Een hond nemen ja of nee en welk ras?

Even het verhaal schetsen en dan hoop ik wat meningen te krijgen. Ik heb zelf vroeger een hond gehad en had er heel veel aan. Hij bracht me tot rust, iets wat ik nodig heb, want ik ben nogal perfectionistisch van aard. Ik ben een hondenmens en zou er graag terug eentje hebben. Ons zoontje (6j) heeft het ook nog steeds moeilijk met het overlijden na ziekte van mijn vader. Hij kan zijn gevoelens soms moeilijk plaatsen. Ik heb eens een artikel gelezen dat voor zo'n kinderen een hond ideaal is. Het strelen brengt hen tot rust en ze kunnen er mee praten. Onze dochter (10j) is bang van honden en voor haar zou dit een goede therapie zijn. Allemaal dus pro voor een hond. Alleen de papa wil niet. Hij is meer een poezenmens en is opgevoed met "Honden zijn vieze, stinkende kwijlende mormels ..." Hij heeft ook geen dieren gehad, omdat zijn ouders niets deden wat ook maar iets van moeite kostte. We hebben een kat gehad, maar dat is op het niets uitgelopen. Het beestje ruifde enorm en zette zijn nagels overal in. Voor de rest was het wel een lief beestje, maar ik kon het niet meer aan. Je kon stofzuigen en blijven stofzuigen en overal waar ze ging, liet ze een berg haar achter. Na de kat heeft mijn man gezegd dat er geen dier meer in huis kwam. Nu ben ik op het internet al dagen aan het zoeken naar de ideale hond voor ons. In principe zie ik graag de grotere honden (golden retriever ed), maar dat zie ik binnenshuis niet zitten. Aangezien ik echt een gezelschapshond wil, vind ik het erg om deze buiten te zetten. Ik ben verschillende (kleinere) rassen tegengekomen, maar altijd was er wel iets. Tot ik bij de shih tzu kwam. Die hond had alles wat ik zocht (kindvriendelijk, kan tegen alleen zitten, trouw, makkelijk iets aan te leren, ruift niet, ...). Met lange haren vind ik hem niet zo mooi, maar met korte wel. Omdat ik erover aan het "zagen" was, is mijn man ook beginnen zoeken en hij vindt overal dat dat ras heel zwak is en ademhalingsproblemen, huidaandoeningen en allergieën heeft. Ik heb hier ook wel zaken over gevonden, maar hij beweert 1 op 5. Hij beweert ook dat iedereen in onze omgeving al spijt heeft van zijn hond en er nadien geen meer wil. Door al dat gediscussieer begin ik ook te twijfelen, terwijl mijn hart zegt ja. Een hond vraagt aandacht en tijd, maar geeft ook veel liefde vind ik. Wat zouden jullie doen? Of zijn er echt zoveel mensen met spijt? Is het nu echt zo dat een werkend gezin geen hond aankan? Mijn man heeft al gezegd dat als ik echt mijn zin wil hebben, er wel een hond komt, maar dat hij er niets voor wil doen. En hij hoopt natuurlijk dat ik mij bedenk. Mijn grootste wens is dat we er één nemen en dat hij uiteindelijk inziet dat een hond veel te bieden heeft, maar ik ben ook bang dat het eerder gaat zijn van "Zie je wel ..." En wie heeft er ervaring met een Shih Tzu of kan een ander ras aanbevelen? Het zou dus gaan om een kleinere hond, die kindvriendelijk is en gemakkelijk in de omgang en niet veel ruift. Bovendien moet hij ook wel tegen het alleen zijn kunnen. Ik ben 4 dagen in de week weg van huis van ca half 8 tot ca half 5/5 uur en 1 dag van ca half 8 tot ca 1 uur. Ik sta in het onderwijs en heb dus ook wel om de zoveel weken vakantie. We hebben een huis met een omheinde tuin. Alvast bedankt voor de reacties en tips.

Allereerst wat een ellende heb je in een korte tijd meegemaakt. Sterkte!

Als je haaruitval een probleem vindt.... Ajj. Een kortharig ras verliest in de regel meer haar dan een langharige. Een langharige moet bijgehouden worden, klitten in de haren enzo moet je voorkomen.

Denk dat je dan beter richting de honden kunt zoeken die niet zoveel haar verliezen. Poedel, Bichon Frise, Havanees of een maltezer. Dacht dat deze rassen minder haar verliezen.

Moet ik er wel bijzeggen, als een hond weinig haar verliest, ook dan moet jij als eigenaar meer ondernemen om de vacht goed te houden. Denk aan kammen/ trimmen van de vacht.

Qua gezondheid zijn deze rassen geloof ik ook aardig in orde. De shi zhu heeft wel wat problemen. Maar hier bepaald de fokker ook heel veel. Erfelijke eigenschappen kunnen door verantwoord fokken worden voorkomen/ dan wel verminderd.

Mocht je een ras hebben uitgekozen, dan zou je altijd nog wat kunnen schrijven op het forum. Hier zijn fokkers aanwezig die je in ieder geval kunnen adviseren waar je bij een fokker op moet letten.

Succes!

Hmmm, als je man echt zó enorm tegen is vraag ik me af of het wel een goed idee is. Mijn vriend wilde het ook niet, maar is (zonder dat ik het wist) heel goed gaan nadenken, voors en tegens en toen ineens... 

Ik vind wel dat jullie mogelijk toekomstige hond érg lang alleen moet zijn. Ga je tussen de middag naar huis? Komt er oppas, gaat ie naar dagopvang?

En wil je dan een pup of een volwassen hond, want een pup kun je zéker nog niet zo lang alleen laten. En zo'n jonkie al gelijk naar dagopvang... zou ook niet mijn ding zijn, je wilt toch lekker bij je pupje zijn, hem socialiseren, elkaar leren kennen.

Ik zit ook in het onderwijs, Mellow kwam op mijn eerste vakantiedag, eind juli 2011. Ik werkte toen nog 32 uur en ging elke lunchpauze naar huis. Half uurtje lopen, even eten en weer naar mijn werk. Dat ging mij enorm opbreken, ik had geen rust meer, was continu aan het rijden.

Mede daardoor ben ik na een jaar terug gegaan in uren, werk nu halve dagen.

Nog even een aanvulling: wij hadden eerst een kat. Haren, korreltjes van de kattenbak, kleine spikkeltjes in de bank (leer).

Nu hebben we een kortharige hond. Haren, moddervoeten, krassen op de bank omdat ze, als de deurbel gaat, als een wildebeest van de bank af vliegt.

Kwijlen doet ze niet, in drie en een half jaar tijd nog nooit een sliert kwijl gezien (alhoewel, in het bos vliegt er nog wel eens een sliert over haar kop heen ).

Poes Puk daarentegen... die kwijlde nog wel eens als ik met héél lekker eten bezig was 

Alleen kunnen zijn is een kwestie van heel goed aanleren en opbouwen. Maar ook dan is het nog steeds afhankelijk van de hond.

De een kan het heel goed, de ander niet.

Zolang jou man eigenlijk niet wil en niet voor 100 % mee gaat met jou en de hond gaat het niks worden. Een hond kom in een gezin en alle mensen moeten daar mee eens zijn. Daarbij moet de hond veel te lang alleen zitten, je zult dus oppas moeten zoeken. Ook al zou  je hem tussen te middag even uit kunnen laten vind ik dat de hond veel te lang alleen zit. En een pup is heel veel werk en moet je eigenlijk vrij voor zijn de eerste weken.  als ik jou was zou ik het niet doen. 

Het spijt me dat je al zoveel hebt meegemaakt, maar ik zou zeker géén dier (hond of kat) nemen als je man het niet ziet zitten.  Een hond, en zeker een pup, vergt veel werk, er moet altijd gewandeld worden met die hond, ook een hond die weinig haar verliest, verliest haar.  Als je een ras neemt zoals een poedel bv. die moeten regelmatig naar de kapper, de krullen houden ook veel zand bij, dus heb je zand in huis.  Zo te horen houd je niet van haren dus ook niet van zand.  Ik neem aan dat het de bedoeling is dat de hond ook gelukkig is, dus moet hij hond kunnen zijn, als hij graag door het gras rent en kletsnat is moet dat kunnen, als hij modderpootjes heeft omdat het regent, moet dat kunnen, een hond speelt erg graag, maar daarom niet met kinderen, een pup heeft zijn rust nodig, ga je het kunnen opbrengen om steeds de plasjes op te ruimen (in het begin ), dagelijks met hem te gaan wandelen, ook spelen met het hondje, kammen en dat allemaal zonder medewerking van je man?

Ik ken genoeg mensen die met de beste bedoelingen begonnen aan een hond (zelfs als ze alletwee wilden) die toch spijt hebben. 

Wat met vakanties?  Waar gaat de hond heen?  Neem je hem mee?  Dan moet je wel weten dat je bv. geen strandvakantie kan nemen, daar heeft de hond niks aan en meestal mogen ze ook niet op het strand in het seizoen. 

Natuurlijk groei je hierin... maar weet erg goed waar je aan begint, lees je goed in en zoek alle informatie die je maar kan vinden, zodat je geen hond ongelukkig moet maken omdat het toch tegenvalt.

Een hond is voor het leven en ze leven toch 10 à 14 jaar (afhankelijk van het ras).

Ik zou zeker geen hond nemen in je huide situatie, in het bijzonder voor je kinderen. Een hond is geen wondermiddel dat als therapie kan gebruikt worden voor kinderen.

Zet geen hond bij je oudste dochter want dan dwing je haar om angstig te zijn in haar eigen huis. En voor de jongste is het ook niet 100% zeker dat hij een band zal hebben met de toekomstige hond en al zeker niet als hij momenteel nog in de rouw zit. Je man heeft op dit moment ook duidelijk geen zin in al dat gedoe en ik kan hem alleen maar gelijk geven op dit ogenblik.

Werk eerst aan de angst van de dochter en het rouwen van de zoon alvorens je overgaat tot het aanschaffen van een hond. Je kan je man betrekken in het helpen van de dochter en zo leert hij misschien dat niet alle honden vieze kwijlerige monsters zijn.

Maar voorlopig zou ik eerlijk zeggen...niet doen! Je lijkt me een goede moeder en toegewijde echtgenote en een zorg extra lijkt me erg belastend voor het gezin nu.

Afgezien van het feit dat de hond wel heel lang alleen zit, vraag ik me af..
Als je al moeite had met de haren van de kat hoe gaat het dan zijn als je met pech een hondje heb met darm problemen? Dus regelmatig diarree en niet kunnen ophouden waardoor er bij thuis komst een cadeautje ligt te wachten?

Of als het slecht weer is de modder binnen op je net gedweilde vloer? Of op je stoffen bank? Ze wapperen zich eens uit en het kwijl hangt aan het plafond?

Dat zijn wan volwassen honden, als je dan een pup heb die niet zindelijk is, want nee zo worden ze niet geboren kan je helemaal je lol op.

Je heb het dan over een shi tzu die getrimmed gaat moeten worden, breng hem 2 maandelijks max naar een trimmer en dat voor 50€. Heb je dat ervoor over?

Wij spijt? Nooit, wij vinden al deze zaken geen probleem en denken enkel maar aan onze hond die zich niet goed voelt of wat dan ook.
Duke brengt ons veel vriendschap, liefde en plezier. Wij zouden niet zonder hond kunnen/willen.
Maar wij gaan niet op verlof ( zeker niet zonder hond) of een hele dag een uitstapje maken zit er ook niet in. Je moet iets opofferen en als je man daar niet achter staat gaat dat absoluut irritaties geven. En wie wordt er de dupe? :-(

Quote : Bovendien moet hij ook wel tegen het alleen zijn kunnen. Ik ben 4 dagen in de week weg van huis van ca half 8 tot ca half 5/5 uur en 1 dag van ca half 8 tot ca 1 uur.

Ja, als ik dit lees, denk ik, er is (nog) geen plaats voor een hond bij jullie. Een hond is namelijk een gezelschapsdier.

Een hond voor de kinderen moet je niet nemen. Je dochter kan van haar angst afkomen, of verminderen, dat was hier ook, maar het hoeft niet. Bovendien kan een kind ook geen band met een hond hebben. Mijn zoon heeft weinig met honden. 

Als een kat al een last was, met verharen en nagels, neem dan geen hond. Een hond is waarschijnlijk nog een grotere last. Naast verharen, en kwijlen, kunnen ze ook een puspiemel hebben (reuen) dan zit je huis onder de groene vlekken, hebben ze modderpoten, en moet je ze ook nog uitlaten en aandacht geven.

Uitlaten is in weer en wind. Wil je man niet helpen, dan sta je er dus altijd alleen voor. Dat is echt niet altijd leuk.

Met een beetje pech krijg je een sloper. Nageltjes in je bank erg? Een kapotgevreten tafelpoot word je niet vrolijk van. 

vakanties, dagjes uit, je bent altijd gebonden. En als je de pech hebt, dat je hond ziek is, zoals de onze epilepsie heeft, ben je er helemaal druk mee en kost het veel! 

Verder werk je veel, hoe ga je dat met een hond oplossen? Want hij zal er in iedergeval tussen de middag uit moeten. 

Een hond is hardstikke leuk, maar ook een enorme berg extra werk. 

Als je daar niet beiden voor de volle 100% achter staat, moet je er niet aan beginnen. 

Wij stonden er wel achter, maar het is niet altijd makkelijk. 

Onze hond is een schat van een hond, wil hem voor geen goud missen, maar bij een eventuele volgende hond moet ik daar wel heel goed over nadenken!

Succes met je beslissing.

Nee, ik zou het niet doen.

Een kind dat bang is voor een hond, dag in dag uit met haar angst confronteren? Nee. En ja, misschien is ze op een dag niet meer bang voor jullie hond, maar wel voor alle anderen. Angst voor honden kun je beter op een andere manier aanpakken.

Een therapie voor je kind dat zijn opa mist? Dat kan ook op een andere manier of met een ander dier. Waarom geen dwergkonijn bijvoorbeeld? Kan je eeuwig knuffelen, verhaart alleen in de rui, geen schade aan je banken etc.

Je man die echt geen hond wil, alleen als jij dat wil. Die gaat er dan ook niets voor doen of laten, dus als er wat mee is sta je er toch alleen voor waarschijnlijk. Het is fijner als iedereen er achter staat.

Je werkuren. Wanneer had jij die hond die je zo graag wilt dan aandacht willen geven?

Succes met je beslissing!

Als ik het allemaal over kon doen (natuurlijk kan ik Ozzie voor geen goud missen) dan had ik een buitenlandse hond aangeschaft. Deze honden hebben ook heel veel meegemaakt en zijn vaak heel dankbaar. Ik vang sinds kort een Spaanse hond op waar ik bijna niets op aan te merken heb! Ik zou echt niet alleen gaan voor een ras wat ik hiervan geleerd heb, maar voor een hond waarbij je je prettig voelt en die zich goed voelt bij jou. Dan vorm je samen een prima eenheid!

De buitenlandse honden komen vaak eerst bij gastgezinnen die je heel goed kunnen vertellen of een hond last heeft van bagage of juist heel goed bij je past. Ook heb ik een kennis met een Portugese hond die ook heel goed bevalt, Een enorm slimme hond met een leuk karakter, wat ook voor mijn opvang hond geld.

Hier met deze link heb je misschien een beetje een idee van hoe de opvang honden eruit zien en hoe ze zijn:

http://www.sos-strays.nl/nederlands/nl-adoptie.html

Als jouw kindje bang is voor honden zou je haar misschien in contact kunnen brengen met andere honden om haar te leren hiermee om te gaan. Je zou misschien ook een gedragswetenschapper voor honden kunnen vragen om jouw dochter van deze angst af te helpen. Zelf ben ik van mijn angst afgekomen door mijn eigen hond trouwens, maar nogsteeds voel ik me niet altijd heel prettig wanneer er honden in mijn buurd zijn die ik niet vertrouw. ik ben als kind ook ooit zeer heftig aangevallen en heb een flink stuk uit mijn been gehad...Hierdoor ben ik door mijn angst de rest van mijn leven wel meer dan 5 keer aangevallen door honden, dus het is wel heel goed dat je haar van deze angst af wilt helpen, omdat ze het anders aantrekt. Door haar gedrag een makkelijk doelwit (trekt dit dan aan als een magneet) zeg maar! Goed dat je hier wat aan wilt doen!!!!

Een buurvrouw heeft met haar angstige dochter ook een hond aangeschaft en ik zie dat dat heel goed gaat! Ze blijft nog wel bang voor Ozzie bijvoorbeeld maar is niet bang voor alleen haar eigen hond. Dus het resultaat kan heel klein blijven met een eigen hond..

Verder ben ik van baby af aan opgegroeit met Duitse herders die als waakhonden ons huis bewaakten. Voor anderen waren ze zeer gevaarlijk, maar als kind lagen ze bij mij in de box en ben ik hiermee opgegroeid. In mijn nabijzijn beten ze schapen dood in een weiland waardoor ik angstig werd voor hun kracht, ik was toen ongeveer 5 a 6 jaar. Sinds dien gind het wat bergafwaarts tussen honden en mij....Ik heb zelf dus heel hard moeten werken om deze angsten te overwinnen.

Gezien mijn eigen buitenlandse hond (en ik ken er meer) zou ik dat ook niet zo 1, 2, 3 aanraden hoor.

Je kunt geluk hebben, maar vaak lees je vooral de positieve dingen en lijken mensen haast niet te durven toegeven dat het toch ook best zwaar is/kan zijn.

Daarnaast kunnen dingen in het begin niet opvallen/aanwezig zijn, maar pas later tot uiting komen.

En ook een buitenlandse hond kun je niet gelijk 4 hele dagen alleen laten. Dat ie bij het gastgezin een paar uurtjes alleen kan zijn is wat anders dan zoveel uren als bij TS.

 Ja daar zit ook wat in wat jij aangeeft.....

Ik denk dat je geen hond moet nemen. Ten eerste heeft je man voor de helft gelijk, ze zijn vies en stinken nogal eens. Met een hond haal je ook modderpoten, haar, zand, kwijl  en af en toe diarree en kots in huis.

Ten tweede om bij een bang kind een hond te zetten, als goede therapie, gaat compleet averechts werken, puppen bijten namelijk in het begin (niet door, maar het doet best zeer) en dat moet je ze nog afleren. Daarnaast voelen honden aan als een kind bang is. Dan wil je voor je andere kind de hond wil gebruiken om te helpen met het plaatsen van gevoelens, een soort therapiehond dus, de meeste honden zijn hier niet zo maar geschikt voor en hebben hier training voor nodig. Mijn honden gaan één keer per week mee naar mijn oma en mijn oma begint te dementeren en als we dan na een uur thuis komen zijn de honden helemaal uitgeput.

De enige die voor de hond gaat zorgen ben jij, een hond heeft training nodig, vachtverzorging, voer, moet uitgelaten worden en naast een full time baan is dat heel lastig zeker als je de enige in het gezin ben die het doet.
Ik werk zelf 16 uur per week, en mijn vriend doet alsnog elke dag ook een ronde om het voor mij te verlichten.

En dit is als je een gezonde hond hebt, mijn hond heeft allergien waardoor hij brokken niet verdraagd en staat dus op versvlees, wat het meer werk maakt. Ik ken ook veel honden met epilepsi of angsten wat het ook meer werk maakt.

Ik heb twee katten en twee honden en geloof me, de katten verharen nauwelijks vergeleken met de honden en katten zijn schone dieren, die verzorgen zichzelf. Nagels in de bank zetten bij een kat is veeel makkelijker af te leren dan een hond op te voeden.

Als ik jullie was zou ik dus geen huisdieren nemen.

Ik lees alleen maar redenen om geen hond te nemen.

Ik kan er ook niks positiefs van maken. Misschien een asielhond af en toe uitlaten?

 Ik denk dat het bij heel veel mensen zo is, dat ze niet willen toegeven, dat het niet allemaal zo leuk is. 

Nou, ik denk dat er bij ons geen hond meer komt. Als ik alleen al naar de kosten van medicatie, voer en de dierenarts kijk, geef ik per jaar zo'n 2000 euro uit. En dan hoop ik dat we niet aan duurdere medicatie komen. 10 jaar langx2000 euro is een lekker stukje hypotheek om af te lossen... En daarnaast wordt mijn leven nu min of meer bepaald door de ziekte van mijn hond. We zijn heel erg gek op hem, maar een 2e keer dit aandurven... Ik denk het niet.

Wij hebben gelukkig geen hoge kosten aan Mellow, maar het kost wel heel veel aanpassingsvermogen. Kost mij soms al best moeite, maar als je een gezin hebt, met 2 toch nog jonge kinderen (waarvan er 1 ook nog heel bang is voor honden), zal dat nóg meer geregel vergen. 

Ik kan om drie uur in de auto stappen (als ik haar meekrijg...) en naar het bos gaan. Heb je kinderen, dan moet je om kwart over drie weer thuis zijn.

Ook ik ben hártstikke gek op Mellow, maar als ik dit van tevoren had geweten had ik mezelf héél erg achter de oren moeten krabben of het wel zo'n goed idee was geweest. Het is zeker geen reden om haar weg te doen (dat nooit!), maar wel om bij een volgende hond andere opties te bekijken (al zegt mijn vriend dat er geen hond meer komt).

Ik denk inderdaad dat TS beter gewoon (op dit moment) geen hond kan nemen.

Niet zolang haar man er niet 100% achter staat, het jongste kind nog in rouw is om opa, de oudste zo bang voor honden en ze zoveel uren werkt.

Misschien inderdaad in het weekend lekker met een asielhond op pad.

Een buitenlandse hond heeft altijd een rugzak met zich mee. De topic starter kan niet eens een kat aan  laat staan een hond (met een verleden)

Ook ik lees alleen maar redenen om het niet te doen.

Voor je zoon zou ik eerder iets van een konijn of cavia aanschaffen ipv een hond.

Een hond kan niet zo lang alleen zitten welk ras dan ook, helemaal niet in de puppy tijd.

Doe je dit wel (alles kan uiteraard) vind ik het mishandeling.

Je man wil het niet en wil er niets mee te maken hebben.

Grote kans dat dit niet gaat veranderen.

Wat nou als het echt niet anders kan omdat jij ziek bent? pcies dan heb je dus een probleem.

Elke hond verhaart zowel lang als kortharig.

Hier een chihuahua die nu verhaart als een malle.

Zou er eerst heeeel erg goed over na denken, samen eens om de tafel ook de kids een keer en het bespreken. Het moet iets van jullie samen worden. Maarja elk hondje klein groot welk ras houd niet van zolang alleen zitten. Keertje tja dat gebeurd bij iedereen wel eens maar niet elke week dat is simpelweg zielig.. 

Maar die keuze moeten jullie zelf maken, want alleen jullie weten echt het antwoord of een hondje bij jullie gezin past :) Mijn tip schrijf op wat je in een dier zoekt en kan bieden, en kijk eens naar andere soort dieren. Kat, konijn, cavia enz. Zijn beter met alleen thuis zijn :) Neem goed de tijd, ze lopen niet weg (als je ze nog niet hebt haha) 

Honden keuze, zelf ben ik enorme honden fan helaas niet zo haren fan, wij hebben 2 bichon frise pups en die verharen niet :) MAAR zij vragen wel veel verzorging, (alle honden natuurlijk, maar hoe meer krullies hoe meer werk) Nu vind ik veel mensen der enorm over klagen ik vind het meevallen, 's avonds gaat hier de borstel erover, en ja dat slaan we ook wel eens dagje over haha en om de 2/3 maanden de trimster. Verder zijn het knuffelkonten, die eisen zodra je binnen komt een knuffel, daarna nog een knuffel of bij je hangen of speelkwartier(dat een uur kan duren) Super social, enthousiast, blije guppen maar houden ook van lui doen en slapen :) Je moet er van houden, ons hart hebben ze gestolen en wij willen nooit iets anders meer. 

Andere dieren ik heb twee konijnen, twee enorme fluffy's en 1tje houd enorm van knuffelen, speelt en is beetje een gekkie, de andere is terughoudender en speelt graag zelf. Maar konijnen moeten met zijn tweetjes en ik vind ze eigenlijk niet zulke perfecte kinderhuisdieren.. Ze willen niet constant opgepakt worden, gezien ze prooi dieren zijn zijn ze liever "vrij" willen niet klem zitten in kinderhandjes en tja dan bijten ze wel eens.. 

wens je in ieder geval heel veel suc6 met een beslissing, en top dat je er eerst over na denkt voor je ergens aan begint! 

Vier dagen van bijna negen uur zijn wel erg lang... Een hond aanschaffen omdat het 'misschien' positief is voor de kinderen...doe dat niet...kan echt héél erg tegenvallen...en dan heb je er nog een probleempje bij...Een dier brengt altijd wat extra werk mee, dat neem je er dan gewoon bij...zie je daar tegenop dan vrees ik dat je de beslissing even van je af moet zetten en eens goed, goed nadenken over wat jij een viervoeterje te bieden hebt...succes

Als ik je verhaal lees zeg ik, niet doen. Ook honden zullen haren, viezigheid mee naar binnen halen, soms iets kapot maken. Daarnaast is het weinig genieten als niet heel het gezin er achter staat en er zelfs iemand bang is. Ik denk dat sommige mensen spijt hebben van een hond omdat ze zich verkijken op het werk dat erin zit, net als jullie je verkeken hebben op de kat. Daarnaast moet hij veel alleen zijn, vergis je daarbij niet dat je na je werk nog veel tijd kwijt bent aan het verzorgen van de hond. Wandelen, cursus, borstelen, etc. Heb je hier tijd en zin in naast het werk en het verzorgen van je kinderen? En dat voor de komende 15 jaar?

Ik wil hier graag op reageren, ben zelf paar maanden geleden verrast door man en kids met labradorpup. Terwijl ik dit niet wilde. Ben zelf het vaakst aanwezig en draai voor de verzorging op dan. Dit voelt voor mij als last en dat voelt de hond, die er overigens de dupe van wordt en merkt waarschijnlijk dat ik dat met tegen zin doe. Nu krijg ik als antwoord dat ie dan maar weer weg moet. Maar zo werkt het natuurlijk niet.

oud topic