Leven met een Podenco in Nederland

Zomaar omdat ik zin heb om wat te schrijven.. Een komische knipoog naar mijn ervaring met Podenco's, huisbezoeken, etc.

Mensen die een Podenco tegen komen zijn vaak op zoek naar een hond. Daar wordt de eerste fout al gemaakt. Natuurlijk weet ik dat een Podenco een hond is, maar.. toch is een Podenco heel anders dan een "gewone" hond.

Zo lijkt het in huis alsof je een kat aangeschaft hebt. Opgekruld als een bolletje liggen ze op het zachtste, warmste plekje in huis. Oh ja, en natuurlijk het liefst zo hoog mogelijk, want de bank zelf is niet goed genoeg. De leuning wel. Vanaf de leuning kan alles overzien worden. Dominant gedrag, zeg je? Daar moet ik altijd wel een beetje om grinniken. Ik hoor het vaak hoor. "Pff, wat is jouw hond dominant, ze wil hoger zitten dan jij!" Maar ondertussen schieten ze in een halve paniekaanval van de bank af als er iemand op staat of nét ietsje te hard niest. Héél dominant.

En dan kom je buiten met je Podenco. Wanneer je een hond uit gaat laten, verwacht je dat deze hond niet trekt, luistert, wacht bij het oversteken, wat interesse in zijn mens toont. Een wandeling met meerdere Podenco's is een soort overlevingstocht. Zitten en wachten bij het oversteken? Ik ben al lang blij als er geen kat over steekt waardoor ik op mijn buik achter drie gillende honden aan gesleurd word.

"Ja, maar ik heb mijn hond óók met katten om leren gaan!" Eén van de opmerkingen waarvan ik denk - oh boy, je zou echt eens een weekje een Podenco in huis moeten hebben.. Podenco's zijn geen "normale" honden die je "even" leert om met katten om te gaan. Ze hebben een jachtinstinct dat er vanaf de geboorte al in zit (yep, ook door een pup te adopteren kom je hier niet onderuit). Daarbij zijn ze in Spanje vaak nog actief voor de jacht gebruikt. Ze hebben dus moeten jagen om te overleven. En alles in ze schreeuwt dat ze moeten jagen. Op alles. Zijn ze dan totaal ontrainbaar? Nee hoor. Helemaal niet. Ze zijn onwijs leergierig en echte éénmanshonden die graag bij hun baas zijn. Maarre.. alleen wanneer hen dat goed uit komt. En dat is buitenshuis maar zelden. En op het moment dat er wat te jagen valt gewoon helemaal niet.

"Je kunt ze toch nog wel leren terug komen op commando? Je moet ze gewoon heel goed belonen als ze terug komen. Dat leren wij ook op de hondenschool." Moeilijker dan het lijkt, hoor! Op de hondenschool.. dáár was het geen probleem. Hekkie erom en mijn Poddies zijn één en al aandacht voor de baas. Hekkie weg, Poddies weg. No way dat ze dan nog terug komen, al heb je vier penslappen uit je oren en neusgaten hangen. Wat ik overigens niemand aan raad. "Ja maar hoezo dan? Mijn hond komt wel terug hoor. Je doet gewoon iets fout." Ja, hoezo.. Als ik dát eens wist.. Wat dat betreft is de Podenco mysterieus. Wáárom komen ze 9 keer netjes terug, om de 10e keer in de bossen te verdwijnen en pas uren later weer terug te komen?

In mijn huisbezoeken probeer ik mensen hierop voor te bereiden. Leuk dat mensen een Podenco willen, maar wil een Podenco hún? Zijn ze bereid hun hond voor de rest van zijn leven vast te houden indien nodig? Zijn ze in staat om geduld en begrip te tonen? Zijn ze in staat om te lachen om de gekke capriolen die Podenco's uithalen? Tijdens één van mijn huisbezoeken kwam ik bij een stel waarbij de hond bijvoorbeeld niet op de bank mocht. Da's prima hoor, ieder zijn eigen keuze. En toen kwam hun Podenco aan, die binnen drie uur zijn baasjes dusdanig om zijn pootjes gedraaid had dat hij meteen in bed mocht slapen. En op de bank.. Podenco-mensen realiseren zich dat ze deze strijd niet gaan winnen, en waarom ook. Zo'n rond, knorrend Podencootje naast je op de bank is hartstikke gezellig. Niet-Podenco mensen denken, ja kom op, het is een hond, die hoort niet op de bank. Zij gaan de strijd aan. Vaak zie ik zo'n strijd eindigen met stroombanden en slipkettingen, ongelukkige Podenco's en ongelukkige baasjes. Baasjes die misschien toch beter door hadden kunnen zoeken naar een ander type hond. Eén op de vijf Podenco's die in Nederland geadopteerd worden, worden net zo snel weer terug gebracht naar de stichting. Om de gekste redenen. Mijn "favoriet" was een man die zijn Podenco binnen 24 uur terug bracht om hij niet luisterde. Tja.. De adoptie van een Podenco begint bij goede voorlichting.

Een tijdje terug kwam ik mensen met twee Podenco's tegen op de hei. Ze liepen los, sterker nog, ze hadden geen eens riemen bij. Of ze even met de mijne mochten spelen. Ja hoor. Mijn honden los, en die verdwenen vrijwel direct aan de horizon. Waarom doen die van mij dat, en die van hen niet? Dat werd al snel duidelijk, toen we de mijne teruggevonden hadden en die van hun in een konijnenhol zaten. Ze kregen een behoorlijke uitbrander toen ze eenmaal weer gevangen waren, en mochten daarna geen stapje meer van hun baas vandaan. Werkt dat? Ja, blijkbaar. Moet je dat willen? Ik denk het niet. Iedere hond is zoals hij is. Bij Podenco's betekent dat dat je opofferingen moet maken, sommige dingen moet leren accepteren, en bovenal je hond moet accepteren zoals hij is. Inclusief zelfstandigheid, jachtinstinct, en een vreemd gevoel voor humor (hihi, grappig hé baasje, ik was wel TWEE uur weg in de regen! zag je hoe hard ik kan rennen???)

En na dit vraag je je natuurlijk af.. wáárom neem je dan in Godsnaam een Podenco? Of zelfs drie? Die vraag stel ik mezelf ook regelmatig. Wáárom wilde ik dit? Wáárom heb ik geen roedeltje baasgerichte honden met een will-to-please? Kijk, ik ben geen fan van Cesar Milan. Maar in één ding heeft hij gelijk. You don't get the dog you want, you get the dog you need. We zijn een blij gezinnetje zo samen, en ik leer ontzettend veel van ze wat ik weer op andere facetten in mijn leven kan toepassen.

Dus we nemen..
- Een flinke scheut tolerantie, begrip en geduld
- Een paar honderd gram humor
- Een snufje kracht (zet je maar schrap)
- En een theelepeltje eigenzinnigheid
..en dan is er weer een Podenco die gelukkig kan gaan worden in Nederland!

En natuurlijk nietsvermoedende mensen, die zich op dat moment nog niet realiseren dat hun leven drastisch gaat veranderen, dat ze dingen gaan accepteren waarvan ze altijd zeiden, DAT NOOIT. Die zich op dat moment nog niet realiseren dat ze een vreemd wezentje in huis gehaald hebben die, zodra er van beide kanten begrip voor elkaar komt, hun allerbeste maatje gaat worden.

Heel mooi verteld, ik zit hier met een grijns te lezen.

Dan denk ik dat Abby misschien toch ook nog wel een vooorvoorvoor-vader heeft gehad die Podenco was, want ik herken het hier ook...

Ik denk dat veel honden een scheutje Podenco in zich hebben, haha~

Het is in elk geval zeer herkenbaar en heb alles met veel plezier gelezen. Heel fijne schrijfstijl, ik zie alles levendig voor me~

Erg leuk geschreven! Alleen ben ik het niet met alles eens. Onze podenco loopt makkelijk los, aan de voet. Wanneer hij een konijn zietof dergelijke, is hij soms ook weg. Maar zodra ik roep, is hij gelijk terug! Bij mijn ouders hond zit ook een podenco op jachtcursus wie makkelijk losloopt en terug komt, dus het hoeft niet altijd zo te zijn hij heeft geen moeite met loslopend konijn of katten.

Wel ben ik het met je eens met de hoogte opzoeken, doet Xabi ook errug graag haha.

Ik zou nooit meer anders willen

nee, je kan ook niet alle Podenco's over 1 kam scheren, hier lopen inmiddels ook volle Podenco's in het dorp, en ik sta versteld hoe goed ze luisteren, en bij de baas blijven.

Faro is en mix, ik herken veel van de Podenco, maar ook veel niet, hij heeft van alles wat.

maar leuk geschreven, dat zeker.

" Erg leuk geschreven! Alleen ben ik het niet met alles eens. Onze podenco loopt makkelijk los, aan de voet. Wanneer hij een konijn zietof dergelijke, is hij soms ook weg. Maar zodra ik roep, is hij gelijk terug! Bij mijn ouders hond zit ook een podenco op jachtcursus wie makkelijk losloopt en terug komt, dus het hoeft niet altijd zo te zijn hij heeft geen moeite met loslopend konijn of katten.

Wel ben ik het met je eens met de hoogte opzoeken, doet Xabi ook errug graag haha.

Ik zou nooit meer anders willen "

Renee en Xabi

Er zijn mensen die je podenco dan al niet meer een echte podenco vinden. Wanneer een podenco aan het jagen is, dan moet die vol voor de jacht gaan.

Maja, dat is maar een mening natuurlijk :)

Mooi geschreven! Dit zou een mooie column zijn voor in een krant over dieren.

Ik moet altijd zo lachen om jou verhalen! Heerlijk

Heel leuk beschreven

Leuk geschreven en de meeste dingen zijn herkenbaar. 

Cosmic kan ook héél netjes naast me lopen.. maar ze kan ook iets minder netjes twee uur de hei op verdwijnen..

Natuurlijk kun je Podenco's niet over één kam scheren. Hugo van Manfred loopt super netjes los. Luuk ook. Cosmic het eerste half jaar ook, nu met vlagen. Wispa kun je gewoon écht niet loslaten. Zo heb ik ook een kennisje met vier Podenco's, waarvan er één écht niet los kan, zelfs op omheind terrein is ze net zo'n houdini als Wispa!

Het is behoorlijk wisselend. Ik denk dat het te maken heeft met..

1) De wil om weg te lopen. Luuk heeft weinig jachtinstinct, ergens naar op zoek gaan doet hij niet zo zeer, terwijl Wispa ieder graspolletje besnuffeld moet hebben want stel je voor dat er iets zit ergens!
2) De ballen om weg te lopen. Luuk durft het simpelweg (nog) niet. Cosmic liep het eerste half jaar ook overal los - ze durfde niet bij me vandaan. Langzaam ging ze steeds iets verder weg.

Ik denk dat dat de belangrijkste punten zijn, en uiteraard speelt het verleden mee (hebben ze actief gejaagd?), het karakter (de ene hond rent nu eenmaal liever achter dingen aan dan de andere) en gehoorzaamheid.

Maar goed. Het was een random stukje.. geschreven met een dikke knipoog.. puur ter vermaak dus ik ben blij dat het een lach op jullie gezicht getoverd heeft! daar ging ik voor

ja je kan goed schrijven, ik zie alles voor me, heel erg leuk, dat zou je vaker moeten doen, een talent noemt men dat.

Leuk verhaal , ik dacht gaandeweg het verhaal, ik wil er ook een, tot het stukje begon over wegrennen en uren later weer terug komen, lastig.....

het is zeker iets om over na te denken voordat je een podenco aanschaft, bij mijn faro stond GEEN JACHTINTINCT, grote letters.

Achteraf, hij is 3 jaar van een jager geweest, als hij niet goed was was hij na een jaar al weggedaan.

Faro was ook weg, maar hij is zo anders geworden, zo meer op ons gericht.

Bij Cosmic stond ook dat ze los kon en dat ze wegrennende katten negeerde. Maar helaas.. dat liep toch even iets anders

Wij hadden vantevoren ook niet gedacht dat hij los kon, dat is iets waar altijd rekening mee gehouden moet worden bij aanschaf. En inderdaad je schrijft erg leuk! Zie alles helemaal voor me haha

Wat heb je dat weer mooi en leuk geschreven !! Dat zouden alle toekomstige Podenco eigenaars moeten lezen.

Ik heb er ook wel mee gelachen, je hebt echt talent om te schrijven !!!

Hier vreten ze alles op wat beweegt.. Cosmic en Luuk gaan, onder toezicht uiteraard, wel redelijk goed met mijn ratten

Ooh de papegaaien landen af en toe bijna op zijn kop, ik hem wel heel erg geleerd dat hij niet mag jagen op de papegaaien, hij heeft mogen snuffelen, maar kijken er er achteraan lopen mag niet, en hij heeft het meteen begrepen.

De grijze roodstaart is meer een gevaar voor hem, want oow wat zou die graag die staart pakken.
Ik laat ze nooit los hoor zonder dat ik er bij ben.

Overigens overdrijf ik nu een beetje. Cosmic en Luuk gaan in huis goed met katten. Sterker nog, Cosmic loopt met een boog om pluizige kittentjes heen. Brr! Maar buiten wil ze er wel even stoer naar doen. Zéker als haar "grote zus" dan mee doet!

Overigens overdrijf ik nu een beetje. Cosmic en Luuk gaan in huis goed met katten. Sterker nog, Cosmic loopt met een boog om pluizige kittentjes heen. Brr! Maar buiten wil ze er wel even stoer naar doen. Zéker als haar "grote zus" dan mee doet!

zou jij eens geen boek gaan schrijven,ik koop het direct.

ik wordt altijd zo vrolijk van jou verhalen. en je manier van vertellen 

Pfoe, ik weet niet of mijn taalgebruik daar goed genoeg voor is. Het is wel iets wat ik al mijn hele leven te horen krijg. En ik heb ooit ook eens een beginnetje gemaakt met een boek. Ik ben alleen niet zo goed in lange verhalen. Ik vind de column stijl leuker

Team podenco. Je verhaal is heel herkenbaar ????. Zelf heb ik 2 podenco's in huis waarvan een van 6 maanden. En om eerlijk te zijn ik was weer even vergeten dat een podenco pup opvoeden totaal niet vergelijkbaar is met een ander ras. Maar als je eenmaal een podenco is huis hebt, dan wil je nooit meer anders. Ik vind het zeer mooie en inspirerende honden. Ik heb zelfs een tassenlijn opgezet door mijn mooie Cooper #Mr. Podenco?? 

Volgens mij ben ik je tassen wel eens tegen gekomen op Etsy, kan dat?

Team podenco, ik heb inderdaad een profiel op Etsy maar ook een FB pagina. Mijn 2 honden Trooper nu Cooper en ficus nu Nanuq komen ook via podenco world. 

Leuk! Wij hebben echt het omgekeerde van een podenco hahah :D hoewel, konijnen, daar wil ze ook wel achteraan.... Maar dan om ze terug naar ons te drijven 

Ik ben de trotse bezitter van een Podenco Canario, Billy.

Alles wat ik in jouw verhaal lees klopt, het is ons echter wel gelukt met de komst van een nieuw bankstel, om hem er vanaf te houden. Van mij mag hij wel, maar moeders de vrouw heeft het liever niet (stoffen bank en veel kleine haartjes).

Thuis binnen of in de tuin, super luisteren, uitlaten, boem! jachtinstinct aan!!

Heerlijk. Ik houdt hem wel aan de lijn, geen probleem.