Mijn lieve Babs

Hallo allemaal..

Het voelt voor mij een beetje gek om zo open te zijn op een forum, maar ik weet dat er hier mensen zijn die mij als geen ander kunnen/zullen begrijpen. 

Afgelopen zaterdag, 17 januari, heb ik mijn meisje Babs in moeten laten slapen en ik voel me echt verschrikkelijk. Ze had een erge/vergevorderde vorm van botkanker. Ik ben hier heel erg van geschrokken en had in het ergste geval artrose verwacht, maar niet dit... Ze heeft maar 5 jaar mogen worden. 

Op dit moment stroomt mijn hoofd over met allerlei vragen en schuldgevoelens. "Had ik het maar eerder ontdekt....", "Als ik....." enz enz. Ik word er echt niet goed van. Voel me vreselijk en mis haar ontzettend. Ik kan op dit moment moeilijk foto's bekijken omdat het zeer doet.. 

Mijn andere hond is Babs ook regelmatig aan het zoeken en lijkt ook in de war, heel sneu om te zien.

Ik wilde het gewoon graag even van me afschrijven.... 

Wat verschrikkelijk, nog zo jong.

Heel veel sterkte! 

Wat erg, was Babs een Bordeau Dog?

De Bordeau van onze buren is vorig jaar aan botkanker overleden, hij is ook maar 4 jaar geworden.

Heel veel sterkte.

Wat een verdriet! Ik weet helaas maar al te goed hoe je je voelt. Mijn vorige hond is overleden door een bizarre en noodlottige samenloop van omstandigheden. Ook ik heb mezelf gek gemaakt met verwijten. Ik was kapot door schuldgevoel. Maar je hebt het beste willen doen voor je hond. Hoe had je ooit kunnen weten wat er aan de hand was, hoe had je het kunnen voorkomen? Jou valt helemaal niets te verwijten, houd dat alsjeblieft voor ogen. Heel veel sterkte!

heel veel sterkte met dit grote verlies...............

Wij hebben dat met onze vorige hond ook gehad, dacht ook van alles en schuldgevoel. DA belde de dag later om nog eens te benadrukken dat we het beste voor hem gedaan hebben.

ben er echt ziek van geweest.

Je hebt gedaan wat je kon en dit kan niemand voorzien.

Heel veel sterkte

Zoals anderen al zeiden... Voorkomen kon je dit niet... er veel aan verhelpen mocht je het eerder geweten hebben ook niet. 

En ja... Heel veel leden hier hebben ook al afscheid van een hond moeten nemen.  Ik ook en het is een van de moeilijkste dingen in een mensenleven.  Nog heel veel sterkte gewenst.

Vreselijk! Ik weet hoe het voelt. De hond waar ik altijd mee opgegroeid ben, bij mijn ouders, heeft ook kanker. In het begin heb ik me ook zeker afgevraagd; wat als we het eerder opgemerkt hadden, wat als....


Ik heb me erbij neergelegd dat ooit de dag komt. Troost je dat hij een ontzettend mooi leven bij je heeft gehad. Hij heeft geen pijn meer, je hebt de juiste beslissing genomen.

Nogmaals heel veel sterkte

In another place and time, you will meet again ????

Wat erg, zo jong! Wat de anderen al gezegd hebben je kunt er niets aan doen, je hebt je best gedaan en goed voor haar gezorgd. Ik ken het jezelf gek maken van schuldgevoel maar uiteindelijk schiet je er niets mee op. Probeer voor ogen te houden dat je zo goed mogelijk voor haar gezorgd hebt. Echt je kon dit niet weten. 

Heel veel sterkte met dit grote verdriet.

Wat een gemis zeg en zo jong. Ik kan me voorstellen dat je er kapot van bent. Wat een mooie hond was Babs en een prachtige naam had ze. Heel veel sterkte gewenst.

Het is je huisdier en daar doe je altijd het beste voor ik ben gisteren ook mijn trouwe viervoeter verloren aan een baarmoederontsteking ze was 8 jaar. Je mag jezelf zeker de schuld niet geven van alles. De goeie momenten moet je koesteren en het verdriet moet je een plaatsje geven. Heel veel sterkte!

Sterkte hoor met dit grote verdriet.

Heel veel sterkte toegewenst met het verlies van je maatje !

Je had dit nooit kunnen voorkomen, en diep in je hart weet je dat je het goed hebt gedaan.

Allerlei emoties gaan er nu door je heen, woede en ongeloof.

Blijf er over praten, schrijf het van je af.

Rust zacht lieve Babs .....

Ach wat erg voor je. Wat een mooie hond. Dat is een heel groot verlies waar ik helaas alles vanaf weet. Goed dat je het hier deelt. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Rust zacht Babs

Heel veel sterkte. Je kunt jezelf niets te verwijten, honden hebben vaak een enorme pijngrens waarbij vaak pas op een later stadium duidelijk wordt dat ze pijn hebben.

Heb mijn meisje Tierra (dobermann) enkele maanden geleden ook moeten laten inslapen door botkanker. Zij was wel 10, dus toch al respectabele leeftijd. Desalniettemin deed het ook heel veel pijn.

Wij wisten het van april en ze heeft nog 6 maanden geleefd met pijnmedicatie. Operatie was niet mogelijk en ook niet meer aan de orde bij zo'n oudere hond.

Je mag je in geen geval schuldig voelen over 'wat als...', dit heeft totaal geen zin!!!

Je hebt waarschijnlijk alles gedaan wat je kon, net als wij allemaal.

Een hond is een familielid, een stuk van je leven, een 'kind' wat nooit opgroeit, ... Dat doet nu eenmaal veel pijn als je ze moet afgeven.

Maar ik zeg altijd: als je het verdriet niet hebt, dan heb je ook het plezier van je hond niet gehad.

Het slijt wel met de tijd hoor, hoewel ik ook nog elke dag aan mijn meisje denk. Ik heb heeeeel veel foto's gekeken, heel hard gehuild, tegen veel mensen erover gezeurd, opnieuw en opnieuw, en uiteindelijk gaat het nou wel wat beter.

Komt in orde met jou, eerst verwerken en je hond missen...

Maar voel je aub niet schuldig, want daar kom je echt nergens mee.

Sterkte!

Wat erg ik kan je alleen maar veel sterkte toewensen met het overlijden van
Babs.Ik leef met jou mee.

Heel veel sterkte,we weten hier allemaal hoe je je nu voelt.

Heel veel sterkte,we weten hier allemaal hoe je je nu voelt.

Dank je wel allemaal voor de lieve reacties. Ergens weet ik diep in mijn hart misschien wel dat het het beste was, maar toch voelt het erg plots.. we konden al een tijd niet meer lekker het bos in en echt lekker wandelen.. verschillende medicatie geprobeerd voordat er een foto gemaakt werd en dan zo BAM... botkanker.

Onze franse bull heeft veel gezocht, maar heb het idee dat het toch minder aan het worden is. We nemen hem overal mee naartoe nu. Zelfs naar het werk de ochtenden. Goed of niet goed... ik weet het niet maar het voelt voor ons in ieder geval nu even fijn.

Vandaag voor het eerst weer filmpjes terug kunnen/willen kijken... dat is toch brullen geblazen. Als ik in de auto ergens naartoe ga zie ik weer plekjes waar we bijvoorbeeld onze rondes liepen.. enz enz. Mijn hoofd maakt overuren.
Morgen kunnen we eindelijk haar as ophalen. Aan de ene kant heel fijn dat ze weer bij ons is, maar aan de andere kant ook wel weer heel confronterend dat er van mijn grote lobbes (bordeaux dog) nog maar zo weinig over is.

Heel veel sterkte wens ik je !