Pup aanhouden

Hallo allemaal,

Ik wist niet goed of ik dit in 'Na de geboorte' of 'Pup aanschaffen' moest zetten, dus mijn excuses als ik het verkeerd geplaatst heb.

Ik heb een vraag voor de fokkers op dit forum. Wat zijn jullie ervaringen met een pup aanhouden uit eigen nest? Opvoeding, als er de intentie was om met de pup te werken had dit dan invloed, hoe zijn pup en moeder na een langere tijd onderling etc. 

EDIT: En waar op selecteren jullie de pup? Vinden jullie (zoals ik) karakter het belangrijkst, of zijn er ook fokkers die puur op showkwaliteit selecteren?

Alvast bedankt en groeten,

Jamara

Ik heb verder geen advies, maar ben wel benieuwd. Ik volg.

Niet uit eigen ervaring.

Maar de fokker waar Black vandaan komt, had bij het vorige nest zelf een pup aangehouden.

De pup was een teefje dus moeder en dochter leven samen.

Ik ben er een aantal keer geweest en het ging altijd prima.

Het zal misschien ook wel aan de honden zelf liggen, de waterhonden zijn van nature erg sociaal.

Nog geen achteraf ervaring maar we hebben nu een nestje van 6 pups, 4 weken oud en we houden een teefje zelf aan.

Wat ik erg leuk vind is dat je heel goed kan zien hoe ze zich ontwikkelen en hoe de karakters zijn elk moment van de dag.

Uiterlijk is belangrijk maar lang niet zo belangrijk als karakter, we hebben al drie volwassen honden en onze pup moet hier wel goed tussenpassen.

We kiezen dus op karakter, fijn bijkomend is wel dat alle pups niet "lelijk" zijn ;) Dus qua uiterlijk zitten we ook wel goed, maar ook als uiterlijk niet "mooi" zou zijn en karakter wel, dan kiezen we voor karakter... 

Edit: we kijken ook wel zeker naar de bouw vanwege de hoop ooit met deze pup verder te kunnen.

Ik heb hierin geen eigen ervaring maar wat ik merk bij kennissen die fokken is dat ze goed kunnen kijken welke pup op vlak van karakter en bouw het beste zal zijn voor de toekomstige werk/fok/show plannen.

Dit doordat ze natuurlijk die weken elke dag erbij zijn en elke dag die ervaringen opdoen.
De pups met het juiste karakter en de nodige tools voor de toekomstplannen (aanleg voor sport/show, goede bouw voor sport/fok, ...) worden gehouden.

Ik lees ondertussen even mee, omdat ik met dezelfde vraag zit.

Zelf denk ik dat het een wisselwerking is, de juiste combinatie. Als je verder wilt met de pup die je aanhoudt moet ie natuurlijk wel goed gebouwd zijn, maar ook over een goed karakter beschikken (en bij sommige rassen over de juiste dosis werklust). Verder is het ook nog belangrijk dat de pup over een goede gezondheid beschikt, maar veel belangrijke testen kunnen pas vanaf 12 maanden gedaan worden. Dit moet allemaal in balans zijn, anders zou ik geen pup aanhouden uit de combinatie.

Wij zijn hier nog altijd dolblij met onze meid uit eigen fok. Wij zeiden al vanaf het begin dat we het liefst pas uit het tweede nest een pup wilden aanhouden en dat de voorkeur uitging naar een driekleur teef. In het eerste nest zat een blue merle teef waarmee we echt een geweldige klik hadden maar met pijn in ons hart hebben we haar toch verkocht (zij zit overigens geweldig bij een fokker hier niet ver vandaan, we zien haar nog regelmatig en ze is nog altijd haar moeders evenbeeld maar dan net iets drukker ). In ons tweede nest zaten 2 driekleur teven, een overleed echter kort na de geboorte dus er was eigenlijk maar een teef die helemaal aan ons eisenpakketje voldeed. Looks is echter niet het belangrijkste dus we stonden uiteraard open voor alle pups uit dat nest. Maar zij koos ons echt uit, en wij daarmee haar ook. Met 2,5wkn wilde ze al eigenlijk niet meer in de ren liggen en met 5wkn liep ze rond met onze meiden alsof ze er al jaren bij hoorde. De rest had hier helemaal niet zo een interesse in, gedroeg zich heel anders. Maar het was alsof zij gewoon wist dat zij erbij hoorde.

Moeder (Abby) en dochter (Eevee) zijn nog altijd twee handen op een buik. Ze doen (bijna) alles samen en hebben de grootste lol. Dochterlief is nu 4jr oud en we hebben een keer een klein conflict gehad, met een jaar of zo. Wat er toen precies gebeurde weten we nog steeds niet... Maar onze Chihuahua (tevens roedelleider) sprong er gelijk tussen en toen was het meteen over. Daarna is er ook nooit meer iets gebeurt. Moeders is ranglaagste hier in huis en dat vinden ze beiden ook prima (is altijd een flinke lieve sul geweest, al komt ze wel goed op voor haar dochter en andere roedelgenoten hoor als het nodig is).

Opvoeding vond ik persoonlijk wel wat moeilijker, maar dat kan ook zijn omdat wij gewoon een nogal pittige dame hebben aangehouden . Dingen zoals zindelijkheid gingen wat lastiger omdat ze gewend was hier de eerste weken natuurlijk in huis op kranten haar behoefte te mogen doen. Wel konden we al jong beginnen met de opvoeding, wat natuurlijk ook weer zo z'n voordelen heeft. En ze is gesocialiseerd zoals al onze pups dus heeft de start gehad die wij het liefste zien bij een pup.

Selectie zei ik hiervoor al... We hadden dus wel een ideaalbeeld in ons hoofd maar dit was zeker niet het belangrijkste. Voor ons was wel een van de belangrijkste invloeden Ashley, onze Chi waar ik het hierboven ook al over had. Zij is niet de makkelijkste en kon het dus ook niet altijd met iedere pup even goed vinden. Zij heeft alle pups hier in huis min of meer opgevoed (onze Abby was altijd een geweldige moeder, maar Ashley leerde ze echt wat wel en niet mocht) en had ook altijd duidelijke voorkeuren voor welke zij leuk vond en welke wat minder. Haar klik met Eevee was onbeschrijfelijk, zij trokken zo naar elkaar toe al nog voordat de ogen en oren van de kleine open waren. Zij is voor ons echt de doorslag geweest! Waar we verder op hebben gelet is inderdaad karakter, dat is voor ons het allerbelangrijkste bij zo een beslissing dat de hond niet alleen bij ons maar ook onze levensstijl en huishouden past. De voorkeur van moeders speelt ook wat mee, ook zij trok altijd duidelijke wat meer naar sommige pups dan anderen en dit was bij Eevee ook echt het geval. Showkwaliteit is dan een leuke extra, maar al was ze de 'lelijkste hond' van het nest dan nog was dit geen deal breaker geweest voor ons. Wel hadden we fok plannen (helaas is dit uiteindelijk op niks uitgelopen, maar dat is weer een heel ander verhaal), en hierdoor viel een teefje al gauw af (zij had een kleur waarmee niet verder gefokt mag worden, zelf kerngezond hoor overigens maar dat is weer zo een exterieur dingetje). Maar achteraf gezien paste zij ook totaal niet binnen ons huishouden dus is dit nooit echt een probleem geweest. Voor ons is een hond in de eerste plaats altijd een huishond, een nieuw maatje voor het leven dus dat aspect moet ook het meest klikken. Gezondheid let je bij de combinatie al erg op natuurlijk, dus dat zit in de meeste gevallen wel goed... En uiterlijk is dan dus een bijzaak voor mij.

Excuses voor het ietwat lange verhaal...

Geeft niks, júist blij mee!! Bedankt voor de moeite :D 

Ben ik het volledig mee eens, ben daarom ook benieuwd naar ervaringen van anderen.