snauwen

Hallo iedereen ,

Mijn hond , Mika , een kruising ruwharige teckel x yorkshire terrier van 6,5 jaar oud en snauwt en blaft soms naar sommige honden.

Aan de riem is dit erger maar los doet hij het soms (ook). Ook tegen puppy's en vooral tegen drukke honden doet hij het. Hij is , toen hij ongeveer 1 jaar was , (half) aangevallen door twee loslopende rottweilers ,hij liep toen ook los

Ook blaft hij , uit onzekerheid , tegen onbekende mensen en dan vooral mannen en mensen (ook vrouwen) met bijvoorbeeld een capuchon , hoofddoek of pet op hebben , of als ze in zijn ogen iets engs doen (bijv hameren / lopen met een iwta in de handen etc etc). Als deze mensen hem dan laten snuffelen en hem aaien is het goed en zijn het (bijna) beste vrienden.

Vooral het snauwen naar de honden en en mensen die zeggen dat hij vals is , vind ik vervelend.

Volgende (a.s) ga ik iig 4 lessen fun class doen bij fun4dogz.
Verder luisterd hij super goed naar me en doet graag kunstjes en werkt graag met mij samen,
Alleen in de blaf situaties kan ik hem niet meer bereiken , om het zo maar te zeggen.
(oja , en hij komt (wss) uit de broodfok)

Ik hoop dat het duidelijk genoeg is?

Groetjes, Simone

ik ga trouwens vanaf volgende zaterdag beginnen ;)

mijn hoofdvraag is dus eigenlijk :

Wat kan ik doen tegen dit gedrag?

Sommige dingen zitten ook gewoon in de hond zeg maar.

En volgens mij zijn er best veel honden die blaffen naar mensen met pet of andere hoofdbedekking. Mensen die zeg maar 'anders' zijn (pet, hoed, hoofddoek, burka).

En dat hij (soort van) is aangevallen door 2 honden zal ook zeker meespelen. 

Mellow blaft ook, vooral uit onzekerheid. Ook zij is (op 6 maanden leeftijd) aangevallen door 2 grote honden.

Opdringerige honden vindt ze ook écht niet tof. Ze borstelt, blaft en uiteindelijk hapt ze (in de lucht). Dat zijn meestal van die honden die in het bos lekker hun gang mogen gaan, baasje kijkt wat op de telefoon en roept van een afstandje "hij doet niks hoor!"

Veel blaffen (en uitvallen) heb ik er wel uit gekregen. Vooral bij fietsers was ze héél erg (ik schaamde me soms echt).
Ik heb het zo gedaan: komt er een fietser aan, dan waarschuw ik haar daarvoor "er komt een fietser aan, even aan de kant wijfie". Dan stapt ze van het fietspad af en gaat zitten. Ik blijf tegen haar praten, dat ze zo'n knappe hond is en mooi moet blijven zitten. Fietser passeert, ze steekt haar neus in de lucht (wel even ruiken wie er langs rijd natuurlijk) en dan beloon ik haar, gewoon met mijn stem en een aai, en gaan we verder.

Heel lang moest ik maar blijven praten tegen haar, kon ik de fietser niet groeten. Zolang ik bleef praten bleef zij rustig. Nu kan ik de fietser ook groeten. Heel soms springt ze nog op (snelle sportfietsers zijn nog steeds niet leuk), maar ik ben altijd op veilige afstand.

En wat ook heeft geholpen: een beetje accepteren dat hij is zoals hij is. Ik heb dat lang niet gedaan, hield de lijn ook héél kort bij passerende fietsers. En als ik de lijn zo ontzettend kort hield, dan had zij juíst het gevoel dat ze iets moest doen, mij beschermen ofzo?

Nu geef ik haar wel wat lijn, maar wel een veilige lengte, ze kan er dus nooit bij. Korte, ontspannen lijn, in plaats van een ultrakort, strak lijntje.