan mijn hond nooit alleen laten, dat kan lastig zijn maar ik heb nog nooit gedacht, had ik maar geen hond, mijn leven is namelijk veel leuker geworden met hond, ik moet er niet aan denken zonder, brr word er zelfs eng van.
Dat 'had ik maar nooit een tweede hond genomen' spookte gisteren door mijn hoofd, toen we te horen kregen dat mijn oom is overleden en een van mijn eerste gedachten was 'shit, waar moet ik die hond laten met de crematie'. Winter kan namelijk maar heel kort alleen zijn. Dan vervolgens dat schuldgevoel, omdat dit iets is wat je direct bezig houd, ipv het nieuws echt te verwerken. Dat soort momenten vind ik moeilijk, omdat ik die hond niet een halve dag thuis kan laten schreeuwen. En op zo'n moment wil ik niet dat dit een factor is. Ik wil helemaal niet bezig zijn met die hond.
Maar als ik dan vervolgens zit te huilen en hij zijn hoofd op mijn schouder legt en de tranen van mijn wangen likt... Dan weet je wel weer direct waarom je zoveel aanpassingen maakt. Alle liefde die je er in stopt krijg je driedubbel terug.
Oh Jeetje hannah ik kan me je gevoel heel goed voorstellen!
Veel sterkte !!
Niet dat ik haar helemaal niet meer zou hebben maar tuurlijk denk ik wel eens 'dit had ik niet gehad als ik geen hond had'.
Ik zou graag met haar reizen, kan niet. Niet om wie ze is en niet om wat ze is. Ik zou wel eens helemaal spontaan willen doen waar ik zin in heb (bijvoorbeeld na een dagje strand uit eten gaan en op het terras te ploffen), kan niet...
En nu heb ik verder een makkelijke hond wat uitslapen en alles betreft. Ze past zich eigenlijk altijd wel aan me aan nu. Maar verder voel ik me altijd verplicht er voor haar te zijn en zo niet oppas te regelen thuis zodat ze nooit langer dan 4 uur alleen is.
Maar de voordelen, zelfs die van een "moeilijke" hond, wegen zoveel zwaarder dan de nadelen.
Soms is zonder hond ff lekker. Mijn vorige hond had fans, die kwamen haar halen om te gaan wandelen. En een vriendin van me vond het gezellig als ze kwam logeren. Die heeft haar ook een keer mee op vakantie genomen twee weken. Heerlijk. Dat je gewoon de hele dag in je pyama kan blijven lopen als je dat wil. Luxe.
Moet er niet aan denken zonder.....
Uitslapen, geen probleem. Laatst tot 11 uur samen op bed.
Vakantie gaat ze mee, zo kom je in de mooiste gebieden van een land.
Winkelen? Alles is online te bezichtigen. Scheelt ook een hoop geld niet meer winkelen,
Voor elk probleem is er wel een oplossing
domme domme vraag :P
Ik kan het leven zonder Olly niet eens meer herinneren. Heb veel aan hem so... Een leven zonder een hond zal maar eenzaam zijn
Maar ik werk samen met mijn moeder. dus ik heb het wat rustiger
Een dagje naar de sauna, of naar de stad zou leuk zijn. Ook een concert in een andere stad is lastig, of uit eten én naar de film ergens anders.
En nu mijn oom heel ziek is kon ik de gedachte niet van me afschudden "wat als ik naar de begrafenis moet"? Ik bedoel, ze wonen ver weg. Dobby moet mee in de auto. Maar met de dienst/aula? Hoe ga ik dat doen dan...
Ook vakanties, mijn vader is slecht ter been. Een cruise zou kunnen. Maar dat gaat niet met hond. En Dobby heeft verlatingsangst en was zeer gestresst in het asiel, dus een pension is geen optie.
Ik geef ook toe dat ik soms wel eens vakantie wil -van Dobby- omdat hij gewoon erg lastig is met zijn gekke dingen.
Soms geen hond willen hebben? Integendeel, ik kan niet wachten tot er hier een tweede bijkomt. Nou is de mijne ook ontzettend makkelijk, dat speelt natuurlijk een redelijk grote rol. Als het nodig is, kan hij perfect uren of zelfs halve dagen alleen zitten. Uitslapen vindt hij zelf geweldig en ik moet soms echt moeite doen om hem buiten te krijgen tijdens onze (vroege) ochtendronde. Wat vakanties betreft, hij gaat lekker mee. Inmiddels hebben we samen heel Nederland wel zo'n beetje gezien en daarnaast is hij meermaals meegeweest op vliegreizen.
Ja, wat kan ik zeggen. De hond is me op geen enkele manier tot last, hij past zich perfect aan. Dat beest is mijn beste vriend en ermee leven/spelen/sporten is hier een 'way of life'. Ik zou niet zonder kunnen, laat staan willen.
En nu mijn oom heel ziek is kon ik de gedachte niet van me afschudden "wat als ik naar de begrafenis moet"? Ik bedoel, ze wonen ver weg. Dobby moet mee in de auto. Maar met de dienst/aula? Hoe ga ik dat doen dan...
Ook vakanties, mijn vader is slecht ter been. Een cruise zou kunnen. Maar dat gaat niet met hond. En Dobby heeft verlatingsangst en was zeer gestresst in het asiel, dus een pension is geen optie.
Ik geef ook toe dat ik soms wel eens vakantie wil -van Dobby- omdat hij gewoon erg lastig is met zijn gekke dingen. "
Als ik mn paardjes doe, laat ik Luca wel eens in de auto. Lekker kleedje, wat te knabbelen. Gaat ze heerlijk slapen. Misschien is dat een idee?
sterkte met je oom!
En nu mijn oom heel ziek is kon ik de gedachte niet van me afschudden "wat als ik naar de begrafenis moet"? Ik bedoel, ze wonen ver weg. Dobby moet mee in de auto. Maar met de dienst/aula? Hoe ga ik dat doen dan...
Ook vakanties, mijn vader is slecht ter been. Een cruise zou kunnen. Maar dat gaat niet met hond. En Dobby heeft verlatingsangst en was zeer gestresst in het asiel, dus een pension is geen optie.
Ik geef ook toe dat ik soms wel eens vakantie wil -van Dobby- omdat hij gewoon erg lastig is met zijn gekke dingen. "
Als ik mn paardjes doe, laat ik Luca wel eens in de auto. Lekker kleedje, wat te knabbelen. Gaat ze heerlijk slapen. Misschien is dat een idee?
sterkte met je oom!
Jazeker heb ik dat gevoel wel eens...
Vooral als mijn vriendinnen dan tegen 23:00 zeggen dat ze na een gezellig vriendinnen-avondje uitgaan. En ja, ik moet na dat avondje naar huis voor de hond. Dat hij het tot 23:00 volhoudt vind ik al heel knap, dus ik kan hem gewoon niet langer laten wachten.
Of als Odi weer eens zijn week niet heeft. * Zucht * , daar gaan we weer. Mensen die niet meer langs willen komen, honden die uitgeblaft moeten worden, tanden in mijn armen... Ja, dan moet ik me wel eens bijéén rapen...
Maar nooit, echt nooooit, heb ik eraan gedacht om hem weg te doen. Hij is (vreemd genoeg) mijn meest stabiele factor.
Ik zou het niet meer zonder willen. En tuurlijk baal ik wel eens als ik voor de hond moet zorgen en ik bij vrienden zit. Maar eigenlijk draait mijn hele leven om dat mormel van me.
sterkte met je oom! "
Dat deed ik vroeger wel bij onze eerste hondenschool, tijdens de theorieles. Hij was degene die lang bleef keffen, dus hij heeft het nooit geleerd. Ook nul interesse in voedsel op zo'n moment. Maar aangezien ik geen eigen auto heb, heeft hij dus al zeker 5 jaar niet alleen in een auto gezeten.
Ik kan geen enkele reden verzinnen. Behalve misschien dat ik t vreselijk vind om steeds weer afscheid te moeten nemen als ze overlijden. Ik hoop dat Paddy 50 wordt. 
nee dat heb ik niet, ik vind het heerlijk een hond om me heen te hebben, mijn leven staat in het teken van Bams, denk altijd aan dr, ben nimmer boos om dr, ook al komt ze om 6 uur smorgens trommelen, dan nog komt er een lach op mijn gezicht, ondeugd stouterd is het dan, maar ik ga er voor haar uit.
nou heb ik een ontzettende makkelijke hond maar dan nog, zonder hond ? nee niet voor mij, en zeker niet zonder Bams. die gevoelens ken ik dus in het geheel niet.
Nee, ik kan echt niet meer zonder.
Alle 'nadelen' die hierboven genoemd worden kan ik niet beamen.
Ik ben geen uitslaper.
Maar, soms, in het weekend, ga ik gewoon weer terug in bed na de eerste wandeling.
Een dagje naar de sauna kan best; dan gaat Pepijn naar zijn vriendje Pontus (die helaas binnenkort gaat emigreren...
).
Maar dan heb ik nog wel een oppas-adres.
Ik vind sowieso dat iedereen een oppas-adres zou moeten hebben in de buurt. Ook heeft een hondenvriendin hier in de flat een sleutel van mij, zodat ze evt. Pepijn uit huis kan halen.
Pepijn kan ook goed alleen thuisblijven.
En in 'langdurige noodgevallen' kan hij naar mijn vriend en met hem mee naar kantoor.
Dat geeft allemaal een rustig gevoel.
Mijn hond slaapt mee uit dus dat probleem heb ik al niet. Verder hebben wij genoeg mensen die kunnen oppassen.
Ik kan mij geen leven zonder hond voorstellen .. Ik vind het zalig om wakker te worden .. Dan hoort Max dat en springt hij op bed en dan kroelen we wat... Heerlijk
Het is soms best lastig, een dagje naar een pretpark met de kinderen...je moet oppas zoeken, een middag op visite en dan langer blijven zitten, dat gaat niet...vakantie, je moet opvang zoeken, een dagje naar de stad, 1 van ons blijft thuis, een dagje zwemmen, iemand moet hem er uit laten...
Tuurlijk pas je je daar op aan, want ik heb geen hond die je overal mee naar toe kan nemen. Hij is groot, kwijlt, en bovendien heeft hij epilepsie. We laten hem dus meestal thuis, zo weinig mogelijk prikkels.
uitslapen is voor ons tot 9 uur, dat vinden we geen probleem.
Wij hebben ook juist nu voor een hond gekozen, ik ben toch veel thuis, voor de kinderen, dus tijd voor onze Bruce. Over 5 jaar is Bruce 10, als hij er dan nog is, mijn jongste is dan bijna 15, rond die periode krijgen we dan ook weer meer vrijheid, dus dan komt er voorlopig even geen hond meer. Dan gaan we dingen doen die wij leuk vinden en waar we dan ook tijd voor hebben.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?