zijn jou hond(en) ook kleinzerig?

mijn hond piept erg gauw. Als je bijvoorbeeld per ongeluk haar een klein zetje geeft, kan ze al piepen. Ook piept ze als je bijvoorbeeld met je tenen per ongeluk op haar pootje staat. Ziek is ze niet, dit is al nagekeken door de DA. Elke keer als ik haar hoor piepen schrik ik heel erg en ligt mijn hond op haar rug te janken (alsof ik haar iets erg aan doe). Hebben jullie ook zo'n hond? Zoja, hoe reageren jullie erop?

Die van mij doen het juist andersom.
Daar moet de halve poot eraf liggen voor ze eindelijk iets aangeven.

Bea de teckel hier is ook zo een troela. Verkeerd kijken is al genoeg om te piepen.
Kyro is net andersom. Echt keihard

Nee, absoluut niet.
Santa gaat enkele keren per jaar naar de fysiotherapeut, en dat zijn geen fijne behandelingen.
Trekken, duwen, geen krimp.
Verder heb ik hem anderhalf jaar elke paar weken geïnjecteerd, daar staat hij bij te kwispelen.
Bij hem kun je heel ver gaan.
Eenmaal heeft ie gepiept, toen had hij een enorme hotspot tussen zijn achterpoten.

Freggle, het witte hondje is wel kleinzerig.

Hij kan heel zielig bibberen terwijl er eigenlijk niks aan de hand is.

Ik ben voorheen wel eens voor niks met hem bij de dierenarts geweest

Ook als het koud is of regent, bibbert hij heel snel. Maar als hij wel zin heeft om te rennen bibbert hij opeens niet meer en kan zonder probleem in de kou/regen lopen.

Black is veel harder voor zichzelf, daar merk je niet zo gauw wat aan.

nee hier 1 met een hele hoge pijn grens, misschien wel de staffort in hem.

Misschien vindt ze het nodig om erg duidelijk te zijn. 

Ziva had het enorm als pup zijnde, ondertussen is ze zelf zo lomp dat ze mij weleens pijn doet hahaha

 haha dat doet Lizzy ook wel eens bij mij. Als ze te enthousiast is rent ze(17 kg) en springt volop in mijn buik. En een paar dagen kreeg ik een klap van haar kop tegen mijn neus (wat nu nog steeds erg gevoelig is).

Paddy is kampioen piepen! Niet alleen als ik op zijn pootje ga staan. Maar misschien verandert dat nog wel als ie wat ouder wordt.

Ziva rende een keer als pup zijnde van 6 maanden ofzo tegen mijn benen aan met volle snelheid en daarmee viel ik keihard op mijn rug, waar ik sindsdien voorzichtig mee moet zijn 

 oei:( vervloekte je je hond niet op dat moment?

Nee ik heb zelf pas de pijn in mijn rug en hoofd gemerkt toen ik bij de DA ben geweest met Ziva, aangezien Ziva ook gewond was geraakt :$

Achteraf gezien had ik waarschijnlijk ook een kleine hersenschudding van de klap…

Bacchus is helemaal niet kleinzerig, onze vorige hond piepte ook bij alles.

nee, Bams heeft veel meegemaakt, nimmer wat aangegeven..... zelfs niet als de arts vertelde, ze moet onder narcose wat we gaan doen is zeer pijnlijk.

vertelde hem, ik blijf erbij, begin maar, niet onder narcose dat is al zo te veel gebeurd. met assistenten begon de orthopeed met een punctie te nemen , geen kik, daarna een injectie die pijnlijk is en geen kik, super .

pijn lijden hoef natuurlijk niet, als het langdurig is okee, maar ik ken mijn hond, en even pijn, beter dan narcoses.... ze heeft er al te veel gehad.

deze behandeling heeft bams 3 x gehad, en alle drie de keren, niets laten merken, kanjer die Bams.

Bams had een kruisband scheuring, niets van gemerkt, gewoon doorgelopen, ze moest onder narcose en daar bemerkte de orthopeed een kruisband scheuring, vreemd dacht ik nog, raar... na openen bleek de band voor 85 % afgescheurd, hoe is het mogelijk dat een hond dan geen kik geeft.

Ben het met Wendy eens dat honden duidelijk proberen te zijn.

Maar ik geloof ook dat honden lichamelijk niet veel van mensen verschillen. Hiervan is ook vastgesteld dat pijngrens bij mensen heeeel verschillend is (wat de een als niets omschrijft kan voor een ander erg pijnlijk zijn.....gevoel en pijn wordt letterlijk anders ervaren). Hiermee is aangetoond dat het niet zo is dat wie pijn voelt een aansteller is en wie er amper last van heeft een taaie is....de pijnprikkels reageren anders (andere waarnemening door het lichaam zelf).

Ook psychisch speelt er een rol.....wie reeds flink pijn heeft gekend zal door de herinnering eraan door schrikreactie al reageren (denk aan de tandarts, als voorbeeld). 

Jeff gilt ook snel

Ik denk overigens niet dat het kleinzerigheid is maar schrik

Ik reageer dus heel rustig en zeg :sorry schrok je kereltje?

en dan bv vrouwtje struikelde en wilde je niet pijn doen

" nee, Bams heeft veel meegemaakt, nimmer wat aangegeven..... zelfs niet als de arts vertelde, ze moet onder narcose wat we gaan doen is zeer pijnlijk.

vertelde hem, ik blijf erbij, begin maar, niet onder narcose dat is al zo te veel gebeurd. met assistenten begon de orthopeed met een punctie te nemen , geen kik, daarna een injectie die pijnlijk is en geen kik, super .

pijn lijden hoef natuurlijk niet, als het langdurig is okee, maar ik ken mijn hond, en even pijn, beter dan narcoses.... ze heeft er al te veel gehad.

deze behandeling heeft bams 3 x gehad, en alle drie de keren, niets laten merken, kanjer die Bams.

Bams had een kruisband scheuring, niets van gemerkt, gewoon doorgelopen, ze moest onder narcose en daar bemerkte de orthopeed een kruisband scheuring, vreemd dacht ik nog, raar... na openen bleek de band voor 85 % afgescheurd, hoe is het mogelijk dat een hond dan geen kik geeft. "

willemijn, baasje van bamse .

Bij mijn tweede newfoundlander, was de dierenarts ook echt verbaasd over hoe ze nog in leven was. Haar bloeddruk of hartslag was zo hoog dat ze al dood had moeten zijn, ook was haar lichaam van binnen niet gezond meer. Zelfs met het laten inslapen duurde het nog. Misschien is het dus gewoon het ras dat ze goed tegen pijn kunnen 

Ja mijne is ook zo kleinzerig. Hij wilt wel eens voor me voeten lopen, en dan tik ik hem per ongeluk aan, hij jankt dan kei en kei hard! Mensen draaien zich om haha.

Toen er sneeuw lag en hij een hoop moest doen, raakte hij met zijn kont de sneeuw aan. Haha hij rende jankend weg, zal best koud zijn geweest haha!

Ja mijne is ook zo kleinzerig. Hij wilt wel eens voor me voeten lopen, en dan tik ik hem per ongeluk aan, hij jankt dan kei en kei hard! Mensen draaien zich om haha.

Toen er sneeuw lag en hij een hoop moest doen, raakte hij met zijn kont de sneeuw aan. Haha hij rende jankend weg, zal best koud zijn geweest haha!

Hier een enorme pieper omdat meneer vindt dat hij niet genoeg aandacht krijgt. :P

Qua pijn nog geen kik jammer genoeg, is niet echt handig om te weten of hij gekwetst is of niet met zo'n houding.

Zoals Roos ook zegt denk ik dat het vooral het schrikken is.

Wij mensen kunnen bij schrik ook een "woooow!" roepen, denk dat het vergelijkbaar is.

Daarbij zijn de teentjes/nagels wel heel gevoelig, dus dat kan ook meespelen.

Mellow kan zich soms wel een beetje aanstellen, maar dat zit (helaas) in haar. Niet zozeer qua pijn, maar qua angst (vaak is er niks om bang voor te zijn namelijk).

Of ze snel zal aangeven dat ze pijn heeft? Ik weet het niet. Toen ze aan haar gebit was geholpen was ze wel heel zielig, heeft een paar uur midden op het kleed gelegen, duidelijk van slag. Had volgens mij ook echt wel pijn (gebit gereinigd, 1 kies getrokken), maar heeft toen niet gepiept. 

Ik zag echter aan alles (houding, blik in ogen) dat ze zich niet fijn voelde.

Toen ze was gesteriliseerd en ik haar mocht ophalen piepte ze wel heel hard. Toen wist ze zich even geen raad en moest ik haar komen ophalen uit die kamer met kenneltjes (omdat ze niet meeliep). Toen ze me zag huilde ze en kroop in mijn armen.

Pijn had ze geloof ik niet, want een uur later vloog ze alweer achter blaadjes aan.

Ze is ooit echt keíhard tegen mijn been aan gerend, vol met haar schedel net onder mijn knie. Zij rende gewoon door, ik zag sterretjes en heb vervolgens een paar dagen mank gelopen met een half struisvogel-ei onder mijn knie... 

Ja hiero ook haha. Nja niet heel extreem, maar bijv als je te ruw borstelt piept ze ook echt heel dramatisch. Of als je pijnstillende zalf op een wondje smeert, terwijl je echt héél voorzichtig bent. 

Verder piept ze er niet, maar ze doet ontzéttend zielig als ze in bad moet :D

Onze reu is totaal geen pieper, daar kan en mag je alles meedoen. Heeft al heel veel bij de DA meegemaakt, maar sleurt mij nog altijd vol enthousiasme mee naar binnen en draait helemaal door van blijdschap als hij haar stem hoort . Ons teefje is wel een enorme aansteller, maar niet zo zeer dat het een pieper is vanwege pijn. Ze heeft spondylose aan haar rug, nooit wat gemerkt tot ze door haar achterhand heen zakte. DA zei toen dat ze al erg veel pijn moet hebben gehad. Daarentegen als de DA in haar oor wil kijken, krijst ze als een speenvarken werkelijk waar alles bij elkaar terwijl er geen ontsteking of wat is. Zij stelt zich dus dramatisch aan omdat ze bepaalde dingen eng vindt, maar niet vanwege pijn. 

Ter verdediging van je hondje: ooronderzoek is heel vervelend, het onderzoek zelf kan al pijn doen als het een beetje lomp gebeurd. Mijn jongste haat het ook, vooral het rechteroor. 

ik zou wel willen dat ze wat kleinzeriger waren.

wonden die moet ik zelf vinden en als ze manken zit ik bij de da want dan is het serieus.

Nala piept wel eens maar dat is als ze ergens van schrikt, niet omdat ze pijn heeft.

De meeste honden zijn bikkeltjes. Hondeneigenaren moeten voorzichtig zijn om een hond als kleinzerig te bestempelen.

Een hond laat pijn in een late fase zien. Hondeneigenaren zouden vooral attent moeten zijn op verandering van gedrag en van lichaamshouding (staart, oren, rug). De eigenaar van een hond kan ook aan de ogen van de hond zien of er sprake is van ernstige pijn.

quote

Pijn bij honden Drs. Margit Bossard – gedragsdeskundig dierenarts

“Pijn is een onaangename gevoels- en/of emotionele gebeurtenis geassocieerd met echte of potentiële weefselschade”, zegt de International Association for the Study of Pain. Een hond met pijn lijdt dus, per definitie! Het is daarom belangrijk om het bijpassende gedrag te kunnen herkennen. Je wilt immers niet dat je hond pijn heeft. Zoals de definitie aangeeft, beschermt pijn het lichaam tegen (ergere) schade. Als een zenuw geraakt wordt, direct of door een ontsteking, dan zullen de gestimuleerde zenuwbanen de hersenen prikkelen en uiteindelijk een pijnlijk gevoel teweegbrengen. De hond zal vervolgens zijn gedrag, houding en bewegingen aanpassen waardoor de schade beperkt blijft. De grote hersenen maken tevens een stukje geheugen aan, waardoor het dier de volgende keer dezelfde gevaarlijke situatie zal mijden. Het is hierom dat een hond maar zelden een tweede keer met zijn staart tussen de deur komt.

Overgevoelig worden voor pijn.

Pijn heeft dus tot doel om het lichaam van de hond te beschermen. Aan dit doel wordt echter regelmatig voorbij geschoten, bijvoorbeeld na een operatie of bij chronische pijn. Recent onderzoek heeft aangetoond, dat het zenuwstelsel hierdoor namelijk overgevoelig kan worden. Dit houdt in dat de hond heftig reageert of zelfs pijn ervaart op prikkels die helemaal geen pijn zouden moeten geven! Deze verandering hangt o.a. samen met het verschuiven van de gevoelswaarnemingen via andere zenuwbanen, zowel in het perifere als in het centrale zenuwstelsel. Honden met een overgevoelig zenuwstelsel ervaren de pijn heftiger (hyperalgesie); bovendien houdt de pijn bij hen langer aan en is hij moeilijker te bestrijden. Ook kan het zijn dat zij al pijn ervaren bij hele lichte prikkels (allodynie). Het is dus heel belangrijk om pijn snel te herkennen en zo goed mogelijk te (laten) behandelen, om dit chronische pijnsyndroom te voorkomen!

unquote .............. volledige tekst

Bron: http://www.mb-animee.com/upload/Pijn%20bij%20honden.pdf

 Dan is onze reu inderdaad een bikkel, bij hem is zelfs zijn ontstoken oor uitgespoten. Maar goed, het zal voor de één gevoeliger zijn als voor de ander. Ik praat wel over alleen met het lampje erin kijken hè. En onze DA is zeker niet lomp, ze behandeld Wopper echt met fluwelen handschoenen. Maar het is wel een beetje te verklaren. Ze heeft 1 zeer slechte ervaring bij de vorige DA, daar kreeg ze een inwendig onderzoek en omdat ze daar bang voor haar waren, kreeg ze een snuit om, en werd daarna met 4 man tegelijk vastgepakt om haar in bedwang te houden. Dat is heel beangstigend geweest. Was uiteraard mijn laatste bezoek aan die DA. Maar evengoed, ook thuis met nagels knippen, plekje in haar lies in zalven, of als ze een beetje mankt en je wil kijken of er wat in haar pootje zit, kan ze tekeer gaan als een furie.   

Bij Duke is het ook al snel moord en brand, het is dan ook nog een jonge hond dus ga er eigenlijk een beetje vanuit dat dit wel minder wordt als hij wat ouder is. Vooral gezien het feit dat als hij als een bezetenen met andere hondjes speelt, wat er ruw aan toe gaat, hij ging kik geeft.

Bij Karas was het zo dat hij blind was aan één oog, gevolg dus als je hem aan de verkeerde kant aaide zonder dat hij het aanvoelde komen hij ook een piep gaf. Hij schrok dus.

Maar snel piepen wil niet zeggen dat het maar doetjes zijn. Karas heeft elke internist/Dierenarts/oncoloog versteld doen kijken hoe sterk hij op zijn laatste ziektebed was.