wat is de geschiedenis van jouw hond?

" Oh ja, wat we hebben gedaan.
Cursussen, maar vooral ontzettend veel geduld, tijd, energie, bloed, zweet en tranen. Letterlijk. "

s@nt@

 bloed zweet tranen en je banksaldo slinkt ook nog wel eens aanzienljk onderweg

maar ohhh wat is het de moeite waard!

" Oh ja, wat we hebben gedaan.
Cursussen, maar vooral ontzettend veel geduld, tijd, energie, bloed, zweet en tranen. Letterlijk. "

s@nt@

 bloed zweet tranen en je banksaldo slinkt ook nog wel eens aanzienljk onderweg

maar ohhh wat is het de moeite waard!

dubbel alweer...

" Jeetje Sara! hoeveel tegenslag kun je hebben "

Jaimie

 Goh Jaimie,

Ik bekijk het anders. We hebben alledrie ongelooflijk veel geluk gehad.

Sasha heeft haar poot verbrijzeld doordat ze is aangereden door een wagen. Ze heeft onnoemelijk veel geluk gehad dat de auto enkel over haar poten is gereden, anders had ze er niet meer geweest. Geeft wel meteen te denken aan mensen die een asieldier als een 'goedkoop' alternatief zien, we zijn alles samen ongeveer 3000 euro kwijt geweest om die poot te redden. Daar kan je toch al flink wat rashond voor kopen....

Manlief heeft zijn schouder verbrijzeld door ongeval met de mountainbike. Is op een moment dat hij een sprint in zette over een boomwortel gestuiterd  en met fiets en al gekatapulteerd. Goddank had hij goede fietshelm op. Die helm heeft de klap opgevangen en heeft het ongeval zelf niet overleefd, was helemaal opengebarsten. Dat had dus de schedel van mijn man kunnen zijn.

En mijn kanker... ja, dat is pech hebben, kan je weinig tegen doen behalve terug vechten zo lang het kan. Mijn behandeling lijkt aangeslagen te zijn en voorlopig vinden ze geen kankercellen meer. Maar ik moet regelmatig op controle en tijdens de behandeling zijn mijn nieren gevaarlijk achteruit gegaan dus moet ik de rest van mijn leven mijn dieet aan passen. 

Maar ik leef nog en ben van plan dat nog wel even vol te houden.

Mooi om al die verhalen te lezen. Ikdenk zelf ook vaak aan alle dieren die je niet kkunt redden, die minder geluk hebben blij om te lezen hoeveel mensen er wel voor gaan. Ja kost een hoop geld, bloed, zweet en tranen maar het is het allemaal dubbel en dwars waard!

Sara.
Je bent echt een zonnetje

Xabi is waarschijnlijk van een jager geweest met een drachtige hond. De puppies werden gedumpt in een vuilniszak. Alleen Xabi heeft dit overleefd. Ze moesten namelijk met de fles grootgebracht worden.

Mellow is geboren op straat, op Malta. Toen ze 3 maanden was is ze met haar broertje gevonden en daar in een asiel beland. 

Een maand later kwam ze naar NL en sindsdien woont ze bij ons.

Veel ups, maar ook veel downs. Nog steeds zijn er slechte momenten, maar van een hond die alleen maar wilde vluchten bij elk eng dingetje heb ik haar zover dat ze bij een beetje spanning dicht bij me blijft. Als het écht heel erg is, dan wil ze nog wel vluchten. Ook dat heb ik weten te beperken door haar op zo'n moment heel vaak de opdracht "wacht" te geven. Dan gaat ze zitten en lopen we héél rustig terug. Ik zie de rust terugkeren op zo'n moment, al is een rondje lopen dan niet meer mogelijk.

Inmiddels plast ze ook in de tuin. Was niet de bedoeling, maar soms houdt ze het wel 23 uur op, dat kan niet gezond zijn, zeker niet op de lange termijn. Liever een plas in de tuin dan helemaal geen plas.

In huis is het zo'n relaxte hond. Ligt lekker tegen je aan op de bank of op haar eigen kussen. Geniet van een aai onder haar kin, kijkt (met haar kop op de rugleuning) lekker naar buiten. 

Als het met mij niet zo lekker gaat pikt zij dat feilloos op. Helaas...

Dan gebeurd het wel eens dat we een paar hele slechte dagen hebben. Ik ben blij dat ze nu in de tuin wil plassen, dat maakt het wat makkelijker wanneer het niet zo goed gaat (dan hoef ik me geen zorgen te maken over een overvolle blaas en de mogelijk daaruit voortkomende problemen).

Of ik het had gedaan als ik dit van tevoren had geweten? Ik denk het niet. Maar ze heeft me zó enorm veel geleerd. Over haar, maar ook (vooral) over mezelf, ze heeft me anders leren kijken naar dingen, leren genieten van kleine dingen. We kunnen ook genieten van een wandeling van een kwartiertje. Als het goed gaat gaat het goed en dat is het belangrijkste. 

De lange wandelingen, die ik die eerste periode wel kon maken, kunnen niet meer. Geen idee waar het is mis gegaan, maar we genieten gewoon van de wandelingen die we in het bos maken. Soms een half uurtje, soms anderhalf of twee uur.

Hoe moeilijk het soms ook is, ze gaat niet weg, nooit!

Blue was 3,5 maanden toen ik hem uit een asiel meenam. (Deense dog)

Hij kwam van een 'faissement' en had bij drugdealers gewoond?????

Eigenlijk was het een klein dik dropje met enorme dikke poten dat heel veel aandacht en liefde verdiende!

De problemen begonnen toen hij ongeveer 6 maanden was. Toen bleek hij stilaan een afkeer voor mannen te krijgen (vreemden die bij ons op bezoek kwamen). Hij ging staan grommen voor hen (heeft nooit gebeten hoor), staart tussen de benen, tussen mij en iemand anders gaan staan, ...

Ik was heel bang dat hij een angstbijter zou worden, dus heb ik heel veel gelezen, uitgeprobeerd, ...

Uiteindelijk privélessen gevolgd bij een hondengedragstherapeut. Die heeft me echt goed geholpen om Blue onder controle te houden bij bezoekers. Hen vertrouwen zal ie nooit, daarvoor is er denk ik te veel misgegaan bij de socialisatie, maar hij is nu niet meer zo bang en weet dat als ik het ok vind, het ook ok moet zijn voor hem.

De arme lieverd bedoelt het ook allemaal zo goed...

oow de liefde springt van mijn scherm af, wat een zielige maar warme verhalen allemaal.

Nou ik heb antwoord gekregen op mijn vraag/mail, dus hier het verhaal van Moh (voorheen dus Dorrie)

Dorrie was samen met een ander hondje (Dolly) gedumpt bij een asiel waar de stichting contact mee heeft. Ze zaten vast gebonden aan het hek. Omdat er in het asiel alleen maar grote en lompe honden zaten hebben Dorrie (35 cm en 7 kg) en Dolly (25 cm en 5 kg) 6 weken in opvanggezin gezeten voor ze naar Nederland kwamen. In Nederland zijn ze samen naar gastgezin gegaan en ik heb haar daar 2 maanden later opgehaald.

Ik denk dat Dorrie en Dolly blij mogen zijn dat ze niet op straat hebben hoeven overleven.

En nu heet Dorrie dus Moh   en heeft ze een thuis:)

Bella is een afgedankt ex broodfok teefje, samen met haar zus is ze weggedaan naar een asiel door de fokker. Hij zei: je mag deze twee meenemen of ik spuit ze plat. Helaas was het voor haar zus te laat, zei is in het asiel overleden.

Jack is als 6 maanden oude pup 'gevonden'.. Die mensen bellen elke maand naar dat asiel dat ze een hond gevonden hebben, waarschijnlijk dus gewoon hondjes die ze niet kwijt kunnen.

Gypsy is ook een ex broodfok moedertje. Een vrouw had een schattige puppy besteld bij een fokker, dus de volgende dag word de pup bezorgt, shit zeg.. Ze hebben de moeder er ook bij gedaan. De vrouw vond de moederhond lelijk en heeft haar ( gelukkig ) naar het asiel gebracht daarna hebben wij haar geadopteerd. Ze had een ontstoken oog waar ze nu blind aan is, ze kon niet lopen door de klitten en ze had een oorontsteking. Gelukkig is ze nu helemaal gezond! 

 sturen ze nu ook al moeders mee met pup???

Hoe ziek en brutaal kan je zijn

waarom blijven mensen toch in  broodfok stinken

Wat fijn dat de hondjes bij jou terecht zijn gekomen

een plek waar ze eindelijk gewoon hond mogen zijn ipv broedmachine

Wat een verhalen zeg
Maar ze hebben allemaal top baasjes gekregen.


Luna: ( inmiddels leeft ze niet meer )

Luna is écht uit een Oepsnest geboren.
De eigenaars van de ouderhonden hadden niet in de gaten dat er door het hek heen ook gedekt kon worden.
Toen zaten ze met pups.....
Die moesten weg.
Ze besloten de pups via marktplaats gratis weg te geven.
In no time was Luna opgehaald.

Wat haar echte puppytijd is geweest is onbekend.
Wat we wel weten is dat Luna vanaf haar eerste loopheid gedekt werd.
En vanaf dat moment iedere loopheid.

Tussen de pups door zat Luna in een bench die te klein was.
Gewoon midden in de tuin.
In de regen , felle zon , sneeuw enz enz .
Ze kreeg niet of nauwelijks te eten.

Mijn vriend en ik waren op weg naar het asiel om een daar een hondje een 2e kans te geven.
Per ongeluk kwamen we op het adres waar Luna zat.
Ze zat in de vrieskou in de tuin.
In haar eigen uitwerpselen.

Ze was ontzettend mager alle botjes waren te tellen.
Ze was ontzettend aan het verharen.
En doodsbang.

Als dierenvriend breekt je hart in duizend stukjes als je dat ziet.
We hebben alles op alles gezet om haar over te kunnen nemen.
Uiteindelijk konden we haar mee nemen.

Of we haar wilden houden of niet ze was daar in ieder geval weg.
Maar nog voor we thuis waren ( ruim een uur rijden ) hadden we al besloten dat ze niet meer weg zou gaan.

Na een half jaar kwam eindelijk haar staart tussen haar poten vandaan.
Ze heeft goed gegeten en ze had weer een glimmende vacht.
We liepen wel tegen haar angst agressie aan.
Mensen of andere dieren moesten we echt ontwijken.
Aanval was in haar ogen de beste verdediging.

Helaas is onze Luna veel te vroeg gegaan.


Hus:

We weten niet veel van hus.
Wat we wel weten is dat er niks met hem werd gedaan en hij aan de ketting lag.
Zoals huskys dat zo mooi konden doen werd de hele buurt getrakteerd op een huilconcert.
Toen we hem troffen hadden ze tape om zijn bek gedaan.
Ook hun hebben we overgekocht om de hond aan ons te verkopen.

Hem hebben we nog en 1 februari word meneer 9.

Penny:
Ons beagle meisje.
Ze was 4 maandjes toen we haar kochten.
Wederom bij particulieren.
Penny lag vanaf dag een aan een ketting buiten of in een bench.
Ze lag in haar eigen uitwerpselen.
Ze at kak en alles wat ze verder nog tegenkomt.
Penny is nu 9 maanden en sinds een week of 2 pas zindelijk.
Ze was ontzettend mager.
We hebben haar zoveel als mogelijk gesocialiseerd met andere mensen en honden.
Auto's , fietsers enz.
Hoewel ze alles nog spannend en eng vind.

We hebben ons erin vergist hoever je een pup van 4 maanden zo kan verzieken.
Wat kan er nu met een pupke van 4 maanden allemaal zijn.

Nou heel veel.

We zijn gek op ons kleine stuiterbal al wil ik ze soms wel achter het behang plakken


Dit zijn onze herplaatsers.
De volgende keer ( ik zeg dit elke keer )
Willen we toch eens graag een pupke.
Maar we zien wel wat de tijd brengt.
Kunnen we weer een hondje 'redden' doen we het zo weer

 Tja.. Ze moesten er vanaf, ik vraag me oprecht af of die mensen wel een hart hebben. 

Ja, ik ben super blij met haar en zei hopelijk ook met mij.

Ze heeft een thuis gevonden, hier blaast ze haar laatste adem uit. 

ja dat van Hus had ik al eerder gelezen, pffffffff kan ik alleen maar zeggen.
En wat een top baasjes hier, ik word er blij van!!

wat een verhalen allemaal, goed topic!

Ik vroeg het me af omdat ik zelf altijd alleen maar honden met een rugzak heb gehad.

Ik zat eerst te twijfelen of ik het allemaal wel wilde lezen.
Maar ik weet natuurlijk ook dat het ( op Luna na ) allemaal een goed einde heeft
En de hondjes nu met liefde worden omarmd

Van onze bobby weet ik ook niet veel heb een foto gezien van de vader en hij komt waarschijnlijk uit Weert, bij een vriend van de man waar wij bobby als pup hebben gehaald.

Hij was ongeveer 10 wk toen hij bij ons kwam en had daarvoor een week of 3 bij zijn vorige baasje gewoond. Die moesten er ineens vanaf omdat de omstandigheden ineens waren veranderd.

Werd mij gezegd dat hij ergens tussen de 1 en 10 juni was geboren dus wij hebben het op 5 juni gehouden.

Toen wij hem meenamen was hij nog niet gechipt en had net zijn eerste inenting gehad (veel te laat)

Toen wij kwamen kijken bij die mensen thuis zag ik dat bij hun in de douche zijn eten en drinkbak stond en ook een krant ernaast lag. Neem aan dat hij daar in elk geval zijn nachten doorbracht en ook zijn ontlasting deed want hier zocht hij ook steeds de douche op als hij zijn plasje of poepje moest doen.

Gelukkig was hij nog een pup van een wk of tien dus zindelijkheid was nog te trainen maar af en toe schiet hij nog de douche in ipv te laten merken dat hij iets moet doen.

Denk ook dat ze hem s nachts hebben laten janken etc want hij was echt niet gewend en lag vaak in de douche op de vloer.

Heb hem s nachts in de bench gedaan en ben er bij gaan liggen en elke nacht een stukje verder weg, dit ongeveer een week lang en toen was hij gewend.

Maar ja dit is meestal wel met de puppies. Het naar de douche gaan om wat te doen komt nog heel sporadisch voor. En hij heeft maar een wk of 3 zo moeten leven en dan toch zo een impact gehad op hem

Ik vind het echt zo mooi om te lezen hoe al deze dieren ondanks  de beroerde start ook echte liefde ervaren hebben

Ongelovelijk wat ze terug doen met een beetje begrip(voor wie ze zijn geworden)  wat liefde ,zorg en veiligheid (kan ernstig veel werk zijn maar levert altijd veel op)

Jullie allemaal hebben de wereld weer stukje mooier gemaakt!

Het  perfecte tegengif voor elke aangeschafde broodfok pup en klakkeloos aangeschafde hond misbruikte hond ect

onze dieren weten ook wat liefde is van mensen

Jaimie ik vond penny echt een schatje en ze ziet er blakend van gezondheid uit

en ik vond dat ze prachtig reageerde op de snoepjes ondanks de drukte om haar heen van de stad

Jammer dat ik hus alleen maar boel onrust heb bezorgd door jou en penny uit de bus te halen

Volgende keer leer ik ook hem graag kennen op zijn manier

maar eerst maar kijken wat hus zelf wil

Quote

Jaimie ik vond penny echt een schatje en ze ziet er blakend van gezondheid uit en ik vond dat ze prachtig reageerde op de snoepjes ondanks de drukte om haar heen van de stad Jammer dat ik hus alleen maar boel onrust heb bezorgd door jou en penny uit de bus te halen Volgende keer leer ik ook hem graag kennen op zijn manier maar eerst maar kijken wat hus zelf wil


Ik vond het knap dat ze zo op jou reageerde.
Normaal ook met snoepjes is ze niet om te kopen.
Maar omdat je zo rustig was vond ze het wel heel snel oké.
( klein brutaaltje )

Hus is een verhaal appart hahaha.
Bij een wandeling ziet hij je niet meer staan hoor.
Ik durfde het alleen nu niet aan.
Te druk voor hem en ik was bang dat hij toch zou uitvallen

" Quote

Jaimie ik vond penny echt een schatje en ze ziet er blakend van gezondheid uit en ik vond dat ze prachtig reageerde op de snoepjes ondanks de drukte om haar heen van de stad Jammer dat ik hus alleen maar boel onrust heb bezorgd door jou en penny uit de bus te halen Volgende keer leer ik ook hem graag kennen op zijn manier maar eerst maar kijken wat hus zelf wil


Ik vond het knap dat ze zo op jou reageerde.
Normaal ook met snoepjes is ze niet om te kopen.
Maar omdat je zo rustig was vond ze het wel heel snel oké.
( klein brutaaltje )

Hus is een verhaal appart hahaha.
Bij een wandeling ziet hij je niet meer staan hoor.
Ik durfde het alleen nu niet aan.
Te druk voor hem en ik was bang dat hij toch zou uitvallen "

Jaimie

terecht ..en ik had het niet anders gewild

Jij en penny uit de auto was genoeg onrust voor Hus na die zware aanval van epileptie

(en afgelopen week had ik ook niet afgesproken ivm de drama's hier hihi)

Haha ik weet prima hoe ik eigenheimers kan paaien

erg komisch hoe ze eerst  een minuut het snoepje in haar bek hield

zal ik of zal ik niet..

ze moest even nadenken voor ze besloot dat het te lekker was en veilig genoeg

Veel meer dan haar iets erg lekkers geven en haar min of meer  negeren heb ik niet gedaan

We zaten ook beide op de hurken en de plek was overzichtelijk

als ik dan normaal met jou klets en niet meer dan hier en daar indirecte blik geef is het  al snel goed

Voor waldo werkt dat ook vaak

maar normaal zouden we prima kunnen wandelen(behalve qua afstand

...mijn honden negeren (hooguit voorzichtig snuffelen)

bewegen rustig gaan hun eigen gang (ik ken ook minder winderige plekjes)

Wandelen is ideaal voor een onspannen sfeer voor allen

en das precies de hus en de penny die ik wil leren kennen

als ze lekker hun ding doen ..vormen de roedels zich het mooist

Waldo gaat jammeren als een bevriende border collie diep het water in gaat

hij vind het helemaal niks, ivm hij zelf niet van water houd

de bc blokkeert op vriendelijke manier drukke hond die waldo belaagt

Ondanks weinig schijnbare interactie zie je de dieren aan elkaar hechten

Maar toen dat snoepje eindelijk op was was ze ook wel verkocht hahaha.

Hmm ik zal het idd een keer leuk vinden om nog eens te wandelen.
Maar vaak in amsterdam zal ik niet komen
Die drukte is niks voor iemand van het platte land

" Maar toen dat snoepje eindelijk op was was ze ook wel verkocht hahaha.

Hmm ik zal het idd een keer leuk vinden om nog eens te wandelen.
Maar vaak in amsterdam zal ik niet komen
Die drukte is niks voor iemand van het platte land "

Jaimie

haha ja..dat neusje zat bijna in het potje ...ohh wat wilde ze graag meer

In mijn weekend kan ik wel een keer halverwege komen met de trein richting een fijne wandelplek

moet het weer wel een beetje leuk doen..

"  
Ze hebben gesmult hoor met zn 2en van al dat lekkers

We kunnen idd een keer ergens afspreken lijkt me leuk

Zal richting lente worden denk ik?
De wandelplek laat ik dan aan jou over amders belanden we ergens in een weiland "

Jaimie

 weiland is prima hoor...als het maar rustig en fijn is

Ik kom heel ver hoor met ov en rustige plekjes

ben inmiddels wel getraind

het ene weiland is makkelijker bereikbaar dan het andere

*verwijderd*

Is dit een wandeling voor tweedehandse hondjes? Of willen jullie samen een keer wandelen?